sözlük yazarlarının hissettikleri

Uzun zamandır ilkkez mutlu... ¯⁠\⁠_⁠(⁠ツ⁠)⁠_⁠/⁠¯

Kalbimin hayali kolları varmış da sürekli birisine sarılıyomuş gibi normal mi bu

Nasıl olacak bundan sonra bilmiyorum. Sen orda ben burda. Sen uzakta ben yakında. Hangimiz daha çok arayacak mesela. Veya hangimizin aklına daha çok gelecek ? Hangimiz ah ulan keşke böyle olmasaydı diye sigaraya daha fazla yüklenecek? Umarım sigara daha fazla yüklenen ben olurum. Sana kıyamam çünkü kendimi biliyorum. Günlerce astım belirtilerin var diye ağlamadım mı ? Şimdi hangimizin daha fazla kalp ağrısı var diye merak ediyorum sadece. Keşke bunun da cevabını bilseydim de günlerce yine ağlasaydım. Kim daha yorgun, kim daha üzgün ? Hangimiz daha çok Ahmet Kaya dinleyecek mesela? Ezbere bildiğim numaranı günün birinde unutur muyum ? O kadar fazla soru işareti var ki kafamda TDK da olanların hepsi bu gece benimle sanırım. Beyaz düşlerimin arasında griye çalan bir siyahlık var. Ve hu siyahlık benim düşlerime yakışmadı yakışıklım. Sanırım uzaklara savrulma zamanım geldi. Dinlendim seninle, nefeslendim. Şimdi atlantis in dibine dönme vakti. Seni yıllar sonra görürsem yine tanırım korkma. Evimsin sen bir kere, nerede görsem tanırım...

gözümü dolduran, sebepsiz bir kırgınlık. ağlamak istiyorum ama neye, niçin ağlayacağım?

gökyüzü açık günlük güneşlik ama içim gecenin ikisi üçü..

Aslında çok mutlu olmam gereken bir gündü ama bende kronik mutsuzluk sorunsalı olduğu için yine dert edecek bi şeyler buldum Kendime not: hak etmek ya da etmemek senin sandığın gibi bir şey değil şekerim Not 2: unutma şekerim

Duygu körlüğü hissine kapıldım

Yaşayan bir ölüden farkım yok

vize haftasına girmişiiiz acaba nereye gitcez çok heyecanlıyım (heyecanlı hissediyor)

Umutluyum ama umutsuz gibiyim de. Yarın iş görüşmem var. Bir osgb'ye gideceğim. Kendimden eminim ama ya afallarsam ya bocalarsam. Hoş dünyanın sonu değil olacağı varsa her türlü olur ama neyse ya bakalım. Bu arada ilk iş görüşmem🥲🥹

Bazen, artık bu saatten sonra birine hiç aşık olamayacakmışım gibi geliyor. Teşekkür ederim duygularımın katili olan herkese. Hepiniz sevgisizliğiniz ve kötülüğünüzde boğulun.

ne istediğini bilmeyen biri, bildiğini zanneden biri

Her şey geçecekmiş gibi geliyor bazen, bazen de dünya üzerime yıkılmış da ben altında eziliyorum gibi..

öfke. yumruğumu ısırdım az önce. kafaya bak; link şu son olayların tek sebebi bu yemin ediyorum. halk nezdinde şu etkiyi uyandırmaya çalışacaklar. terör belasını korku iklimi oluşturmak için kullanıp, chp'yi öcüleştirip, akp'yi yine yeni yeniden kötünün iyisi olarak servis edecekler. show must go on; link akp ile devlet ayrıymış... bruce wayne'le de batman ayrı o zaman anasını satayım. hey allah'ım ya. not: istanbul'daki dem seçmeninden intikam almak için bu kadar seri şekilde düğmeye basılması acınası. . edit: bababababababa

Kendimi belki de hiç olmadığım kadar çaresiz hissediyorum. Hiç ummadığım bir anda kendimi geniş bir belirsizliğin içinde buldum. Geleceğe dair bir sürü hayalim ve bunlar doğrultusunda yapmış olduğum bütün planlar bir anda alt üst oldu. Hayatımı yeniden inşa etmek zorundayım ama nereden ve nasıl başlayacağıma dair en ufak bir fikrim bile yok. John Lennon'un "Hayat, siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir." sözünü şu an dibine kadar yaşıyorum. Her zaman ayakları yere sağlam basan birisi olarak hayata karşı hep planlar yapmışımdır ve hiçbir zaman bu denli başarısız olmamıştım. Bu sefer hiç planladığım gibi olmadı. Olsun... Belki de bu durum bana bundan sonra spontane yaşamam gerektiğini öğretir. Hem kim bilir, belki de bu yaşam şekli bana daha iyi gelecektir...

Çabuk kapılıyorum her fikre. Bakalım ben sana bir şey diycem dedim sen gelmedin abi, bence bir şey oldu ve sonuç olumsuz. Çok umutluydun, nereye gitti o gaz merak ediyorum.Bundan sonra ben gelmeye çalışmam yanına.Merak ediyorsan sen sorarsın artık

Puzzle yapmak istiyorum.. puzzle..

Öfkeliyim. Galiba en çok da kendime. Aile ziyareti için memlekete döndüm. Lise bitene kadar neredeyse hiç sınırlarının dışına çıkmadığım, bittikten sonra ise nadiren geldiğim şehirdeyim. Bütün kötü anılarım, hayatımın bambaşka yöne evrilişi, yaptığım hatalar, pişmanlıklarım, üzüntülerim, vazgeçişlerim, rezil olmalarım bu şehirde. Çoğunu unuttum. Biri bana anlatsa dahi hatırlamadığım pek çok şey var. Ama ya hatırladıklarım, daha doğrusu zihnimin derinliklerine kazınan sahneler? Birer birer üşüşüyorlar üzerime. Bütün yaralarım açıldı, kanıyor. Ben her şeyi 16-18 yaşım arasında yaşamışım. Sonrasında o 3 yılı telafi etmekle uğraşmışım. Bu yüzden kendime çok öfkeliyim. Her şeyle bu kadar erken tanıştığım için, ölmek istediğim için, kendimi rezil ettiğim için, benimle alay edilmesine izin verdiğim için, hiç geçmeyecek ve beni her yıl daha çok utandıran yaralara sahip olduğum için kendime çok öfkeliyim. Ben bu şehirde yapayalnızım. O zaman da çok yalnızdım. Birinin beni sahiplendiğini çok sevdiğini sandım. Bütün hatalarımın başlangıcı işte bu yanılgıydı. Biriyle sabaha kadar konuşmak ve anlaşıldığını sanmak muazzamdı. Ben sadece bunu istedim. Böyle olacağını bilseydim şayet, yalnızlıktan ölmeyi hayal dünyamda yitip gitmeyi tercih ederdim. Birini sevdiğim yanılgısına çok kez düştüm. İnsan çocukken bilmiyor ki neyi nasıl sevdiğini. Populer olanlar nasıl seviliyorsa öyle sevilmek istiyor. Ama hep de vasat tipleri seçiyor çünkü hayal kırıklığına uğramak istemiyor. İnsan çocukken ben bu kişiyi sevmeye karar verdim diyebiliyor. O yüzden ilkokulda çok kişi sevdim/k. Liseye geçince havalı bir liseli aşkı yaşamak istiyor. Ama dizelerdeki aşkları hep başkaları kapmış oluyor. Vasatlar hep en iyilerin peşinde. Aşk acısı çekmek için birebir ortam. Her şey çok sınırda. Yanlış adım atarsan toplamak mümkün olmuyor. Ben 16 yaşımda vasat bir tipe bağlandım. Bana göre dünyanın en mükemmel insanıydı. Bugünkü ben geriye dönse önce onunla tanışmazdı. Ben bir hata yaptım ve bütün hatalarımın temelini attım. Bu yüzden en çok kendime öfkeliyim. Sonra beni yalnız bırakan bu şehre öfkeliyim. Ben 30 yaşında bir insan olarak 16 yaşındaki çocuğun kırık kalbini taşıyorum. Ben önce öfkeli sonra kırgın hissediyorum.

Az önce fotoğraflarımıza bakıyordum gözlerim doldu, hem çok özledim hem de çok seviyorum bu çocuğu ya. İnşallah tez zamanda kavuşuruz :')

Yine adını koyamadığım duyguların esiri oldum. Bu gibi zamanlarda sigaraya sığınıyordum ama sigaram da yok. Ne yapacağım en ufak bi fikrim yok.

Hava buz gibi iliklerime işliyor harika

rezalet hissediyorum ya. gunduzleri cok sicak da geceleri serin oluyor. ben genel olarak usurum. hava yine epey serin ama bu kez usumuyorum ya. ha bire midem bulaniyor. mantikli bir sebep yok ortada ama benim normalime gore mantiksiz seyler oluyor. cevrem kalabalik ve ben kalabaligi, eglenceyi severim ama su ara tutup en tenha koselerde bir yerlere dalarak dusunuyorum. zevk alamiyorum ya ben. gel gor ki gunun sonunda sorgulanan, emin olunamayan, guven duyulamayan yine benim :d benim icin boyle dusunulmesinin gecerli ve yeterli sebepleri var ama benim? i-ih, yok. bana yapilan hicbir sey kasti degil, tamamen istemeden yapiliyor. bir kusura bakma ile gecistirilebiliyor. bense her seyi kasti yapiyorum ve amacim safi kotulukmus gibi muamele goruyorum. amaan neyse yaa, gokyuzu cok guzel bu gece..

intihar etmekle istifa etmek arasında gidip geliyorum gün içinde 55 kere

Kırık buruk bir his var içimde daraldım