sözlük yazarlarının sevmediği huyları

Dışarıdan eve geldiğimde saatlerce aynı kıyafetlerle koltukta oturup telefona bakmak. Hiç kalkmadan hem de, rahatsız kıyafetlerle saatlerce oturuyorum. Hayatımdaki en gereksiz huy. Huy mu onu da bilmiyorum, gereksiz bir şey işte...

Bir şeye hevesleniyorum bir iki yapıyorum ediyorum sonra aman kim uğraşacak bunla deyip vazgeçiyorum.Sıkılgan huysuz emekli dayılar gibi oldum iyice

(bkz: sivri dilli olmak) bazen karşımdakini kırdığımı sonradan fark edip üzülüyorum ama bazen cümlelerle dövesim geliyor herkes yerini bilmeli

herhangi bir seye karşı hevesim veya ilgim yok. bomboş dünya zamani geciriyorum

Fazla anlam ve değer yüklemek. Aslında olması gereken bu iken çoğu insanın umursamadığı şeyler benim için önemli olabiliyor ve bu benim açımdan iyi sonuçlar vermiyor. Bazı şeyleri olduğu gibi kabul etmek gerekirken ben neden şöyle değilkiler ile boğuşuyorum. Her zaman daha iyisi vardır ve herkes daha iyisine layıktır ama bunun için kafa yormak bile bazen yadırganabiliyor.

dinlemeyi bilmiyorum ve konuşmayı çok seviyorum.

Salamıyorum. Belirsizlik beni aşırı rahatsız ediyor. Ayrıca, insanları tanımadan 1oo ile başlatıp, zamanla puanlarını kırıyorum. Halbuki tam tersi olsa baya rahat ederim. Öyle.

Yumuşak kafalılık.Hiçbir zaman kendi fikrimde diretmiyorum.Nefret ediyorum bu huyumdan

Birşey illaki düzgün olacak. Yamuk birşey gördüm mü dayanamıyorum.. Hepte başıma bela oluyor...

Bana karşı olan bir suçlamada hemen savunma yapmaya geçiyorum. Oysaki gerek yok ve suç bana ait değil ancak savunma yapınca daha çok suçlu durumuna düşüyorum. Aşırı savunmaya başvurmasam suçsuzluğum kendiliğinden ortaya çıkacak zaten fakat hayır ben illa kendimi hemen savunmalıyım(!)

Gereksiz ve aşırı inatçı olmam. Aslında içimden bir ses “dur, gerek yok” diyor ama onu susturup tam gaz devam ediyorum inatçı olmaya.

İnsanlara fazla hayır diyememek.

Olumsuz durumlarda hep en kötüsünü düşünmek

*hayır demek isterken diyememek. sanki noluyorsa anlamıyorum. baska ters bir durum filan olsa seda sayan kesilen ben, bir bunu oldurtamıyorum içimde. *kimseye de kıyamam. kendi basıma da gelebileceğini düşünür hep yardımcı olmaya calısırım yapabileceğim bir seyse. galiba bu yüzden de suistimal söz konusu. (hangi aslan burcu böyle karşim ya.)

t: başlık kıskançlık. gerçekten kimi kıskanacağımı şaşırmış durumdayım, bazı insanların hep en yakını olmak istiyorum, bunu da aşamıyorum, bu kıskançlığı genel olarak içimde yaşıyorum, kimseye zararı olmayan bir kıskançlık ama bana çok zararı oluyor. bazen çok yakın olmayan bir arkadaşımı bile kıskanıyorum, manyağım ben galiba.

Biriyle tartışırken gözlerimin dolması, kendimi aciz hissediyorum

(bkz: Unutamamak) 3 yaşımdan sonrası -bazı travmalar hariç- olduğu gibi aklımda. Unutamıyorum. Ne olduğunun bir önemi yok. İyi, kötü, nahoş, mutluluk verici bir anı yahut film, dizi, replikleri ya da şarkı sözleri fark etmiyor. Zihnim çorap çekmecesi gibi.

Alıngan olmak

susmak, içine atmak, alınganlık, erteleme püü amnskm böyle karakterin

sivri dilli olmak.. nefret ediyorum ya.. tutamıyorum bazen kendimi.. bi kibar ol dimi..

aşırı derecede düşünmek. düşünmekten ne uyuyabiliyorum ne de başka şeylere odaklanabiliyorum. cehennem gibi.

(bkz: sinir) (bkz: hırs ) Aşırı var aşırı.

10 yıldır tanıdığım ve 5 yıl aynı evi paylaştığım dostum, arkadaş ortamında "hadigelbikahveicelim'i aynı evi paylaşmadan tanıyamazsınız" dedi dün. meraklandım tabi, "bu güne nasıl uyanırsa bütün günü öyle geçen ve bu konuda çok değişken bir insan, mutsuz uyanıyorsa o gün çekilmez, mutlu uyanırsa herkesi mutlu eder. piç uyanırsa, işte o zaman müthiş bir adam" dedi. ulan düşündüm de hakikaten böyle, kötü bir şey yaşamamış olsam bile gördüğüm bir rüya, uyanır uyanmaz aklıma gelen herhangi bir olay, uykudan uyanma şeklim... bunlar tüm günümün nasıl geçeceğini belirleyen kriterler. bence yarrak gibi bir huy. bugün sizinle şakalaşan, sizi güldüren adam ertesi gün konuşmak bile istemiyor. biraz uğraş verilirse modum düzelebiliyor ama bu anca yoruyor insanları. ne sikik bir adammışım lan ben. ben de yıllarca soruyorum kendime sabah salona suratsız bir şekilde gidip konuşmak bile istemediğimde bu çocuk bana niye gülüyor, konuşmaya çalışıyor falan. meğer adam beni çözmüş amk, komik bulmaya başlamış.

Kendime acı çektirmeyi seviyorum. Kafamda hayatımda olan şeyler hakkında senaryolar yazıp hep en kötü sonla bitiriyorum bu senaryoları. Sonra da sanki gerçekten olmuş gibi dertleniyorum :(

Sinirlenince hıncımı eşyalara bağırarak çıkarıyorum ve değmeyecek kişilerin dertlerini kendime dert ediyorum

Çok duygusalım. Ota boka ağlıyorum. Valla bıktım ağlamaktan ya.

Çok kinciyim yaa yıllardır konuşmadığım insanlar var

Mesela bi şey hakkında konuşuyorum en son konuşma bittikten sonra acaba çok mu gereksiz çok mu fazla konuştum diye düşünmeye başlıyorum. Bu huyumu hiç sevmiyorum ve umarım konuştuğum kişiler benle aynı fikirde değildir :(

herkesssler sanki bana hep sahte davranış sergiliyo hissi var gülen sinsiliğine gülüyo yada yalandan gülüyo kavga eden yada kızan bile yapmacıklıkla yapıyomuş gibi sanki her durumda da kimseye inanasımın gelmeyişi en nefret ettiğim huyumdur övünmek gibi olsunda

Bir daha böyle enayilikler yapmayacağım dediğim tüm enayilikleri tekrar tekrar yapmam.

İnsanların sevmediği huylara sahip olup benim ise hiçbir sevmediğim huyumun olmaması. O da belki yani. (bkz: narsizm)

Fil hafızasıyla kindar olmam. Allah'tan B12 değerim düşmüş de biraz kafa dinliyorum.

sinirlenince dünyalar kadar haklı olsam da hemen ağlamak.. nefret ediyorum bu huyumdan. 1-2 kelime etmeden hemen sesim titremeye gözlerim dolmaya başlıyo :'(

Yenilik korkusu. Bir insan ancak konfor alanından çıkarken bu kadar felfena olabilir.

O kadar çok gereksiz şeyleri kafama takıyorum ki istemsizce, bu beni hayatımda çok kötü etkiliyor.

tembellik huyumdan nefret ediyorum her şeyi ertelemem hayatımı aksaklığa uğratmakta ne yazık ki.

Çok çabuk insan silebilmem ve gaddarlağım. Şöyle ki çekirdek ailem ve anneannem hariç aileden,bir iki kişi hariçte arkadaşlarımdan kaybettiklerim beni 10 saniyeden fazla üzmez. Tabii ki ölüm olarak demiyorum bunu. 10 yıllık sevdiğim bir arkadaşım hayatımdan mı çıktı? Baybay. Hatta bunu ona küçük bir hatasında ben de yapabilirim ve asla da üzülmem. Ayrıca kafamdan geçenleri hakettiğini düşünüyorsam insanlara fazla kırıcı olarak söylüyorum.

Kafamda öyle bir senaryo kurarım ki aşk-ı memnu yaprak dökümü mix yapar Kanal D de yayına başlar.

bazı konularda ön yargılı davranıyorum.

Çok hassas olmak. Bazen havadan sudan nem kapıyor olmak. Sürekli bir şeylerden şüphe etmek. Bu üçü olmasa daha kaliteli bir yaşantım olurdu.

Birisinin herhangi bir isteğini yapmayınca çok üzülüyorum, onu büyük bir hayal kırıklığına uğratmış gibi hissediyorum vicdan azabı çekiyorum, saatlerce pişmanlık duyuyorum. Mesela birisi "dışarı çıkalım mı?" diyor hastaneye gideceğim için gelemeyeceğimi söylüyorum ve çile başlıyor...

Sinirlendiğim zaman ağlamaktan nefret ediyorum.

çok merhametliyim. bu kadar affedici ve sevgi dolu olmak uykusuzluktan sonra yeryüzündeki lanetlerimden biri. kin tutamıyorum ve ne olursa olsun karşı tarafta haklı bir yön bulabiliyorum. bu beni çok savunmasız bırakıyor.

Sinirlenince ve çok üzülünce hiç düşünmeden konuşmak. Açık ara en sevmediğim huyum. Gerçekten çok kırıcı ve tahammül edilmez bir insan oluyorum bu durumdayken. Söylenmemesi gereken her şeyi söylüyorum. O an içim rahatlıyor diye düşünüyorum ama sonrasında, mantıklı düşünmeye başladığımda karşı tarafı çok üzdüğümü fark edip daha çok üzülüyorum :( ama lanet huy bırakamıyorum da işte.

Çok kararsızım ya..

Birisi kötü bir davranışta bulunduğunda ( bana karşı olmasına gerek yok) anında o insandan soğuyorum ve onunla ilişkimi kesiyorum. Belki bir nedeni vardır falan diye düşünemiyorum nedense. Bu huyumdan acilen kurtulmalıyım...

Her şey süper,olmasını istediğim şey olacak gibi,mutluyum filan.Sonra bütün ayrıntılarıyla herkese anlatıyorum dayanamayıp ve her şey boka sarıyor.Her seferinde bu oluyor cidden yoruldum.Çenemi tutmam lazım biraz ama asla yapamıyorum ve bu huyuma cidden sinir oluyorum.

Sinirlendiğimde ağlamaya başlıyorum. Gerçekten yapılan bi haksızlık varsa kendimi ifade edeceğim diye inatlaşıyorum sonra geriliyorum sonra gözyaşım pıt..

sinirlendiğim zaman gözlerimin dolması keşke bu özelliği kapatabilsek

Bir şeyi beynimi patlatana kadar düşünmek,kafamda senaryolar kurmak (bkz: düşündüğüm şeyi de sonuca bağlayamıyorum )