sözlük yazarlarının başına gelen paranormal olaylar

arada karabasan geliyo bana böyle gözler açık etrafın bilincindeyim ama kalbim sıkışıyor falan sonra halisülasyon gibi şeyler görüyorum dua okuyunca gidiyor falan

rüyamda sürekli cinleri görüyorum ve tam onlara yardım edecekken uyanıyorum. edit:sürekli bizi kurtar diyorlar ama ortalıkta kimse yok

geçen sene tatile ayvalığa gittik arkadaşın babasının arkadaşının evine :d köy çok ıssız sessiz sakin bir yer gece 12 civarı eve gittik zeytinliğin içinden geçiyosun zifiri karanlık bavulları eve taşırken küçük süs köpeği zincirli kopartmış zinciri evin orda hayvanın dikkatini çekmeye çalışıyoruz bizim yanımıza boşluğa bakıp bakıp kitleniyo bizim göremediğimiz onun gördüğü bişe varmış gibi neyse eve girdik evin sahibi 1.60 boylarında adam eve bi girdik 46 numara ayakkabı var bi tırstık biz sonra gece hiç duymadığımız bilmediğimiz hayvan sesleri duyduk evin etrafını kediler sardı falan o gece zor uyuduk diğer gün çıktık bizden sonra da adam evi emlakçıya vermiş ama yine satamamış. buda böyle bir anımdır.

özlemişim bu başlığı . nerdeyse 1 yıldır entry girilmemiş :/ (#1386931)

çekirdek çitlemek gibi. okumaya bir başlayınca bırakamıyorsun.

ben genelde gerçekleri rüyalarla karışık yaşıyorum. bunlardan birisi de şöyle yine bi gece rüyamda aniden yataktan fırlıyorum ve şifonyerine gidip parfümümü alıyorum. o sırada da karşımda simsiyah biri var onunla konuşuyorum elimde parfüm şişesi odanın ortasındayım. birden parfüm elimden düşüyor ve paat sesi çıkardığı anda kendime geliyorum. o an farkediyorum ki rüyada değil gerçekten de ayaktayım parfüm şişesi de yerde.

yazlıkta saat gece 4 civarıydı, cinli perili bir takım muhabbetlerin ardından evlere dağılmak için lokalden kalktık. bakkaldan da birer domates aldık kemirmek için (bakkalda bazı şeyleri içeri almıyorlardı hırsızlık olmadığı için). kemire kemire giderken arkadaşlardan birisi bir ısırık dahi almadığı domatesi boş ve atıl durumdaki evlerden birinin içine attı ve saniyesinde domates ısırılmış olarak nasıl attıysak öyle geldi. bu arada attığımız evin de 2. katına attı domatesi. tabi domatesi gördükten sonra hepimiz çil yavrusu gibi dağıldık kaçarak. arkadaşlardan birisi de değildi ve evlerde kimsenin olmadığı garantiydi. hala da sırrı çözülememiş bir efsane olarak dillerimizde pelesenktir bu olay.

başlıktaki bütün entyleri okuduktan sonra üzerimdeki titremeyle birlikte poyraz karayel vari bir şekilde "hepimiz mi manyagız?" diye bağırdım. bu enteyleri hep çok merak ediyordum ama okumaya da çok korkuyordum. bugün dedim daha sabah akşama kadar unuturum. hepsini okudum ama şu an yusuf yusuf vaziyetteyim. i̇ş yerindeyim ve mutfağa veya tuvalete gitmeye korkuyorum. evde bir odada yalnız yatıyorum ve ben bu gece nasıl yatacam bilmiyorum. şimdi cevap veriyorum "sizi bilmem ama ben gerçekten manyağım". niye okuyorsun geri zekalı. sen 2 cin hikayesi dinledin diye 3 ay geceleri tuvalete gidemeyen insansın. bok mu vardı da okudun.

entrylere bir daha şöyle bir göz attımda o kadar da korkulacak bir durum yokmuş. sadece aramızda küçük şizofrenler var :) kendini kandırma yöntemi korkmamam lazım korkmamam lazım

7 yaşımda su yerine tiner içmiştim daha fazla anlatamayacağım..

(#1665585) başlıktaki beni en etkileyen olay bu olmuştu...

(bkz: karabasan) yaşayan var mı aranızda

O gün yemeği çok kaçırmıştım.Uyudum.Sonra birden sela sesleri duydum kıpırdayamıyorum karabasan ya da uyku felci geldi işte ama nasıl kalbim çarpıyo öldüm sanıyorum ve sanırım işitme halisünasyonu duyuyorum selalar okunuyo o kadar korkunçtu ki.Aha dedim ölüm böyle miydi.Sonra uyanınca bi rahatladım.Arkadaşım karşımda uyuyordu ama ben nasıl korkmuştum.

Bazı geceler yatakta öylece uzanırken başımda birinin dikildiğini hissediyorum. Sanki derin nefesler eşliğinde öylece bana bakıyor. Bütün vücudumu ve suratımı inceliyor. Bazen kulağımın tam yanında bir nefes alışveriş sesi bile hissediyorum. Bedenim huzursuzlanıyor, tüylerim diken diken oluyor. Yüreğim titriyor, yutkunamıyorum. İşin garibi 'Lütfen beni rahat bırak' dedikten bir kaç dakika sonra kulağımın ardındaki his kayboluyor, bir süre daha beni izledikten sonra yanımdan ayrıldığını biliyorum çünkü bedenimdeki huzursuzluk kayboluyor ve yüreğim artık titremiyor.. Başka bir gece odam sıcakken ve gayet rahat bir şekilde uzanıyorken bedenimin tam üzerinde bir soğukluk vuku buluyor. Önce yanımda sonra hızlıca bedenimin üzerinden atlıyor ve diğer yanıma geçiyor. Yüreğim yine acıyla titriyor. Gözlerimle etrafı tarıyorum ancak bir süre sonra soğukluğu burnumun tam ucunda hissediyorum. Biri benimle burun buruna ve dimdik gözlerime bakıyor. Avuç içlerim terliyor, göğsümün tam üzerinde hafif bir baskı var. Sıcak nefesim karşımdaki soğuk nefesle çarpışıyor. Göremiyorum, ama bedenim orada, tam karşımdaki boşlukta suratıma milim uzaklıktaki bir varlıktan tamamen emin. O suratımın en ince ayrıntısına bile bakarken, ben öylece titreyen yüreğimle bekliyorum. Korkup korkmadığımdan emin değilim, bana herhangi bir zarar vermiyor sadece izliyor. Elimi kaldırsam dokunacağım sanki, kulağım belli belirsiz bir kaç ses algılıyor ancak bunun ona ait olmadığını biliyorum. Sessiz bir his yığını bu. Zihnimin en derinindeki çığlıkları bile odaklandığım o saniyelerde işitiyorum ancak ona dair sadece varlığından emin olduğum bir his baskısından başka bir şey yok. Sanki bana zarar vermeyeceğini de biliyorum, tek yaptığı izlemek. Artık buna katlanamayacak gibi olduğumda ise birden geri çekiliyor. Soğukluk yerini ılık sıcağa terk ediyor, bedenim rahatlıyor. Yüreğim hala varlığını haber verircesine bir süre daha titriyor ancak bir anda bu titreme de yerini ritmik atışlarına bırakıyor ve o gidiyor. Gittiğini biliyorum, tekrar bir anda belireceği başka bir geceye kadar öylece yitip gidiyor. Delice biliyorum fakat, artık buna alışmaya bile başlıyorum. (bkz: nickim ve uyumum )

Bizim koridorda ayna var, geceleri de üç harfliler aynada görünür derler ya hep de bakarım neyse. Odamdan çıktım tam mutfağa gidiyordum aynanın yansımasına baktım misafir odasında biri var, sonra ilerledim kesin yanlış görüyorum hep böyle korkutuyorum dedim, sonra baktım gerçekten biri var “ayyh anne” diye bağırdım ama çok da sesli değildi herkes uyuyor gece vakti, annem korur diye annemi çağırıyorum güya, yansımada gördüğüm annemmiş hayatımda ilk kez bu kadar korktum az daha kalbim duruyordu...

Buraya rez alamda yarın okur silerim bu entiriyi gece gece okumaya götüm yemedi cgbvbhn

Bunu yeşillendirin ya, kimsenin anısı yok mu

dostlarim oncelikle hepinize gunaydin bolca sevgiler. bizzat yasadigim bir olaydan bahsetmek istiyorum, dun gece saat 3:30 gibi yataga girdik ve sevgilim uyudu bende telefonda takiliyordum falan derken saat olmus 4:15 her neyse, telefonu biraktim bir kadin sesi duydum once biraz dinledim ama anlayamadim yan dairedendir diye dusundum ki yan dairenin sesi hep geliyor va 3 erkek kaliyorlar yani imkani yok. biraz daha dinledim buna erkek sesi de eklendi ben zaten korkudan altima sictim sicacam ramak kaldi, sonra dedim perrie don kapiya bi bak.. bi aydinlik var ama ne old anlamadim sonradan dank etti televizyon acilmis(NEDEN ve NASIL?) ve gercekten yuksek sesle. neyse sevgilimi uyandirdim kapatmaya gittik ama ben titriyorum korkudan :D kapattik donduk sonra o hemen uyudu ben bidaz zorlandim falan ama guncel olayim budur. BAYA DA BI YAZMISIM ozur dilerim.

öncelikle bismillah sevgili yazarlar, bir gün akşam antrenmanından geldim ama gün içinde 2 antrenman kendim yapıp 1 tane de hocalık yapmışım ve ramazan ayındayız yorgunluğumu siz tahmin edin. bunları söylüyorum çünkü bir yandan yorgunluktan olduğuna inanmak istiyorum olanların. neyse yattım yatağa uykuyla uyumama arasındayım böyle içeriden sesler gelmeye başladı, annemle kardeşimin kahkahayla karışık konuşma sesleri böyle. sesleniyorum bunlara gece gece ne konuşuyorsunuz bana da anlatın falan diye ama cevap yok, bağırıyorum kendimce sesim çıkmıyor gibi oldu o an anladım karabasan geldiğini, karabasandan korkmam çocukluktan beri çok gelir bana ama birden yatağın ortasına doğru çekildiğimi hissettim baya bildiğiniz iki ayağımdan aşırı güçlü bir şeyler tarafından çekiliyordum geri gitmeye çalışamadım bile, dualar okuyorum bitmiyor, bir ara kapıya baktım siyah bir silüet kapının oradan bakıyor yüzü yok ama güldüğünü görebiliyorum sanki. ayet-el kürsi okumaya başladım ama yatağın ortasındayım artık baya baya. kaç defa okuduğumu hiç hatırlamıyorum ama bir yerden sonra o güç gitti ben resmen yatağın başına fırladım. kendime geldim, annemlere gittim gayet uyuyorlar evde de başka kimse yok zaten, o gece nasıl uyudum bir tek allah biliyor vallahi..ama yorgunluktandır ya

Odamda ders çalıştığım masa duvara dayalı bir şekilde duruyor. Bende az önce ders çalışıyordum. Duvarın arka tarafı banyo. Bir anda duvardan yumruk atılmış gibi bir ses geldi. Evde annem babam ve benden başka kimse yok. Duvarın devamı kapı. Annem mi diye seslendim cevap yok. Babama seslendim yine cevap yok. Dedim o zaman hırsız. Yavaşça kapıyı açtım hicbir şey yok. Ama korkudan odadan çıkamıyorum. Anneme seslendim her yere baktık. Tüm ihtimalleri değerlendirdik. Yok o sesin kendiliğinden çıkmış olma ihtimalinden başka birşey kalmadı. Deliriyor muyum? :,(

birileri yaşadığı korkunçlu şeyleri uzun uzun anlatsa da okusak böyle dinlemek istiyorum

Olayın kahramanı yine ablam asjdhs Ortaokul zamanlariydi sanırım. Küçük kardeşim korktu diye onunla yatıyordum uyuyayana kadar. Bu çiğlik atarak uyandı. Benle yat diye yalvardı. Neyse duvar tarafa ben yattım sırt üstü yatıyorum. Ayak ucumuzda yatağın kenarında çenesinden aşağısı tüm hatlarıyla belli olan bir gölge mi desem ne desem artık bilemiyorum duruyor. Tabi çocukluk aklıyla duvara dönüp yattım korkudan. Sabah oldu uyandık bizimki itiraf ediyor gece sırt üstü yatarken birisi beline vurmuş korkmuş. Diyor ki 'sen uyudun ama ben 1, 2 saat onun sızısına uyuyamadım'. Meğer o sira birşeyler görüyormuş devamlı. Bir keresinde de halamın evinde uyurken (yine ablamla) sifonyerin üzerinde otururken degisik birşeyler görmüştüm. Sabah yine itiraf etti benimki. Ya buna ne zaman uğrasalar beni de eş geçemediler. Puh. Psikolojik de olabilir. Bilemiyorum altan bilemiyorum.

3 olay yaşadım 3'de birbirinden ilginçti. İlki birkaç sene önce evde tek yaşadığım zamanlarda gece birden durduk yere uyanmam ile başladı. Yastığımın başında duran telefonumdan saate baktığımda saat 3 civarını gösteriyordu. Saate bakıp telefonu tekrar yastığımın kenarına koyduğumda karşımda bir siluet gördüm. Hadi be uyku sersemi falan diyorum elimi gözlerime götürüp ovuyorum falan ama yok. Karşımda biri var. Yataktan doğruldum. "Kimsin sen?" diyorum ama ses yok. Sadece bana bakıyor. Simsiyah bir insan silueti düşünün. Sadece saçlarını seçebiliyorum. Gözleri hafif parlak. Orta boylarda bir kadın. Saçları omuzlarında. Onun dışında baştan aşağıya simsiyah. "Uyu" diyor bana. Ama sesi çok kısık. Zar zor anlaşılıyor. "Uyu"diyor bana yine. Tekrar "sen kimsin" ? Diye soruyorum. "Ben seni koruyorum, korkma benden Uyu" diye diretiyor. Yorganı tekrardan üstüme çekip, gözlerimi kapatıyorum. Bildiğim duaları okuyorum. Ama yok karşımda sürekli Uyu, seni koruyorum diyen bir kadın var. En sonunda arkamı dönüyorum kadına. Orda öyle biri yokmuş gibi yapmaya çalışıyorum. Sonuçta hayatımda ilk defa böyle bir şey yaşıyorum. Kilitlenip kaldım. Sonrası yok. Sabah olup uyandığım da gece yaşadıklarımın hepsinin bir rüya olduğunu düşünüyorum ama vücudum kaskatı kesilmiş. Gece arkamı dönüp uyuduğum pozisyonda uyandım tekrardan fakat kafamı odaya doğru çevirdiğim de eşyalarımın yerinin değiştiğini farkettim. Önce masa sandalyemin yönü. Normalde masaya dönük ters yönde dururdu. Bana doğru dönüktü. Diğeri ise dolabımda katlı olan kıyafetlerimden 2-3 tanesinin yerde olmasıydı. Eve hırsız girdi desem değil, kapıda zorlama yoktu. Evimin girişindeki Kamera kayıtlarından da bir şey çıkmadı. Daha sonra bu kadın siluetini hiç görmedim ama bu olaydan 2 hafta sonra yine evde yalnız olduğum bir zaman aralığında da ayak ucumda dikilip beni izleyen bir erkek silueti gördüm. Ama kısa bir an sonra yok oldu. Diğer olay ise ben bilindik bazı pazar ve pazar yerlerini gezmeyi severim. Üniversite zamanlarımda bilindik bir pazar da yine arkadaşımla birlikte geziyorduk. Tezgahlara bakarken bir tane şal ve eşarp satan bir adam gördük. Arkadaşımla birlikte tezgaha yanaştık ve şallara bakıyoruz. Tezgahtar adam yanımıza gelip bana doğru eğildi ve "senin istediğin renk yok deyip" adımı söyledi. "Tanışıyor muyuz?" diye sordum adama. Güldü ve "hayır" dedi. Sevdiğim rengi söyledi ve sen haftaya tekrardan bu pazara geleceksin diyerek tekrardan adımı söyledi. "Senin sevdiğin renkteki şalı haftaya getireceğim" dedi uzaklaştı yanımdan. O sırada olaylara şahit olan arkadaşım "hadi gidelim ben biraz bu adamdan tırstım" dedi. Peki ben ne yaptım? Haftaya tekrardan o pazara gittim. Adam yine gülerek yanıma geldi, adımı söyledi ve kendisinin kalp gözünün açık olduğunu hakkımda her şeyi bildiğini söyledi. Son olarak ise kuzenimle yaşadığım bir olaydı. Yıllar önce bayram ziyaretlerinde ailecek cümbür cemaat hepimiz aynı evde kalirdik. Hatta aynı odalarda kalırdık. Bende o zamanlar 5-6 yaşlarında olan erkek kuzenimle aynı odada kalıyorum. Bu gece vakti ağlamaya başladı. Kabus gördü herhalde falan deyip yanına gittim. Çocuk öyle kötü ağlamaya başladı ki ev halkının sesi duyup odaya nasil gelmediğini hala anlamış değilim. Neyse ağlaması durdu ve kısık sesle "dünyaya gelen her insan ölümü tadacak mi?" Diye sordu. Nasıl yani diyorum. Nereden çıktı bu. Karşımda 5-6 yaşında bir çocuk var ve onun söyleyebileceği bir şey asla değil bu. Nereden çıktı bu diyorum kuzenime tekrardan. Ağlamaya başlayarak, "yanimdakiler söyledi" diyor. Tuhaf tuhaf bakıyorum kuzenime.Sonra götürüp elini yüzünü yıkıyorum çocuğun. Odadan çıkıp salona giriyorum ve teyzem uyanıp geliyor yanıma. Noldu falan diyor. Hiç deyip geçiştiriyorum. Çocuk ağladı, kabus gördü falan diyorum hiç mi duymadınız diyorum? "Yooo hiçbir ses duymadık" diyorlar. Sabah kahvaltıda herkese tekrardan sordum, ses falan duydunuz mu ? Diye kimse duymadiklarini söylediler. Rüya desem teyzem ile gece banyoya giderken karşılaştık. Kuzenim olayı hatırlıyor. Ama işin ilginç çocuğun avazı çıktığı kadar ağlamasını kimsenin duymaması...

yeğenim bir yaşını doldurmuştu. kız kardeşimin söylediğine göre geceleri ara sıra uyanıp biraz mızmızlanmak dışında pek sorun yaratmayan alelade bir çocuktu. çok şirindi ve hepimizin göz bebeğiydi. o akşam onlara yatıya misafirdim. gece on iki gibi herkes uyumak üzere odasına çekildi. kafamı yastığa koyar koymaz uyudum. bence beş dakika bile geçmemişti ki müthiş bir ağlama sesiyle yatağımdan fırladım. oysa saat üçü gösteriyordu. haspam yan odada değil de hemen başucumda bağırıyordu sanki. susmaya hiç niyeti yoktu. annesinin sakinleştirme çabaları hep boşunaydı. başka çarem kalmamıştı. kapılarını tıklatarak hele şunu dayısına verin dedim. minik bedenini kucakladım ve evin içinde tura çıktık. kendini paralayıp ciyaklamasına hem üzülüyor hem de gittikçe bozuluyordum. rastgele bir şarkı tutturdum. işe yaradı. amansız feryatlar yerini yavaş yavaş dinginliğe bıraktı. ufacık başını omzuma yaslamıştı. ben de usul usul saçlarını okşuyordum. uykuya dalıp dalmadığını ve ayakta öylece sallana sallana dolaşmayı bırakırsak yeniden ağlayıp ağlamayacağını kontrol etmek üzere gezinti esnasında bazen gelişigüzel duruyordum. yine o mola anlarından biriydi. salondaydık. ay ışığı bütün güzelliğiyle açık perdelerden içeri dolmuştu. hâlâ bir şeyler fısıldıyordum. çok kısık lakin mırıldanmalarımı bastıran başka bir sesle irkildim. kıkırdamaya benziyordu ve kollarımda oradan oraya yuvarlanan yumurcaktan geldiği kesindi. aynı hafif gürültüyü bir kez daha duyunca sustum. gülüşünü bastırmaya çalışan el kadar vücudun sarsılmalarını saç diplerimde hissettim. neler olup bittiğini anlamak için yeğenimi doğrulttum. ağzında alaylı bir tebessüm, hemen arkamdaki bir noktaya hayretle bakıyordu. olduğum yerde yüz seksen derece dönünce salondaki boy aynasının tam önünde durduğumuzu gördüm. bakışlarım kucağımdaki ufaklığın aksine ilişti. yetersiz aydınlıkta gözlerimiz buluştu ve yeğenim küçük ağzını kocaman açarak delice kahkahalar atmaya başladı. yaşanan olay paranormal miydi değil miydi bilemiyorum. fakat yeterince anormaldi.

günlerce ve hatta aylarca yaşadığım şimdi ise etkisinden çıkamadığım bir şey var o zamanlar liseye gidiyorum ve benden 2 yaş küçük kardeşimle aynı odada kalıyorum. her sabah benden önce kalkıp okula giderdi kendisi. ve her sabah yatağımın ayak ucunda giyinmiş ve hazır bir şekilde durup beni izlerdi. beni izlemesiyle uyanırdım hep. ona bakıp geri uyurdum. uykulu halimle çok da tınlamıyorum genelde hiçbir şeyi. bir gün bu durumdan çok sıkıldım ve ona sormaya karar verdim. neden beni her sabah uyanana kadar izlediğini sordum. "ben seni hiç izlemedim ve ben o saatte uyuyor oluyorum ne hazırlanması" cevabını aldım. bir daha da hiç yaşamadım bunu

Giriş katta oturduğumuz zamanlar alt katımızda bir daire daha olmasına rağmen, rüyalarımda ablamla kaldığım odanın altında mezar, yatır olduğunu görürdüm bi gün bu rüyaları ablamla eş zamanlı gördüğümüzü fark ettik O zamanlar ablam üniversite sınavına hazırlanıyordu "çok başım ağrıyo yapamıycam bu sınavı" dediği anda birden tokası yavaşça çözülmüştü birbirimize bakıp "geldi bizimki" diyip gülmüştük o gece ablam arkasında birinin uyuduğunu iddia etti ve gece rüyasında yatağının altında ışık görmüştü ardından bi ses "pes etme, olacak" Biz bu olayı o kadar çok dile getiriyoduk ki ev sahibinin kulağına kadar gitmiş, bir gün bize gelip sizin alt daire dolu ama odanızın altına denk gelmiyo yani odanızın altı toprak demesiyle irkilmiştik! Ablam pes etmedi sınava girdi ve oldu! Biz yine de taşındık o evden başka eve geçtiğimizde bi kaç paranormal olaylar daha yaşadık ama bu evimizde neyse ki olmadı ve olmuyor. Entiri yazarken ışığı açtım aklıma geldikçe korktum ya :D

Aynamın köşesinde yıllardır sıkıştırılmış olarak duran bir çocukluk fotoğrafım var. Biraz önce yatağa girdim ve onun yan şekilde aynanın diğer tarafına sıkıştırıldığını fark ettim. Düzelttim ama sürekli bakıp duruyorum korktum. Annemler yaptı diyeceğim de neden yan olarak sıkıştırsın? Of vallahi nasıl uyuyacağım bilmem.

(#4487724) geçenlerde bunu yazmıştım. Son birkaç gündür de evin duvarlarının bazı yerlerinde sular dökülmüş gibi ıslaklıklar var. Bunun bence mantıklı bir açıklaması vardır. Saten boya terleme vs yapıyor olabilir mi? Değilse tanıdığınız iyi bir hoca var mı?

az evvel tv'de film izlerken kanallar kendiliğinden değişmeye başladı. sonra ansızın odadaki ışıklar söndü. kalbim küt küt atıyor. bu entryi yazarken göz ucuyla kumandayı yokluyorum. bi dakika. galiba koltuk hareket ediyor.

Bu başlığı görünce bir entry aklıma geliyor. Bence en güzel entrysi bu başlığın.

Evde yalnızım. Banyonun kapısı hafifçe kapanıp açılıyor, kapanınca kilitlenme sesi geliyor. Ben burda oturmuş entry giriyorum ndndnd

Arkadaşlarımla bugün muhabbeti geçti. Sözde yaşamışlar birkaç şey. Böyle şeylere pek inanmıyorum ama sizin varsa başınızdan geçen paranormal şeyler belki beni ikna edebilir ahhaha

Halamlara giderken pencerede insan yüzü gördüm böyle baya Dabbe filmindeki kız gibi bir yüz. Yakınına yaklaşıp bakınca perdenin kırışıklığı olduğunu anladım. 10-15 dakika sonra aynı yoldan geri gelirken "acaba hâlâ orada mı lan," diye düşünüp tekrar bakıp tekrar korktum.

Göz yanılmasıdır şunun gibi ama bence izlemeyin sjdksjdjdkk https://www.instagram.com/reel/C0jzUoJubRy/?igshid=MTdlMjRlYjZlMQ==

O kadar paranormal, mistik konuları araştır, oku olacağı buydu zaten. Benim geldi başıma ama şimdi değil akşam anlaticamm...

(#4655259) anlatıyorum... Bundan 3 yıl önce falan galiba Annem, ben, kız kardeşim evdeyiz. Ben duş alicam bir gun. Eski evimizde banyonun tam karsisi annemle babamın odası. Banyo ve odanın arasında 1 metre boşluk var o kadar ki yakın ve kapılar yüz yüze bakıyor. İşte aynayı koydum ben de aynayi koyduğum yerde de doğal olarak yansıma oluştuğu için tam banyonun karşısında annemle babamın odasını görüyorum ve kapısı da açık. Aynanın karşısına geçtim, birden yansimasinda annemin odasından kapının kenarını tutmuş yandan bana bakıp bağıran bir varlik gördüm. Bağırıyor dediğime bakmayın, ses yok bağıriyormus gibi yaptiginizi düşünün o yüz ifadesi ve görüntü hâli vardı. Siyahtı, zapyayif bir seydi yüzü çok çirkindi ve keldi. Ay o kadar korktum ki bağırdım ama öyle bir çığlık attım ki hemen odaya gittim içeriye girdim yani hiç bir sey yoktu (ne olacaktı ki zaten). Annemle kardeşimin yanına gittim. Herkes işinde gücünde, sıradan... sanki ben saniyeler önce evi ayağa kaldırmamışım gibi. Annem mutfakta gayet normal, kardeşim telefonla oynuyor. Diyorum ki "evi ayağa kaldırdım duymadınız mı beni" hayır diyorlar ne oldu diyolar... o kadar korktum ki anlatamam. Beni duymamalari imkansız yani öyle şiddetli bağırdım. Hâlâ korkarim mesela aklıma geldikçe. Küçükken de yaşadığım paranormal olaylar olmuştu ama ciddi anlamda en korkunç olan buydu. Ayrıca sizi şöyle de alabiriz (bkz: korku hikayeleri)

Arabadaydık, durdurmasını istedim. Minik bir uçurumu andıran yokuş aşağı bir yoldu durduğumuz yer. Arabadan indim, aşağıdaki koruluk alana baktım. “Kusursuzdu.” Benim için kusursuz demek, her şey demekti; yürüyerek ilerlemek istedim, belki de içten içe kendimi atmak. Açıkça bir arzuydu bu aslında, beynimdeki düşüncelere karşın, direkt kulaklarımı çınlatan yankılanan bir hiç duydum. Bir an nevrim şaştı, başım dönmeye başlasa da dinç hissediyordum kendimi. Gülmeye başladım, arzu kendisini her şeyden sıyırırdı nasıl olsa… …korkunun ta kendisiydi belki de hissettiğim, her zaman yaptığım gibi üzerine gitmek istemiş de olabilirim. Ama hayır, nevrotik bir gülüş değildi o, psikotik bir gülüş derdi insanlar; bir şizofreninin sanrı semptomu. Ama hayır, bu psikosomatik bir tebessümdü. Tebessümdü çünkü kahkahalar atan bir bedene gülüş, ancak tebessüm gelir. Paradoksal düşüncelerin kafatasına çarpıp dururken dışarıdan tek bir uyaran, bir fısıltı, kalbimde bitiverdi! Kalbimde bitti! Ve gerçekten tebessüm ettim, mutluluktan. Yalnız hissetmeyi bırakmıştım. Ne duyduğumu söylemeyeceğim. Dünyevi bir gerçeklik olmaktan uzaktı, çünkü gerçekten gerçekti. Vardı. Düşünmeyi bıraktığım o anlarda yok zannederken, daha da var oluyordu ruhumda. Bir sarmaşık gibi sarıyordu beni aslında, kaşıntı yapan ısırgan otu gibiydi, düşünmekten korktuğunuz şeyler tatlı tatlı ruhunuzu kıvrandırır ve zihninizi ufak ufak kanatır. Zaman içerisinde zehirli bir yılan olduğunu fark edersiniz; çepeçevre sarar sizi. Bir ağaç kabuğunun içinde yaşarsınız. Korunduğunuzu zannedersiniz ama sadece ve sadece, hastaydınız. Bir yılan kadar soğuksanız o yılanın ta kendisi sizdiniz. Ağaç büyüyor, büyüdükçe ölmüyor. Zehirleniyorum. Ve hepsi ruhumda iz bırakıyor. Çünkü can vermiyor, can veren tek şey tüm bu zehrin içinde, insani düşüncelerim oluyordu. Çoğul bir isim tamlamasının içinde tek kalmıştı, çünkü insani tek bir düşüncem vardı. Ve o neydi? Onu bile unuttum. Bir tek o duyduğum sesi unutmadım. Unutmayacağımı bilerek tebessüm ettim, huzurluydum çünkü. Sadece huzurlu.

Havada asılı kaldım. Şahitlerim var.

Benim için çok değerli olan bir kupam var. Geçenlerde bende arkadaşlarla otururken kahve yapalım dedik, o kupadan içmek istedim. Aradık aradık kupa yok. Odalara bakıyoruz hani bir de ev zaten küçücük başka bir yere bırakmış olsak bulmama ihtimalimiz yok. Biri kırdı da söylemiyor kafasına girdim. O gece uyurken sanki biri dürttü beni. Normalde de inanmam böyle şeylere biraz tırstım ama çok takmadım. Neyse, sabah uyandım, sanki biri kalk 'bardak dolabına bak' dedi. Dolabı bir açtım dolapta sadece o kupa. Hani akşam o kadar baktık nasıl göremeyiz. Korkunçtu...