parçalı umutlu

tanım: insanın sahip olduğu hüzünlerin, umutlarının önüne geçerek kapattığı durum halidir. o kadar ki; bazen umutsuzluk baş gösterir, bazen de yarım yamalak umutlar kaplar zihni. ne hüzünler dağılır ne de umut tam anlamıyla ortaya çıkar. açıklama: "parçalı 'umut'lu" aslen bir tür hayali günlüktür. aklımdan geçenlerin satırlara yansımış halidir. aynı isimde farklı yerlerde varyasyonları da vardır. burada neden olmasındır. hatta burası hepsinin derlenmiş, toplanmış halini içerecektir. baktınız olmuyor, uçurursunuz ne bileyim. velhasıl; o zaman dans

"biraz mutsuzum bugünlerde ve bir parça da kederliyim de. neden bilmiyorum, sebebini anlamış değilim ama galiba yenik düştüm yine bir yerlerde. belki kalbinde, belki kalbimde, belki de sadece yetim kaldım 'senli' bir hayalimde. ben yine sensiz, ben yine bizsiz. ben yine tekil, ben yine çaresiz. öyle bakıp yağmurlar yağdırma bana, damlalar ağır gelir yanaklarıma. ben rüzgarken senin yağmurunla, ele geçen yalnızca bir fırtına..." -r.

ne gel diyebilirsin ne de defol. sadece aramasını beklersin. her uyanışında başka bi hisle beklersin. bazen kızgın, bazen özlem duyarak ve bazen bişey bile hissedemezsin. son 6 aydır hissettiğim ya da hissedemediğim duygu. parçalı umutlu.

"en çok da yazarken sinir oluyorum kendime, seni anlatacak kelime bulamıyorum, bulduklarım da yetersiz geliyor diye!" -r.

"apple ikonu gibiyim, hep bir yanım eksik." -r.

"ve ben, son umudumu çetin kışlara gönül vermiş bahçelere bıraktım. son iyiliğimi, kuşlar yesin diye geçtiğim yollara saçtım. son gülüşümü de kirpiklerine astım. son umudum bir gün çıkarsa üzerine düşen çığın altından, iyiliğimi toplayıp kirpiğinden süzülürüm o zaman... ama sana gelene kadar, yüreğim sana varana kadar... ben böyle, bir parça avare, gelişine divane..." -r.

parçalı bulutluyuz ama hala umutluyuz.

"her sabah olduğu gibi, bugün de güne uykusuz başladım ve yine her uykusuz kaldığımda olduğu gibi bir nescafe söyledim kendime. iyilik yaptım yani bir nevi, sadaka verdim kendi kendime. bir fincan dolusu mutluluk ve huzur sunmak istedim, çünkü ne zaman uykusuz kalsam, 'o'nunla bezeli bir gecenin ardından sağ çıkmış oluyorum. ama nasıl sağ çıkmak! kendimi eğlendirmeye çalışarak, suskunluğuma bahaneler arayarak, çalmayan telefonumla göz göze gelmemeye çalışarak, bir şeyler yiyerek boğazımın düğümlenmemesi için ve acıklı filmler izleyerek gözyaşlarıma sebep bulmak için. böyle işte günlük, böyle yani. bir geceden daha sağ çıktım bu sabah ve içimde bir şeyler yine gazi. kanadım kırıktır belki, kalbimi bırakmışımdır yine gülüşlerinde ya da asmışımdır kirpiklerine gözlerimi. yine bir şeyler kayıp bende günlük, anlayacağın; bugün de bir fincan kahveyi hak ettim yani..." -r.

"halbuki barış manço'yla büyüyen çocuklardınız, nasıl oldu da adam olamadınız..." -r.

"bazen yanlış bir yerde doğduğumu düşünmeden edemiyorum. sanki vatanım, büyümek istediğim topraklar bulunduğum yerler değil gibi. yağmur düşmeyen ve hiç gündüzü olmayan bir yerde yaşamak isterdim mesela. güneş açmasa ve ay hep dolunay olarak kalsa, çok daha güzel olabilirdi aslında. belki bulutlanmasını isterdim gökyüzünün, dolunay arada bir kaybolurdu o bulutların arasında. yıldız istemezdim ama, dilek tutmak geliyor içimden her kaydıklarında ve boşu boşuna beslenen bir umut daha... rüzgar da isterdim, vursun şöyle sert sert suratıma. fırtına da olabilirdi, kasırgalar ya da deli deli dönen hortumlar da. karşı koymaya çalışırdım onlara, sıkı sıkı gömerdim ayaklarımı toprağa. belki o zaman, kök salardım belki bir şehre, aitlik hissederdim bir yere ya da sahip çıkardım bir hatıraya..." -r.

"güzel ve iyi düşüncelerim var sana dair. sanırım içimde barınabilen tek anlamlı duygu ve iyilik de onlar olmalı. canımı yakıyorsun biraz benim, nasıl ki cehennemin ortasında cennet barınamıyorsa, sen de barınamıyorsun benim ruhumda. içimdeki ateşten koruyamıyorum sahip olduğun cenneti ve yakıyorum istemeden seni, seni yakmak ise beni daha da körüklüyor sevgili. sana zarar vermek istemedikçe çoğalıyor ateşim, alevler sarıyor zihnimi ve daha bir kaybediyorum kendimi. o nedenle, gelme yakınıma, uzak tut benden kendini. bir veda değil bu aslında, gidiş ise hiç değil. gitmeyeceğim ben inadına, hınzır bir çocuk gibi, camına taş atacağım yüzümde sinsi bir gülüşle defalarca. uyma sen bana, çıkma cama. çıkarsan çünkü, dayanamam, ben hiç karşı koyamadım sevgi dolu bakışına. belki kandırmak isterim seni, çiçekler bırakırım kapına, ama sen o çiçekleri alma. dursunlar, kurusunlar orada, onlarla birlikte içimdeki son duygu kırıntıları da..." -r.

"mevsimler bıraktım sana ve uğur böcekleri... yazların sıcak ve kurakmış diye duydum sevgili. ruhundaki dağların kalbinin denizlerine paralel değil demek ki. bulutlar bırakmak istemiştim şehirlerine, sicim sicim dökülüp temizlemek için kalbindeki üzüntüleri. bir de uğur böceklerim var tabi, onlar da fısıldasın diye kulağına seni sevdiğimi. sonbaharın yaklaşıyormuş diye duydum sevgili. en sevdiğin ay eylüldü senin, e normal tabi. ben de severim kendisini ama benim içim ondan daha kasvetli. tutamayıp yağsam üzerine, sel olurum sürüklerim seni. bir de uğur böceklerim var tabi, havalar soğuyunca ruhuna sığınacaklar gizli gizli. kış gelince üşüyormuşsun diye duydum sevgili. karlar kaplıyormuş ısıtmak istediğim kalbini. zaten ben de en çok kışın sevdim seni, lapa lapa karlar düşerken tutmak istedim ellerini. o zaman belki hissederdin sıcacık ellerimi. bir de uğur böceklerim var tabi, en ücra köşelerinde bekleyen baharın gelmesini. ilkbaharlar biriktiriyormuşsun diye duydum sevgili. mis gibi toprak kokusuyla umutlar tutuyormuşsun bulmak için aklındakini. kıpır kıpır oluyormuş için ve sen ise yoktan yere neşeli. bir de uğur böceklerim var tabi, ruhunun dip köşelerinden kanatlanıp arıyorlarmış beni. sen dört mevsim aşksın sevgili, ben ise minik bir uğur böceği. parmağına konuyorum her gün ama dilek tutup gönderiyorsun beni... mevsimler bıraktım sana ve uğur böcekleri. her mevsimde bir uğur böceği, sana bir uğur, bana bir veda gibi..." -r.

kalmasını ölesiye istediğiniz halde sırf o gitmek istediği için susmak...

"doğuştan şanslı olup, nasıl da şanssızlığın dibinde yüzebiliyorum, anlayamıyorum. sahip olduğum şansları bir bir tepmek gibi bir yeteneğim var sanırım. her seferinde, "işte mutluyum, her şey çok güzel!" derken, kara bulutları üzerime çekmem, yıldırımlara tutulmam, fırtınalarda savrulmam sanırım bu yüzden. neden bunca şey yaşansa bile hala ders almıyorum, alamıyorum bilmiyorum. aynı hataları defalarca yapmaktan neden bıkmıyorum? sonunu bildiğin bir filmi izlemekten farksız. aynı heyecan, aynı duygu, aynı kırgınlık. içim acıyor artık, kendi kırıklarım yüzünden. doğrulsam, batıyor; yerimde kalsam daha da kırılıyor... bilmiyorum, bir gün yaram geçer mi içimden? bilmiyorum, bu yalnızlık bir gün sökülür mü köklerinden? bilmiyorum, başka bir el tutar mı ellerimden? yanıtsız kalmaya mahkum sorularıma boşa yanıt aramaktan yoruldum... bu yalnızlıktan da, koyu karanlıktan da yoruldum. hayatım boyunca yalnız koştum, kurdeleye ulaşamadan kapandı yolum. kayboldum..." -r.

"tut kendini. sakın ölme. ölme ki, tüm dünya görsün direncini. hem... neden böyle bir şey seçtin ki? neden bunu tercih ettin ki? ölmekle bitmiyor. ardında kalanlar seni lanetliyor. emin ol. eğer ölürsen, seni ilk önce ben lanetleyeceğim." kollarının arasında gözleri kaymakta olan kadına sarıldı. "ölme." diye fısıldadı. daha sıkı sarılarak, "lütfen ölme." dedi kulağına. duyabildiğini biliyordu. gözlerini kırpıştırırken, kirpikleri yanağına değiyordu. duyabildiğini biliyordu. her konuştuğunda, boğazının kasıldığını ve nefes almaya çalıştığını hissedebiliyordu. duyabildiğini biliyordu. neden ve nasıl olduğu önemli değildi, sadece biliyordu. "ölemezsin. ben seni sevmeden, ölemezsin." -r.

"sanki etrafımdaki herkes beşiktaşlı; ben tek başımayım, herkes de bana karşı." -r.

"özlemek; şimdi, adına yazılmış akrostiş bir şiir gibi: her harfin ayrı bir dize, birini okusam, öteki burnumda tütüyor!" -r.

"bir varsın, bir yoksun... kayıp bir yıldız gibi, bulutlar ardına saklanıyorsun. bir şey yok aslında; sadece: yoruldum..." -r.

bugün içim sağanak yağışlı , yarınlarsa hep parçalı umutlu

içimdeki bu hissi söküp atmak için herşeyi verebilirim. gün ağarınca boynum bükülür. tam olarak bu. çevrimini izleyip duruyorum. kuduruyorum. bazen al bende neyin varsa siktir git diyesim geliyor. onu bile üzülür diye diyemiyorum. ağlar diye yazmıyorum söyleyemiyorum. tam onu düşünüyorum. yazıyor. sonra yine gidiyor. hiç gelmesin ama hiç gitmesin istiyorum. zaman herşeyin ilacıymışda içiyorum içiyorum bişey olmuyor. neden düzelmiyor.

"-ne isterdin? -koşmak. her yere koşmak. fiziki bir koşu değil bu. çünkü her şeyi hep birkaç adımla kaçırdım. koşmayı severken ben, neden yorgunluğumu bahane edip yürüdüm bilmiyorum. şimdi koşuyorum ama giden gitti. kalanları yakalamaya çalışıyorum... ama en çok. gezmek isterdim, şehir şehir, güngüz gece... yol üstünde hangi köy varsa orada misafir olmak, belki kamp kurup yatmak, sonra yine başka bir şehirde uykuya dalmak..." -r.

"zaman her şeyin ilacı diyorlar, yanılıyorlar. hiçbir şeyi geçirmiyor! sadece, eskitiyor..." -r.

"anlamıyorum, içimde neden böyle büyük bir boşluk var... anlamıyorum, neden öfke dolu tüm o boşluklar... nereden geliyor bu isyan ve kimin eseri bu yalnızlıklar... anlamıyorum, ihtiyaç duyduklarım neden hep bana uzaklar.." -r.

"iyi olmayacağız dostum, bizim gibi insanlar asla iyileşmezler, asla iyi olmazlar. senin kırık dökük hikayelerin ve anıların benimse kırık dökük bir hayatım var. bu enkazlarla hiçbir zaman iyi olmayacağız. sadece ördüğümüz duvarların arkasına sığınıp 'doğru insanlar yok, doğru zaman hiç olmadı, bunların hepsi de birer yalan' diyeceğiz. bizim için hiç umut yok. varsa da; paramparça." -r.

"türkçe dublaj filmler gibiyim şimdi; 'canın cehenneme' sevgili." -r.

"only the paranoid survive." harold finch (s1e14) bu da burada dursun. lazım olur.

"bazı insanlar, uyuşturucu etkisi yapar: azı tatmin edici, fazlası zarar verici." -r.

bir gün biri girer hayatına, "seni hep seveceğim." der 'kan'arsın... yakar canını, deşer yaranı; "içim acımadı." dersin ama 'kana'rsın... -r.

"başka yüklemler var artık, başka cümleler, başka satırlar... hep başka öznelere yazılan..." -r.

"ve anlıyorum ben seni, okuyorum içini adeta sayfa sayfa açılmış bir kitap gibi. savaşıyorsun kendinle, tüm uğraşın benimle; yapma. sadece dur ve dinle: fısıldıyorum hep, rüzgara saldığım kelimelerle." -r.

bazı geceler, bazı düşüncelerin ellerine birer kürek alıp insanın içinde kazı yapması sonucu, açığa çıkan kasvetin sebep olduğu kırık dökük umut topluluğu. zaman zaman da gözyüzü sağanak ağlayışlı olur. link

aga çok güzelmiş lan bu başlık (bkz: parçalı umutlu) harbi diyorum bak çok sevdim bu tabiri..