nazım hikmet ran

Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey... Fakat artık ümit yetmiyor bana, ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum...

Biz ince bel, ela göz, sütun bacak için sevmedik güzelim Gümbür gümbür bir yürek diledik kavgamızda... Ateşin yanında barut, barutun yanında ateş olasın diye! .. Rakı sofralarında söylenip, acı tütün çiğnercesine sevdik ANLAYAMADILAR...

Bence Şimdi Sen De Herkes Gibisin Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor Onlardan kalbime sevda geçmiyor Ben yordum ruhumu biraz da sen yor Çünkü bence şimdi herkes gibisin Yolunu beklerken daha dün gece Kaçıyorum bugün senden gizlice Kalbime baktım da işte iyice Anladım ki sen de herkes gibisin Büsbütün unuttum seni eminim Maziye karıştı şimdi yeminim Kalbimde senin için yok bile kinim Bence sen de şimdi herkes gibisin

Bugün pazar. Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar. Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak bu kadar mavi bu kadar geniş olduğuna şaşarak kımıldamadan durdum. Sonra saygıyla toprağa oturdum, dayadım sırtımı duvara. Bu anda ne düşmek dalgalara, bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım. Toprak, güneş ve ben... Bahtiyarım...

hasretini, yokluğunu, sensizliği bir ateş yanığı gibi öyle acıyla duydum ki yüreğimin etinde, gitgide çoğalarak gitgide derinden işleyerek öyle dayanılmaz oldu ki bu seni boğabilirdim senden kurtulmak için çünkü seni o kadar seviyorum

Bir tanem! Son mektubunda: 'Başım sızlıyor yüreğim sersem! ' diyorsun. 'Seni asarlarsa seni kaybedersem; diyorsun; 'yaşıyamam! ' Yaşarsın karıcığım, kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda; yaşarsın kalbimin kızıl saçlı bacısı en fazla bir yıl sürer yirminci asırlılarda ölüm acısı. Ölüm bir ipte sallanan bir ölü. Bu ölüme bir türlü razı olmuyor gönlüm. Fakat emin ol ki sevgilim; zavallı bir çingenenin kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli geçirecekse eğer ipi boğazıma, mavi gözlerimde korkuyu görmek için boşuna bakacaklar Nazıma! Ben, alaca karanlığında son sabahımın dostlarımı ve seni göreceğim, ve yalnız yarı kalmış bir şarkının acısını toprağa götüreceğim... Karım benim! İyi yürekli altın renkli, gözleri baldan tatlı arım benim: ne diye yazdım sana istendiğini idamımın, daha dava ilk adımında ve bir şalgam gibi koparmıyorlar kellesini adamın. Haydi bunlara boş ver. Bunlar uzak bir ihtimal. Paran varsa eğer bana fanila bir don al, tuttu bacağımın siyatik ağrısı, Ve unutma ki daima iyi şeyler düşünmeli bir mahpusun karısı.

“Seversin dünyayı doludizgin ama o bunun farkında değildir ayrılmak istemezsin dünyadan ama o senden ayrılacak yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı? Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık yahut hiç sevmeseydi Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden? Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.” En sevdiğim şiiridir. Türk edebiyatının "mavi gözlü dev"i

En sevdiğim şiirlerinden biri Seni Düşünmek Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, Dünyanın en güzel sesinden En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey... Fakat artık ümit yetmiyor bana, Ben artık şarkı dinlemek değil, Şarkı söylemek istiyorum.

Kendisini çok severim ama şunu da eklemek isterim.Nazım Hikmet Piraye'ye senin adını kol saatimin kayışına tırnağımla kazıdım der ve gerçek ortaya çıkar ki aslında kayışında "vera" yazıyordur. işte aşk o gün ölmüştür

Romantik şiirlerine pek ilgim yok ama kanımca Türkçe yazının açık ara en iyi politik şiirlerini yazmıştır. Eğer grafiti işiyle uğraşıyor olsaydım her dizesini duvarlara koca koca yazardım.

yaşadığı aşklardan, hayatı boyunca birden fazla kadına yazdıklarından sebep, kendisini sürekli yargılayanlar ölüm yıl dönümünde, doğum gününde saygıyla(!) anıyor. yıllarca yaşadığı sadece parmaklık ardı bir esaret değildi. sanatla direndi ve bu süreçte "aşk" adını verdiği duygularla ayakta kaldı. şimdi o tivik attığınız aforizmaların ardında bir inanç, direniş, dolu sevdanın izleri var aslında. "flört" adı altında yapmadığı midesizlik kalmayanlar, gerçek geçmiş hayatı yeşilçam sanıyor. binbir türlü işkencelerin nihayetinde bile yine kalbe sanatla dokunan mavi gözlü dev'i rica ediyorum anmayın, bu şekilde anmayın. yapmacık şair hayranlıklarınız size kalsın. not: sözlük dışı sitem entirisidir. nazım kutsalımızdır.

gazi mustafa kemal atatürk'ün deyimiyle sebükmağzdır, yani beyinsiz. zira gazi paşa için komünistler beyinsizden öte değildir, aklın yolu bir. bir şeyi de yanlış de paşam...

"Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek..." Ne acı gerçek ama.. bu şekilde hayatımıza girip, çıkan çok insan oldu. Bazıları öldü, tıpkı bizim de öleceğimiz gibi..

erkeklerin özeti

Seninle konuşabilecek kadar heybetli değildi belki kelimelerim. Ama senin ruhunu yerinden sallayacak kadar derindi hislerim.

Lisede iken bir hocam vardı Nazım Hikmet'e o kadar hayrandı ki , kızının ismini Nazhiran koymuştu. Ne güzel isim demiştim, ne güzel hikayesi var. Gelmişken en bir sevdiğim şiirini bırakıyorum şuracığa; YAŞAMAYA DAİR (1) Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın bir sincap gibi mesela, yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, yani bütün işin gücün yaşamak olacak. Yaşamayı ciddiye alacaksın, yani o derecede, öylesine ki, mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda, yahut kocaman gözlüklerin, beyaz gömleğinle bir laboratuvarda insanlar için ölebileceksin, hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için, hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken, hem de en güzel en gerçek şeyin yaşamak olduğunu bildiğin halde. Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin, hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için, yaşamak yanı ağır bastığından. 1947 (2) Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız, yani, beyaz masadan, bir daha kalkmamak ihtimali de var. Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini biz yine de güleceğiz anlatılan bektaşi fıkrasına, hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden, yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz en son ajans haberlerini. Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için, diyelim ki, cephedeyiz. Daha orda ilk hücumda, daha o gün yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün. Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu, fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu. Diyelim ki hapisteyiz, yaşımız da elliye yakın, daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının. Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız, insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla yani, duvarın ardındaki dışarıyla. Yani, nasıl ve nerede olursak olalım hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak... 1948 (3) Bu dünya soğuyacak, yıldızların arasında bir yıldız, hem de en ufacıklarından, mavi kadifede bir yaldız zerresi yani, yani bu koskocaman dünyamız. Bu dünya soğuyacak günün birinde, hatta bir buz yığını yahut ölü bir bulut gibi de değil, boş bir ceviz gibi yuvarlanacak zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız. Şimdiden çekilecek acısı bunun, duyulacak mahzunluğu şimdiden. Böylesine sevilecek bu dünya "Yaşadım" diyebilmen için... Dinlemeyi sevenler içimde şuracığa Fazıl Say ın Yaşamaya Dair' ini bırakıyorum. Mest olun diye Edit: Yazım hatası. Ayy kalmamıştır umarım :)

“… Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda Ne sen bunun farkındasın Ne polis farkında.”

''Sen piraye'den şiirler yazıp ,münevver'de bu dünya'ya adım atmışsın meğer ... piraye gel sana muhtacım

"sarılıp yatmak mümkün değil, bende senden kalan hayale. halbuki sen orda, şehrimde gerçekten varsın. etinle, kemiğinle... ve balından mahrum edildiğim kırmızı ağzın, kocaman gözlerin gerçekten var! ve asi bir su gibi teslim oluşun ve beyazlığın ki, dokunamıyorum bile..."

Genco Erkal'ın Nazım Hikmet Ran'ın hayatını işlediği Yaşamaya Dair oyununa mutlaka gidin derim.