sevilen şiirin en güzel cümlesi

uyuyunca geçmeyen yaralar var. kesik kesik ağlayanlar bunu anlar. karanlıktan korkan, köpekleri çok sevenler.. tamamlanmayanlar, tamamlanmayacaklar.. soğuk rüya gibi gezenler.. bakmasını, ne aradığını. ne aramadığını bilenler.. duasız kalanlar.. duasız kaldım anne. balkona as, bırak beni.

kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız’

"öldür bendeki beni sonra dirilt kendinle"

derinden bir düşkırıklığı benimkisi

sizin hiç babanız öldü mü?

saraylar, saltanatlar çöker, kan susar bir gün, bu zulüm biter, menekseler de açılır üstümüze leylaklar da güler. bu günlerden geri̇ye "bi̇r yarina gi̇denler kalir bi̇r de yarinlar i̇çi̇n di̇renenler"..

"oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim."

“ellerin de titriyor bir şeyin mi var böyle bir kız değildin sen eskiden sana ne yaptılar sana ne yaptılar kirpiklerin ıslanıyor durup dururken” bir cümle değil ama banane

"yani, nasıl ve nerede olursak olalım hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak" (bkz: yaşamaya dair)

"doğrultup belimizi kalktığımızdan beri iki ayak üstüne ve kolumuzu uzunlaşırdığımızdan beri bir lobut boyu ve taşı yonttuğumuzdan beri yıkan da yaratan da biziz."