pes etmeyi bilmedik be ...
her gidenin ardından kalan biz olduk,
her gelene ise kendimizden bir şey, bir ömür koyduk,
uzun uzun seneler geçse de üstünden,
her sevenin sonu gibi, tek başımıza kendimizi bulduk.
hayatımıza giren her insana gerekirse kişiliğimizden ödünler verdik,
kimine ise ömrümüzden ömürler,
boynumuza kadar boka batsak bile karşı taraf için,
bir tek gitmeyi bilemedik.
beklemeyi öğrendik ama beklemeyi ne zaman bırakacağımızı öğrenemedik. bu da benim pişmanlığımdır.