son bir yıldır aralıksız acı çekiyorum. adamın yaptığı bir şey de yok dünyanın en mükemmel insanı, benim için yaratılmış ama acı geçmiyor niye bilmiyorum. yaşamak istediğimiz çok şey var ama sanki hiç vaktimiz kalmamış gibi, sanki birbirimize hem çok erken hem çok geç kalmışız gibi, sanki sevdiğin tüm insanlar bir arabaya doluşmuş bilerek ve isteyerek arabayı uçuruma sürmüş gibi bir acı.
çok tuhaf şeyler oluyor kankam