nefret

insanoğlunun içinde yaşattığı en zararlı ve kör edici duygu. ne bakış açısı bırakır ne şeffaflık ne gerçeklik. içini mutlulukla,bilgiyle,insanlıkla dolduramamış insanların başına bela olmuş bir duygu çeşidi kısacası.

nefret ettiğn kişinin seni kovalarken kapıyı yüzüne kapadığında eli o kapının camından içeri girdiğinde ve derisi soyulup etinin içindeki beyaz dokuyu gördüğünde ve kanla karışan vücudunu gördüğünde gözünden korku yaşları akar. o acıyla kıvranan ve ağlamaklı olan kişiyi gördüğünüzde o kişinim çocuk olduğu zamanlar aklınıza gelir. siz gelirsiniz aklınıza. yalvarır bakışlarla size bakan gözlerine baktığınızda gözleriniz buğulanır. nefret o kadar basit elinizde tutabileceğiniz ve kaldırabileceğiniz bir duygu değildir. neferet ederken aklınıza Ebu Ubeyde bin Cerrah bu bedir savaşında muşrik ordusunda yer alan babasıyla yaptığı düello ve ağlayarak babasının boğazını kesmesi aklınıza gelsin.

(bkz: galatasaray) (bkz: fenerbahçe) (bkz: Beşiktaş düşmanları) (bkz: Türk düşmanları) hepsinden nefret ediyorum aQQQQQQQQQQQQ

büyüdükçe insanın içini kemiren duygu. nefret eden insan mutlu olamaz. başkalarını olduğu gibi kabullenmediği için rahat bir hayatı da olmaz. insanın kendi kendini bitirmesine yol açar. ben kendimi son birkaç senedir törpülemeye çalışıyorum nefret etmemek, her şeyi olduğu gibi kabul etmek için. insan bu şekilde olgunlaşıyor galiba bilmiyorum, umarım bir gün en ufak nefret kırıntısı taşımam ve ben bunu sadece kendim için istiyorum.

Bence suç olmamalı.

böyle bir duyguyu icimde beslemektense umursamamak en guzeli.

(bkz: nefret suçu)

oooh çok güzel duygu valla. ara sıra birilerini kesesim geliyor falan kesemiyorum ama o birazcık sıkıntı işte.

''sevgi ile nefret arasında çok ince bir çizgi vardır. birisinden nefret ediyorsanız ve bir gün onu yenemeyeceğinizi anladığınız zaman onu sevmeye başlarsınız. ve yine birisini seviyorsanız ve bir gün onu yenebileceğinizi düşündüğünüz zaman ondan nefret etmeye başlarsınız.'' yalnızız romanından- peyami safa

"Nefrete sevgiden daha fazla önem veririm çünkü nefretin sahtesi olmaz." jagged-alter ego "Hepiniz benden nefret ediyorsunuz nedeni basit ben siz değilim." jagged-nefret

nefret,benim kimliğim. bana gücümü sağlıyor ve kibrimi

uzun bir süre düşündüm nefreti, insanlar nefret etmemi gerektirecek şeyler yaptıktan sonra özellikle. çok kazık yedim çünkü, nefret edecek bir yığın insan vardı. içim içimi yedi, gördüğümde delirdim. sonra bir gün çok kin tutamadığımı fark ettim ve o zaman faydasını anladım. nefret etmek insanın kendi içine verdiği zarardan başka bir şey değil. bana o kadar kötülüğü dokunmuş insanı gördüğümde sinirden titremem, dişlerimi sıkmam ona zarar vermiyor, hissetmiyor hatta, benden hoşlanmıyorsa hoşuna bile gidiyor. bu yüzden artık elimden geldiğince tercihim kötü insandan nefret etmek yerine o insanı unutmak, yokmuş gibi, olmamış gibi, hiç gibi. bana verdiği zarar yettiği ve kendimi biraz daha onun yüzünden germemem gerektiği için. en güzeli.

kolay kolay kimseden nefret etmem ama birinden nefret ediyorsam onunda benden nefret etmesini isterim

sizi katil bile edebilir ben olmak istiyorum da maalesef.

yeryüzündeki en gereksiz ve en tehlikeli duygu. intikam duygusuyla ölümüne kapışır.

(#1210509) insan evladının yaşantısı boyunca sahip olabileceği en büyük güçlerden biri. yenemeyeceği, aşamayacağı duygu yok.

sevgi mutluluk merak gibi birçok duygudan biridir. kontrol altında tutulmalıdır.

belli bir dozu var bu duygunun. o sınırı aştığınız zaman, nefret ettiğiniz şey her neyse ondan daha aşağılık bir şeye dönüşüyorsunuz.

en zararlı hislerden biri. nefret edilen kişiden ziyade nefret edene zarar veriyor zira.

ceza ve dr. fuchs ikilisinin birlikte yaptıkları şarkılarla kullandıkları isimleri. bir ara dağılıp geri birleştiler ooo geri dönüyoruz falan nidalarıyla. sonra yine bi bok olmadı :)

nefretin ne kadar çoksa verdiğin değer bir o kadar vardır

kendine zarar veren bir duygu.

nefret ettiğim kimse yok çünkü nefret çok yoğun bi duygu, o yoğunlukta bi duyguyu hiçbir insana karşı hissetmiyorum.

bkz; nefret etmekten nefret ediyorum. (bkz: paradoks gibi paradoks)

artık senden nefret dahi etmiyorum çünkü biliyorum ki o bile bir duygu

içinde bu duyguyu beslemek gerçekten insanı yoruyor o yüzden ben sevmek taraftarıyım şimdi okuyanlar şey diyecek "be amına koyduğum herkesi de sevemeyiz ki" bende söyle söylemek istiyorum pozitif yaklaşın içinizde önyargılarınız olmasın emin olun nefret duygusu ne kadar azalırsa o kadar mutlu olacaksınız.

insana ağır gelen bir duygu bu. öyle yoruyor ki, bitiriyor sizi. başınız dönüyor, mideniz bulanıyor, kendinizi hiç olmadığınız kadar kötü ve yıkılmış hissediyorsunuz. insanı insanlıktan çıkarıyor bu duygu. nefret etmeyin hiçbir şeyden. son sözü her zaman evrenin kendisi söyler. ve sakın büyük konuşmayın. hayat bu, belli mi olur. bir gün bir bakarsınız sakat kalmışsınız, hapse düşmüşsünüz, iflas etmişsiniz... bir gün bir bakarsınız, büyük konuştuğunuz ne varsa full hd yaşıyorsunuz. öyle mal gibi kalırsınız. nefret etmeyin. asla. hiç kimseden ve hiçbir şeyden. çocuk tecavüzcüleri hariç. onlara nefret bile az kalır. diğer insani hırs ve duygular için diyorum bunu. özellikle ikili ilişkiler için. nefret etmeyin. gerek yok. mevlana yanılmış olmaz, yunus emre yanılmış olamaz. yanılsaydılar, ta günümüze kadar gelemezdiler.

cegıd şarkısı. link

senin var olduğunu bilmek zorunda mıyım Bazı yazarlara demek istediğim laf. .d hadi eyvallah.

ünlü düşünür soren aabye kierkegaard'a göre; "başarısızlığa uğramış sevgidir." ne müthiş bir tanım. ba yıl dım.

suç ve ceza gibi fuchs ve ceza

"aşk nefrete ne yakınsın"

eğer bir kişiyi ne kadar çok severseniz aynı şekilde ondan nefret edersiniz. nasıl mı? zamanında size karşı tutarlılığı, bakışı, sevişi, öpüşü, konuşması vs.. bi ton şey sayabilirim bunun için fakat gün gelir hiç bişey olmamış gibi yüzüstü bırakıp giderler işte o zaman anlarsınız ki nefretinizin sevginizden daha büyük olduğunu. sanki aranızda hiçbir şey geçmemiş gibi nasıl bu kadar ruhsuz kalabiliyor yoluna mutlu olarak devam ediyor hepsi aklınızı kurcalar ve daha çok nefret edersiniz aslında bi o kadar da sevmeye devam edersiniz.

nefret ! en çok korkulması gereken bir his, duygu belki de. nefret hata yaptırır, nefret gözü kör eder. gerçekleri göstermez sana , nefretinle hareket etmeye başlarsın. aklının görevi zayıflar , yerini nefretin alır. pişmanlığın yerini alan nefret , yerini tekrar pişmanlığa bırakır. nefretle yaptığın hatalar pişmanlık doğrurur. en çok nefretten kork insanoğlu. nefret insanlıktan çıkarır! sevginin gücüne tekme atar. sevgiyi söker yüreğinden, nefret akar kalbinden. karanlık bakar gözlerin, yanlış duyar kulakların, ve hata yapar ellerin.

başarısızlığa uğramış sevgi

sevginin bir milim ötesi.

limiti aşktır. sağdan da soldan da baktığımızda aşka yaklaşıyor. ama elbette ki hiçbir zaman aşk olamıyor.

şöyle hayatıma dönüp baktığımda hiç kimseyi nefret edecek kadar önemsemediğimi farkettim az önce. ettiğimi varsaydıklarım ise anlık gelgitlerden ibaretmiş. enteresan. ben bir insandan nefret etsem, ikimiz de yok olana kadar kavga ederim. her anlamda kavga ama. birimizin yok olmasıyla dinmez o nefret. ikimiz de yok olmalıyız. diğer türlü içim soğumaz.

bir insandan nefret etmek için onu tanımak gerekir önce, bu yüzdendir ki insan bir tek kendinden nefret edebilir.

aşkın fazlalığıdır bence herşeyin fazlası zarar ne de olsa

kalbi körelten bi duygu.. nefret ettiğin kişi kötü duruma düştüğünde üzülmezsin hatta belki de sevinirsin.vicdana da zarar veriyor velhasıl.

insanoğlunun en garip duygusudur. kaynağı kendine en zıt duygu olan sevgidir. bu yüzden bir insandan nefret etme potansiyeliniz o insana olan sevginizin çokluğu ile doğru orantılıdır. bu duygunun insana o sevdiginizden soğuma ve unutma kısmında verdiği gücü seviyorum.o güç hissini. zaten belli bir süre sonra nefret kendini soğuk bir boşluğa bırakıyor. sanırım bu kisim o insani içinizde öldürme kısmı oluyor. o boşluğu da seviyorum.

en yoğun yaşadığım duygu. gün içinde o kadar insandan nefret ediyorum ki sırf kavga etmemek için artık kambur yürüyorum. yolun sağından gitmeyene, bağırarak konuşana, öküz gibi yürüyene, saçma sapan hareket yapana her türlü dengesize beslediğim nefretin haddi hesabı yok. bu amına kodumun sultangazi'sinden ya kelepçeyle ya tabutla çıkarım ben anca.

çok güçlü kudretli bir his yani her andavaldan da nefret edilmez bu güçlü kudretli hissimi bir andaval için ortaya çıkaramam :)

"nefret aşarısızlığa uğramış sevgidir. " (bkz: soren kierkegaard)

nefret ve kinin çok güçlü iki duygu olduğunu fark ettiğimden beri ikisinden de uzaklaşmaya çalışıyorum. i̇kisi de insanı yoruyor. yüklerden kurtulmak gerek.

soren kierkegaard, "nefret, başarısızlığa uğramış sevgidir." der. nefret ile sevgi arasındaki en bariz fark ise bu nefrete sevgiden daha fazla önem veririm çünkü nefretin sahtesi olmaz.

herkes her şeye kolaylıkla nefret besleyebiliyor. ben bunu saçma buluyorum. sonuçta nefretin altından kötü düşünceler ortaya çıkar. sinir sitres yapar insanda. ulan ne gerek var. polyannacılık değil asla. birazcık iyimser ve anlayışlı olsalar. gece sakaktaki köpeğin havlaması yüzünden köpeklerden nefret eder mi bi insan. sırf kendi düşünceleriyle uyuşmuyor diye insan insandan nefret eder mi lan. mesela size gerçekten güven veren ama daha sonra kendi menfaati için sizi kullanan ve sizden yararlanan insanlardan nefret edebilirsiniz. ondan sonracıma işte bunu yazarken annem seslendi yanına gittim geldim ne yazacağımı unuttum amk neyse gg.

lüzumsuz. kimseyi o kadar önemsememeli insan, zaten önemsememeye başlayınca hayattan muazzam tat alıyor.

nefret sevgiden güçlü bir duygudur ve ister istemez insanın içine kötü duyguları salar. i̇çten içe insanın içini karartır yani nefret ettiğiniz insandan çok size zarar verir. kimseyi nefretinizi hakettiğini düşünecek kadar önemsemeyin.