sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Tanışıklık seviyesi samimiyete ulaşılmadığı müddetçe yaş farketmeksizin “siz” üslubu ile konuşulur. Bu bir görgü veya diğer bir tabirle adab-ı muaşeret kuralıdır.

Yağmur ıslanmayana Aşk yaşamayana Savaş savaşmayana güzel

adam çıkıp sikini sallaya sallaya gezen deli gibi bir ona laf ediyor bir buna laf ediyor herkesi de engellemiş herhalde paşam haklıysan niye engelliyon ya dksjcsc neyse uçup yeni nickle geleceğin zamanı dört gözle bekliyorum aşko.

tamam oruçsunuz, tamam sinirler gergin ama kaç gün oldu hâla kavga ediyorsunuz. sözlük böyle bir yer değil, gidin başka yerlerde edin kavganızı.ben saçma sapan kavga içerikli entryleri okumaktan da görmekten de çok sıkıldım artık. yapmayın lütfen. iki kafa dağıtmaya geliyorum sinirlenip çıkıyorum uygulamadan, bize de yazık.

Sadece sözlük için demiyorum. Her yerde ve konuda hepimiz haddimizi bilsek daha huzurlu bir hayat mümkün olabilir.

İnsanın kendi kendini mutlu edebilmesi, mutlu olabilmek için başka birisine muhtaç olmaması büyük bir kazanımdır. Özellikle başka insanlar tarafından mutsuz edildikten sonra insanın kendisini mutlu edebilmesi daha çok önem kazanıyor. Tamam bu önemli bir kazanım ama bence başka bir insanı mutlu etmek için çabalamak ve onun mutluluğu ile mutlu olabilmek kadar güzel bir şey değil. Bence bu tarz bir mutluluk bana daha yüce geliyor. Diğer tüm mutluluklara göre daha samimi, saf ve temiz bir mutlulukmuş gibi düşünüyorum. Bu yüzden başka insanları mutlu etmek için çabalayan ya da en azından onların mutlulukları ile mutlu olabilen insanlar benim gözümde diğer insana nazaran daha yüce gönüllü insanlardır. Çevrenizde böyle insanlar varsa gerçekten çok şanslısınız, kıymetleri biline...

Sanırım atanamayacağım. Ben atanırım sanmıştım. Ben ilk üniversitemi seçerken tek derdim bu ilçeden çıkmaktı. İlk üniversitedeyken çok dile getirdim bırakmak istediğimi ama bizimkileri ikna edip bırakamadım. Bölüm bitince dershane paramı biriktirmiştim. Tekrar üniversite sınavına girdiğimde derece yaptım. Bölüme girerken dereceyle bitireceğim demiştim. Haziranda dereceyle bitirdim. Sınava hazırlanırken babam kanser oldu. Deprem oldu. Deprem de olunca hastanesiz kaldık. Hatay-Mersin dolanıp durduk. Daha zor oldu. Özel hayatımda da bin deprem oldu. Okul, dershane (yine kendim hallettim), staj, depremden sonra gönüllü öğretmenlik... En çok çalıştığım, en zorlandığım, en çok içtiğim, en çok dans ettiğim seneydi. Evet, zor zamanlar bende hovardalık yapıyor:) Aylardır bekliyorum. Sonuçlar ilk açıklandığındaki kesin atanırsın kutlamaları hiç gelişme yok mu acımasına dönüştü. Son açıklamalardan sonra birkaç gündür tekrar ders çalışmaya başladım. Biraz önce bir videonun altında sağlıktan birinin atanma yorumunu okudum. Benim ilk bölümüm sağlık. Sağlık bakanlığı sonuçları açıklandığında da ilk bölümden arkadaşlarım atamalarını paylaştı. Benim gygk puanımdan düşük puanlarla. Hata mı ettim demek gelmiyor içimden. Nefret ettiğim bölümden tercih yapsam atanacakken bayıldığım bölümün kontenjanı bile açıklanmadı. Sanırım bu ülke için yanlış kriterlere göre hareket ediyorum. Ben genelde öğretmenliğe dair şeyler yazmayı tercih etmiyorum. Bir şekilde bir grubu temsil eder bir hale gelmeyi sevmiyorum ama korkmayın sınıfta başka bir Ferah oluyor. Elimden geldiğince iyi bir öğretmen olmak için çabalıyorum.

İyice cıvıdınız

Sana inceden yanığım ama acelesi yok

(#4549438) ne eksik ne fazla hala aynı yerdeyiz. ne güzel.

Var ama kime nasıl anlatacaksın seni bu saatlere kadar uyutmayan derdi

Bu aralar kendimi bazı şeylerden, hatta her şeyden biraz soğumuş hissediyorum. Artık bazı şeylere eskisi kadar hevesim yok gibi. Ben hiç böyle hissetmezdim. Ne oldu ki bana, bilmiyorum. Hayırlısı bakalım... (bkz: bilemiyorum altan)

bana iyi gelen,mutlu eden şeylerin sürekli benden uzaklaştığını hissediyorum.

sıkıldık biraz, hayırlısı..

manasız bir döngü içinde hissediyorum. evet, istediğimi yapıyorum ya da yapmaya çalışıyorum ancak nasıl oluyor da bu beni tatmin etmiyor? sürekli başa sarıp yeni çözümler arıyorum ve yine aynı soru.

"bir kere de bana sen rahat ol ben halledicem denseydi keşke bir kere de benim sırtıma bi yastık koyulsaydı en güzel köşe bana ayrılsaydı çok isterdim bunu"

Trafikte hiç kaza yapmamış olmakla övünen sürücüleri hiç anlamıyorum aq. zaten bir şeyi hiç yapmamış olmakla övünen insanları genelde pek anlamıyorum. beyefendiye sigara uzatıyorlar valla hayatım boyunca bir kere olsun hiç içmedim diye reddediyor. sana sigarayla olan geçmişini soran mı oldu sikik? ama bu kaza yapmamış olmakla kendini bi bok zanneden geri zekalı elemanlar ayrı bi hikaye. bazen ebenin amını tersten görmen sadece bir tek kazaya bakar. ne dingiller var amk.

Yapamıyorum olmuyor. Ne kafamdaki sesleri durdurabiliyorum ne hayatımı düzene sokabiliyorum. Ben çabaladıkça daha kötü oluyor her şey. Sanki bir bataklıktayım da çırpındıkça daha çok batıyorum. Olmuyor Allahım bana verdiğin bu cana sahip çıkamıyorum. Kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmedim. Yavaş yavaş tükeniyorum. İçim kan ağladıkça dışıma gülemiyorum artık. Sabrım tükeniyor.

Ne kadar saf ve iyi niyetli bir insanım. Allah resmen bununla belamı vermiş benim. Yok o öyle değildir, yok aslında şöyle olmuştur da o yüzden böyle demiştir diye diye insanları kafamda sürekli aklama çabasına giriyorum. Oysa o akladığım insanlar düpedüz benim onlar için çabaladığımın onda biri kadar benim için çabalamıyormuş. Aslında öyle değildir diye düşündüklerimin hepsi öyleymiş. Hiç mi değer vermiyorsunuz ulan bana, hadi kendimi geçtim bari sizin için çabalamama biraz olsun değer verseydiniz...

son 3-4 yıldır hayatım berbat geçiyor bi türlü toparlanamıyorum

sevmiyosan yazdıklarımı çık karşıma şöyle böyle yapma de. her boku da eksileme, bi vizyonun misyonun olsun bu nedir ya

olm ben cidden yatırım anlamında hiçbir şey bilmiyorum ya köye ev yaptırmak için yanan tutuşan baba kafası var bende benim yatırım anlayışı bu başka bir şey inanmıyorum yani ajajajaaj

İnsan bi kere çok üzülünce asla eskisi gibi olamıyor

mutluyum, mutlu hissediyorum kendimi.. dönüştüğüm kişiyi de beğeniyorum insanlarla kurduğum ilişkileri de, kendimle gurur duyuyorum

Yazın nasıl oruç tutuyoduk ya gebercem susuzluktan

hiçbir şey söylemek istemiyorum. oh be rahatladım.

İnsan bazı alışkanlıklarından kolay kolay vazgeçemiyor. Bugün iş için birkaç günlüğüne İzmir'e gidiyorum. Bu güzergahı ne zaman kullansam onun yaşadığı şehirde bulunan bir tesiste durup kahve içerdim. Onun şehrinde içtiğim kahve sanki onunla içmiş gibi bir his veriyor bana. Şu an yine aynı tesiste durmuş eski günleri yad ediyorum. Kahve eskisi kadar keyif vermedi. Sanırım artık hayatımda olmayışı gerçeği bu keyfin önüne geçti. Yine de eski güzel günleri hatırlamak iyi geldi...

Normalde burnum yere düşse eğilip onu almayacak kadar gururlu bir insanımdır. Ancak mevzu aşk/sevgi olduğu zaman o dağlar kadar büyük gururumu olduğu gibi ortadan kaldırıp hareket ediyorum. Neden ben de birçok insan gibi triplere girip, karşımdaki insanın biraz burnu sürtsün düşüncesinde olamıyorum. Neden haklılık, haksızlık gözetmeksizin yapıcı olmaya çalışarak mevcut sorunu çözüme kavuşturmak adına çabalayan hep ben oluyorum. Neden bana kıyarken bir an bile düşünmeden hareket eden insanlara ben kıyamıyorum. Neden? (bkz: lanet olsun içimdeki insan sevgisine)

Evet bugün net olarak ilişkimizin bittiğini anladığım. Artık duygularımızın karşılıklı olmadığını, tek başıma bir şeyler için çabaladığımı, ben konuşmak, görüşmek için can atarken senin konuşmak istemediğini, sadece susmak istediğini öğrendim. Ama ben senin gibi flu olamıyorum. Şimdi konuşmak istemiyorum aylar sonra ne olur bilemem, belki konuşuruz belki de konuşmayız şeklinde bir umuda kendimi bağlayıp aylar sonra bir hayal kırıklığı daha yaşamak istemiyorum. Çünkü ben net bir insanım. Bu yüzden daha fazla tek başıma mücadele edemeyeceğim ve belirsizliklerle dolu bir zaman diliminde oradan oraya savrulmak istemediğim için şu an kararımı verdim. Artık bitti... Bir insan susmuşsa artık mücadele etmek istemiyordur, artık bir şeyler bitmiştir. Ve ben sustummu tam susarım. Artık ben de susuyorum yorulmana gerek kalmadı... Şimdi kendime bir kahve yapıp, bir süre yasımı tutup yoluma devam edeceğim. Olmuyorsa olmuyordur. Bazen bazı şeyleri zorlamamak gerek. Sonuçta neyin hakkımızda hayırlısı olup neyin olmadığını bizler bilemeyiz. Hakkımızda hayırlısı olsun. Yolun, bahtın açık olsun. Hakkını helal et, varsa benden yana helal olsun...

Bi içim yanıyor gibi. Neden, niçin bilmiyorum çok kötü hissediyorum kendimi tam şimdi. Üzgün olunca midenizde kasılma olur ya hani o şekildeyim, neden bilmiyorum. Bu saatte kimse rahatsız edilmez, buradan devam. İyi geceler.

Ben de birini unutamıyorum. Ne yapacağım vs derken unutmuşum gitmiş. İçim öyle rahat ki, zihnim süper açık. Onsuz naparım derken, onsuz da oluyormuşa dönmek güzelmiş. İşlerim şükür rayında, zihnim temiz, istediğim şeyi yapıyorum, keyfim yerinde 🧿. Şu reklam gibi oldu :) yolum da açık farım da. Allah'a emanetsiniz.

Selam sözlük, Eski entrylerimi okudum az önce ve bunu yaparken amacım belki bu geceye uygun bir şey bulurum da paylaşırım düşüncesi idi. Ancak unuttuğum bir çok anıyı, cümleyi, insanları hatırlamamı sağladı. İyi mi oldu kötü mü bilmiyorum aslında ama o hissizliği yaşamak hoşuma gitti. Gidenlere selam olsun, kalan olmak çok huzurlu. Bu entry bir düzenlemeyi hak ediyor sanırım. Hatırlattığı insanın twitter duvarına gittim ve bana yazıldığına çok emin olduğum bir tweet e denk geldim. Benim için 2021 de biten onun için 2023 de bitmiş. Kalan olmakla bir kez daha gurur duydum. Giden seçiminin cezasını çekiyor, kalan ise kalmış olmanın inanılmaz hafifliğinde.. gorsel 9 Kasım doğum günümdü aradı, 29 Kasım doğum günüydü aramadım..

İçim yaniyor. Keske geçmişi degistirebilesem.

İnsan sevilince, sevince kendinin daha iyi bir versiyonu olmak için çabalıyor. Neysen hep daha iyisi olayım istiyorsun kendiliğinden ve içten bir şekilde. Sevilmek insanı parıldatsa da sevilmek için parıldamak zorunda olmak istemiyorum. İyi bir çocuk olduğum için sevildiğimde o sevgi oh be dedirtmiyor bana. İçimdeki o şey ben bile fark etmeden sinsi sinsi gerginlikler çıkarıyor. Sadece iyi halimi seveceksen hiç sevme beni demek istiyor. Bir şeyler yaparak bir sevgiyi hak etmiş olmak ve o sevgiyi hissedebilmek için o iyi şeyleri yapmak zorunda olmak beni kötü hissettiriyor. Ben iğrenç bir insan olduğum bir günde de sevildiğimden emin olabilmek istiyorum. Sevilmek için x, y, z yapmalıyım düşüncesi beni bir şeyleri yok etmek için tetikliyor. Ben içimdeki tüm kadınlarla sevilmek istiyorum.

Hâlâ uyumadım :). Ama bu sefer üzüntüden, düşüncelerden falan değil tamamen uykusuzluktan. İşte efkarsiz bir şekilde geceyi sabah etmenin mutluluğunu yaşıyorum.

Uzun zamanın ardından balkona çıktım. Salıncağa oturdum müzik dinleyerek sallanıyorum. En son bu eylemi eylül ayında yapmıştım. Ve bu eylemi yaparken de o zamanlarki manitimden mesaj bekliyordum. Bu an aklıma geldi ve bi tıkçık üzüldüm. Güzel anılar yaşıyorduk anılarımıza anılar katıyorduk her şey güzel gidiyordu ya da bana yalan söyleyip öyle hissettiriyordu bilmiyorum. Güçlü görünmek zorundaydım ne kadar acıtsa da hislerim

Silifke'nin yoğurdu Ah seni kimler doğurdu

aylardır konuşmadığımız ve on yıldır birbimizi tanıdığımız arkadaşımla sürekli mektuplaşırdık. hayatımızda neler değişti, fikir yapısı olarak nasıl farklılaştık geliştik mektupları okuyunca görebiliyorum. haberi yok ama iyi iki insan olsak da iyi iki arkadaş olamadığımız için bir daha konuşmamamız gerektiğini anlattığım bir mektup yazdım. tavşanın artık çevrede dağ olmayan bir yere taşındığından haberi yok ama bunu söylemek isterim

akp taraftarları kimse kendisini belli etsin de yanlışlıkla muhattap olmayayım...

Sanki bütün yaşam enerjim çekilmiş gibi hissediyorum. Sanki bana bütün enerjimi veren senin sesini duymak, telefondan dahi olsa o gülen yüzünü, pırıl pırıl parlayan gözlerini görmekmiş de şimdi bunlardan yoksunken eskiden sahip olduğum o enerjiyi alamıyormuşum gibi. Bugün bir kez daha anladım ki hayatımda her şeyimi paylaştığım bir tek sen varmışsın. Yaşadığım şeyleri hatta gün içerisindeki rutinlerimi bile kimseyle paylaşamıyorum. Kimseyle konuşmak, onlara bir şeyler anlatmak içimden gelmiyor. Birlikte geçirmiş olduğumuz 5 yıllık süreçte seni öylesine bir yere koymuşum ki yokluğunun yarattığı boşluk çok fazla oldu. Biliyorum hayat boşluk kabul etmez ama yaratmış olduğun boşluğu nasıl doldururum ya da doldurabilir miyim inan hiçbir fikrim yok. Sen benim deniz fenerimdin. En karanlık, fırtınalı günlerde bile senin varlığınla yolumu buluyor ve rotamda ilerliyordum. Sen benim her daim vardığım huzurlu limanımdın. Şimdi ise karanlık ve fırtınalı bir denizde, pusulası şaşmış, rotası belli olmadan, hırçın dalgaların oradan oraya sürüklediği bir gemi gibiyim ve sığınacak bir limanım yok. Belki bir kayalığa çarpacak, belki karaya oturacak, belki de bu fırtına dindiğinde masmavi güzelliklerde, kendime güneşli yeni rotalar belirleyeceğim, bilmiyorum. Bildiğim tek şey; hayata dair birçok şeye olan inancım zedelenmiş olsa da, kendime olan inancımı hâlâ yitirmemiş olmam. Bu hayatta defalarca düştüm, çok büyük yaralar aldım ama her seferinde küllerimden yeniden doğarak, eskisinden daha güçlü bir şekilde ayağa kalkmasını bildim. Bunu yine başaracağımdan eminim ama bu hayat yolculuğunu birlikte tamamlamak, hayata dair her şeyi seninle yaşayıp paylaşmak düşüncesini aklımdan çıkaramıyorum. Bana ışık tutan, yol gösteren bir deniz fenerim olmadan daha ne kadar yol alırım bilmiyorum ama yol almak zorunda olduğumu da çok iyi biliyorum. Bu belirsizliğin yaratmış olduğu çaresizlikte kendimi bıraktım ve bir bilinmezliğe doğru sürükleniyorum. Umarım daha fazla yara almadan, bir kayalığa çarpmadan ya da karaya oturmadan yoluma devam edebilirim. Daha söyleyecek çok şeyim var ama boğazım düğümleniyor söyleyemiyorum...

sağlıkçı olmak çok zor yav. ben daha kendi sağlığıma yetişemiyorum.

her şeye yetişmeye çalışmam gerekmesinden çok yoruldum 1 yıl boyunca hiçbir şey yapmamak sadece pandalar gibi yatağımda yuvarlanmak istiyorum söyleyeceklerim bu kadar görüşürüz

Son zamanlarda herkes bir hyaluronik asit zırvalıklarından bahsediyordu. Ben de gözenekleri sıkılaştırması için hyaluronik asit içeren bir maske aldım, az önce denedim. Yemin ediyorum yüzüme gülsuyu sürsem daha çok şey yaşanırdı. Siktriboktan şeyleri sırf çok tavsiye ediliyor diye kullanmamam gerektiğini bir kez daha görmüş oldum. Şimdi o boktan maskenin yaptığı alerjiyi geçirmek için uğraşıyorum bir de. Kendime o kadar kızıyorum ki neredeyse tüm dünyaya alerjim olduğunu bile bile her bulduğum ürünü suratıma sürmekten vazgeçmiyorum.

Hayat boşluk kabul etmezmiş ya hani, ben de bu düstur ile eski sevgilimin bana eskiden bahsetmiş olduğu, ayrıldıktan sonra ise boşlukta olan zaman dilimlerini çeşitli aktiviteler ile doldurdum. Şimdilik bu boşluklar doldu dolmasına ama onun boşluğunu doldurabilecek birisi karşıma çıkar mı orasını Allah bilir. Hayırlısı bakalım... (bkz: umudum cennetten)

Birkaç gündür hayatım ve iç dünyam üzerime kafa yoruyordum. Sonra kitaplıktaki kitapları karıştırırken elime lise dergimiz geçti. Öğrencilerin yazılarından hazırlanan bir edebiyat dergisi. Benim de yazım var. O zaman lise 3’teydim. Yazdıklarımı okudum, şimdi yazsam daha iyi ifade ederdim kendimi. Kelimelerle daha güzel oynardım. Ama yazının özüne baktığımda bugün hala aynı şeyleri konuştuğumu fark ettim. Hep benzer cümlelerle benzer şeylere sitem ediyorum. Bugün kendime bir söz verdim. Gerçekleştirebilmek için de çok dua ettim. Umarım 3-5 ay sonra bunu okuduğumda çoktan başarmış olurum. Çünkü ben artık o insan olmak istemiyorum. Bu noktaya gelene kadar çok emek verdim, çok değiştim ama değişmesi gereken şeyler hala var.

dokuz günlük tatil 00.00 itibariyle başlıyor 10 kitap okuyacam 3 ülke gezecem 5 belgesel izleyip ekran süremi 10 dakikada tutmam lazim verimli verimlinin dibi olmam lazım o yüzden şu an hiç-bir şey yapamıyorum ajajaja

İnsan güvenmek istiyor, koşulsuz güvenmek. Başına ne gelirse gelsin, ne yaşarsa yaşasın, hayatın sunduğu bütün zorluklara birlikte göğüs gerebileceği, onu asla yalnız bırakmayacağından emin olduğu, bir sıkıntısı olduğunda çözüm bulabileceğine inandığı, yanındayken "o buradaysa sorun yok" dedirtecek kadar huzur ve güven veren birisine güvenmek...

Artık hiçbir şey söylemek istemiyorum. Biri de çıksın konuşmadan da beni anlasın istiyorum sadece.Kirpiğimin duruşundan üzüldüğümü, yüzümdeki gülüşlerin ardındaki yorgunluğu, biriyle uğraştığımda ona olan sevgimi, içimdeki kız çocuğunun heyecanını…Cümleler uzun ama ben yorgunum.

İstediğim gibi bir hayat yaşayamadan öleceğimi düşündükçe yüreğim sızlıyor.