yazılacak kitabın ilk cümlesi

es selamun aleyküm

yağmurlu bir sonbahar günüydü ya da sıcacık bir yaz günüydü ya da karlı bir kış günüydü yani hava durumuyla başlamasın da gerisi önemli değil

bir sabah uyandı ve .....

intihar notuna çok sevdiği bir kitabın ilk cümlesini yazarak başlayan bruce, kendisinden geriye sadece bu not kalsın istemişti ta ki...

son. diye başlardım. bu kitaptan önceki tüm hayatıma bi son verirdim tüm kırgınlıklara hayal kırıklıklarına dost kazıklarına ve daha nice mutsuzluğa kitabın ilk sayfası gibi tertemiz bir hayata başlardım. kitabın son cümlesi merhaba.

"i̇yi biri değilim ama bu kötü şeyleri hak ettiğim anlamına gelmiyor."

"her hikayenin sonu yeni bir hikayenin başlangıcı değil midir?"

ben almayadan geldim acun abi

renas... dünyanın en ağır yükünü omzunda taşıyan küçük çocuk.. bir yanda sorumlu olduğu ergen ve epilepsi hastası kardeşi argeşten bir yıl sonra ayrılacak olma korkusu, bir yanda bulmak için bütün hucreleriyle mücadele ettiği, elindeki tek resmi 6 aylıkken annesinin kucağında çekilmiş olan bruskun tarifsiz hasreti, diğer yandan her gece kan yer içinde uyanmasina sebep olan daha 28 yaşında alevler içinde kendini 3. katın balkonundan asagi bırakırken "kardeşlerine sahip çık" diyen melek gibi annesinin verdiği vasiyeti yerine getirememiş olmanın ağırlığı.. böyle bir durumda sana öl renas öl demem gerekirken sana "yaşamalısın renas, kardeşlerin için yaşamalısın" diyorum..

bunca zaman neden intihar etmeyip hayat denen uçurumun kıyısında sallandığımı inanın hatırlamıyorum.

sevgili okurlar, kitabıma hoşgeldiniz.

Hiçbir şeye direnmeyip her şeyi kabul etsek hayat daha iyi olur muydu?

Bitireceğine olan inancınla başla.

Dev böcek bir sabah bunaltıcı düşlerinden uyandığında kendini Gregor Samsa'ya dönüşmüş olarak buldu. (bkz: kültürel şok)

Bu başlık benim için baya özel. Hatta "muhteşem bir kitabın ilk cümlesi sorunsalı" adıyla açıldığını sonradan taşındığını bilecek kadar özel. Birçok yazarın -buna silinenler de dahil- entirilerini defterimin arkasına yazmıştım, şimdi gözüme çarptı. Geldim geriye kalan okumadığım entirilerini de okudum. Henüz kendime ait yazacak bir sözüm yok ama yazılanların hepsinin kalitesine kefilim. Edit: "*Sevmedi. Ve ardına yazılacak onca farklı hikaye. *Sayın okur, şuan okuduğunuz cümle kitabın ilk cümlesidir, sonraki cümleler diğer cümlelerdir. (bkz: asdfghjklşi) *'El' veda. Sen el oldun, ben veda." gibi entiri türevleri bulunan başlıktı ayrıca.

(bkz: işte başlıyor ) Şaka lan şaka böyle giriş mi olur. Yakında sadece köşedeki kitapçıda.

siz başlayabilin diye ben bitiriyorum. vesselam

üç-dört yıl önce şu entryi yazmışım; (#1331153) kısmet olursa eğer, 2021'in ilk aylarında yayımlanacak üçüncü kitabım yok'un ilk cümlesi bu olacak. yıl dönümünü ayrı yazdım tabi. (bkz: asdfghjklşi)

Bu kitabi sen oku diye yazmadim. Sen kapat ulan ayi. Gercekten kitabima bu sekilde baslamak istiyorum. O kisi de kendini bilecek.

Ciddi olanları dışarı alalım :D

“Merhaba arkadaşlar kitabıma hoşgeldiniz, ben kamil”

Yazılacak bir cümle düşün ki güneşin doğudan doğup batıdan batması suların buhar olup bulut olduktan sonra tekrar yağmur olması kadar güzel

Senin için. Pek çok şeyin bambașka olmasını dilerdim, diyen Kafka hesabı.. Hiçbi șey bambaşka olmadı ama bu da 'Senin için."

Yaşamak güzeldir tüm yaşanmışlıklara rağmen.

Bazı şeyler söylenmemişken daha güzeldi. O yüzden ben, şimdi yazıyorum.

Şu ana kadar heves ve hayal kırıklarıyla dolu bu yazarın yazdığı bu kitabı, herhangi bir heves ya da hayal kurarak okumaya başlamayın.

sen ah sen...

(bkz: selamum aleyküm sayın okuyucular) Önce Allahın bir selamını verelim de.

Başlangıçta dert vardı, dert bizimle beraberdi. Tanrılar bunu bizden sakındı. Silahlarım elimden böyle alındı.

Yine klasik günlerden bir yaz akşamı.

Bir varmış, hiç yokmuş..

Ben yazarken yaşlandım siz okurken ölmeyin

Herseye rağmen mutluyum.

Huzursuz bir salı sabahı her şey ters yüz olmuştu.

Seviyordum ama artık istemiyordum

hoşgeldiniz, yanlış yerdesiniz.

muhtemelen yazdıktan 1 yıl sonra pişman olacağım ama yine de yazacağım.

Bazı bekleyişler son bulmaz.

Yazdım ki. İlk hikayenin ilk cümlesi de bu. “Başım dönüyor, birazcık duralım şurada.” dedim, daha çok kendi kendime konuşur gibi.

Ne öğrendiysem yaşadıklarımdan öğrendim. Ancak siz de yaşadıktan sonra okursanız bir şeyleri daha iyi öğrenirsiniz.

Oku?

Bedenimin her zerresi tastamam duruyorken kalbim nasıl bu kadar yarım kalabilirdi ?

Hayatı boyunca çiçek verilmeyen kıza toprak olunca verilmişti tüm çiçekler...

Hayatsız birinden hayat dersi.

Bir insanı sevmekle başlar her şey

"kedi olsa bir yerden geçerken kişinin batıl inançlarını depreştirecek siyahlığa mahkum olmuş saçları vardı."

"doğdumuzda akciğerlerimize dolan oksijenin içimizi yakmasıyla ağladığımızı söyler bilim adamları, halt etmişler; hayatın bize dünyaya gelmemizle attığı ilk tokat yüzünden dökeriz gözyaşlarımızı."