sözlük yazarlarının başına gelen ilginç olaylar

bugün üzerime ÖLÜ düştü amk. 14 saattir duş alıyorum ama çıkmıyor o adamın ölü teni üzerimden çıkmıyor. metroda karşılıklı olan koltuklarda otururken karşıma 90 yaşına eli ayağı tutmayan bi dedeyle kızı bindi bugün 1 gibi. ulan dayıya bak ölmüş de gezmeye çıkmış derken küt diye üstüme düştü. yanındaki kadın baba baba diye telaşlanınca dayıyı üstümden atıp nabzına baktım arka sokaklar tecrübemle. bi şey hissetmedim ama abla ölmüş galiba dede dedim. ilk durakta hemen sağlıkçılar falan geldi ama dede gitti arkadaşlar. allah rahmet eylesin.

Bu gün sipariş ettiğimiz parçaları almak için imalatta bir arkadaşla beraber lazer kesim yapan bir yere gittik. Siparişimiz şöyleydi 3mm 18 adet birbirinden farklı parça ve sadece 1 adet 8mm parça. Yol boyunca aklımda 8 mm parça vardı. Çünkü o tek 8mm olandı ve muhtemelen unutacaktım. Yol boyunca unutmayayım diye yanımdaki elemanla konuşurken "8mm" lafını zırt bırt kullandım. Neyse malzemeler arabaya yüklendi, tek tek kontrol ettim ve fabrikaya geldik. Parça montajlanacak ve tahmin edin hangi parça yok ?

Dişçiye gitmiştim kanal mı dolgu mu ne yapılacaktı. Deli gibi de korkarım dişçilerden. Neyse uyuşturucu iğne yapılırken ağlamaya başladım ve doktor beni bekleme odasına alıp çizgi film açtı. Not: olay yaşandığında yaşım 25’ti

Az önce yaşanan bir olaydan örnek vereyim, oturma odasında öylece otururken aklıma kırkayaklar geldi. Daha önce hiç görmemiş ve bugün de hiçbir yerde ismini dahi duymamıştım. Ne kadar korkunç bir hayvan olduğunu düşünürken lavaboya gittim bir de ne göreyim! Evet evet, bir kırkayak. 7 senedir burada yaşıyorum ne duydum ne gördüm ne alaka şimdi? Bu tarz şeyler sürekli oluyor. Hiç alakasız aklıma gelen bir şeyi birkaç saat içinde karşımda buluveriyorum. Sizin de başınıza bu tarz şeyler geliyor mu ya gelen varsa bilmek isterim, çok rahatsız edici.

asıl olaydan çook uzun zaman önce, sevgili abim, beni bigün tuttu arkadaşlarıyla pembegül diye bir kafeye götürdü işte oturuyoruz. yaşım 17-18. masada en genç benim bu ihtiyarlar da işte kimi 30’una merdiven dayamış kimi 30’larının ortalarında. muhabbetler bana hiç gelmiyor. etrafı inceliyorum ve dinliyorum yalnızca. kafede bi garson var, adı kenan. benden bi kaç yaş küçüktü zannımca, öyle gözlemlemiştim. kenan, bizim ihtiyarların favorisi bu garsonların içinde. bir de mahlas takmışlar kendisine, kötü kenan diye, köyü kenan aşağı kötü kenan yukarı. kendisine komik komik biçimlerde seslenirlerdi hep. şimdi bakınca da o günün o akşamından aklımda kalan tek şey de bu imiş. kötü kenan. o akşam olaysız bitti. bugünden 2 sene önce kadar, mağazacılık yaptığım dönemler, sabah dükkanı açacağız. müdür yardımcımla kahvaltı yapıyoruz. her şey hoş makara kukara, kendisiyle de abi kardeş gibiydim o zaman aramız iyiydi. oturduğumuz yerde garsona seslenmek istedi, bir oldu iki oldu derken üçüncüye garip bi sesle, hem de uydurma bi isimle, “ya abdülkerim baksana kardeşim” diye seslendi tanıyormuş gibi. o an o noktada aklıma taa yıllar önce bizim ihtiyarların kötü kenana seslenişi geliyor ve durumu komik buluyorum nedense. hatta aklıma gelen bu çağrışım ve bağdaşıklığa sesli gülüyorum ki müdür yardımcım soruyor “ne oldu kanka anlat” diye. küçük bir an için anlatmaya yelteniyorum, son anda komik bulduğum durumun aslında komik olmadığını hatta iki olayı bağdaştırıp komik bulmanın da çok saçma olduğunu farkedip, müdür yardımcıma da aynen böyle izah edip vazgeçiyor, anlatmıyorum. hesabı ödeyip kalkıyoruz. o gün akşam oluyor. 3 kişi çalışıyoruz, dükkanı kapatmak üzereyiz. müdür yardımcım yanıma gelip “amcamın oğlu gelecek” diyerek “beş on dakika erkenden çıksam sorun olur mu sana” diye soruyor. yok diyorum, neden olsun. kasayı toplamaya geçiyorum. parayı sayarken bir an için içeri giren müşteriye bakıyorum. müşterinin yüzüne aşinayım. göz göze geliyoruz ama o beni tanımayınca ben de onu tanımadığımı düşünüyorum. işime yöneliyorum. akabinde bu müşteriyi bizim müdür yardımcısı da fark ediyor ve “ooo kenan hoş geldin kardeşim yaa” diyerek kasadan çıkıp kendisini karşılıyor.

4 gün önce bir kadın ile sosyal medya üzerinden tanışıp konuşmaya başladık. Kendisi ile Twitterda uzun zamandır takiplesiyormusuz. Neyse benim yazdığım tweeti görüp dm atmıştı. Ordan konuşma yürüdü ve bana bu sabah instagram adresini verdi. Bir de ne göreyim hanım ablamız evli imiş xd Dedim ki bu bilgiyi neden belirtmediniz?? Cevabı ise baya manidar; +Eşimin konuşmalardan haberi olmaz. Dedim vay amk rahatlığa bak. Eğer mutlu olmayacaksınız evlenmeyin veya bosanin yani bu saçmalık da neyin nesi

bugün işe geç kaldım ve araba ile gittim. dönüşte yokuş aşağı kırmızı ışıklar var, saldım yokuşta ama arkamdan manyağın biri deliler gibi selektör yapıp kornaya basıyordu. ne oluyor lan dedim. içimden "lan acaba adama çarptım da görmedim mi" diye düşündüm ve korktum lan bildiğin taciz etti adam. ışıklarda durdum. adam arabasından indi ateşli ateşli yanıma geldi ve camı açtım. ben kavga gürültü beklerken, adam "kardeş sen demi mazda kullanıyorsun? gel seni öpücem allahına kurban lan senin" dedi ve öpüp gitti. akşam akşam anlamsız bir sebepten öpüldüm arkadaşlar jasjadsjd

Bir sabah aniden LPG'Lİ olarak uyanmam.. Dönüşüm adlı eserimden

1 ay kadar önce ailemle beraber yakındaki bir şehire düğüne gidiyorduk. Düğün salonu nerede bilmiyoruz. Arabayla dolanıyoruz dolanıyoruz yok. En sonunda dedik insanlara soralım. Bir adama sorduk. Adam bizi aşağı sokaklara bir yere yolladı. Yol azıcık daha ilerlerse şehirden çıkıyorsun. Neyse geri döndük aynı yere. Tekrar birine sorduk. Anlatmaya çalıştı. Sonra durdu baktı baktı dedi ki düğün kimin düğünü. Büyük bir şehirdeyiz ve adamla hiçbir bağımız yok. Herif sanki biliyormuş gibi düğün kimin diye sordu ya snnddndkfkd. Neyse orada küçük çaplı bir şok geçirdikten sonra bir şekilde bulduk salonu. Salon meğerse dibimizdeymiş. Kaç kere önünden geçip geçip durmuşuz. Neyse girdik içeri. Salon 5.kattaymıs. Asansöre bindik. Asansör baya kalabalık. Neyse içeri bir girdik. Full tanıdık kişiler var. Herkes herkesle muhabbet ediyor. Ben bir baktım benim eski ortaokul ögretmenim de asansörde. Ben artık bitsin diye bekliyorum yok arkadaş asansör her katta duruyor her katta binen kişi de tanıdık çıkıyor. 1.katta duruyoruz biri biniyor herkese Aaaaaa sen şunun oğlusun Aaaaaa sen şunun kızısın yok abi bitmiyor. Ben de en son dedim dur bari ortama uyayım. Beni tanımamış olan öğretmenime" Hocam hala aynı okulda mısiniz ?" diye sordum. Hemen muhabbete atıldık tabii. Sonuç olarak 5 dakika süren yolculuk bu şekilde bitti. O düğünde de terasta kafamı trabzanlara geçirdim arkasından. Böyle değişik bir gece olmuştu.

ne kadar ilginç bilmiyorum ama anlatmak istiyorum. dün akşam üstü dışarı çıkarken farklı fakülteden bir arkadaşla karşılaştık (toplasan iki kez bile muhabbetim olmamıştır.) bana zindan, dedikodunu duydum dedi. ne dedikodusu ne diyorsun dedim. kanka senin için fakültede zindan nişanlanmış, okula yüzükle geliyor dediler, diyor. önce bi götümle güldüm. çünkü ben derslere girip çıkan biriyim. birkaç kişi dışında muhabbetimin olduğu kimse de yok. ne benim birinden haberim olur, ne de insanların benden haberi olur. nasıl böyle bir olay olmuş şaşırdım. üstelik çok alakasız birinden böyle haberler duymam da komik. az daha hakkımda çıkan dedikoduyu öğrenemiycektim ahahahah. ben de bırakın böyle bilsinler, sorun yok dedim. yanlış anladıkları yüzük de bu. gorsel istesem okula çocukla da gelirim, kimseyi ilgilendirmez. insanlar başkalarının hayatları hakkında bilgi sahibi olmayı çok seviyor. gidin iki kitap okuyun, allahın işsizleri.

6-7 ay kadar önce saat 22:00 civarı neredeyse belgrad ormanının içinde yaşayan annemin evine giderken, sürekli bana baktığını fark ettiğim 40'lı yaşlarda biri otobüsten indiğimde arkamdan indi ve karanlık yolda hızlı hızlı arkamdan yaklaşıp elini omzuma koydu ve bakar mısın güzelim dedi. bileğini yakalayıp adamı iki büklüm yapınca sanırım taciz edebileceğini sandığı bir kadın yerine erkeğe çattığını anlayınca koşarak kaçmıştı. ufak tefek de değilim hani. neyse uzun saçlı pretty boy olmanın zararları...

hiç beklemediğiniz ama çok da ihtiyacınız olduğu bi anda hiç tanımadığınız biriyle ettiğiniz sohbetin garip bir his bıraktığı oldu mu size bilmiyorum. acın geçmiyor yine de bi ferahlık çöküyor üstüne. aylar önce cenazemizin defninden sonra iş dolayısıyla otobüs-uçak aktarmalı bir şekilde gecenin bir yarısı tek başıma eve dönmek için hiç bilmediğim bir şehrin otogarında havalimanına gidecek otobüsü beklerken hayatımda ilk defa gördüğüm ve sanırım bir daha da görmeyeceğim bir ablayla birkaç saat sohbet ettik. yüreğimde kocaman bi ağırlık vardı o akşam, ağırlık hiç geçmedi, geçmeyecek belki de ama o sohbete ihtiyacım varmış ve yüreğime ferahlık vermiş aslında, bunu sonradan fark ettim. birkaç gündür aklıma geliyor o akşam. yollarımız bir anlık kesişse de hep aklımda kalacak sanırım. keşke telefonunu alsaydım, o zaman kafamın bulanıklığından aklıma gelmedi, almış olsaydım arar halini hatrını sorardım, umarım iyidir, her şey yolundadır.

bu sabah, saat 6da, kapi çaldı diye irkildim, uyandim. kalktim kapiyi açmaya gittim kapi deliğinden bakıyorum ışık yanmıyor. dedim ben mi görmüyorum -oysaki sensörlü ışık var- kapiyi açtım baktım kimse yok. ruya görüyordum rüyada kapi çaldı ama ben gercek sanıp uyandim galiba ya da bir takim psikolojik sorunlar yasadim.

bazen akılda kalıp tebessüm ettirendir. bir cuma akşam üzerisi, şehir dışına çıkacağım arkadaşlar yemeğe bekliyor. yakın bir yer. neyse, çıktım yola, deli gibi bir trafik var. yapabileceğim en eğlenceli şey, müziğin sesini açıp arabanın içinde kendimi eğlendirmek. bunu yaparken kafamı yan çevirdiğimde, yandaki arabanın içindeki kişinin gülümseyerek beni izlediğini fark ettim. hiç bozmadım istifimi devam ettim eğlenmeye. derken bahsi geçen arkadaşımız arabayla etrafımda biraz tur attıktan sonra camı açmamı rica etti. açtım ve; "çok trafik var, az ötede dinlenme tesisi var gel bir kahve içelim sonra devam edersin yoluna" dedi. teşekkür edip eşlik edemeyeceğimi söyledim; "ben gidiyorum seni de bekliyorum" dedi. gitmedim. ama tuhaftır aracın marka, modeli, rengi ve plakası hala aklımda.

Dün gece nöbette adamın biri bi arkadaşın ismini sorup bıçak çekti ölüme 5 kala durumu yaşadım garip kısmı şu ki tereddüt etmedim korkmadım sanırım ben ölümü kabul ettim

aldığım ikinci el çamaşır makinesi yan apartmana gidecek kadar ses çıkartıyor üstüne üstlük en kaliteli deterjanla yıkadığım örtü çorap kokuyo ÇORAP yıkamadan önce daha temizdi bu örtü aq ne yaptınız lan bir aydır giydiğiniz çoraba kiraya mı verdiniz bu makineyi?? çorapları bir yıl ayağınızda bir yıl da makinede mi beklettiniz ne yaptınız???

sene bilmem kaç. o zamanlar letgo meşhurdu ve bizde kardeşimle evdeki fazla eşyaları satıp harçlık çıkarıyorduk kendimize. bi gün mesaj gelmişti ve biri mouse satın almak istemisti bizden. normalde adamın gelip almasını beklerdik ama adam bize konum atmıştı ve o konuma gelmemizi istemişti bizden. bu yüzden ilk başta satmaktan vazgeçmiştik de ilk defa konum atan birisiydi ve acaba özel bi durumu olabilir mi deyip attığı konuma gitmistik de gittiğimiz yer de pavyon girişiydi işte..

bu sabah saat 7buçuk gibi hafif bir gürültüyle uyandım gözümü açtığımda pencerenin önünden bi güvercin havalandı, dedim "herhalde onların sesine uyandım" geri kafayı vurup uyumaya devam ettim. yaklaşık yarım saat sonra yine benzer bi gürültüyle uyandığımda yine aynı sahneyi yaşadım kafayı kaldırdığımı gören güvercinler pencerenin önünden pırpır uçup gitti. mübarekler gareziniz mi var benim uykuma? saat 9 gibi kendiliğimden uyandım kafamı kaldırdım bir tanesi yine uçtu gitti, diğeri kendini cama vura vura panikle çıkmaya çalışıyor. meğersem arkadaşlar benim 4 günlük yokluğumda açık pencereden eve girip evi de boş belleyip dolabımın üstüne yuva yapmaya başlamışlar : gorsel sabah pencereyi hafiften aralık bırakıp gitmiştim ki yine gelmiş bir de dolabın üstünden beni kesiyor boncuk gözleriyle. bu sefer hikayede kötü adam ben olup yuvayı yıkıyorum maalesef :/ bu yaşanan ilk de değil, daha önce de zamansız misafirlikleri vardı : gorsel

başıma gelen en ilginç şey yine benim yaa