çalışmak

paran yoksa hayatta kalmak için yapabileceğiniz yegane çile.

güzeldir. sonrasındaki yorgunluk yaşadığının kanıtı olur.

''çalışmak bizi şu üç beladan kurtarır; can sıkıntısı, kötü alışkanlıklar ve yoksulluk.'' (bkz: voltaire)

sevmediğiniz bir yer veya iste çalışıyorsanız o hayat çekilmez. evinizden uzak bir yerde çalışıyorsanız da cekilmez. yani çalışmak çekilmez

şu ana kadar çalışmak eylemini sadece derslerde gerçekleştirdim. onun haricinde hiç bir işte çalışmışlığım yok. yazları girip bir yerde kısa süreliğine çalışmak istesem de babam nasıl olsa ileride mecbur çalışacaksın şimdi otur keyfine bak diyerek onaylamadı. benim de işime geldi sanırım bu yüzden pek zorlamadım. umarım ileride sevdiğim bir işte iyi şartlarda çalışırım.

tapıyorum. sabahtan beri 8 dövme yaptım. resmen çıldırıyorum. insanın sevdiği işi yapması, o sayede para kazanması dünyanın en muhteşem duygusu. allah'ım nazarlardan sakla. ne yapsam şükrümü ödeyemem.

''çalışarak ün kazananların sayısı, doğuştan ünlü olanlardan daha fazladır.'' (bkz: cicero)

2 saattir bahçedeyiz.bu otlar nasıl bu kadar büyüyor arkadaş. önce turan sonra sür şimdi dr topluyoz. bittim ben. (bkz: değiştir beni hoca )

vardiyali çalışmak zulümdür.

i̇şçi bayramı olur siz çalışırsınız ramazan bayramı olur siz çalışırsınız kurban bayramı olur siz çalışırsınız ailenizi arayıp kusura bakmayın bu bayramda gelemiyorum deyip kapatırsinız telefonu. ey insan oğlu nedir bu dünya malı hırsı çalışanına 2 gün izin versen batarmisin be adam bayramda dünya malini sirtlayip götürebilecekmisin yada dünyaya civimi caktin ha

kendi emeğinle birşeyler kazanmak hakkıni almak çok hoş bir duygu bazıları ne kadar yanaşmasada bu duruma

bir türlü öğrenemediğim mevzu. liseye geçtiğimde ilk başta çok zorlandım çalışmayı bilmediğim için, zamanla öğrenirim diye düşündüm. üniversitedeyim hala zamanla öğreneceğimi düşünüyorum. yarın öbür gün mezarda da aynı şeyi düşünüyor olmam inşallah

mesleğimden ötürü 3 aylığına hukuk bürosunda işe başladım başlamaz olaydım. adama kaçak elektrik kullanmışsınız icralık dosyanız var diyorum "ben 15 temmuz gazisiyim kullanmadım" diyor. bunun konuyla ne alakası var alüminyum.

çok zor :(

normalde bu kelime bana ders çalışmayı ifade ederdi şimdi ise baya baya paralı çalışıyorum. yaptığım iş sıkıcı da olsa kendi paranı kazanma fikri bu işi eğlenceli kılıyor. tabii çok uzun süre böyle gitmez o yüzden de zaten sıkıcı olmadığını düşündüğüm bir iş elde etmek için okuyorum :d

Evet bu saatte çalışıyorum Yarın benim kuzucuklara sürprizim var.

t: sanayi devriminden sonra azaltılacağı sanılan, fakat sanılanın aksine daha gaddar bir boyuta geçirilmiş eylem. günümüzde otorite denilen olgu, hiç olmadığı kadar kapsamlı. en zor işleri yapanlar ya da en çok çalışanlar hak ettikleri karşılığı tarih boyunca alamamışlardır, asla da alamayacaklardır. öyle olsa madenciler bugün bu kadar aciz ve vahşi şartlarda olmazlardı.. "asla da alamayacaklardır." dememe kaynak; (bkz: küba) vakti zamanında gerçekleştirilmiş bir devrim, ne umut verici bir gelişmeydi tüm dünya için.. peki küba şimdi ne halde? otorite küba'yı rahat mı bırakacaktı? bu sefer yavaş yavaş, içten içten sızdı. bankalar küba'da çoktan baş göstermeye başladılar bile :d not: ben çalışmaya karşı değilim. sadece çalışanı sömürecek herhangi bir şeye çalışılmasına anlam veremiyorum. unutulmamalıdır ki; hayatta kalmak, "yaşamak" demek değildir.. kaide: makineler çalışır, insanlar çalışır, patronlar yaşar.. ben de bu duruma "wtf?" derim. çünkü yaşamak her insana özgün olmalı. tıpkı hava ve su gibi. ya da öldüğünde içine konulacağı mezar gibi.. ayrıntı: (#2056743) "hareket etmeyenler, zincirlerinin farkında olamazlar." - rosa luxemburg

bana ki fiilimsi çalıştıran bu hayat size neler yapmaz

bana çok ters olan eylem. çok tembelim çok.

i̇ş buldum sonunda. çalışmak güzel şey de bakalım akşam da ay çok yoruldum diyecek miyim. :)

yaklaşık bir ay sonra yine başka bir iş buldum ve bu hafta sonu çalışıyorum. ay çok mutluyum. 😃

gün bitse de gitsek..

neden bu saatte?

mecburi olmasa, efsane. ayrıca; delirmemek veya kendini öldürmemek için çalışmak en iyi bir uğraş. insanın zihninin ve bedeninin başka şeylerle meşgul olmasını engelliyor.

kısa bir süreliğine günde 17 saat çalışmak durumundayım. eve git, duş al, yemek ye. ondan sonra artık ne kadar vakit kalıyorsa uyu. tabiri caizse bitik batarya'yım. şu yorgunluk cidden çok kafama takılan bir şey değil. emeğimin karşılığını alsam ona da bir süre için razıyım. enflasyon karşısında çalışmak durumunda kalmak beni nefret ettirdi artık. son üç yıldır birçok iş'te çalıştım ve yıldım şu paranın değersizliğinden. eminim şu yazıyı okuyan yazarlardan birçoğu benim halimi çok kolay anlayacak. çünkü çok kişi böyle emek veriyordur, eminim. arkadaşımla görüşüyorum ara ara. o da iki iş'te çalışıyor 16 saat boyunca. north carolina'da. ya bir ona bakıyorum bir de bana. haftada kazandığı para 1300 dolar civarı. tl' ye falan çevirmiyorum. haftalık aldığı birim para 1300 civarı. dört günlük mutfak masrafı yapmış geçenlerde, 50 usd tutmuş hepsi. biz burada adımımızı attığımız an dışarı, 100 liralık oluyoruz. her geçen gün nefret ediyorum, bu ülkeden de, insanından da, yöneticilerinden de. benim en büyük hayalim bu ülkeden s*ktir olup gitmeyi istemek olmamalıydı ya. kustum biraz buraya. kusurabakmayın. iyi sözlükler.

Hiç sevmedim. Nankörlük yapmak istemiyorum ama hiçç sevmedim. İstanbul il sınırına girmeden teledon trafiği başladı, yarın yine 6'da evden çıkacağım. Bitirmeyecegim okulu, haftada iki üç gün bile olsa öğrenci olayım.

Birincisi ev, ikincisi de iş ortamı bir insanın yaşam kalitesini belirleyen önemli faktörlerdendir bence. Çalışma ortamımın kaliteli olduğu dönemde iş, benim için bir hobi gibiydi. Aşırı eğleniyordum, okuldan çıkıp koşa koşa gidiyordum resmen. Bu benim genel hayatıma da pozitif yansıyordu. Şimdi düşünüyorum da okul bitecek, aylarca belki de yıllarca iş arayacağım, buldum desem beni insan yerine koymayan patronlarla çalışacağım... böyle bir ortamda barınmak benim için pek mümkün gözükmüyor. Bildiğin psikolojik bir yıkım bu. Biraz takığım bu konularda. Hak yemem, hakkımın yenmesini istemem ve kendimi de ezdirmem. Bu yüzden iş hayatından maddi bir beklentim çok fazla yok. İyi insanlar patronum olsun, güzel insanlarla çalışayım ve şu anki(aile evi) hayat standartlarımı sürdürebileyim bana yeter. Geri kalan şeyler kendiliğinden hallolurmuş gibi hissediyorum.

Benimkisi çalışmak değil başka bişey, günde 18 saat ortalama ile çalışıyorum. Evi ise sadece duş alıp biraz uyumak için kullanıyorum. Böyle gençliği sikeyim, ben ihtiyarlayınca gençliğimi böyle mi hatırlayacağım?

varoluşsal sancılara karşın belki de tek çare. (#4417763) (#4417764)

Üniversite okuyabilmem için, iki çeşidi olmak zorunda olan şey. 1) Ders çalışmak. 2) Bulabildiğin en b*ktan yövmiyeyi veren kafede, derslerinin olmadığı *tatil* günlerinde 12 saat vardiyasıyla çalışmak. Bunlara ek olarak bir de şu var tabii ki: (bkz: yaşamaya çalışmak)

(#4417765) erkeklerin şifası imiş

Bu konuyla alakalı çok anlamlı ama küfürlü bir söz biliyorum. Ya çıktığın delik zengin olucak ya da girdiğin delik yoksa çalış çalış ananın a*ı bir karış…

Evde oturmaya alıştığım için mi bilmiyorum hiç canım istemiyor. Turkuazgibi'nin dediği gibi hayatı Nuri Bilge Ceylan tadında yaşamak çok tatlı geliyor bana. İş hayatına bir kere girdim hiç sevmedim. Bir yandan da para kazanmam gerek, yaşım gereği biraz sosyalleşmem gerek ama hiç içimden gelmiyor. Evde oturayım, kitap okuyayım, çiçek sulayayım, tatlı yapayım böyle şeylerde hep aklım. Beni işe bağlayacak motivasyonlu bir iş de bulabileceğimi sanmıyorum. Hof. Bakalım.

Çalışmak güzel de gittiğim yol yol değil. Atanmazsam otoban yollarında harcanacakmış gibi hissediyorum. Hayır orda çalışanlarda emekçi, ekmeğinde insanlar bir şey demiyorum ama benim alanıma girmiyor. Ben artık düz giden okul yolu istiyorum. okul yolu düz gider