hayatınızda yaşadığınız ilk hayal kırıklığı

çocukken tom ve jerry izlediğim sırada ben hep tom karakterinden yanaydım. jerry'yi yakalayıp yiyeceğini düşünürken şerefsiz jerry her seferinde kacmayi basarirdi lanet olasi ilk hayal kırıklığımdı.

6 yaşında geçirdiğim ameliyat sonrası, gün boyu geçmiş olsun’a gelenlerin getirdiği abur cuburları, doktor yasakladığı için abime vermişlerdi.

Birinci sınıfta okuldan eve dönüş yolunda düşürdüğüm ceketimi bulamamamdır sanırım, hala hatırladıkça kötü hissediyorum :(

ne yaparsam yapayım annem ve babam için yeterli bir evlat olarak görülmediğimi anladığım zaman.

Tweety'nin erkek olduğunu öğrenince herkes ufak da olsa bir hayal kırıklığı yaşamıştır bence ya...

eski tip televizyonlarda bulunun pause tuşunun çizgi filmi değil de o anki görüntüyü durdurduğunu anladığım zaman.

henüz 1. sınıfken onur diye bir arkadaşla ilayda adında bir kızdan hoşlanıyorduk. kendi kendimize şaka babında koşma yarışı yapıp kazanan kızı alır diyorduk. hakem de ilayda oluyordu. onur benden daha zayıftı. haliyle her koşu yarışını o kazanırdı. bir gün yine kaybettim yarışı, ilayda yanıma geldi. dedi ki 'istersen bida yapmayalım çünkü onur kaybetse de ben onu seçerim'. lan daha 1. sınıfız bak. aga öyle bir travma yaşadım ki. bak üzerinden kaç yıl geçmiş hala içerlenirim. tabi yıllar sonra düşündüğümde 'aq kızı ne diye okulun çevresinde deli divane gibi koşturuyodun bizi' dedim kendi kendime.

ilkokuldayız daha. bi’ çocuk var kaan, evet ilk aşkım.. bir de en yakın arkadaşım var ceren. son olarak da geri zekalı bir velet sürüsü var etrafta. lan nasıl oldu niçin oldu bilmiyorum bi’ anda hepsi “öp! öp! öp! öp!” diye bağırmaya, çığırmaya, şey kadar elleriyle ufacık masalara vurmaya falan başladılar. gözlerim fal taşı gibi açıldı, ali rıza bey gibi kalakaldım.. ortamı terk etsem edemem, gitmesem e gözümün önünde başkasına yâr olacak çocuk.. nitekim oldu da. ceren hanım “ihihihi mihihihi” dedi gitti öptü çocuğu.. kaan bey de sırıtıyor p*ç.. ben göreceğimi görmüş, psikolojim bozuk bi şekilde çıkış yapıp tuvalette ağlamayı düşünürken hocamız içeri dalmıştı. ben de napiim gidip ceren’in yanına oturmuştum yine ve evet.. kaan’ı öptüğü yere..

8 yaşında evlatlık olduğumu öğrendiğim an

Çocukken hep bisikletim olsun isterdim. Neyse bir bisiklet aldılar bana pembe 4 tekerliydi tabii yeni öğreniyorum sürmeyi. Dedem çıkarırdı kapının önünde bi gider bir gelirdim görenler bakardı, hoşuma gidiyordu tabii. Bir gün evimize götürdük bisikleti koyduk apartmanın altına. Vakit geçti gelip giderken bakıyorum orda mı diye derken bir gün bir baktım bisiklet yok. Çocuk aklıyla o kadar üzüldüm o kadar üzüldüm ki içimde ukde kaldı bisiklet. Birkaç sene sonra yazın bi kursa yolladılar beni ama ben hiç istemiyorum gitmeyi. Ağlıyorum gitmemek için. Babam da beni ikna etmek için kursu tamamla sana bisiklet alıcam dedi. Bende inandım yani babam sonuçta söz verdi adam. Tamam dedi istemeye istemeye bir ay gittim kursa ama hergün beddular ediyorum sırf bisiklet için sabrediyorum ama. Neyse bitti kurs bekliyorum ki babam bisiklet alacak. Babam başladı bisikleti burda süremezsin arabalar var. Bisiklet almayalım bisiklet değerinde başka bir şey alalım dedi bende yok dedim ben o bisiklet için o kursu çektim. Ben bisiklet dedim babam yok dedi derken 20 yaşına geldim arkadaşlar. Hâlâ unutamıyorum. Bisiklet ve babam. İlk hayal kırıklığım ve ilk güvensizliğin oldular.

5. Sınıftayım çokta zeki bir öğrenci değildim ama çalışıyordum uğraşıyordum başarılı olmak için. Matematikten sınav olduk kendimce yaptım biseyler. Sınav çıkışı ogretmenimizin başına toplanmış hocam benim kağıda bak benimkine bak diye heyecanla bekliyorduk öğretmen de eve gidiyordu en üstte benim sınav kağıdım vardı bakti ve oo çok iyi 90 alcan demişti. O kadar mutlu olmuştum ki o gün koşa koşa eve gidip bizimkilere söyledim heyecandan yemek bile yiyememistim. Sabah olsa da öğretmen notu mu söylese herkes şaşırsa benim de basarabildigimi görse hevesiyle bekledim sabahı neyse ders başladı öğretmen notları okumaya başladı bir kaç isimden sonra benim adımı okuyup 30 dedi . Ben yıkıldım sınıf benle dalga geçiyor ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Nasıl olur öğretmenim dün 90 dediniz dedim. İsim vardi kafamı şisirdiniz bende rastgele bir puan söyledim dedi. Onun için belki çok basit bişeydi ama ben hala unutamadım. Küçücük çocuğun bütün hevesini heyecanını düşünemeden nasıl bunu yapabildi hala anlamıyorum . Cok ağlamıştım o gün ilk defa başardım bu defa demiştim kendime .. büyük bir hayal kırıklığı ile başaramadığımı gördüm