aşk acısı çekmek

aşk acısı çekmek diye bir söz grubu artık hiçbir anlam ifade etmiyor bana. zaman geçtik kıskançlık duygumu kaybettim. insanların mutluluklarını sonuna kadar devam ettirmelerini istiyorum. fakat acı çektiklerinide gördüğümde hoşuma gidiyor. sanırım part-time görevi olan bir sosyopata dönüştüm. aşk kelimesi ve duygusu artık çok saçma. şu zamanları geçsekte çocukları alıp denize pikniğe gitsek. çok saçma bir zaman dilimi içinde olduğumu düşünüyor ve hissediyorum.

abi seviyorsunuz, sevilmiyorsunuz bundan ötürü de acı çekiyorsunuz tamam buna lafımız yok ama şu güzelim duvarları mahvetmeye ne hakkınız var amk ya? kendimi gangster mahallelerinin önünden geçmiş gibi hissediyorum yeminle. tdk wasn't here zaten, her yerde bir yazım yanlışı her yerde bir anlatım bozukluğu. siz acısını çekeyim derken ceremesini de biz çekiyoruz, ayıptır günahtır yav.

ask acisi cekenleri küçümsemeyin lütfen tek ricam bu herkesin acı sınırı farklıdır bunu unutmayın ve aşk acısı güzeldir ama eziyettir

(bkz: eye of tiger) sakin ol şampiyon. tdk sözlüğü değil burası

geçer geçer neler gecmedi ki buda geçer...

tanrı kimsenin başına vermesin. isyan etmek istemem ama çok lanet birsey. düşünsenize 1 yıl önce beraber kurduğunuz hayalleri şimdi başkasıyla yaşıyor ve sadece izliyorsunuz cildiriyorsunuz ama sesiniz çıkmıyor ne yapacağınız birsey var nede yapabileceğiniz. kafanızı kurcalayan 2 şey oluyor. 1.si acaba aklına geliyor muyum? 2.si o çocukta benim hareketlerimi görüp bagdastiriyor mu? eger her bagdastirdiginda aklına geliyorsam iyide onada öyle öyle alisiyorsa olum gibi birsey oluyor ve kimse bilmiyor demektir.

kiminin yaşadığı kimininse daima yaşattığı acıdır kendileri. zordur şiddetlidir bulamazsa insan çare, farklı acılarla acısını bastırmaya çalışır. artık çok geç olsa da, o an anlar çaresizliği. cam kırıklarına basıyormuş gibi hissedersin içinde kırılan can parçaları yoluna dökülür aslında üstlerine basa basa ilerlemek zorundasındır yürürsün, önünü göremesen de yürümek zorundasındır yoktur çünkü başka yolun, aşmak zorundasındır bu yolu er yada geç donuk bakarsın insanlara tebessüm etmekle yetinirsin atamazsın içten içe kahkahalar bir süre sonra ise hissizleşirsin derin bir sessizlik başlar yapayalnız kalırsın yavaş yavaş yaran kabuk bağladığı zaman anlarsın ki geçiyor zaman... bakmasan da önüne, yürüyorsun hissizleşirsin hissizleştirilirsin... insanı diğer canlılardan ayıran en büyük özellik değil midir hisler ve duygular. işte o acı geçtiği zaman anlarsın ki, aslında sandığından çok daha derinmiş yaran. paramparça olmuş ruhun. hislerin kaybolmuş, alışmışsın.

(bkz: sevdaya dahil) (bkz: kesin bilgi yayalım)

ona diyemediklerini 266372725 kere kendi kendine konuşmak

dünyada daha büyük acıların farkına varmadan önce en büyük acıyı yaşadığının sanan insanın çektiği acı

acı değildir o sızıdır acı olsa duramazsın

ya ben öyle uzun uzun acılar çekemiyorum annem buna vurdum duymaz diyor, rahatsın diyor ama ben buna üzülmek için hayat çok kısa diyorum.birini kaybetmediğim sürece herşeyi dert etmem.

hayatınızda başka üstüne kafa yoracak hiç bişey yoksa bi nevi bomboş bir insansanız gayet olası bir eylemdir. (bkz: vallahi melankolikleri bitireceyiz)

olum sanki kalbin atmasını sağlayan şeyin kökünü kurutmuşlar gibi hissediyor insan

güzel bir acıdır , sonuçta ne acılar var kat kat katlar bunu

sülalecek linç yerim ya ben. evlerden ırak olsun.

yaşadığım o kadar ağır acıdan sonra böyle bir acının olduğuna varsa bile bu kadar büyütmeye inanmıyorum. hele ki günümüz sevdalarını göz önüne aldığımız da.

depresyon hırkamı giymiş, balkona çıkmış, çilekli sütümden yudumlarken arka fonda kendimden kaçak yarim keskin bıçak nerde bende o yürek yardan cayacak hep köşe bucak şarkısı çalarken düşümdüm de la aşk hakkında hiçbir şey bilmeyen ben bile bu şarkıları dinlerken sanki yıllardır aşıkmışım da kavuşamıyormuşum tribine giriyorum. bu aşk acısı çeken insanlara şu aralar büyük saygım var. düşünsene birini çok seviyorsun ama olmuyor. vay beee. bu konu hakkında bayağı bir düşünüp en son allah yardımcıları olsun dedikten sonra elimin ayağımın buz tuttuğunu bu düşüncelerle beynimi yormayıp sıcacık yatağıma dönmemin daha akıllıca bir karar olduğunu düşündüm. son olarak aşk acısı çeken sözlük yazarlarına sabır diliyorum.

şuan alt kattan hunharca ağlama sesleri duyuyorum. kızın sesi üst kata geliyo resmen "ben sana ne yaptım yusuf? bana bunları niye yaşatıyosun ş....? köpek gibi peşinden koşuyorum arıyorum hala ben sana ne yaptım? aşkım haram olsun sana yusuf.." gibi bağırtılar duyuyorum. anladığım kadarıyla telefonda konuşuyor. benim içim parçalandı kıza yusuf nasıl dayanıyor bilmiyorum. belli ki üzülmüş de şurda ne kadar yaşayacağımız belli değil. aşk beyinde başlar, beyinde biter arkadaşlar. hele hele sizi üzen bir insan için böyle kendinizi parçalamaya, kendinizi rezil etmeye falan gerek yok. akıllı olun akıllı.

çektiğim acının aşk acısı olmadığını anlamam iki yılımı aldı. asıl çektiğim acı yarım kalmışlık, geç kalmışlık, boşlukmuş. ona olan sevgimden büyükmüş korkum. çektiğim acı hep bundan. sevmişim onu, kabul. ama sadece sevgi bu kadar acı verebilir miydi, sanmıyorum. hele ki mantığıyla hareket eden birine.. neyse işte acının neyden kaynaklandığı da mühim değil. acı çekiyoraun işte ötesi yok.

artık bana fazlasıyla saçma geliyor. bir ara "of abi ölüyorum aşkımdan her şeyim o benim" kafasını yaşadığım için rezillik duyuyorum desem yeri. çünkü üzülüp üzülmemek bir fayda vermiyor nasılsa bunların hepsi mazide birer anı olarak kalacak.

kimse için değmeyen acıdır.

belli bir dozu iyi, şarkılar daha güzel gelir gözüne falan ama kendine öz saygını yitirme derecesine ulaştığında iğrenç olan bir durum.özellikle sensiz yapamıyorum durumu aşırı saçma. lan sanki ondan öncesi hiç olmamıştı.biraz poliyanacalık olacak ama insanlar savaşta analarını, babalarını, çocuklarını, kardeşlerini kaybediyor be aşk acısı da ne. biri gider diğeri gelir. (bkz: bak intihar ederim) (bkz: koluma falçatayla ismini yazacağım )

son bir yıldır aralıksız acı çekiyorum. adamın yaptığı bir şey de yok dünyanın en mükemmel insanı, benim için yaratılmış ama acı geçmiyor niye bilmiyorum. yaşamak istediğimiz çok şey var ama sanki hiç vaktimiz kalmamış gibi, sanki birbirimize hem çok erken hem çok geç kalmışız gibi, sanki sevdiğin tüm insanlar bir arabaya doluşmuş bilerek ve isteyerek arabayı uçuruma sürmüş gibi bir acı. çok tuhaf şeyler oluyor kankam

sözlük bunun için en ideal yer denendi onaylandı ve çekildi yani aşk acısı yanlış anlaşılma olmasın

beni 2017 yazında takip edenler bilir (bkz: aşk acısının çekmenin boku nasıl çıkartılır)

zordur evet,ama insanların bu denli kendini paralamasını bir takım boşluğa bağlıyorum.o boşluk doldurulunca inanın yer kalmıyor acıya.insan nelere alışıyor neleri unutuyor bunu mu aşamayacak ? Ama yaşayana da saygı duymak lazım.

Etkisi azalan fonksiyon gibidir. En zoru ilkidir. Sonrasında yavaş yavaş duyarsızlaşma yönünde seyir ediyor.

bu çok zor bi durum evet ama bunun bi tık üstü daha var. aile evinde regl iken aşk acısı çekmek. niyet ettim bu dönemden sağ salim çıkmaya hadi bakalım.

hayatımda hiç aşk acısı çekmediğim için çok yalvardım çok aradım çok mücadele ettim. meğer öyle yapmamak gerekiyormuş. her şeyi zamana bırakmak gerekiyormuş. bilmediğimden her şeyi alt üst etmiş oldum. şimdi ne mi oldu. eskisinden de kötü oldum. şuramda bir şey var ne yutkunabiliyorum ne ağlayabiliyorum. sonra bir şey oluyor. en ağlanmayacak şeye ağlarken buluyorsun kendini. ne alaka diyorsun. bir alakası olmak zorunda değil. içindeki acı ona ağlayamıyor, ama kendi haline ağlayabiliyor

Acınız varsa çekin. O kötü zamanları, ruh gibi hissetmeyi, duvarların üstünüze gelmesine katlanın. Ben aşk acısı çekmem, ona değmez demeyin. Sonradan kalbe bir anda öyle bir vurur ki feleğiniz şaşar. Kral gibi acınızı çekin daha sonra dipten yükseğe çıkarak kendinizi bulun ve önünüze bakın. O acı seve seve çekilecek, kaçmayın. Ne kadar kaçarsanız illa ki bir yerde sizi yakalayacaktır.