(bkz: alışkanlık)
alışkanlık diyorum çünkü alışkanlık bir yandan başka anlamlara da geliyor. alışkanlık sizsiniz. kendinizsiniz.
ne zaman bir yerden başka bir yere yolcu olmaya kalksak bir yolculuk hüznü kaplar hepimizi. eskiden sebebini merak ederdim ama artık anlıyorum. sürekli değişiyoruz. her an, her gün, her hafta, her ay, her yıl. değişirken yanımızda bir takım değişmezler var. birkaç insan, birkaç mekan, birkaç araç gereç. biz değişirken yanımızda olanlar kimliğimize daha çok dahil oluyorlar. bizi oluşturan yeni veyahut eskiden kalma şeyler onlar.
5 yıl önceki halimize baktığımızda sanki bir yabancıya bakıyormuşuz hissine kapılırız. çünkü görüntü hemen hemen aynı olsa da benlik çoktan değişmiştir. fikirler, duygular hepsi değişmiştir.
o beş yıllık süreçte sürekli yanınızda duran bir sevgili hayal edin şimdi. o yeni insanın en büyük parçalarından birini. terk edilmek kendi kimliğinden eksilmektir. zordur. kendinizi kaybedersiniz. koca bir boşluk hissedersiniz.
çok da üzülmeyin ya da üzülün ama bilin ki zaten her an değişiyorsunuz, zaten bir ara onla olan günleriniz sizden uzaklaşırken o günkü siz de sizden uzaklaşıyor. duygular uzaklaşıyor fikirler uzaklaşıyor. kimliğiniz değişirken, siz yeni birine dönüşüyorsunuz.
final de o gün yaşadığınız hüzne gülümserken buluyorsunuz kendinizi. ben ne salakmışım veyahut ne safmışım gibi cümleler.
o değil de asosyal sözlüğü, sigarayı, sabah kahvesini bu yüzden bırakamıyorum. kendime ihanetmiş gibi geliyor.