sözlük yazarlarının kendilerinde en sevmediği özellikler

fazla merhametli olmam.biri bana kötü bir şey yapsa bile ona karşı insanlığımın eksilmemesi.sonucunda aynı kişi aynı şeyi başka zamanda tekrar yapıyor.

ağlamaya müsait bir yapıda olmam. ağlamak gerçekten insanın bir ihtiyacı ama ağlayınca güçsüz hissettiğim ve gözüktüğümden hiç ağlamamayı isterdim. yada en azından sadece tek iken.

detaycı biri olmam ve ani sinirlenip,o an tepkimi net bi şekilde düşünmeden ortaya koymam.

(bkz: görsel hafıza) hem bir lütuf hem de bir bela. kaybettiğim bir şeyi rahatlıkla bulabiliyorum ama kötü bi anı da gözümün önünden gitmiyor. yine eskileri hatırladım, anı anına herşey gözümün önünde sanki o anmış gibi. yine üzüldüm ve sinirlendim yani yine kendimi yıprattım.

takintili olmam

en ufak bir şeyden gıcık aldığımda geri kalan her şeyden soğuyorum. şuan mesela su içmekten, konuşmaktan bile soğudum

• sabah erken uyanmak • gün içinde geri uyuyamamak • bi de kimseye bağlı kalamamak.

aga belli etmiyorum ama aşırı duygusal biriyim ve sevdiğim insanlara(aile, arkadaş, sevgili..) çok fazla bağlanıyorum sonra en ufak bir durumda sanki etimden parça koparıyorlarmışçasına acı çekiyorum..

hoşlandığım kişinin kısmetini açmak

iç dünyamda sürekli kendimi aşağılamam.

takıntılı olmam

vicdanım

sanırım inatcı olmam, bana çok zararı dokundu bir çok şeyi kaybetmeme sebep oldu ama bir o kadar da bir çok şeyi kazanmama sebep olmuştur. yine de kökü kurusun şu inadın ya vallahi bazen çocuk gibiyim inadım tutunca o an ölsem vazgeçmem inadımdan.

girişimden, değişimden korkmak ve adım atmakta zorlanmak. arkadaş ortamı olsun, bir şeye başvurma konusu olsun... keşke kendime biraz daha fazla güvenebilsem, keşke biraz gamsız olsam.

her şeyi kafaya takmak.

arada çok boş yapıyorum ya

çok aşşşırı gülüyorum. ota boka herşeye.

sürekli karar değiştirmek. akademik anlamda veya kurs türevi devamlı yapılacak aktivitelerde asla istikrarli olamıyorum.

merhamet. kime merhamet ettiysem, iyi niyet gösterdiysem bana zarar verdi. ya ben iyi niyeti çok yanlış algılamışım, kendimi tamamen hiçe sayıyorum insanların önünde yada insanlar inanılmaz şekilde bencil ve menfaatçi.

bu başlıktaki bazı entrylerimde mal oluşumdan yakınmışım ama siktir edin mallığımı. m u h t e ş a h a n e y i m.

böyle sevdiğim bir davranışımı haketmeyen insanlara karşı gösterirken bir daha ona böyle davranmayacağım diyip 2 saat sonra yine aynı şeyleri tekrarlar hale gelmek. alışkanlıklarımdan, huylarımdan vazgeçemiyorum insanlar o güzel duygularımı haketmeseler bile

aşırı detaycı biriyim. detaylara fazla takılıyorum ve etrafımdakilerin benim fark ettiğim detayları fark etmemelerine sinirleniyorum. halbuki sen de takma ama yok illa bir uyuzluk olacak ya...

fazla duygusal olmak.

vazgeçememek. fakat bu özelliğimi sevip sevmediğimi henüz çözemedim. o yüzden en sevmediğim şey kararsızlığım sanırım

sinirli olduğumda çevremde kim varsa kırmaya meyilliyim. bu yüzden sinirli olduğumda olabildiğince uzak durmaya çalışıyorum insanlardan.

öz eleştiri yapmayı sağlayan özellikler. kötü şeyler. benim de var kötü şeylerim; umursamazlığım, unutkanlığım, boşvermişliğim, yılgınlığım.. bu özelliklerimden nefret etmem ama değiştirmek için bir gıdım çaba sarfetmeyişim... öfkem de var mesela. sürekli öfkeliyim. o kadar uzun süredir öfkeliyim ki, böyle sanki öfkeyle doğmuşum başka türlüsünü hatırlayamıyorum. böyle şeyler, düşman başınayım..

sakin olmam.

(bkz: sıfır hırs) (bkz: sıfır azim) hani derler ya şu mal yapıyorsa ben de yaparım diye. onu bile demiyorum yapsın banane modundayım ve artı olarak bu özellikler yüzden çok çabuk vazgeçebiliyorum her şeyden

(bkz: Sinirlenince ağlamak) Bu kadar saçma bir skill daha yok..

Olmayacağı bile bile yapmak.. Sonuçta oturup bir de üzülüyorum ya acayip bişe

sakinlik ile sinirlilik arasında 0.01 ms'de geçiş yapabilmem. tekrar sakinliğe de aynı sürede geçip "bu kadar delirmeye gerek var mıydı şimdi?" diyorum kendime. (bkz: koç burcu olmak)

Sinirlenince o an ne yaptığımı ne söylediğimi umursamıyorum. Sinirim geçtikten sonra yaptığım ve söylediklerimin pişmanlığını yaşıyorum. En kötüsüde geçmişe dönüp o anı tekrar yaşasam aynı tepkiyi gene verceğimide biliyorum. Bu huyumdan nefret ediyorum tek tesellim çok sinirlenen bir insan değilim.

Kendimi çok yıpratıyorum.

aşırı düşünceli olup, her şeyi kafaya takmam. “şunu şöyle yapsam bu üzülür mü, şunu söylesem yanlış anlar mı, acaba bana şöyle söylerken bunu mu demek istedi?” gibi saçma sapan en ince ayrıntıları bile düşünüyorum. erken yaşlanırım ben.

sesim. en neffret ettiğim şey. zaten minyonuz bi de bi tık ince ses eklenince 10 yaşında oluyorum. bu yüzden ne ses kaydı atıyorum ne de telefonla konuşuyorum. keşke sesim güzel olsaydı :(

Aşırı duygusallık ve umutsuzluk

asla az ile yetinmiyorum

Maalesef kibirli bir insanım. Maalesef dik bir insanım; benim için bir şey öyle ise biter, öyledir o ve kolay kolay değişmez. Söz ağızdan bir defa çıkar der geri adım atmam maalesef, Yanlış yaptığımı düşünüyorsam sessiz kalırım. Kırıldıysam sessiz kalırım, belirtmem. Bazen dozu kaçırıp fazla konuşup, fazlaca boş yapabilirim. Tüm bunlara rağmen çoğu kişi ile anlaşabilirim ve tartışmadan uzun süre geçinebilirim. Ev arkadaşım ile yaklaşık olarak 3 senedir aynı evi paylaşıyoruz tartışmamız yoktur ki ev arkadaşım kolay bir insan değildir. Her insanın çekilmez, tahammül edilmesi zor yanları olabiliyor. Saygı ve hoşgörü olduktan sonra kötü davranışları olan çoğu insan ile geçim olabilir ve kırılmayan inatlar kırılabilir diye düşünüyorum.

libidom yüksek. aşırı rahatsız edici bir durum oluyor bazen. iyi niyetliyim, her zaman zarar gördüğüm bir kısım. sır tutabiliyorum ve kimse sırrımı tutmak konusunda iyi değil. çok sır veriyorum. kendime sıçayım ama kendimi seviyorum, aşığım kendime.

Geçmişe çok takılı kalmak.. Sinir oluyorum kendime

Kararsızlığım, sinirlenince ağlamam ve efsanevi salaklıklarım beni benden ediyor

Düşünüyorum sevdiğim özelliğim var mi

bir konuda kırıldığımda bunu açıkça söylemem zaman alır, önce karşımdakinin bunu anlamasını isterim. baktım anlamıyor anlasın diye aynısını yaparım. sonra o kişi bana yardırır bunu nasıl yaparsın diye, suçlu duruma düşerim. çocukça bence ama değişmiyor napalım.

aşırı sinirli olmam. bu gerçekten hiçbir şekilde olumlanamayan bir davranış. sinir anında yanımda biri varsa istemeden hıncımı ondan alıp daha sonra o kişiyi kırdığım, üzdüğüm için tekrar sinirleniyorum. bu sefer zarar verdiğim kişi de kendim oluyorum. gerçekten dünyanın en en en berbat huyu.

Hayır diyememek en en en nefret ettiğim özelliğim sanırım. Hazırlık okurken bana 360 liralık roman seti satmışlardı bunun yüzünden. Toydum, ık mık ettim hayır diyemedim aldım. Sonra ailem ödedi çok utanmıştım, kitaplar da bir dandik ki sormayın.

Çok fazla detayı düşünüyorum. Geçen de yazdım ama bu kadar yoran başka bir şey olamaz. Elinde değil bu ama. Yediğin ekmeğin buğdayının nereden toplandığına kadar düşünüyorsun. Bence bu özellik değil hastalık.

insanlara çok çabuk bağlanmam. herkesi kolay bir şekilde benimseyebilir, hayatıma alabilirim. sonra o insanlar hayatımdan çıkarken benden de bir parça alıp giderler.