terk edilmek

şu hayatta hiç terk eden taraf olmadım, hep terk edilen bendim. insan düşünüyor anasını satayım hata bende mi diye.

1 aydan sonra birşeyiniz kalmıyor. deneyiniz.

terk edecekken bile terk edilen biriyim. hobi olaral terk ediliyorum. bağışıklık kazandım artık. bi yerden sonra üzülmüyor bile insan.

en nihayetinde terkeden pişman oluyor, sen ilk hafta acı çekiyorsun o bir ömür vicdan.

terk edilirken en son hatırlanan karşı tarafın attığı son bakış, hiç bir ifade olmadan sadece karşısında bi yabancı varmışcasına. arkanı döndüğünde yaşandığın en büyük mağlubiyeti yaşıyorsun artık bu öldürmüyorsa ne öldürebilir ki diyorsun. ama yine de yaşıyor insan acısı geçiyor ama her zaman sızlıyor.

abi odamdan bir çıktım biraz önce, evdeki herkes gitmiş. ben odama girerken herkes evdeydi. insan bir haber verir yahu. hadi kardeşlerim gitti, hadi babam da gitti. peki ya sen annem... sen nasıl gittin?

i̇nsanın bir sokağın ortasında, iki ayağının üstünde iken yere çakılması.

karsi tarafin eline bir bicak vermissin ve "bak bu bicagi bana saplayacaksin tamam mi" demissin gibi bir sey

topraga uğurlamadığım insanı hala kaybetmiş sayılmam. allah boyle terk edilmek yasatmasın

çok düşünen biriyim. terkedildiğimde "acaba fbi bunu kaçırıp beni zorla mı terkettirdi, listerine kullanmamdan mı hoşlanmadı, doğru düzgün türkçe konuşamadığım için mi, kilo mu aldım ondan mı acaba?" gibi düşüncelerim olmuştu. neyse ki sordum öğrendim. sevememiş artık, sevgisi bitmiş, gelecek görememiş. ben de kendimde gelecek görmüyom haklı...

sebebini bilmeden terk edilmek de ayrı koyuyor

koyar. i̇lk zamanlar ağırlığını atamazsınız üzerinizden. sonra sonra yedirirsiniz kendinize. bakarsınız ki sizi terk eden kişi güllük gulistanlik hayatını yaşıyor siz ise onun sizi bıraktığınız yerdesinizdir. ama zamanla sönmüş bir ateşe donuyosunuz zamana bırakın herşey yoluna girecektir

bir ara bir kadın omuzumda ağlaya ağlaya "gitme." diyordu bana. şaşkındım. oradaydım çünkü. o kadar oradaydım ki hatta kendi benliğimi hiçe saymışçasına ve gururumu bile umursamayarak. "gitmem." dedim, "gitmeyeceğim, söz." benden bu cevabı alınca daha bir feryat etti, daha sıkı sarıldı ve daha hızlı akmaya basladi gözyaşları. kıyamazdım, sustum. ne iyi gelirdi bilmiyordum, çözemiyordum. sahi, ne olabilirdi? kötü günler geçirmiştik yakın bir süre önce. belki pişmanlıktı, belki affedilmeme korkusu, belki ayrı kalınan zamanların çöküntüsü, belki hepsi... bilemezdim. bildiğim tek bir sey vardı: oradaydım. ben sustukça o döktü göz yaşlarını, o göz yaşlarını döktükçe ben sustum. kolum kıpırdasa hafif hıçkırığının sesi yükseldi. kıyamazdım, koklayarak bir öpücük aldım gamzesinden. uyuyakaldı, uyuyakaldım. sonra o gitti. tek bir nefeste, hıçkırmadan, göz yaşı dökmeden, umursamazca ve acımasızca. yaralayarak, hatta önceki yaraların da üstüne basarak. şaşkındım. kendimle, yaralarımla, umursamadığım gururumla ve "gitme"nin yankılandığı odamla baş başaydım. sahi, ne olabilirdi? o kelimeler kendine çığlığı mıydı aslında? kendiyle olan kavgasına mı misafir olmuştum? belki de benim farkımda bile değildi. peki kendini nasıl yendi? hiç mi sevmedi? belki de sevdi, hep mi sevecekti? ben nasıl fark etmedim yanımdan geçip gittiğini? hadi o geçti de ben nasıl es geçtim bu kadar kendimi? napacağım şimdi? ben kendimden öyle vazgeçtim ki kalmadım, neredeyim bilmiyorum ki. uzaklarda, derinlerde, karanlıklarda bulamayacağım yerlerde... nerede? i̇yi halt ettin yavrum, iyi halt ettin. hadi bir sigara içip yapalım muhasebesini. ve bağıralım gökyüzüne "hepinizi ben yarattım." diye.

üzücü bi olay

yarım saat öncesi itibari ile yaşadığım durum. beni simyaci ablamızdan öğrenebilirsiniz. berbat haldeyim ve o kadar zavallıyım ki, canım hiç bu kadar yanmamıştı. tek suçu sevmek olan insandan zarar gelir mi be? tarifsiz bir çaresizliğin ve boşluğun içine sürüklendim, acı geçmiyor. titriyorum ve burnum kanıyor, gözüm karardı. sevmenin bedelinin bu kadar ağır olduğunu bilmiyordum. kahretsin şu siktiğimin durumuna kimse düşmesin lan kimse. sikeyim böyle işi, yine ağzım bozuldu. herkes hakettiğini yaşayacak, herkes. allaha emanet olun gençler.

"saygıda bir kusur ettiğinde, minnetin de değeri yok, kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur, fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten, her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken, her anım birini özler, rüyada yolunu gözlediğim, düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım, bitince yalnızım, gözümü açtığımda kalmışım, yanımda ailem ve bir de arkadaşlarım..." link

sanırım sevdiğinde acı veren sevmediginde ise en iyi kaçış yolu olan olay.

(bkz: alışkanlık) alışkanlık diyorum çünkü alışkanlık bir yandan başka anlamlara da geliyor. alışkanlık sizsiniz. kendinizsiniz. ne zaman bir yerden başka bir yere yolcu olmaya kalksak bir yolculuk hüznü kaplar hepimizi. eskiden sebebini merak ederdim ama artık anlıyorum. sürekli değişiyoruz. her an, her gün, her hafta, her ay, her yıl. değişirken yanımızda bir takım değişmezler var. birkaç insan, birkaç mekan, birkaç araç gereç. biz değişirken yanımızda olanlar kimliğimize daha çok dahil oluyorlar. bizi oluşturan yeni veyahut eskiden kalma şeyler onlar. 5 yıl önceki halimize baktığımızda sanki bir yabancıya bakıyormuşuz hissine kapılırız. çünkü görüntü hemen hemen aynı olsa da benlik çoktan değişmiştir. fikirler, duygular hepsi değişmiştir. o beş yıllık süreçte sürekli yanınızda duran bir sevgili hayal edin şimdi. o yeni insanın en büyük parçalarından birini. terk edilmek kendi kimliğinden eksilmektir. zordur. kendinizi kaybedersiniz. koca bir boşluk hissedersiniz. çok da üzülmeyin ya da üzülün ama bilin ki zaten her an değişiyorsunuz, zaten bir ara onla olan günleriniz sizden uzaklaşırken o günkü siz de sizden uzaklaşıyor. duygular uzaklaşıyor fikirler uzaklaşıyor. kimliğiniz değişirken, siz yeni birine dönüşüyorsunuz. final de o gün yaşadığınız hüzne gülümserken buluyorsunuz kendinizi. ben ne salakmışım veyahut ne safmışım gibi cümleler. o değil de asosyal sözlüğü, sigarayı, sabah kahvesini bu yüzden bırakamıyorum. kendime ihanetmiş gibi geliyor.

i̇nsan ruhunun tecavüze uğraması halidir..

Peşinden aslında aldatıldığını da öğrendiğin durum.

Altı yedi ay önce vuruldum birine. Yıllar sonra... Ellerini hiç bırakmak istemediğimi söylediğim zaman da terk etti. Oysa seviyor gibiydi. Ama şimdi düşününce sevmemiş de olabilir. Yani geldiğimiz nokta ortada. Unutuyoruz işte. Unutacağız. Geçmişte, hayatıma giren kadınlara bakıp onu düşünmüştüm. Her ne kadar bu konulardaki fikirlerim bir hayli değişmiş olsa da, bunu bir daha yapmak istemem. Çünkü onun için kendimi hiç edecek kadar çabaladım. Neyse. Güzel kızımın canı sağ olsun. Umarım çok ama çok mutludur. Değilse de, umarım olur. Beni ne kadar üzmüş olsa da, hala dünyadaki tüm iyi şeyleri hak ettiğini düşünüyorum.

Sen de giiit ne farkeder ki? Hepsi aynı işte ilişkiiii, bugün sevgiliysek yarın arkadaşız öbür gün? Öp desem öpemeeem olmaaaz. Sarıl desem dokunamam olmaz. Malt- Olmaz. dinleyin ben çok severim

Dünyanın en garip duygusu. Önce kabul etmek istemezsin. Elini uzatırsın beklersin önce düşüren tarafından kaldırılmayı. Bir süre sonra bu bekleyişin anlamsız olduğunu farkedersin. Tek başına kalkmaya çalışırsın bir daha kimsenin düşürmesine izin vermeden , güven duygusunu tamamen kaybederek...

Terk etmemek icin sürekli bahaneler bulup, karşındakinin de terk etmek için sürekli bahaneler bulması ölümüne kapışır. Kazanan terk eden taraf ama kaybettiği birşey vardır vicdanı.

Özlersin elbet hep gideni (bkz: söyle ona)

Terk edilmek gelmedi de başıma bırakmak zorunda olmak geldi. Sevdiğin, alıştığın insanın sana onca zararı verdiğini bir gece ansızın anlarsın ve ondan sonra da bir aydınlanma gelir. O düzelmez, yıpratır ve sen de bırakmak zorundasındır çünkü yol sonu çıkmazdır. Kısmen aynı şey sayılabilir terk edilmekle bence. Çünkü vazgeçip düzelmesini, geri gelmesini umarsın bir süre. Gelse de hiçbir şey değişmez bu arada.

en derinimde bi şeylerin kırıldığını hissettim. aylarca içimde bi çığlığı bastırdım. gün geçtikçe insanlar iyileştim sandı bense kendime yabancı oldum. birini çok sevebilirsin ama olmayabilir. gözünüzü seveyim ayrılmak istiyorsanız düzgünce oturup konuşmak varken terk etmeyi seçmeyin. en başından beri her şeyinizi paylaştığınız kişiyi hiç sevmemiş, onunla hiç tanışmamış, o sokağın köşesinde hiç öpüşmemişsiniz gibi bi şey açıklamadan siktir olup gitmeyin. ona en azından kendini bırakın.

Çok sevildiğinizi düşündüğünüz ilişkide bambaşkadır. Birinin ayrılması gerekiyodu zaten durumu yoktur çünkü. Siz çok iyiyiz derken bi anda çat hislerim bitti der ve o günden sonra bi daha hayatınız aynı olmaz. Şanslıysanız bunu lehinize çevirir güçlenirsiniz.