özlem

insanı en fazla zorlayan duygulardandır. hani sevdiğin biri uzağındadır da aylar hatta kimi zaman yıllar boyunca deli gibi özlersin ya onu, sonra kavuşma anınız gelir ya, ona sarıldığında anlarsın aslında özleminin boyutunu. ona sarıldığında akar o geçen zaman boyunca içine akıttığın gözyaşları. hani o kavuşma olmaz ya kimi zaman, sesini özlersin, gözlerini özlersin, gülüşünü, sana gülmesini özlersin, yolda parfümünü duyduğunda özlemekten delirirsin. erir ya kalbin. özlem parçalar ya içini. hani yakınında olan birini özlersin kimi zaman. Allah diyorum, yaşatmasın kimseye. öyle.

bir zamanlar sevdiğim kızın adı. orospu :@

götü büyük kız ismi

insana of çektiren his/duygudur. bazen seni o kadar uzaklara götürür ki o gittiğin yerden ayrılmak istemezsin. bazen bi masaya bakarsın, bazen bi çardağa, aslında orada bir şey yoktur ama sen orada çok şey görürsün, mesela onu ilk öptüğün yere bakarsın ya da ilk gördüğün yere, belki ilk elini tuttuğun yer belki ilk sarıldığın yer. insanlar orada bir şey görmez ama sen çok şey görürsün. özlem duyarsın fakat bir şey yapmaz, yapamazsın. belki bi sigara yakarsın belki sadece bakarsın.

ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi (bkz: kaan tangöze)

eğer hafızanız çok iyiyse işte o zaman daha da acıtır özlem. çünkü özlediğinizin en küçük mimiklerini dahi aklınızdan geçirirsiniz, söylediği tek kelime, onun ses tonu. isminizi söylemeden önce aldığı nefesi bile hatırlıyorsanız, gerçekten zordur özlemek.

'hasret, aramizda ki dikenli bir yol, oysa sen; dikenli yolları değil arnavut kaldırımlarını seversin'

kötü bir şey gibi görünse de özlem sevgiyi artırır. bağlılık duygusunu artırır.

-özdemir asaf. --- spoiler --- bir gece,  gecede bir uyku..  uykunun içinde ben..  uyuyorum,  uykudayım,  yanımda sen.  uykumun içinde bir rüya,  rüyamda bir gece,  gecede ben..  bir yere gidiyorum,  delice..  aklımda sen.  ben seni seviyorum,  gizlice..  el-pençe duruyorum,  yüzüne bakıyorum,  söylemeden,  tek hece.  seni yitiriyorum  çok karanlık bir anda..  birden uyanıyorum,  bakıyorum aydınlık;  uyuyorsun yanımda.  güzelce.. --- spoiler ---

hasret

mavi yaz akşamlarında, özgür, gezeceğim, ayaklarımın altında nemli, serin kırlar; başakları devşirip otları ezeceğim, yıkayıp arıtacak çıplak başımı rüzgar. ne bir söz, ne düşünce, yalnız bitmeyen düş ve yüreğimde sevgi; büyük, sonsuz, umutlu, çekip gideceğim, çingene gibi, başıboş doğada, -bir kadınla birlikte gibi mutlu. arthur rimbaud

bir yerde öylece durduğunda dahi ayaklarını bastığın yer ısınıyor, ayrılınca arıyorsun ya hani, işte öyle bir sıcaklığı arama hissidir ayrıldığın her şeyden sonra.

karşılaştığında yüzünü dönüp ulan dönüp baksam görür mü diye düşünmek

özlemektir

bazı annelerin, kız çocuklarına verdiği isim

direk özlem olması gerekmez miydi bu başlığın ?

ablamdır. insandır.

rüyalarda bile sadece onu görmektir

alırım bi dal.

özlediğin, gidip göremediğindir; ama, gidip görmek istediğin "özlem, gidip görememendir; ama gidip görmek istemen özlediğin, gidip görmek istediğin ama gidip göremediğin özlem, gidip görmek istemen ama, gidememen, görememen; gene de, istemen." (bkz: oruç aruoba)

bazen bir dilektir. (bkz: lütfen bu gece üşümesin) (bkz: lütfen bu gece rahat uyusun) (bkz: lütfen bu gece acılanmasın)

canım oda arkadaşım

" özlemekten koca bir şehri kaldırasım var "

canımın içi olur kendisi 😍

öldürmez sakat bırakır

yeri hiçbir zaman doldurulamayan bir duygudur. kim gelirse gelsin,ne yaparsan yap,her zaman aklının bir ucunda kalır özlem. olmadık yerde aklına gelir,ne yapacağını şaşırırsın. hayatına girdiği an çaresizliği öğretir sana. ne kadar özlesen de ona uzanamamayı öğrenirsin. uzanmayı çok istesen de,olmuyor yapamıyorsun. özlem bu yüzden illet bir duygudur.

i̇sim olarak güzel. ama iş eyleme gelince canından can gider insanın. yaşlı gözler nereye bakılırsa orada özlenenden bir parça, bir anı görür. telafisi yoktur, kavuşup sarılsan da özlemeye devam edersin. özlediğin vakitlere sayarsın o sarılmayı, sonsuza kadar sarılsan da ondan ayrı kaldığın zamanın boşluğu dolmaz. özlemek zor zanaat.

yedi güzel adam dizisinin enstrümantal jenerik müziğidir. Şahane bir ahenge sahiptir. özlem (bkz: sensiz olmuyor)

özlem insanın derinliklerinde saklı, sadece bi nefes alışverişinden bile gün yüzüne çıkar.. gece yarısı kalkıp hissedebilirsiniz,özlemden çoğu kez nefesiniz kesilir ve hatta ağlarsınız. ve inanın bana bu çok berbat,habis bi durum! kurtulmanız dileğiyle 🙏🏻

bir aziz nesin şiiridir. --- spoiler --- o denli o denli çok beklettin alıştırdın bekletmeye kendini çok zamanlar geçti de geldin senden çok seviyorum senin özlemeni. --- spoiler ---

iliklerime kadar hissettiğim duygu.

bütün yorgunlukların biriktiği bir kuytu arayışı, belki geri dönüşü olmayan yol. (bkz: özlem )

"özlem..özlemin azı çoğu olmaz,ağırdır işte."

“şurama batan” diyor “şurama batana özlem demeselerdi, bıçak derdim”

birilerine anlatmak istiyorum ya çekip gitmek istiyorum sevmediğini bilmek deli ediyo ya dayanamıyorum kime ne anlatacağım onu da bilmiyorum sadece özlüyorum ağlıyorum tam vazgeçtim diyip tekrar en dibe batıyorum ya gelsin ya da tamamen öldürsün öyle gitsin böyle yaralı bırakmasın dayanamıyorum

özdemir asaf şiiridir. --- spoiler --- bir gece, gecede bir uyku.. uykunun içinde ben.. uyuyorum, uykudayım, yanımda sen. uykumun içinde bir rüya, rüyamda bir gece, gecede ben.. bir yere gidiyorum, delice.. aklımda sen. ben seni seviyorum, gizlice.. el-pençe duruyorum, yüzüne bakıyorum, söylemeden, tek hece. seni yitiriyorum çok karanlık bir anda.. birden uyanıyorum, bakıyorum aydınlık; uyuyorsun yanımda. güzelce.. --- spoiler ---

aşkı ilk günkü kadar kanlı tutan kalp ağrısı.

binbir farklı hali olandır. an gelir; kendinizi, derme çatma bir yuvada yalnız başına bırakılmış, -uçmayı dahi bilmeyen- mazlum bir kartal yavrusu gibi hissetmenize sebep olur. şu an bana olduğu gibi. yüksek rakımlı, çorak araziye paralel, ıssıza komşu.. yuva, bulunduğu yerdeki en kuytu yamacın, en engebeli yerine mevzilendirilmiş.. gelen yok.. gitmek ne mümkün? not: özlemek bir eylemden ziyade, kaderin bir dayatmasıdır..

5 harf ya ne kadar zor olabilir ki denir o kadar zordur biter denir her şey gibi unutmaya çalıştıkça hatırlanır geçer denir aramazsın denir dolar denir boğaza saplanmış yumru gibi kalır çıkar bir gün karşına kimi neyi ne zaman nasıl neler çektiğini unutursun işte o zaman biter adı özlemişim olur

insanın kendini en çaresiz hissettiği duygu.ayrıca bir necati ve saykolar şarkısı.

şarkının girişi böyle kırlarda koşuyormuş gibi huzur veriyor. nakaratı günlerce ağızda dolanacak cinsten. on numara şarkı. spotify linki youtube linki

bir keresinde bir zamanları çok özlemiştim. bu nalet duygu beni üşütmüştü. çok soğuk da değildi sanki. ama buz kesmiştim. yalan söyledim. bir keresinde değildi. sürekli özlem duyuyorum bir zamanlara. ve sürekli üşüyorum. ben imkansızı bekliyorum. her gün aynı saatlerde. hafta içi ve hafta sonu her gün. kimi günler diğerlerinden daha fazla. çarklar bir kez dönmeye başladıysa durduramazsınız. sadece ve sadece daha kötü hale gelir. ta ki son bulana dek. çarklar dönmeye başladı. son sürprizlerimi bitirmeye yakına saklıyorum. neler diyorum ben aq. yalan hepsi.

“Özlemek, erken saatlere alınsın. Sonra uykusuz kalıyor insan.” demiş Cemal Süreya. İyi demiş, çok güzel demiş. Yine uykusuz kaldık.

.

”özlem budur işte; bomboş bir varlık ve dopdolu bir yokluk.”

geçmişte yaşanılan tüm güzel anların bir ilhamı olarak geleceğe özlem duyan insanlarız. yaşadığımız anılar, bize daha güzellerini yaşamak için neredeyse zorunlu hissettiriyor. insan geçmişten çok geleceğine üzülüyor zaten bi noktadan sonra. yaşadıklarımızdan çok yaşamak istediklerimize özlem duyduğumuz andan itibaren vücudumuz dopamin salgılıyor. çünkü biliyoruz ki o hayal sadece o kişiyle, o yer sadece o yolla, o yemek sadece o kaşıkla olacak. öbür türlüsüne hiçbirimiz hazır değiliz ki. bize kalansa özlemini duyduğumuz günleri geride bırakırken harcadığımız zamanın verimsizliği. robotlaşmaya başlamış bu insanlar arasında hâlâ bunu yaşabiliyorsak şanslıyızdır belki de...

6 yaşında boğazına leblebi tozu kaçtığında öksürmekten kan kırmızı olmuş gözlerine baktığımda sevmiştim onu. Ayaklarım kıçıma çarpa çarpa koşup getirdiğim suyu uzattığımda birşey demem gerektiğini anlamıştım. 7 yaşında okul bahçesinde rüzgardan dağılmış saçlarıyla andımızı okurken , 8 yaşında sınıfımın futbol takımında as oyuncu olduğum halde sırf izleyici olduğu için hasta numarası yapıp yanındaki yerimi alırken, 9 yaşında 23 Nisan oyunlarında Katibim oyununda yanında başka bir erkek gördüğüm için kimseye gözükmeden sahneye torpil attığımda, 10 yaşında sırf onun limonu andıran kokusunu daha fazla soluyabilmek adına evimin yolunu 5km uzatıp onu takip ettiğimde , 11 yaşında kış mevsiminde okul saatimden yarım saat kadar erken uyanıp buzdan kayıp düşmesin diye evinden okula kadar olan yolu evde kaynattığım suyla çözdüğümde , 12 yaşında diğer arkadaşları gibi okula tek gelebildiğini aile bireylerine sitemle anlattığında , 13 yaşında sırf onunla aynı sırada oturabilmek adına okulda onun gittiği kulübe adımı yazdırdığımda(resim becerim hiç olmamasına rağmen:) 14 yaşında sivilceyle tanışıp ağladığında,15 yaşında İstanbulun en güzide Lisesini kazandığında, 16 yaşında imkanlarım el vermediği için okuyamayıp okuduğu okulun karşısındaki cafede garson olup ona latte getirdiğimde, 17 yaşında yanında bir erkek gördüğüm için Müslüm Babayla tanıştığımda,18 yaşında okulunun demir kapısından Mezuniyetini izleyip gülüşünde kaybolduğumda,19 yaşında babasının işi dolayısıyla Üniveristeyi şehir dışında okumak zorunda kalmasıyla(yıkılmıştım) 20 21 22 yaşlarında sosyal medyadan deli gibi takip ettiğim tüm imkanlarımla birikim yapıp hem okuduğu hem yaşadığı şehire gitmek ve artık kendime olan inancımla onu ne kadar sevdiğimi , yıllarca içimde yaşattığım bir çiçek olduğunu söylemek için 23 yaşında yola çıktım. Babasının çalıştığı fabrikayı bildiğim için takip edip evini bulduğumda tam 1 hafta kapısında pinekledim. Aklımda ki evlendimi düşüncesi daha fazla meydan bulmadan deli cesaretiyle her sabah kapıdan gözü yaşlı çıkan annesinin kolunu tutup "Ben eski mahalleden filanca.(Durumu anlattım) Ben buraya Aybüke için geldim" dedim. Annesinin bana sarılmasıyla sıcak gözyaşlarını boynumda hissetmem bir oldu. "Gel seni Aybüke'ye götüreyim" dediğinde Aşk'a olan tapınaklığımdan ağlamasını çok umursamaz haldeydim. Ta ki rengarenk çiçekler içinde bembeyaz mermer bir kutu , üstü pembe bir taç ile süslenmiş , mermer taşa 6 yaşında aşık olduğum yüzünü ufak bir fotoğraf çerçevesinde görüp ne oluyor demeye fırsat bulamadan annesinin "Aybüke Kanserden Öldü Delikanlı" dediğini işitmeme kadar. "Hayat Kısaydı. Elimden Kaymıştı. Geç Kalınmıştı. Ben seni çok sevdim diyemedim" Aybüke...

özlem, ancak araya zaman ve mesafe girerse güzel olur.

--- spoiler --- O denli o denli çok beklettin Alıştırdın bekletmeye kendini Çok zamanlar geçti de geldin Senden çok seviyorum senin özlemeni --- spoiler --- Aziz NESİN