Birincisi ev, ikincisi de iş ortamı bir insanın yaşam kalitesini belirleyen önemli faktörlerdendir bence. Çalışma ortamımın kaliteli olduğu dönemde iş, benim için bir hobi gibiydi. Aşırı eğleniyordum, okuldan çıkıp koşa koşa gidiyordum resmen. Bu benim genel hayatıma da pozitif yansıyordu. Şimdi düşünüyorum da okul bitecek, aylarca belki de yıllarca iş arayacağım, buldum desem beni insan yerine koymayan patronlarla çalışacağım... böyle bir ortamda barınmak benim için pek mümkün gözükmüyor. Bildiğin psikolojik bir yıkım bu. Biraz takığım bu konularda. Hak yemem, hakkımın yenmesini istemem ve kendimi de ezdirmem. Bu yüzden iş hayatından maddi bir beklentim çok fazla yok. İyi insanlar patronum olsun, güzel insanlarla çalışayım ve şu anki(aile evi) hayat standartlarımı sürdürebileyim bana yeter. Geri kalan şeyler kendiliğinden hallolurmuş gibi hissediyorum.