t: dil bilgisinde ismin bulunma hâli.
bu hâl ismin, kendisinde bulunma ifade eden fiillerle münasebetini sağlar. daima eklidir ve lokatif ekleri “–de, -da, -te, -ta”dır.
en geniş manasıyla fiilin cereyan ettiği yeri gösteren lokatif eki,
datif ekinde olduğu gibi fiilin belirttiği anlam çerçevesinde çeşitli kullanışları da ifade edebilir.
bu ekten sonra ancak soru eki, bildirme eki (-dır, -dir) ve “–ki” eki gelebilir.
(bkz: bulunma hal ekinin yazılışı)
(bkz: nominatif)
(bkz: genitif)
(bkz: akuzatif)
(bkz: datif)
(bkz: ablatif)
(bkz: instrumental)
(bkz: ekvatif)
(bkz: direktif)