sözlük yazarlarının hissettikleri

mesela bugün epeyce yalnız hissettim kendimi. ama öyle böyle değil. elimden gelen tek şeyi yaptım. köşeye çekilip sigara yaktım. mutluyum haaayır, olacak mıyım haaayır. ama banane :) :) (bkz: olacak o kadar)

ne çaresiz ne boşvermiş ne mutlu ne üzgün ne kızgın ne de sakin bir ot nasıl hissediyorsa öyle galiba.

solvent kokusu. aynı zamanda tadı.

aşırı seratonin yüklenmesi

bok.

terkettiğim her kız arkadaşımın arkamdan küfürler savurmasını izliyorum orospular adam olsaydınız da terketmeseydik. hem aldat hem de terkedilince küfür et oldu lan

hiçbir şey hissetmiyorum çok garip arkadaşımlaydım güldük,eğlendik ama şu an sıfır mutluluk hissi yok veya kötü bir his de yok

soğuk. hem yozgat soğuğu hemde karanlık bir soğukluk.

bunalmış ve çok zamana ihtiyacı varmış gibi hissediyor.

yalnızlık...deriiin bir yalnızlık...tanrı acaba bana bakıp tühh buna cift yaratmayı unutmuşum neyse bu da böyle takılsın diyor mudur ?

istanbulamıyorum aradığımı

külahına çok dondurma gelsin diye dondurmacıya karışık koy dersin. o da her şeyden koyar. dondurma çok gelir ama bu sefer de karışıklıktan hiçbir şeyin tadını alamazsın. öyle hissediyorum işte. hepsi var. neşe var. şarkılar sağ olsun. nefret var. babam sağ olsun. sevgi var. gerilim var. yalan var. dolan var. hiçbiri de yok aslında. talaş tadında bir hayat ve sunta tadında hisler mevcut içimde.

uzun ve kalabalık vedalaşmalarda ilk vedalaşılan kişi gibi hissediyorum,hani digerleriyle uzun uzun sarılırlar ve sende mal gibi bakarsın ya aynen öyle

ne tatlı ne de tuzlu ikisinin ortası tadında kurabiyeler gibi tatsız tuzsuz bir his işte.

şu an şaşırmış durumdayım çünkü ocak, şubatta zorla kar yağan memleketimde nisan ayında kar yağıyor .( i̇ğreti duruyor ama şu emojiyi koymak istiyorum )😱😱 bundan yıllar yıllar önce buraya nisan da kar yağıyor muydu bilmiyorum ama küresel ısınma aklıma geldi ... bir de mayısta yağan karla alakalı bi kitap vardı aklıma o geldi (bkz: böğürtlen kışı) edit:yazım hatası

1000. karma puanımı aldım sonunda. oyşş

Ne hissettiğini bilmeme hissi.

Son paramla son dondurmamı almışımda oda yere düşmüş gibi bir his

Birkaç yazarla bıktıracak şekilde sohbet ettim valla gayet güzel hissediyorum iyiki varsınız.

kendimi görünmez gibi hissediyorum

Bulaşık makinesini açınca bomboş çıkmış gibi bir his

:') keşke bir şeyler hissedebilsem de az çok anlatabilsem şuraya keşkee.

Gerek son zamanlarda yaşadıklarım gerek içinde bulunduğum durum (asker oluşum) beni tüm duygulardan uzaklaştırdı. Hiç bisey hissedemiyorum. Ulan noldu bana diyorum bazen. İnsan olan yanlarım yok olmaya yüz tutmuş. Çok şey yazmak istiyorum ama mevcut ruh halim ona da engel oluyor maalesef. Eski halime döner miyim bilmiyorum ama dönsem çok iyi olur zira bu halde devam edersem sivil hayatta zor bir dönem beni bekliyor olacak.

dışarıdaki hayat bensiz akıyor. zamanın dışında hissediyorum.

her konu için eksiklik, yetersizlik

Garip hissediyorum. Tanımlayamıyorum aslında ama garip kelimesi de belki tam olarak karşılamıyordur şuandaki ruh halimi. Meselâ, depresyonda değilim. Ama yapmam gereken hiçbir şeyi de yapmak istemiyorum. Bu isteksizlik genelde depresyondan kaynaklanır ama. Depresyonda değilim. Meselâ, yaşadığım kötü bir şey de yok. Ama iyi de hissedemiyorum. İçim rahat değil çünkü. Nedenini bilmiyorum ama içim hiç rahat değil. Kendimi , duygularımı salmak istiyorum. Ama bu salış , sadece yok yere depresif bir ruh halinin kapısını aralar. Depresif değilim. Sadece garip hissediyorum, çok garip....

Geçmişe baktığım zaman, sanki hiç mutlu olmamış birisini görüyorum. Duruyorum , düşünüyorum ve diyorum ki, gelecekte birisi beni kurtarsın. Yani , ta o zamanlar, ergenken ne istediysem şimdi de aynı şeyi istiyorum. Tek bir farkla : O zamanlar hayaller , gerçekle eş değer gözüküyordu gözüme. Toz pembeydi her şey benim için. Şimdiyse , hayal bile kuramıyorum. Kalbim sıkışıyor, yalnızlığa mahkummuşum gibi geliyor. Sanki kimse beni sevmeye ekmiş gibi... Eskiden iyi birisiydim. Şimdi "hiç sevilmemiş gibi" kötüyüm....

hayatımdan çıkarmak istediğim ama bunu bir türlü yapamadığım kişiler var. kimisini mecburiyetten yapamıyorum, kimisini ise duygularım izin vermiyor. ikisi de bir boşluktan ibaret gibi görünüyor ama hayatımda asıl kocaman yer kaplayan kişiler bunlar. (bkz: gitsem gidemem kalsam kalamam)

boşluk geçmişe bakıyorum, bulanık. iyisiyle kötüsüyle bu güne gelmişim. zaman zaman ağlamış, yeri gelmiş üzülmüş, ara sıra mutluluktan havalara uçmuşum. geleceğe bakıyorum karanlık, çok ihtimal var, gereksiz çok. 5 yıldır çalışıyorum, elde ne var? kenarda ne var? düşünüyorum, bakıyorum. bir o kadar fazla, bir o kadar da az. kararsızlıklar silsilesi.

Uçurumun kenarında yüzüme rüzgar vuruyor. Ne şimdiyi ne sonrayı ne de geçmişi düşünüyorum. Kocaman bir boşluk var içimde mutlu değilim. Boğuluyor gibiyim daha çok. Biri parmağının ucuyla değse düşerim gibi hissediyorum. Ama beni niye ittiniz demem, kim olduğuna bakmam. Hem fark eder mi? Etmez. Gökyüzünde süzülür, yere ulaşacağım anı beklerim. Hissizleştim. Bittim.

Mutlu değilim. Ama mutsuz da değilim. Nötr. Politikacı gibi ruhsuzum. Yani, gündelik yaşamın içinde beni mutlu eden bazı durumlar var. Bu da olmasa zaten yaşanmaz. Lakin hayatımı bir teraziye koyduğumda aşağı vuran tarafı hep mutsuzluk oluyor. Bu da canımı sıkıyor. Gelecekte bir şeylerin iyi olacağına dair, bazen gerçekten güç bela ayakta tuttuğum bir umudum var. Sönmesin diye ellerimle siper ediyorum, lakin rüzgar esiyor. Bu entryi de göz ucuyla Bat-man'li çoraplarıma bakarken yazıyorum. Üstümde saçma bir pijama var. Atletim, damadın kardeşinin gömleği gibi içimde çıkmış. Rezillik.

Sanırım tam olarak yaşıyorum hayatı ve bu yüzden hayata dair ne varsa hissediyorum. Bir taraftan hasret, özlem, keder, yaşanmamışlıkların üzüntüsü gibi beni bunalıma sürükleyecek duyguları hissederken öte yandan aşk, sevgi, yarınlara umutla bakma, hayaller, yaşanabilecek güzel şeylerin var olması düşünceleri beni mutlu ediyor. Anlayacağınız bir yanım yaprak dökerken bir yanım bahar bahçe.

Bilinmezlik. Sanırım içinde bulunduğum durumuma göre en uygun duygum bu şuan. Ne olacak, ne çıkacak, hayatımı bu durum nasıl etkileyecek ya da kaldırabilecek miyim gibi sorular silsilesinin zihnimden geçtiği andayım.

Her zaman olduğu gibi kendimle dertleşiyoruz. Benim kadar kimse yaralarımı tanımıyormuş gibi üstüne birde kirli ayaklarıyla yaralarıma basıyorlar. İnanmak istediklerimiz başarmak istediklerimiz ne kadar uzak olursa olsun vazgeçmeyelim. Bu yolculukta kimseye kendinden fazla güvenme. Sana prangalar takmalarına izin verme. Seni sen yapan şeylerden vazgeçmeni istediklerinde onlardan vazgeç. Hayallerini sakın unutma. Her gün aynaya bak ve kendine şunları söyle: sen çok güçlüsün ve biliyorum başaracaksın.

Artık ne his kaldı ne de güven aq, bıyık büküle büküle kaytan, insan sikile sikile şeytan olur derler ya yok aq ben sikile sikile oruspu oldum akıllanmam ben.

(bkz: başlık düzeltme talepleri) >>> (bkz: sözlük yazarlarının hissettikleri)

Geçmişe bakmadan edemiyorum ama bakınca da genelde ne salakmışsın be kızım ya da aferin kızım şeklinde bitiyor

Hüzün.. Komple hüzün hissediyorum. Bişeyler eksik. Önceden kendi enerjimi toparlar etrafıma deli gibi neşe saçardım. Ortamlarda güldüren susmak bilmeyen kişi bendim. Şimdi ise, sanki karanlık bi odanın içindeyim. Ne kapıyı bulabiliyorum ne de mum veya fener.. Işık ararken de etraftaki eşyalara çarpıyorum sanki. Canımı yakıyorlar. Ama yine de nedense bu odadan çıkmak istiyorum ve ışık arıyorum. Bulur muyum bilmiyorum. Yaralanarak nereye kadar devam edebilirim onu da bilmiyorum. Ama o ışığı bulmak istiyorum..

Öfke İçimde biriktikçe birikti bu öfke atamıyorum.kendime,çevreme,içinde bulunduğum duruma,şu bitmek bilmeyen kendini tekrar eden günlere, anlaşılmamaya,anlayamadıklarıma karşı öfke var içimde. Yoruldum kendime olan öfkemi yenemedim.biriktirdikçe biriktirdim içimde.şimdi çıkıyor acısı benden.olur olmadık yerlerde ağlar oldum.yolda yürürken,tramvayda,dolmuşta, otobüste,ders çalışırken,yemek yaparken. Ne zaman yenerim bu öfkeyi nasıl yaparım bilmiyorum.

Bunca yılım heba olmuş gibi hissediyorum. Hiçmişim gibi, insanlara ağırlıkmışım gibi hissediyorum. Her bakımdan hiç yaşamamış gibiyim ama gel gör ki 23 koca yıl yaşamışım. Boktan işte.

İçimde böyle gerçekleşmeyen şeylerin burukluğu var. Bu beklentiler var ya insanı kör karanlığa sokuyor.

Bu dünyada hiçbir vasfının olmadığını hissediyorum. Ne işe yarıyorum bilmiyorum, niçin yaşıyorum bilmiyorum. Biri çıkıp sen kimsin dese ben buyum diyecek hiçbir şeyim yok. Bu dünyaya geçerken uğramışım gibiyim

There are so many things that I don't understand There's a world within me that I cannot explain Many rooms to explore, but the doors look the same I am lost, I can't even remember my name Daft punk güzel açıklamış içinde bulunduğum durumu.

Beklentinin olmadığı bi hayat için, tüm zamanını çalışarak birilerini memnun etmek için geçirmenin anlamsızlığı. Yaşadığın için yaşamak.

Anlatmak istediğim şey bir şeyin üstünden ne kadar zaman geçerse geçsin ilk gün ki gibi hissetmek aslında. Nasıl bir başlık bulup yazabilirim diye düşündüm ama sonra çok uzun geldi, açmadım başlığı. Buraya geldim. İnsan aynı kitabı defalarca okuduğunda her defasında aynı hissedebilir mi? veya bir şarkıyı her dinlemenizde aynı etkiyi yaratır mı? Aynı mektubu defalarca okumak.. Bence o şarkının veya kitabın sizin için ne anlama geldiğiyle alakalı bu. Sevmediğiniz bir kitabı ikinci okuduğunuzda da sevmezsiniz ama o şey sevdiğiniz bir şeyse hep aynı duyguyu tattıracaktır size. Ben üstünden aylar geçen konuşmaları okuduğumda yine aynı şeyleri hissediyorum. İlk gün ki gibi. Aynı heyecan, aynı o garip his. İnsanı ürküten ama iyi gelecek kadar ayıltan da bir his. Zaman iyi gelir belki mutsuzluğunuza, öfkenize ama hissettiklerinizi nasıl unutturabilir ki?

acı verici ama aynı zamanda çok hoşuma giden de bir his. böyle umurumda değil ama her şeyini de bilmek istiyorum. birlikte eğlenelim sonra da yorulup birlikte ağlayalım gibi. bilmem anlatabildim mi? değişiğim ben herhalde tövbe tövbe hahaha

Şu anda anlık olarak aptal bir tebessüm var suratımda. Artık beynimle fiziksel halim bir koordinasyon kuramıyor:))Bence hoş.

keşke buraya yazabilsem

Omuzlarımda beni aşağı çeken bir ağırlık varmış da artık taşımaktan yorulmuşum gibi hissediyorum.