karşılıksız aşk

ahmet kaya'nın dediği gibi; "bir menekşe kokusunda seni aramak var ya." menekşe kokusuz olurmuş bilir misin? menekşedir.

ulan sevin lan herşeye rağmen sevin, sevmek nedir onu öğrenin sevginize saygılı olun gidipte o beni sevmiyor diye sevgiyi başka yerlerde aramayın.

en azından yokluğunu dert etmiyosun alışmışsın çünkü olmamasına

ben 1 senedir çocuğun yolunu gözlüyorum, o 2.5 senedir sevdiği kızın. mal gibi kaldım

aşk zaten karşılıksız sevmek değil midir?

çok zaman geçti üstünde be sözlük. onu en son mezuniyet gecesinde gördüm. hala da deli gibi seviyorum be sözlük. onu ilk görüşümün üzerinden neredeyse 4 yıl geçti ve onu en son görüşümün üzerinden de neredeyse 2 yıl geçti. sevmedi beni be sözlük. sevemedi... 8 ay bekledim sırf seni seviyorum demek için. o naptı biliyor musun sözlük. daha seni seviyorum diyemeden yeter dinlemek istemiyorum dedi. ah be sözlük. bittim artık, tükendim... her aldığım nefes zoruma gidiyor... neyse yakılacak son sigaramızı da yakalım yalnızlığımızla baş başa...

ben onun için dünyayı yakarım o bir sigara bile yakmaz benim için.

aşk karşılıksız olur zaten (bkz: karşılıksızsa aşktır karşılıklıysa sevda)

ben telefonda ağlarken karşıdan televizyonda izlediği şeye gülen bi adam sesi duydum en son, yani ölüm gibi bişey oldu ama kimse ölmedi.

gençlikte olur öyle. geçiyor abim, geçmez sanıyorsun ama. bitmiyor tabii, biter mi? (bkz: kerpeten ali)

belki beni ya kendinden ya da başkalarından koruyordur

karşılıklı sanıp karşılıksız çıkması bi bakıyorsun platoniksin

iki senemiz geçti birlikte. aşık olduğumu hissettiğim tek insandı. onun içinde böyle olduğunu düşünürdüm. çünkü kendisi öyle söylerdi. bi gün geldi beni terketti. çok geçmeden birini buldu. o şimdi başkasıyla mutlu. başkası ona sahip. bense hala olduğum yerde sayıyorum. bu da karşılıksız aşka girer mi?

tarifi zor acısı muazzam yani tavsiye edilmemektedir.

şimdi anlatıyorum. 3 yıl önce 6-7 saniyelik yakın mesafeden göz göze gelmenin ardından 3 yıl boyunca sevdim. 2 yıl kalbimde tuttuktan sonra başkalarına sığınmaya çalıştım ama olmadı. 3 yılın son 1 yılı görmeden sevdim ya da sevmişim. son 1-2 aydır etrafta yanımdan geçen herkesi o zannediyordum 3 hafta kadar önce de onu unutamadığımı anlayıp instagram'dan takip etmiştim. geri takip yapınca evde takla atmalar filan derken 3 haftada daha çok bağlanmıştım ancak 1 yıldır görmediğimin gerçeği de vardı. 01.04.17 tarihinde yine çarşıda bir mekanda oturuyorduk arkadaşımla. başka bir arkadaş aradı fethiyedeyim gelin alın beni diye. mekandan çıktık ve kapıdan çıkar çıkmaz bir o zannedip arkadaşım söyledim ve yine başladık diyip güldük. yukarda fethiyeye giderken dalmış yürüyordum aklımda o vardı görmek istiyordum çünkü büyük bir özlem bu. yürürken arkadaşım bir anda bi şeyler söylemeye başladı ve bi anda solumdan geçen onu gördüm ve kitlenmiş kalmışım. anlık gördüm ve öyle kalakaldım arkasından bakamadım ve arkasından gidemedim. ilginçti. ilginç. ellerim ayaklarım boşalmıştı adeta ve gözlerim dolmuş. bize her sevdadan geriye kalannnn gözyaşlarııı diye bağırasım geldi. yani göz görmeyince gönül katlanabiliyormuş arkadaşlar. (bkz: göz görmeyince gönül katlanır mı)

uzunca bir süre karşılıklı olduğunu zannedip sonrasında karşılıksız olduğunu anlamaktan daha az acı verir.

‘’şimdi sen; uzattığın elini tutmayan ele mi dargınsın, yoksa tutmayacak bir ele uzattığın için, kendine mi kızgınsın?’’

allah aşkına kurtulmam lazım kafayı yiycem.yürüdü yürüdü aklıma girdi sürekli konuşuyoduk vakit geçiriyoduk ve tanıdıkça aşık olmaya başladım.o da sürekli yakın davranıyodu ya köpek gibi umut verdi sonra bi anda dedi ki "kanka" bu ne şimdi bayılıcam kaç ay geçti iyice delirdim a yazsa anlam çıkarmaya başladım fotoğrafını beğenen kızların adını ezberledim.o kadar yakışıklı ki bende onun yerinde olsam beni sevmezdim heralde.kimseye anlatamıyorum bunları yaşasın anonim olmak!

aslında karşılıksız olduğu için aşktır sanki.

karşılıklı aşk kaldı mı bu dünyada

ne güzel diyor üstat: tek yanlı aşk kişiyi nasıl da aptallaştırıyor nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini. ..

...

çok zor. hele karşınızdakinin de sizi sevdiğini sanıyorsanız daha zor.

bende lisedeyken bi çocuğa aşıktım ama çocuk öyle ki benim en yakın arkadaşım ve sevgilisi var biz sürekli üçlü takılıyoruz geziyoruz tozuyoruz falan, .. dershaneye de birlikte gittik bildiğin kankam o benim ama ışte ben ona aşığım o ayrı. ama ben nasıl acı çekiyorum üzülüyorum, depresyondayim, sürekli modum düşük falan.. sonra ben üniversiteye gittim başka biriyle tanıştım aşık olmak neymiş gördüm meğer ben kankama aşık değilmişim sadece öyle olmak istediğim için öyle düşünüyor muşum. evet arkadaşlar evet çok ağır bir ergenlik yaşamış olabilirim ama yeter vurmayın :-(

sende olmayan bir şeyi senden istemeyen birine vermeye çalışıyorsun

bir sarkici yada sair icin nimettir.

(#1731322) bu entryden sonra tekrar bi görme şansım oldu sözlüğe uzun süre üstüne girince yazayım dedim. 21.04.17 tarihinde en yakın arkadaşım x ile bahçede oturuyoduk ve tartışmıştık üstteki entryde anlattığım çocuktan kopmak için başka birisiyle ilgileniyodum ve ilgilendiğim çocukla çok yakın olduğunu düşünmüştüm bu konuda tartışmıştık. sonraki dersimizde hocamızın çalışması vardı ben de sınıfta test çözüyodum arkadaşım önümde uyuyodu. tripliydik birbirimize açıkcası. tam test çözerken telefonuma mesaj geldi; 'sleepylw, konferansa gel seninki okulda.' ilk inanamadım çünkü bi sene öncesinde mezun olup gitmişti. ama o an soru bankasını fırlatıp x koş o gelmiş koş diye cırlayarak koridora koşmuşum. aramızda gram küslük kalmadı tabi. konferans kapısınız açtığım gibi onunla göz göze gelmemize mi sevineyim, onu izleme şansımın uzun süre üstüne elime geçmesine mi bilemedim. yer yoktu koca salon tamamen doluydu biz ayakta duruyoduk. arkadaşım fısıldayarak onun yanı boş git otur dedi. o an farketmemiştim ama gittim sen de sandalye çek otur dedim arkadaşıma. geçtim yanına oturdum. salonda hangi arkadaşımla göz göze gelsem sırıtıyodu ve cidden mutlu olduğum belliydi sanırım. bir saat öyle yan yana oturduk. dizi dizime değdiği oluyodu bana baktığı anları arkadaşlarımdan dinlemem.. 3 yıl üstüne, onu ilk gördüğüm günden sonra ilk kez aynı yakınlıktan yüzüne bakabilmiştim. sadece haberlerini alıyorum şuan. yine yok. çıkıcak karşıma, inanıyorum. (bkz: göz görmeyince gönül press makinesine girer)

ilk defa aşık oldum, ilk defa sevdim. onun gözlerinde en sevdiğim şiiri okudum. onun konuşmalarında en sevdiğim müziği dinledim. tüm cesaretimle ona hislerimi açtım ancak karşılık alamadım. anladım ki aşk, karşılıksız olduğunda aşkmış. ağlamak ne kadar da kolaymış değil mi? sadece birazcık aşk yetiyor insanın ciğerlerinin sıkışmasına, tüm neşesinin bir anda yok olmasına. o yüzden diyorlar sanırım aşk insana zarar verir diye. bana da büyük zararları oldu. aşık olmanın tek güzel yanı her gün onu yeniden görebilme isteği ile hayata devam etmek. onu gördükten sonra ise o hüzünlü şarkı yeniden kulaklarında çalıyor ve tüm neşen yerini büyük bir kedere bırakıyor. sonra tüm klişeler yıkılıyor. erkekler de ağlıyor.

genelde bağlanmanın körleşmeyle doğru orantılı olması durumunu doğurur.

sizi yıpratır geçen giden gencliginize yazik olur

karşılıklı olsaydı aşk olurdu. o yaşadığınız hayranlık ve benim olsun tutkusu. senin sevdiğin de seni sevince dünya yanıyor. siz karşılık alamıyorum ama aşığım diyorsunuz. kendinizi yıpratıp eritmekten başka bir şey değil o. inanın daha iyisi gelecektir.