Geçmişe baktığım zaman, sanki hiç mutlu olmamış birisini görüyorum. Duruyorum , düşünüyorum ve diyorum ki, gelecekte birisi beni kurtarsın. Yani , ta o zamanlar, ergenken ne istediysem şimdi de aynı şeyi istiyorum. Tek bir farkla : O zamanlar hayaller , gerçekle eş değer gözüküyordu gözüme. Toz pembeydi her şey benim için. Şimdiyse , hayal bile kuramıyorum. Kalbim sıkışıyor, yalnızlığa mahkummuşum gibi geliyor. Sanki kimse beni sevmeye ekmiş gibi...
Eskiden iyi birisiydim. Şimdi "hiç sevilmemiş gibi" kötüyüm....