sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

şu birkaç gün benim için zehir gibi geçecek buna eminim hatta öyle olmaya şimdiden başladı. tek isteğim şu ağrılardan biran önce kurtulmak çünkü tüm yaşamsal faaliyetlerimi etkiliyor. her seferinde iki kutu arveles tüketmekten de ciğerim soldu. yani diyeceğim o ki sağlık çok önemli.. birde film izledim bugün iki tane biri türk biri de yabancı. ve şimdi kendi kendime o filmleri konuşmak dışında yapabileceğim hiçbir şey yok. film konuşabileceğiniz insanları kaybetmeyin :( başka da pek bir şey söylemek istemiyorum. teşekkürler.

başkasını sevmiş. diyeceklerim bu kadar.

2-2 uzatmalar sergen oyuna giriyor frikik sergen vuruyor ebesinin amına gidiyor top tümer ve gol 3-2 amk 3-2 fb by by sonra tümer fb ye falan gidiyor tabi bu maçı hatırlar mısınız bilmiyorum tümer alex gökhan güleç alex tümer 3-2 bjk müthiş maç

pitiz şu an buraya bakıyorsan bakma lütfen:(

bi an buraya bir şeyler yazmak istedim açtım ama ne diyeceğimi pek bilmiyorum doğrusu. kafamın içi çok karışık diyeceğim.. bence değil. toplu düzenli gibi geliyor bana çünkü. hayatım çok karışık diyeceğim.. o da değil çünkü çok normal seyrinde her şey çok şükür ki. ne olduğu hakkında bi fikir yürütemiyorum şu an.. ama var bir şeyler bir şeyler demek istiyorum bunu hissediyorum ama ne diyeceğimi bilemiyorum. ne diyeceğim yazı olarak kelime olarak gelmiyor bi türlü. sadece his olarak var içimde.. dışarda da çok tatlı bir bahar akşamı havası ve kokusu var inceden inceye tebessüm ettiren cinsten. ben böyle havalara bayılıyorum hep aklıma çocukluğum geliyor çünkü. bi keresinde küçüktük tabi ama çok da değil kendi kendimize takilabildigimiz ve galiba yanlış hatırlamıyorsam bundan 9-8 yıl önce olması lazım. her neyse çocukluk arkadaşlarımla (2 erkek 1 kız) tanımadığımız bir yerde düğün vardı aileler gidince otomatik biz de gitmiştik. çocukluk arkadaşlarımla da o zamanlar zaten hep yazdan yaza buluşup takılıyoruz onun dışında pek bir şey yaptığımız da yok biraz uzağız da birbirimize. neyse yine de üç kişi birlikte takılıyoruz orda. oturduk bir yere 3 kişi yanımızda da bir tane nene oturuyor. düğün de köy düğünü bu arada. neyse biz bir şey konuşmak için az eğiliyoruz bakıyoruz nene de dinlemek için eğiliyor biz kalkınca o da kalkıyor bi kaç kere denedik bunu harbi öyle gjgjgkj neyse ona bi güldük falan derken önümüze bi kaç tane kız geldi yanda da bi kaç abi duruyor hepsi bizden büyük belli ama yanımda ki arkadaşım da zaten büyük duruyor hani.. biz neneye, kendi konustuklarimiza falan gülerken kızlardan biri döndü tam hatırlamıyorum ne dediğini bir şey dedi. haydaa hayır kızlara zateb gıcık olmuştum görünce birde. neyse kıza ters cevap verdim o bana ters cevap verdi derken olay birazcık büyüdü. hani demiştim ya yanda da abiler duruyor onlarda tabi kızların peşinde amk tanıyorlar da. hemen işte bi problem mi var siz hayırdır cinsinden şeyler dediler.. yanımda ki arkadaşlarım da kızlarla olan konuşmama hiç katılmamistilar araya girmemislerdi hiç yani. neyse yanımda büyük duran arkadaşım araya girdi abi öyle deyince. diyor ki "abi mevzu uzamasın uzaklaştıralim" shjsjsks ya canım arkadaşım zaten mevzu çıkacak olsa ben dövemem ki kaçarım kızlar benden uzun amk abi de işte "aynen kardeşim" falan yaptı onlar kızlara uzatmayın deyip kızları da alıp gittiler. hayır mevzu çıksa kızlar beni döver ben tek onlar 3 kişi üstüne birde tanımadık yer birde aileler olaya girse ohoooo çık çıkabilirsen işin içinden.. allahtan böyle bir şey olmadı mevzu çıkmadı yanımda ki arkadaşım da döndü sonra diyor ki gitmeseler ne yapacaktin sjskks valla kaçacaktim kardeşim djkdks neyse dedim sağ olun ya sizde allahtan arkadaşımsınız niye bir şey demiyonuz kızlara falan. dedi ki allah aşkına ne diyelim onlara ama baktım abiler geldi mevzu çıkacak girdim işte araya falan dedi. bende dedim hayır abiler kavga çıkartsa napacaktiniz ki hadi ben yırtarım bir şekilde falan. büyük durmayan arkadaş ben tanımıyor gibi yapardım dedi djdkkd diğer olaya dahil olup abilerle konuşan da napcaz kavga ederdik dedi. böyle o gün hep birlikte takıldık zaten. neyse hani o olaya giren büyük duran arkadaşım dedim ya onun orda ki beni savunmasına çok mutlu olmuştum gerçekten neden bilmiyorum ama o an kızlarla konuşurken baya aslında yusuf yusuftum ve eğer arkadaşım olmasaydı ne olurdu bilemem. o arkadaşımın yeri bende hep çok ayrıdır. çocukluk arkadaşları arasında benimde onda yerimin ayrı olduğuna eminim. çünkü bu olaydan yaklaşık 3-2 yıl sonra biz bu arkadaşımla benim aptalligimdan dolayı küstük ve yaklaşık 2 yıl küs kaldık ama bu yazlarda da yine aynı ortamdayiz sürekli hep beraber takılıyoruz ama asla konuşmuyoruz birebir.. ve artık büyüklerde noldu aranız mi bozuk falan diyordu .. her neyse sonrasında bi yaz başı geldi bize ablama bir şey mi verecekti ne ben balkonda oturup kitap okuyordum dışarda da yağmur yağıyor dedim gel ıslanma işi var ablamın. neyse geldi bu yanıma oturdu tek kelime etmedik bi süre.. sonra sigara içiyor musun dedi dedim evet. dedi nerde içiyorsun burda? dedim sigara içeceksen altta içebilirsin hemde ıslanmazsin kimse de görmez. dedi gel beraber içelim hem konuşuruz . dedim hadi. çıktık dışarı azcık yürüyüp dediğim yere gittik. i̇çiyoruz sigara o: mutlu musun? b: hangi konuda? o: yaptığın şeyden dolayı? b: hiç açmayalım bence mutlu değilim ama çocuktuk yani şimdi aklıma gelince utanıyorum zaten ki ben özür de diledim senden o zaman? o: özür diledin ama hala kendini haklı görüyordun? b:evet doğru.. malmışım biraz o: boşver zaten bende çocuktum o zaman b:aynen çocuktuk. . ( o sıra bi sürü konudan konuştuk yunan tanrıları din insanlar vs bi sürü konu) sonrasında; o: bana güveniyor musun? b: evet yani burda takıldığımiz insanlardan en çok sana güveniyorum. kimseye bir şey demezsin sen. o: bende sana güveniyorum. nasıl desem aslında sana anlattığım şeyleri neredeyse hiç kimse bilmiyor. i̇lk defa sana söyledim. (ben bunu duyunca baya şaşırdım ama fark ettirmedim tabi) ondan sonra ki kısmında da çıktık eve tekrardan oturduk. birde artık barışmistik. i̇nsanlar da baya şaşırmıştı sjskks sonra baya beraber takılmaya başlayınca insanlar sevgili zannetmisti sksksls neden şu an bunları yazdım bilmiyorum o arkadaşımla hala konuşuruz severim de kendisini kafamız da efsane uyuşuyor zaten. onun yeri hep bende ayrı olacak tabi benim yerim onda nasıldır şimdi ne olur allah bilir.. diyeceklerim bu kadar. buraya kadar okuyanın olacağını da zannetmiyorum zaten. ama çocukken onlarla onunla oynadığımız oyunlar güzeldi ve hep 3 kişi takılırdık .d çok güzeldi beee

bu saat olmuş adam hala çevrimiçi benden ayrıldiktan iki gün sonra sevgili oldugu kıza yazıyor ben de onun bana attığı kazıkları düşünmekten uyuyamıyorum orospu çocuğu hayat

küçükken düştüğümüzde dizimiz kanayınca hani üflerlerdi/üflerdik ya acısı geçiyordu sanki.. canım acıyor benimde içimi açıp üflesem geçer mi.. ağlayarak uyanmak.. ben bunları yaşamak istemiyorum ki. biriktirdiğim şeylerden kaçamıyorum bu sefer yakama yapıştılar bırakmıyorlar. kurtulmak imkansız gibi sabahın bu saatinde bana göre erken bir saatte ağlatan şeyler ve arkadaşlarımın sürekli kendi dertlerini anlatması.. bunlar çok yoruyor beni. tekrardan hiç kimseyle konuşmayan kişiye dönme vakti geldi de geçiyor bile.. (bkz: ahh aptal kız ahh )

söyleyecek çok şey var ama insan söyleyemiyor. üç paragraf yazı yazdım, sildim tekrar yazdım tekrar sildim. i̇nsan bazı şeyleri anlatamıyor.

fuck you, you fucking fuck, fuck!

dududu dilleri lıkır lıkır içmeli gözleri derya denizzz

zabaa gadar burdayım bugün zabaa gadar

uykunuz geldiğinde uyuyun.

kazancıma göre fazla harcıyorum

bugün perşembe dün çarşamba yarın cuma.

link not: (#2315958)

arkadaşlar bi mesaja aylar sonra cevap vermek çok aptalca bir hareket oluyor hiçbir nedensiz.. unutmuşum ne yazdığımı bile bilmiyorum bir mesaj hm ok amk. boğulduğum üzüldüğüm yetmezmiş gibi allahım sen sabır ver..

bugün bazı şeylerin farkına vardım. tamam öncedende farkındaydım ama bugün daha iyi anladım. sevdiğiniz bir insan vardır ve siz onun için öyle şeyleri öyle kişileri karşınıza alırsınız ki çevrenizde derdinizi sıkıntınızı anlatacağınız size inanıp destek olan tek insan kalmaz. ben bir çok şeyi karşıma aldım hatta kendi hayatımdan, hayallerimden bile vazgeçmiştim çok kısa bir zaman önce. ama bu zamana kadar hiç bir zaman birilerini suçlamadım. benden başka bir suçlu bulmadım/bulamadım. kimse kendini bir şeylere zorunlu hissetmesin diye bir çok sorumluluğu üzerime aldım. ailemi karşıma almama rağmen hiç bir zaman sevgimden vazgeçmedim. ama bugün her şeye rağmen yanında durduğum kişi, onu düşünüp bir olaya karşı çıktığım için yaptığı seçim bir kaç olumsuz sonuç doğurduğu için beni suçladı. o söylemesede ben biliyordum öyle olduğunu ama bunu kendinin söylemesi benim o kadar canımı yaktı ki. ben onun iyiliğini düşündüm sadece ona bir şey olmasın istedim kendi söylediği şey olsaydi daha kötü bir durumdaydık şu an. bilmiyorum bazen keşke diyorum. keşke haddinden fazla düşünmesem kimseyi. haddinden fazla değer vermesem sevmesem. ben aile olduk sanarken değilmişiz aslında. o sözlere o kadar çok kırıldım ve üzüldüm ki bu yaşıma kadar hiç böyle bir şey hissetmemiştim. i̇nsan kalbinin kırılma sesini duyabilirmiş gerçekten çünkü ben bugün tam olarak bunu yaşadım. satırları okurken bi bardağın mermer/taş/fayans bir zemine düştüğünde çıkardığı sese benzediğine ama daha da şiddetli bir gürültüyle kırıldığına yemin edebilirim. ve şu an içimde hiç bir his kalmadı kırgınlıktan başka. velhasıl kelam kimseye haddinden fazla değer vermeyin. kimse için kimseyi karşniza almayın. saygılar.

ben aşık olmak istemiyorum ki, ben başımı yaslayıp müzik dinleyebilcegim birini arıyorum. sıkılmadan saatlerce konusabilecegim birini. gittiğimiz yerleri beraber kesfedecegim birini, ben ağlarken göz yaslarimi silip ağlama diyebilecek birini, gözlerime mutlulukla bakan birini arıyorum ben. beraber sarhoş olup sokaklarda deli gibi bagiracagim birini, geçmişimizi kiskandanmadan bütün günün sonunda biten paramız yüzünden metrelerce yolu yuruyecegim birini istiyorum. zamanla aşık oluruz belki ama tanıyıp yaşayıp aşık olmak istiyorum.

hakiki gülenler hakiki ağlayanlardır.

şu oda arkadaşlarım bi club a gitseler de bi rahatlasam her gece her gece cluba gideceğiz ilk defa gideceğiz deyip duruyorlar . yeter

sabahtan beri durup durup ağladığım bugünü evladı, kardeşi, sevdiği orada olanlar nasıl geçirdi tahmin bile edemiyorum. haberi ilk duyduğumda kendimi hemen sözlüğe girerken buldum. çünkü biz eskiden gündemi buradan takip ederdik. acımızı burada paylaşırdık. bizim dün gece (medyaya yansıtılan) 33 askerimiz şehit oldu arkadaşlar. gerçek sayının 80-100 olduğu söyleniyor. ve bu sözlükte gündem değildi. şaşırmadım desem yalan söylemiş olurum. neyse uzatmakta istemiyorum. yüreğinizin acısını tahmin bile edemeyiz şehit yakınları. allah sizlere dayanma gücü versin şehitlerimizin mekanı zaten cennettir..

link az evvel buraya şu üstteki link ile ilgili bir dünya şey yazmıştım. lakin akabinde sildim. sadece şunu söylemek istiyorum; biz bunu hak ettik... "işledikleri (kötülüklerden) ötürü, zalimlerden kimini kimine veli/dost/yönetici/tabi yaparız." (6/en'âm 129) not: ve george carlin yine haklı çıktı.

özetle: "sussam gönül razı değil, söylesem tesiri yok."

dayanılmaz acıya dayanmaya çalışmak acıyı azaltmıyor.

nefes almakta güçlük çekiyorum ancak bunu arttıracak ne varsa da yapıyorum galiba..

uzun zamandır yoktum birileri demiş öldü, şimdi entry yazsınlar kral geri döndkjsdşldtfyagsdgadhdadjkajdkajd

atandım, çok mutluyuuumm :)

aptal aptal aptaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaâaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal

her saniye ne yaptıgını nerede oldugunu nasıl oldugunu merak ediyorum ilk defa şimdi sormadım normal konuşuyom ne fark ediyo ne o da bana soruyo söyleyemiyosunda söylesen korkuyosun tartışıp bişeyler olucak diye bu nasıl bi acizlik allahım sevmek bir insanı bu kadar gurursuz aciz ediyorsa yere batsın böyle sevgi küçük bişeymiş gibi duruyo ama sevdigin kadar sevilmemekte çok can yakıyo

önemsemiyormuş gibi yapmak dunyanın en zor şeyi hayvan gibi merak ediyon konuşmak istiyon ama aynısını onda göremeyince bitiyosun, bu nasıl bu agrı ya gögüs kafesimi ayırmak istiyorum

duyunca huzur bulduğunuz sesler olur ya; anneniz, babanız kardeşiniz, sevdiğiniz... hepsini duyuyorum ama sevdiğimin sesini çok özlüyorum. biraz da sohbetini...

sakın ha kafanızda biri verken başka birini yara bandı olarak kullanmayın o yara bandı yaptığınız insan ne kadar acı çekecek farkında bile değilsiniz

gel benim ol, sözlerim ol, gecelerim kalsın gündüzlerim ol, düşlerim ol, gülüşlerim ol, gurbetlerden geriye dönüşlerim ol. ama melodisiz...

aylar sonra girdim kimse kalmamış be

arkadaşlar insanlara hak ettiklerinden fazla değer verdiğimi fark ettim. dün karar aldım artık herkese hak ettiği gibi davranacağım lütfen arada beni gaza getirin yine minnoş kalbimin sözünü dinlemeyeyim.

lan benim niye hiç arkadaşım yok be. kafayı yicem yeminle. neden yani niye adam gibi bir arkadaşı olmaz bir insanın sorarım size?

sol kanatta yazılan her kan grubu için yiyecek şeysinin neden benim kan grubuma yazılmadığı.. heveslenmiştim bir de kendiminkini ararken.. şansa bak birader ya

el falına bakıyorum sözlük ama bu işte kehanetçiler gibi şu şöyle olacak gibi şeyler değil. her neyse bu zamana baktığım kişilerde doğru olması %90 civarında. ama ben kendi elime asla bakmıyorum.. asla da bakmam. ve birde bugün umut dolu oldum yine şu anda da öyleyim vallahi geleceğe o kadar güzel inandım ki şimdi o kişiye söyleyemiyorum ama ilerisi için mesaj bıraktım ben o-la-cak ahahahahaha ve son tekrardan gidiyorum kendinize iyi bakın burası çok ayrı bir tuzak..

4 ay önce yüzük bakıyordum bugün ise ayrıldık hayat çok garip lan sanki böyle buram acıyo gibi ha sanki buram çok acıyo gibi oldu..

14 gündür ekmek almak harici evden çık(a)mıyorum. kurudum kaldım ulan, mart ayı bu sene kedilerden çok beni etkiledi. ben bu çinlilerin mnskim.

ölüm allah'ın emri de şu ayrılık olmasa...

4 senelik üniversite hayatımın en güzel zamanlarını yaşıyorum derken başımıza gelenler neden yarabbim nedennnn

son birkaç gündür midem çöplük gibi evde ne bulursam yiyorum ve normalde 13 bin olan adım sayım 2.5 binlere düştü. bir an önce yaşam normale dönmez ise ben g*tü göbeği salacağım gibi duruyor.

uyuyorum

ahahahaha evveliyatınızı sikeyim.

saat sıfır dört on altı. herkes bizim doğrularımızla yaşamak zorunda değil. ayrıntı silsilesi istiyorum en yüksek mevkiden. curcunası dinmeyen bu çamuru sevmedim, sevemem! o muhakkak ki noksandır, içinde insan sıvısı olan her şey kadar. -toprak ana dahil.- doğranmış çimen, hiç parıldamamış omzum, yıldız ayıkladığım gökyüzü. hepsi senin olsun marina, sen yeter ki bir daha öyle durma. -selam sana bubble nebula.- bitmiyor kusurlarım.. yaşamak ölmek kadar yeğdir. nicelerine sözüm var. tosby, tyke, mary.. cüsseleri kadar var olamamış tüm dostlar adına; özgürlüğün geldiği gün kutlama yapmaktır boynumun borcu. -birçokları adına direnmek sadece kendi adına direnmekten daha evladır.- çembersiz felek, mecali kalmamış zaman, dile gelince kaçan mana. benim bahsettiğim o şey bildiklerinizden daha da daha... -vah! vah!- "insan ümidiyle hayatını birbirine karıştırmamalı." yazmalıydım bu sözü istanbul'un en meydan işleğine. nasip.. -planımın suya düşmesine hiç bu kadar içerlemedim. ona yüzme öğretememiştim.-

berberleri açın nolur ya

1628. gün bugün. 1628. 1628 gündür yok bu dünyada. bu o kadar berbat bir his ki, bitecek sanıyorum ama asla bitmiyor. 1628. gece tıpkı ilk gece gibi yakıyor canımı. kendimi 60 yıl yaşlanmış hissediyorum. hayatıma devam edebilmeyi o kadar çok denedim ve o kadar çok bozguna uğradım ki artık öylece oturuyorum. hiçbir şey yapmıyorum hayata yetişmek adına. geçen gün balkonda oturup iki buçuk saat boyunca karantinanın beni neden zorlamadığını düşündüm. çünkü benim diğer insanlar gibi yetişmeye çalıştığım bir hayatım yok. çünkü diğer insanlar gibi atanma, okula gitme, hayata atılma gibi dertlerim yok. çünkü diğer insanlar gibi görmek için can attığım bir sevdiğim yok. yani var da, yok işte... ve bütün bunların yanısıra insanların karıştığı kalabalıklar bana sadece onun o kalabalığın içinde olamayacağını hatırlattığı için kalabalığa karışmamak beni memnun ediyor. i̇nsanlarla konuşmak zorunda kalmıyorum sürekli evde kaldığım için böylelikle artık midem bulanmıyor. i̇şte görüyorsunuz ya, her şeyin ucu 1628. gün bile ona bağlanıyor. hayatımla ilgili her şeye bir şekilde müdahil oluyor. sesini unutmuş olsam da anıları o kadar taze ki, eski okulumuzun önünden geçmeye korkuyorum. sanki o servisin arkasından çıkacak ve tekrar çarpışacağız gibi geliyor. ona aşık olduğum zaman yaslandığı direk her önünden geçtiğimde büyüyüp bütün dünyayı kaplıyor. orada onu görmek için çırpınıyor gözlerim. allah'ım, onun gülüşünü bir kere daha görmek için neler vermezdim... onu çok özlüyorum. ondan bir türlü vazgeçemiyorum. hâlâ sosyal medyada onun adını aratıyorum. yüreğim kanatlanıp uçmak için o kadar çırpınıyor ki. bu şekilde ne kadar gidecek bilmiyorum, onun nefes almadığı bir dünyada nefes almak ne kadar daha bana yük olacak bilmiyorum. tek bildiğim bu acının beni eskittiği.

Bizden maddi olarak daha iyi durumda olan tanıdıklarımız var. Yemeyi içmeyi de severler. Ne zaman gitsek hep ikramlar çeşit çeşit dökülür önümüze. Biz de tok gözlüyüz gerçi pek yemeyiz birer tane ayıp olmasın diye alırız. Ancak biz onları öyle ağırlıyamıyoruz diye ağırıma gidiyor bazen. Giderim dolabı karıştırırım ne koysam önlerine diye. Konabilecek her şeyi koyarım. Paramız yok diye değil elbet ancak biz onlar kadar dolu bir eve sahip değiliz. Onları memnun etmeye çalışmak beni hep yorar. İyi insanlar neyse ki hiç demezler şu yok mu diye. Ama yine de ben onların bizden çıktıktan sonra ‘eve gidelim de bir şeyler yiyelim’ dediklerini hissetmek bile istemem. Keşke elimde olsa da onlara dünyaları sunsam. Ancak dolabı ben doldurmamığım için boşaltamıyorum da.

On beş kişiye saldırdım vurdum vurdum saymadımmmm.