tasavvuf

kimileri rezili rüsva eder, kimilerini ise mevlana, şems-i tebrizi. her kap kapasitesi kadar su alır.

bir ara merak salayım dedim, merakla olacak iş değil bu. kalpten ve yürekten gelecek. zor iş. zor hayat düsturu. işin sonunda derinin canlı canlı soyulup öldürülmek de var, her şeyi olduğu gibi kabul etme hoşgörüsü de. biz o kadar olamadık, olamayız. bizler hayatı leyla ile mecnun'daki idam sahnesi gibi yaşıyoruz çünkü. hani elemanların boynunda ipler, cellat tepelerinde. birisi ağlıyor, zırlıyor. diğeri "olm biraz duruşun olsun" diyor da sonra cellat "son bir isteğiniz var mı?" diye sorduğunuzda "salın bizi" diye haykırıyor ya, işte bizim hayatımızın özeti tam da o. bu yüzden zordur tasavvuf. yağlı urgan boyuna geçtiğinde gülümsemek her babayiğidin harcı değil.

islam'ın mistik yüzü. sözle değil kalple yaşamak. bugün bu dünyada yaşamak çok zor olsa da, allah'ım demlenmeyi bize de nasip eyleye

genelde din felsefesi ile karıştırılan fikir sistemi. aslen fikirden ziyade, ruh ile fikrin birleşmesi. "bilgelik nedir? bilgelik, gönül ile aklın buluşmasıdır." der yrd.doç. dr. taşkın kılıç. tasavvuf (bkz: can veren pervaneler)e benzetilir. ateşe aşık pervane, aşkından hissetmez yandığını. yandıkça yaklaşmak ister ateşe. yaklaştıkça haz alır acıdan. haz aldıkça yanar... en son bırakıverir kendini ateşin kollarına... dönüş sona erer. peki yanmış mıdır pervane? asla...

dünya'daki en büyük şişirilmiş balondur. tasavvufu eleştirince "sen ne anlarsın?" "bunlar seni aşar", "onlar ermiş bikerem", "o şarap mecaz anlamda slqq" gibi yanıtlar alırsınız. mesnevi okudun mu? yok. yunus okudun mu? yok. fuzuli? fu, fuzuli !? ne okudun? elif şafak. abv. not: mevlana_hardcore_şems_güneşi_görüyor.mp4

dinde yeri olmayan şeydir.

islama zarar veren en büyük gelen-ek'tir. yok yunus emre yok mevlena yok abdulkadir geylani. bunları tapar gibi sevenler aslında bunlar hakkında hiçbir şey bilmeyenlerdir. eğer örnek alıp sevecekseniz farabiyi, ibni sinayı, gazaliyi örnek alın ve böyle adamlar birdaha neden çıkmadığını sorgulayın.

tasavvuf büyükleri bu ilmi, esasta aynı olmakla beraber, değişik şekillerde tarif etmişlerdir. faziletin son noktasına kadar vesileye yapışmaktır. (hilyetü'l-evliya, c.1, s.96) kendisinde haramlık şaibesi olan her şeyden kaçınmak ve dilini boş sözden muhafaza etmektir. ( i.hakkı bursevî, ruhu'l-beyan, c.1, s.301) kendisine evla olan şeylere vakti sarf etmektir. (reşahat aynü'l-hayat, s.196) genel olarak tasavvuf kulluğun ihlasla yapılabilmesini teminde, dinin bir hizmetkârı ve yardımcısıdır. ayrıca manen yaşanıp tatmakla anlaşıldığından layık olduğu şekilde yazılıp anlatılamaz. tasavvufu sadece yunus emre veya hz. mevlana ile bağlantılandırmak ise yanlıştır. imam-ı rabbani, ismail hakkı bursevî, imâm-ı azam ebu hanife, şah nakşibend (k.s) gibi bir çok evliya ve ulema tasavvufa girmiş ve büyük dereceler kat etmişlerdir.

murat menteş'e göre strese iyi gelen şeydir (bkz: şeyhim beni ışınla)

bir başka din: tasavvuf adlı kitabı okumanızı ya da en azından kitaba şööyle bir göz atmanızı tavsiye ederim. uzun süredir kafamda uçuşup duran pek çok soruyu cevaplamıştır bu kitap. ayrıca yazarı için (bkz: cemre demirel) a.k.a (bkz: michael sikkofield) edit: ufff anlatım bozukluğu yapmışım..

(#4614590) numaralı girdimden sonra aklıma gelen sözde islami görünen sapkınlık hareketi, literatüre katkısı vardır belki ama dinen sapkınlıktan başka bir şey değildir zira islam'da ne mürşit vardır ne mürit vardır ne tarikat vardır ne de onların yol olarak adlandırılıp ekol haline getirdikleri kendi sapkın dinleri vardır. yani yunus'tur, celaleddin ve manitası tebrizli kekodur, nesimi'dir, hallac-ı mansur'dur, sait'tir, fethullah gülen itidir falan hepsi aynı haltın lacivertidir bu bağlamda. ayriyeten: (#4571968) (#2107691) (#1127567) (#2411825)