sorumluluk

daha beşinci sınıfa gidecektim babamın ölümüyle ailede ki sorumluluk bana kaldı. o minicik halimle herkesin moralini düzeltmeye çalışır geceleri gizli gizli ağlardım. o zaman büyüdüm ben.

sorumluluk aldığında olgunlaşır insan.

kişinin kendi davranışlarını veya kendi yetki alanına giren herhangi bir olayın sonuçlarını üstlenmesi demektir. ve dünyadaki en ağır yüklerden biridir.

t: nizar kabbani'nin harikulade şiiridir. "sorumludur gözlerin dönüşünden bu evrenin ışığın seferinden ve değişiminden renklerin iklimin vaziyetinden ve kıvamından denizlerdeki maviliğin" --- spoiler --- sorumludur gözlerin, sevgilim aleme dökülen her bir yağmurdan ve her bir ağaçtan ormanda yetişen sorumludur gözlerin yazılmasından şiirin inci ve sedefin teşekkülünden olgunlaşmasından sevgi ve cinsiyetin ve büyümesinden çocuklarla çiçeklerin gündüzün abasından gecenin çıkmasından sorumludur gözlerin dönüşünden bu evrenin ışığın seferinden ve değişiminden renklerin iklimin vaziyetinden ve kıvamından denizlerdeki maviliğin sorumludur gözlerin, sevgilim baharda tarlaların giyindiği her şeye karşı ormanlarda ateşin tutuşturduğu her şeye karşı ve her şeye karşı, şehirlerde nehirlerle dolup taşan sorumludur gözlerin, sevgilim bu dünyadan; doğudan batıya kadar kuzeye ve güneye kadar sorumludur balıkların hicretinden dönmesinden yıldızların bitkilerin sürgün vermesinden hayatın sürekliliğinden soluklanmasından günbatımında hülyaların sorumludur sarkıtılan ipten ve koza yapmasından ipekböceğinin sorumludur parlayan yahut ışıyan her şeyden konandan yahut uçandan sorumludur gözlerin, sultanım arzın dönmesinden ve istikbalinden milletlerin --- spoiler ---

Rahmetli Engin Geçtan konu hakkında şöyle diyor; “Sorumluluk denince çoğu insanın aklına ailesi, eşi, çalıştığı kurum ve dostlarına karşı “görevleri” gelir, ama kişinin kendisine karşı görevi olan “iyi yaşama sorumluluğu”ndan pek söz edilmez. Başkalarına karşı sorumluluklarımız olduğu kaçınılmaz bir gerçek olmakla birlikte, bazen bunu kendimize karşı sorumluluklarımızı görmezden gelmek için kullanmak da sorumsuzluktur. “

kişinin, bazen isteyerek bazen istemeden altına girdiği yük. aile sorumluluğu, iş sorumluluğu; temel konu başlıkları. şahsen ben kaldıramıyorum. bugünlerde iş yoğunluğum o kadar fazla ve ağır ki acaba yanlış mesleği mi seçtim demeye başladım. mesleğimi seviyorum gurur duyuyorum fakat hem okurken hem çalışırken bu kadar zorlanmak bi tık ağır geliyor. üstüne şu an resmi kurumda olduğum için özele göre sorumluluk çok daha fazla olunca, delirmemek için yollar aramaya başlıyorum. attığım 1 imza yüzünden başıma bin tane şey gelebilir, full konsantre full dikkatli olmam lazım. he oluyorum okey ama bu diken üstünde olma hissi çok zorluyor. tabii sürekli firmalarla uğraşmak, numuneleri incelemek raporlamak da tüy dikiyor. diğer yandan aile sorumluluğu. eşim, annem, babam. haftaya annemin ameliyatı var ben bakacağım bu sorumluluk kısmından değil de duygusal kısmından yorucu olacak. ki yıllardır bu konuda duygusal olarak bittiğimi düşünürsek. eşimle beraber geçtiğimiz cumartesi kötü bir şey geldi başımıza, bi yandan hala onu atlatamadım. evde de sorumluluklar var. eşim ev işlerine yardımcı olsa da 2 haftada 1 abla gelse de her gün evi toparlamak yemek yapmak bi noktada yoruyor. üstüne 2 kedi sorumluluğu var. şu an, masamın üstü numunelerle evraklarla dolu. binlerce işim var ama 2 dakika soluklanmam gerekti. yoruldum çünkü. anne olduğumda bu kadar şeyin üstesinden nasıl gelicem diye düşündüm. cevap yok... sorumluluklar aşırı ağır gelse de hem dünyanın en iyi ailesine sahip olmak hem maddi manevi çok iyi bir iş hayatının içinde yer almak hem de sürekli sözlüğe gelip ağlasam da çok iyi bi eşle hayatı paylaşmak rahatlatıyor. zaten rahatlayamadığım zamanlarda soluğu sözlükte alıyorum...

ailenin almadığı sorumluluğu sen alırsan bu bir gün sana yük olur ve kaldıramazsın artık

hiç sevmem. aldığım sorumluluklar bana yetiyor da artıyor bile

Özellikle 2. Çocuktan sonra altından ezildiğimi hissediyorum sorumluluklarımın. Lohusalık biteli çok oldu ama kafası bitmedi hala. 3, 4 hatta 5 çocuğu (daha fazlasını yazmaya gönlüm elvermiyor) olan insanlar nasıl baş ediyor anlamıyorum. Sürekli yorgunum. Hep işim var kafam dolu. Ama o işleri sürekli bir şeyler yapmama rağmen bitiremiyorum. Eşim destek oluyor ama yine de kendimi yalnız hissediyorum. Bekarken hem anneme hem kayınvalideme uzak olayım hayatıma karışamazlar diye düşünen aklıma tüküreyim. Bekar, çocuksuz veya tek çocuklu insanlar rahatça tuvalete gitmek bile bir lüks haberiniz olsun. Bu aslında yoktu öyle içimden geldi.