şimdi anlatıyorum. 3 yıl önce 6-7 saniyelik yakın mesafeden göz göze gelmenin ardından 3 yıl boyunca sevdim. 2 yıl kalbimde tuttuktan sonra başkalarına sığınmaya çalıştım ama olmadı. 3 yılın son 1 yılı görmeden sevdim ya da sevmişim. son 1-2 aydır etrafta yanımdan geçen herkesi o zannediyordum 3 hafta kadar önce de onu unutamadığımı anlayıp instagram'dan takip etmiştim. geri takip yapınca evde takla atmalar filan derken 3 haftada daha çok bağlanmıştım ancak 1 yıldır görmediğimin gerçeği de vardı. 01.04.17 tarihinde yine çarşıda bir mekanda oturuyorduk arkadaşımla. başka bir arkadaş aradı fethiyedeyim gelin alın beni diye. mekandan çıktık ve kapıdan çıkar çıkmaz bir o zannedip arkadaşım söyledim ve yine başladık diyip güldük. yukarda fethiyeye giderken dalmış yürüyordum aklımda o vardı görmek istiyordum çünkü büyük bir özlem bu. yürürken arkadaşım bir anda bi şeyler söylemeye başladı ve bi anda solumdan geçen onu gördüm ve kitlenmiş kalmışım. anlık gördüm ve öyle kalakaldım arkasından bakamadım ve arkasından gidemedim. ilginçti. ilginç. ellerim ayaklarım boşalmıştı adeta ve gözlerim dolmuş. bize her sevdadan geriye kalannnn gözyaşlarııı diye bağırasım geldi. yani göz görmeyince gönül katlanabiliyormuş arkadaşlar.
(bkz: göz görmeyince gönül katlanır mı)