nazım hikmet ran

fikirleri yüzünden çok çekmiş romantik devrimci büyük üstat. türkiye'de serbest nazımın ilk uygulayıcısıdır, şiirleri elliden fazla dile çevrilmiştir. en sevdiğim şiiri hoşgeldin kadınımdır.

lades şiiri efsanedir. "dün akşam dedim şen sevgiliye; seninle lades tutuşalım diye. imalı bir eda katıp sesine, sevgili dedi ki; "söyle nesine?". dedim aldatırsam ben seni, öpeyim bir kez beyaz enseni, aldanırsam üç gün yüzüme bakma, saçını önümde çözüp bırakma, görelim yenecek diye kim kimi, güldü; kabul etti bu teklifimi... sevgilinin dalgınlığı benden de derin, otururken kuş tüyü ipek minderin bir ucunda o, bir ucunda ben başımız önde düşünüyorken ne hile bulalım diye yarına sevgili saçını omuzlarına dökerek dedi ki; "al tara saçımı, bir tel incitmeden!" ben oyunu, ladesi değil, tüm benliğimi unuttum bir an o'nun bu beklenmeyen iltifatından daha tarağa elim gitmeden "lades!" dedi, yerinden fırlayarak, düştü, parçalandı yerde fildişi tarak." bu şiirini duyduğum gün içim acımıştı. şiirin nazım hikmet'e ait olması, nazım hikmet'in ise hiçbir yere ait olmaması, en önemlisi de hasbehas türk olmasına karşın sırf siyasi düşüncesinden dolayı vatandaşlıktan çıkarılmış olması içimi acıtmıştı. (bkz: lades)

Otobiyografi şiiri şu şekildedir; 1902'de doğdum Doğduğum şehre dönmedim bir daha Geriye dönmeyi sevmem Üç yaşımda Halep'te paşa torunluğu ettim On dokuzumda Moskova'da komünist Üniversite öğrenciliği Kırk dokuzumda yine Moskova'da Tseka-Parti konukluğu Ve on dördümden beri şairlik ederim. Kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir Ben ayrılıkların Kimi insan ezbere sayar yıldızların adını Ben hasretlerin Hapislerde de yattım büyük otellerde de Açlık çektim açlık grevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir Otuzumda asılmamı istediler Kırk sekizimde Barış madalyasının bana verilmesini Verdiler de Otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre kare betonu Elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum Prag'dan Havana'ya Lenin'i görmedim nöbet tuttum tabutunun başında 924'te 961'de ziyaret ettiğim Anıtkabri kitaplarıdır Partimden koparmaya yeltendiler beni Sökmedi Yıkılan putların altında da ezilmedim 951'de bir denizde genç bir arkadaşla yürüdüm üstüne ölümün 52'de çatlak bir yürekle dört ay sırtüstü bekledim ölümü Sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım Şu kadarcık haset etmedim Şarlo'ya bile Aldattım kadınlarımı Konuşmadım arkasından dostlarımın İçtim ama akşamcı olmadım Hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı ne mutlu bana Başkasının hesabına utandım yalan söyledim Yalan söyledim başkasını üzmemek için Ama durup dururken de yalan söyledim Bindim trene uçağa otomobile Çoğunluk binemiyor Operaya gittim Çoğunluk gidemiyor adını bile duymamış operanın Çoğunluğun gittiği kimi yerlere de ben gitmedim 21'den beri Camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye Ama kahve falıma baktırdığım oldu Yazılarım otuz kırk dilde basılır Türkiye'mde Türkçemle yasak Kansere yakalanmadım daha Yakalanmam da şart değil Başbakan filan olacağım yok Meraklısı da değilim bu işin Bir de harbe girmedim Sığınaklara da inmedim gece yarıları Yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında Ama sevdalandım altmışıma yakın Sözün kısası yoldaşlar Bugün Berlin'de kederden gebermekte olsam da İnsanca yaşadım diyebilirim ve daha ne kadar yaşarım Başımdan neler geçer daha kim bilir. (11 Eylül 1961-Berlin)

Ölenler dövüşerek öldüler,Güneşe gömüldüler Vaktimiz yok onların matemini tutmaya! Akın var Güneşe akın Güneşi zaptedeceğiz Güneşin zaptı yakın

çok yorgunum, beni bekleme kaptan. seyir defterini başkası yazsın. çınarlı, kubbeli, mavi bir liman. beni o limana çıkaramazsın.

yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşcesine

yaşamaya dair şiirinin üstüne tanımam. en güzel şiirleri henüz vakit varken gülüm kitabındadır. çok büyük bir şairdir. ustanın ustasıdır. böylesi bir daha belki doğacaktır belki doğmayacaktır. kendisini bu sene henüz doğru dürüst tanıma şansım oldu. bunca zamandır kafam neredeymiş ben de bilmiyorum.

114. yaşın kutlu olsun mavi gözlü dev.

19 yaşım benim ilk çocuğum, ilk hocam, ilk yoldaşım 19 yaşım sana anam gibi hürmet ediyorum edeceğim..

küsmek nedir bilir misin? küsmek dürüstlüktür... çocukçadır ve ondan dolayı saftır. yalansızdır. küsmek ; seni seviyorumdur. vazgeçememektir. beni anlatır küsmek kızdım ama hala buradayımdır , gitmiyorumdur , gidemiyorumdur küsmek ; nazlanmaktır , yakın bulmaktır , benim için değerlisindir küsmek ; sevdiğini söyle demektir hadi anla demektir küsmek ; umuttur , acabaları bitirmektir , emin olmaktır yani, diyeceğim o ki : ben sana küstüm!

(bkz: burjuva kemal)

Delikanlım!. İyi bak yıldızlara, onları belki bir daha göremezsin. Belki bir daha yıldızların ışığında kollarını ufuklar gibi açıp geremezsin.. Delikanlım!. Senin kafanın içi yıldızlı karanlıklar kadar güzel, korkunç, kudretli ve iyidir. Yıldızlar ve senin kafan kâinatın en mükemmel şeyidir. Delikanlım!. Sen ki, ya bir köşe başında kan sızarak kaşından gebereceksin, ya da bir darağacında can vereceksin. İyi bak yıldızlara onları göremezsin belki bir daha... Delikanlım!. tuncel kurtiz'in sesinden

insanları seviyorum kavgamı seviyorum,seni seviyorum sevgilim sen kavgamın içinde bir insansın seni seviyorum

reddediyorum, entry belki tasinir ama yillardir kendisini bir dost, bir agabey olarak gorurum ve kendisi benim icin nazim'dir sadece ve bu basligi tercih ettim digeri varken. bu ise onunla olan konusmalarimdan biri, sadece yazmak ihtiyaci hissettim. dostum nazim, bir dizeni acip okumayali haftalar oldu ve 2 kelam da yazamaz oldum ard arda. ufak insanlarin kucuk cikarlarina alet oldum galiba. dert degil, halledilebilir seyler de biraz yoruldum be kardeslik. bizim cocuklari bilirsin, gorusemiyoruz onlarla. kimi varsa kaybettim yakinlarimdan. elimden ucup gidiyorlar, hep iki adim arkalarindan gidiyorum ve agirliktan farksizim onlar icin. dun gece kotu bir insan oldum, telafisi mumkun olmayan gunahlar edindim. nazim, beni cok erken kirlettiler. saatlerdir bir saga bir sola donuyorum, solumun sizisina uyuyamaz oldum. anlatsam da ne derman olabilecek var ne de anlayabilecek. senin kitabin var ya biliyorsun, sayfalarin arasinda sakladigimdan cok korkuyorum. sanirim yakinlarda bir kavgaya girecegim ama endisem yok. hem biz ne zaman kactik be dostum kavgadan, bizim derdimiz dayak yemekten cok baskasini haksiz alt etmemek degil mi zaten? uzun lafin kisasi benim bir donup gonlume bakmama, bi memleketi ziyaret etmeye ihtiyacim var. bilirim ne denli seversin bizim oralari, senin icin de basacagim topragina. saglicakla kal kadim dostum, senin umudun beni hala ayakta tutan. selam olsun guzel insanlara.

ya sana zulmedenin amina koyayim be abi. senin yerine ben yatsaydim be abi. ah ulan buram buram umut, ah ulan buram buram yasamak kokan bu adam avlulardan, parmakliklar arasindan gordu gun isigini.

ne zaman dara dusse gonlum aliyorum nazimi karsima anlatiyorum olani biteni. cok dusunmuyorum, bunca tutsaklik yeter bir de zihnimin dar, rutubetli, ve yer yer gunes goren koridorlarinda daha cok heba olmasin diye. hapsedecegime konusuyorum. kendisine hala cok darginim, benden once yasayip benden once oldugu icin. olsun be, sen benim dogdugum topraga siirini yazdin mi, sen benim cocukken gectigim sokaklardan gectin mi? hepsini bir bir yaptin, daha ne isterim ben senden? sen benim yoldasim, arkadasim, kardasim. ben bildim de anlatamadim kiymetini.

bursa cezaevinde iken cezalı olan mahkumlardan (bkz: antep canavarı)'na su verip sigarasını ikram etmiştir. ceza olarak kanalizasyon temizlemek zorunda olan bu mahkumlar su isteseler de kimse yönetimi karşısına alıp bir tas su vermemiştir. o sırada uzun boylu,renkli gözlü bir adam gelerek onlara bir sürahi su verip üstüne cebindeki sigara paketinden bir iki dal kendine ayırıp o cezalı mahkumlara vermiş ve arkasını dönüp gitmiştir. o gittikten sonra antep canavarımı abdullah dayı arkadaşlarına "kim bu babayiğit allah razı olsun" diye sormuş ve karşılığında, o yazar, o şair, o komünist, o vatan haini, nazım hikmet demiştir. bunu duyan dayı o lafları söyleyeni boğazlamışsa da elinden almışlardır.

nazım hikmet- isimsiz şiirler-1962 yaşım altmış on dokuzumdan beri bir düş görürüm yağmur çamur yaz kış uykuda uyanık takılmış düşümün peşine yürürüm. neleri alıp götürmedi benden ayrılık; kilometrelerle umut, tonlarla keder, taradığım saçlar, sıktığım eller. bir düşümle ayrılmadık. avrupa'yı, asya'yı, afrika'yı düşümle dolaştım bir amerikanlar vize vermediler denizlerden, dağlardan, çöllerden çok adamları sevdim, adamlara şaştım. mapusanelerde ışığıydı hürriyetimin ekmeğimin katığıydı sürgünde her biten akşamdaydı, her başlayan günde : ulu kurtuluş düşü memleketimin.

yeni dönem darbecisi volkan konak'tır güzelim insanın.

(bkz: masalların masalı)

ne güzel şey hatırlamak seni

trabzondan bir motor açılıyor sa-hil-de-ka-la-ba-lık! motoru taşlıyorlar son perdeye başlıyorlar! burjuva kemal'in omuzuna binmiş kemal kumandanın kordonuna kumandan kahyanın cebine inmiş kahya adamlarının donuna uluyorlar hav... hav... hak... tü

piraye öldü aşkından...

seni sevmek güzel şey, seni sevmek ümitli şey. dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey. fakat ümit yetmiyor bana, ben artık şarkı dinlemek değil şarkı söylemek istiyorum.

4 yıl öncesine kadar neredeyse her şiirini bildiğim 4 yıldır nefret ettiğim şair yazar. velhasıl büyük adamdır.

(bkz: benerji niçin kendini öldürdü?) (bkz: nazım hikmet kültür merkezi)

hani derler ya , ben sensiz yaşayamam, diye. ben onlardan değilim. ben sensiz de yaşarım; ama , seninle bir başka yaşarım..

solcu turnusolu oldu lan baslik. buraya yazanlari fisliyorum. kimi sevip kimi sevmeyecegimiz belli olsun.

aydınlığın içindeyim seviyorum aydınlığı paylaşmayı seviyorum eşitliği seviyorum kavgamı seviyorum sen kavgamın içinde bir insansın sevgilim seni seviyorum

"en guzel gunlerimiz : henuz yasamadiklarimiz."

''ey, benim iyimser hallerim, çabuk aldanışlarım, hep inanışlarım, alttan alışlarım, hatayı hep kendimde buluşlarım, değmeyeceklere kafama takışlarım, yoktan yere akıp giden gözyaşlarım, hepinize elveda. artık ben kimsenin, hiç kimsesi olmayacağım'' dizesinin sahibi usta sanatçı.

en sevdiğim şairlerden ama pirayeyi aldattığı için bir miktar kizginim.

komünist olduğu için pek de şeyapmam amma gerçek şu ki türkiyemizin en iyi şairlerinden ve fikirleri benimle hemen hemen aynı olan bir çok şairden daha güçlü kalemi olduğunu kabul ediyorum

''bizim kalbimiz hep kırıktır çocuk. ama biz yine de eksik etmeyiz sol cebimizden umudu. ''

sen şiirinin üstüne şiir yazılamamıştır kanımca. :en güzel günlerimin üç mel'un adamı var: biri sensin, biri o, biri ötekisi... kanlı bıçaklı düşmanımdır ikisi... sana gelince... ne ben sezarım, ne de sen brütüssün... ne ben sana kızarım ne de zatın zahmet edip bana küssün.. artık seninle biz, düşman bile değiliz.."

mayıs 1959 tarihli bir notta, nâzım hikmet vera’ya şöyle sesleniyor: “lanet olsun, ne muazzam şey seni sevmek! sen benim aşkım, sen benim kızım, sen benim yoldaşım, sen benim küçük annemsin. canım, bir tanem, seni sevmeden önce dünyayı sevmesini bile bilmiyormuşum. bu şehir güzelse senin yüzünden, bu elma tatlıysa senin yüzünden, bu insan akıllıysa senin yüzünden...”

dizelerine aşık olduğum şair. sevdalarım nedir mi benim? benim sevdalarım; el değmemiş ve üzerine ayak basılmamış papatyalardır.

nazım hikmet"run"

yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür, ve bir orman gibi kardeşçesine. (bkz: davet)

ne güzel şey hatırlamak seni. bunca kalabalıklar ve bunca yorgunluklarımın içinde...

4.sınıf da okul da ki şiir yarışması için elime bir kağıt tutuşturdular kağıda bir baktım "mavi gözlü dev - nazım hikmet ran" o gün bu gündür hayranlığım artarak devam eder. üslubuna hayran olduğum şairlerin başın da gelir

türkiyenin gelmiş geçmiş en iyi yazarıdır bence,nazımın şiirleri insanı derinden vurur ve uzun uzun düşündürür insanı,kafanızda hikayeler belirtir,hariküladedir.ülkesine bu kadar seven işçiye ve emekçiye bu kadar değer veren insan azdır,şuan moskovada mezarı,giderseniz iki çiçek bırakın,dua okuyun.yine her zaman kimsenin değerini bilemeyen bazı yurttaşlar bu adamıda vatan hainliği ile suçladı ve cidden çok komikler,kitabı yoksa yanınızda internete yazın okuyun aşkın peşinde koşan ve ülkesini kendisinden çok seven mavi gözlü devin,aynı dediği gibi o "mavi gözlü bir devdi,miniminnacık bir kadını sevdi" huzur içinde yat büyük üstat.

ben senden önce ölmek isterim. gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun?

ey benim iyimser hallerim çabuk inanislarim hep alttan alislarim hatayı hep kendimde buluslarim değmeyecekleri kafama takislarim yoktan yere akıp giden göz yaşlarım herkesi insan yerine koyuslarim hepinize elveda... artık ben kimsenin, hiç kimsesi olmayacağım

“yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak. unutma; aynı gökyüzü altında, bir direniştir yaşamak.”

sabahın sahibi vardır. gün daima bulutta kalmaz. herhal ilerdedir yaşanacak günlerin en güzelleri.

annelerin ninnilerinden spikerin okuduğu habere kadar, yürekte, kitapta ve sokakta yenebilmek yalanı, anlamak, sevgilim, o, bir müthiş bahtiyarlık, anlamak gideni ve gelmekte olanı.

yeryüzünde hiçbir insan, hiçbir insana benim sana yaptığım kötülüğü yapmamıştır. bütün bunlara rağmen gel. sana gel diyecek kadar yüzsüz ve alçaksam ne halt edeyim, öyleyim işte. fakat gel. ve benden nefret ederek beni hor hakir görerek de olsa, beni bir daha yalnız bırakma!

1952 yılında sürgündeyken sovyet çocuklarla kısa bir sohbeti için; link