sözlük yazarlarının pişmanlıkları

kardeş istemem

sayisal olmama ragmen zevkine lys dil oturumuna girip ingilizce ogretmenligi kazanmistim tercih yapmadim.aha en buyuk pismanligim budur

mesafe ilişkisinin cefasını 1 yıl boyunca hem de ygs senemde değmeyecek bir kişi için çekmek. olmuyor arkadaşlar mesafeler aşka engel ama sevdaya değil tabii.

bir gun bir cocukla konusuyordum. ama cocukta boyle havali filan. neyse konu acildi dedikl fanatik besiktasliyim. ortak konu bulacagim ya guya bende dedim ama futbolla ne alakam ne de bir sey var yani. neyse salak cocuk konu actida acti filan oyunculara geldi. bende gruptan arkadaslarimla konusuyorum. hemen dedim bi besiktas oyuncusu soyleyin bana 'diego ribas' dediler lan. nerden bileyim ben fenerbahcenin oyuncusu oldugunu. i̇bneler iste.... sonra cocuga diego ribas 😍 yazdim. yanliz o fenerbahcede dedigi anki rezilligimi bi dusunun.....

tiyatroyu sırf kıçı kırık bi sınav için bırakmak.

i̇lkokulda beşiktaş'ın futbol alt yapısına iki kere çağırmışlardı ben okumak istiyorum diyip reddetmiştim. yıllardır pişmanım. birisi de çıkıp demedi ki bu devirde ya topçu olacan ya popçu.

şu ana kadat yapmadıklarımdan pişman oldum hep. o yüzden şimdi daha cesur adımlarla yapmayıp da pişman olacağım şeyler bırakmıyorum geriye

bir gün bir rüya gördüm. hatırlamıyorum ama gözümü o korku ile açtığımda halis amcanın siluetini görüp çok korkmuştum. o günden sonra yanına gidemedim korkumdan. şimdi de mezarına gidemiyorum. çok pişmanım ama son pişmanlık neye yarar?

dünyanın en gerizekalı ülkesinin belki de en salak çağında doğdum. her gün bir salaklık her gün bir mallık. hani önceden insanı kandırmak için uğraşıyorduk ya. bu devirde uğraşmaya gerek yok. adam saat kulesinden 1 nisan diyarbakır olayı diye bağlantı çıkarmış yetmemiş ona birileri inanıp sözlükte başlık açmış. ulan double kill amk. keşke biraz erken doğsaydım. elimde olmasa da pişmanlığım budur.

bir daha drama porno izlersem orospu çocuğuyum. iki tane peçete aldım, biriyle ağlayıp göz yaşımı siliyorum diğeriylede çavuşu. yanlış mendili almışım gözüm hep döl oldu amına koyim

az biraz sakalım çıkmıştı onu da stresten kopardım amk. şu an elinden oyuncağı alınmış çocuk gibi ağlıyorum.

herkes sevdğinden pişman. i̇nsan hiç sevdiği için pişman olur mu?

pes etmeyi bilmedik be ... her gidenin ardından kalan biz olduk, her gelene ise kendimizden bir şey, bir ömür koyduk, uzun uzun seneler geçse de üstünden, her sevenin sonu gibi, tek başımıza kendimizi bulduk. hayatımıza giren her insana gerekirse kişiliğimizden ödünler verdik, kimine ise ömrümüzden ömürler, boynumuza kadar boka batsak bile karşı taraf için, bir tek gitmeyi bilemedik. beklemeyi öğrendik ama beklemeyi ne zaman bırakacağımızı öğrenemedik. bu da benim pişmanlığımdır.

sporu bırakmak. 5 sene basketbol oynayıp tam da büyük takımlarla görüşmelere başlandığını zaman gidip bıraktım. aklıma geldikçe hay aklıma tüküreyim diyorum içim içimi yiyor. en büyük keşkelerimden biri de bu. keşke devam etseydim.

şu an pişmanlık gelmiyor aklıma ama ileride pişman olacağım eminim söyleyemediğim için

anneme sinirlenmek . ondan uzak kalınca şimdi yaptığım eşşekligi iyi anladım . özür dilerim annem ..

türkiye'ye dönmek. futbolcu oluyorduk ne güzel.

en büyük pişmanlığım başkaları için kendimden ödün vermek. derslerimden hayatımdan ailemden en çok da hayatımdan geleceğimden ödün vermek. yanlış anlaşılmasın iyilik yapmaktan veya birilerini girdiği kuyudan çıkarmaya çalışmaktan bahsetmiyorum. bahsettigim sey şu; yaptıklarımın hiçbir zaman göze gelmemesi. teşekkür falan da beklemiyorum ama nankörlük etmeyin be.

sevgili yapmak. daha doğrusu o şahsiyetsizle sevgili olmak

şu ana kadar keşke yapmasaydım dediğim çok az şey oldu ama şu ana kadar keşke yapsaydım dediğim çok şey oldu. pişmanlıklarınız yaptıklarınızdan olmalı yapmadıklarınızdan değil.

üniversite 1 de inek gibi ders çalıştığım için pişmanım oysaki en kolay yıldı bir sürü gezilebilecek yer varken ben ders bitiminde de kalıp ders çalıştım aslında 2. dönem biraz çalışmayı azalttım ama ona da anatomi denk geldi yine çalışmak zorunda kaldım ankara'da nereyi gezdin derseniz 3-5 yer anca ama bu dönem öyle olmayacak gezecem ulan pederin parasını sonuna kadar harcıycam deplasmana gidicem park bahçe tarihi yapı ne varsa gidicem size de tavsiyem üniversite de kazandığınız şehri gezin sosyal faaliyet yapın ve en önemlisi arkadaş edinin ben 10 kişi felan arkadaş edindim ama hiçbiri ile yemeğe oyun oynamaya felan gitmedim pişmanım ama bu dönem düzelticem zaten düzeltmedikten sonra pişman olmanın ne faydası var ki

başkaları için kendimden ödün vermek. diğer yaptıklarımdan gram pişmanlık duymuyorum ve yine olsa yine aynısını yaparım diyorum.

aşık olduğum kişiye açılmak

eski tivitlerim

eski sevgilim en büyük pişmanlığım bugün bir kez daha anladım

yaptıklarımdan değil de yapamadıklarımdan duyuyorum bu pişmanlığı

sevgilimin olması

lisede sınıflar arası turnuvada yenersek finale çıkacağımız maç.4-0dan 4-3e getirdik son dakika penaltı oldu. atarsak uzayacak zaten adamlar da 1 kişi eksik. neyse tam kullanacam penaltıyı arkadaşım ne olur ben vuruyum diye israr edince tamam dedim. sonra tabiki dışarı attı kazma. ulan ya hala aklıma geldikçe pişman olurum

daha sonra niye açılmadım deyip keşkelerle sevişip kafamı senaryolarla doldurmayayım diye açıldım. şimdi daha çok pişmanım. (bkz: olmasaydı böyle)

tramvay durağında görevli olmadığı zaman eskart basmadan geçiyordum. sanırım o yüzden iki yakam bir araya gelmiyor.

doğru düzgün çalışıp okulumumu bitirmemem. adam yerine konmuyoruz şimdi

kaç aydır uyku düzenimin içine ettiğim için çok pişmanım, zaten yoktu iyice bombok oldu. pişmanım hakim bey..

31 yaşında baba oldum. şimdiki aklım olsa 20'li yaşların başında baba olmak isterdim. bu konuda gerçekten çok pişmanım.

beni seven çocuk vardı lakin ben pek istemiyodum bunu neyse dedim kurtulmak için sahte hesaptan kafaladim arkadaşıma da arattırdım telefonda konuştular felan iste dedim ki sahte hesaptan sevdigin sevgilin yoksa seni yakından tanımak isterim diye bunu yazdıktan 1 saat sonra telefondan ben olarak aradım dedim işte eger hâlen aynı istek varsa sende biraz konuşalım diye. amacim benide kabul etsin sahte hesabida bende sahte hesabi açıklayayım ve olay nihayete ersin (bak bak akla bak he salak bi sen zekisin demi). neyse çocuk havalara uçuyor nolduda sen nasil kabul ettin felan diyo işte sonra tam kafamdan plan da yapıyorum sen şöyle bi insansın benle hangi yüzle konuşursun diyerek uyanıgım ya güya sonra pat sahte hesaba yazdı ki benim şampiyonlar ligi bana geri döndü senle olmaz diye. dedim herneyse yinede diyem işte kurtulmak adına çabalayım ben kafamdan kurarken bunları telefon çaldı o arıyo dedi iste senle konuşmam gereken bi mevzu var bi kız yazdı iste bende bizim arkadaşlardan biri mi diye konuştum ama sen olunca artık gerisi umrumda degil zaten felan yaptı hadiiiii buyur burdan yak yani diyeceğim şu hakim bey pişmanım ve galiba kazara sevgili yaptım

henüz 8-9 yaşlarında bir çocuktum ama hâlâ aklıma geldikçe ne kadar kötü bir insan olduğumu düşünüp kendimden nefret ederim. her seferinde de gözlerim dolar. babaannem görme engelliydi, ne zaman bize seslense seccadeyi sermemiz için amaan zaten görmüyor diye sağa sola kaçışırdık. kötülüğümüzden değildi eğlenirdik ama aklıma geldikçe kendimden midem bulanıyor. kaç yıl geçti üzerinden ama ne zaman mezarına gitsem basım eğik dururum önünde.

zamanında 15 liraya tetris almışım. 5 liraydı her yerde. heyecanla eve gidip babama gösterdiğimde kazık yemişsin keşke almasaydın demişti. demeseydi... çünkü o benim içimde kaldı. halen daha bir şey alırken araştırmadan almıyorum artık. pazarın da sonuna kadar giderim, evet. zaten adam da seyyar satıcıydı geri de bulamadım. küçücük çocuğa öyle denir mi?

kendimi gereksiz üzmek şimdi hatırladigim zaman kendime kızıyorum bu kadar üzülecek dert edilecek ne vardı diye

başkalarını fazla dinlemek

keşke mezuna kalsaydım

ben ne kadar seviyorum dediysem yozgat ağzımın üstüne sikiyle vurdu. i̇şim gücüm rast gitmiyor içsel huzuru dahi bulamadım. evden geldiğim güne ve evdekilerle tartıştığıma pişmanım.

şu anda bulunduğum konumdan bile memnun değilim. daha önce de memnun olmamıştım. değiştirmek için bir şeyler yaptım. daha berbat bir duruma geldim. yaptığım çoğu şeyden pişmanım. en azından yapmadığım şeylerden pişman olmaktan iyidir diye avutuyorum kendimi.

yaptığım her şeyden en az bir kere olmak üzere pişman olurum.yine üstümde büyük pişmanlıklar var .geriye dönmek istiyorum.

i̇lkokulda sıra arkadaşım tuvalete yalnız gidemezdi. birlikte gitmek için ısrar ederdi. bir gün "yeter artık çocuk musun ? git tek başına" diye azarladım. ertesi gün ölüm haberi geldi. 15 yıl oldu hala aklımdan çıkmıyor. dilim kopsaydı da ona bağırmasaydım.

i̇lk adımı atmak

Keşke bu gece o kadar çay içmeseydim, normalde bile azıcık olan uykum şimdi hiç yok...

Hangi birinden başlayayım

pişmanlıklarımı düşününce böğrüme bir öküz oturuyor. size de oluyor mu?

çok fazla pişmanlığım var ama düşününce 'eğer onları yaşamasaydım hala cazip gelmeye devam edecekti' diyorum. öyle illet bir durum bence bu.

(bkz: çankaya'dan ulusa sesleniş) keşke bu başlık yerine cebeciye sesleniş diye başlık açsaydım,dedim. Pişman oldum.