kitaplardan alıntılar

"Bir kararın eşiğindeyim, Bir adım ötesi yalnızlık."

"birey olmayı istemek çok büyük bir suç! bunu unutma. bu suçun önemini sana öğretmediler mi? türkiye'deki ana babalar çocuklarına birey olmamayı çok erken yaşta öğretmek için büyük çaba harcarlar. içimizdeki çocuk utanca boğulup kendi kendimize söz verip bir birey olmama yemini ettiğimiz zaman ana babamız, dedemiz, ninemiz, konu komşu, herkes bizi çok sever. sürünün yeni üyesi olarak çok sevilirsiniz. 'çok uslu maşallah', 'çok söz dinler', 'benim oğlum/kızım benim sözümden hiç çıkmaz' övgüleriyle yemininizin doğru bir yemin olduğuna sizi inandırırlar" (bkz: mış gibi yaşamlar)

'İnecek var diye bağırdı içinden, bu akıldan inecek var. Yaka paça tutup oturttular koltuğa, ne olduğunu anlayamadı. Önce Ayten tuttu yakasından, sonra küçük bir çocuk tükürdü yüzüne. Adın nedir senin, dedi. Ben, senim dedi çocuk. Hayret, dedi içinden, hâlâ ölmemişsin.'

Biraz daha uyusam ve tüm bu saçmalıkları unutsam nasıl olur? Franz Kafka Dönüşüm

"Bazen anlamıyorum ben onu böyle çok böyle içten sevdiğim ondan başka hiçbir şeyi görmediğim ve bilmediğim halde nasıl oluyor da o başkalarını seviyor sevebiliyor! "

harese nedir bilir misin oğlum? Arapça eski bir kelimedir. bildiğin hırs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiştir. harese şudur evladım. develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür de yürür; o kadar dayanıklıdır yani. ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. gördükleri yerde o dikeni koparıp çiğnemeye başlarlar. keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve. bunun adı haresedir. demin de söyledim, hırs, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir. bütün ortadoğu'nun âdeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. kendi kanının tadından sarhoş olur zülfü livaneli - huzursuzluk

tanrı, özgür irademize karışmak ve bize ait olması gereken zaferi bizden esirgemek istemediği için her şeyi yapmaz. de principatibus, niccolo machiavelli.

"yüreğin o giderilemez unutkanlığıyla değil, çok daha amansız ve hiç dönüşü olmayan bir başka çeşit unutkanlıkla unutulmuş olduğunu anladı. bu unutkanlığı iyi bilirdi, çünkü ölümün unutkanlığıydı bu." -yy.

"Bir denizde yaşar gibi yaşadın yalnızlıkta ve deniz taşıdı seni. Eyvah, şimdi karaya çıkmak istiyorsun, öyle mi? Eyvah, bedenini yeniden kendin sürüklemek istiyorsun, öyle mi? Zerdüşt yanıt verdi: "Seviyorum insanları." "Diyorum ki size: dans eden bir yıldız doğurabilmek için hâlâ kaos olmalı insanın içinde. Diyorum ki size: hâlâ kaos var içinizde. Eyvah! İnsanın artık yıldızları doğuramayacağı günler yaklaşıyor. Eyvah!" iki kitap alıntısı.

"ölüm batsın," dedi. "ölüm yerin dibine batsın. benim oğlum can verirken, çiçekler çığrıştı açtı." (bkz: demirciler çarşısı cinayeti)

(Ey insanlar!) Sizden cehenneme varmayacak hiç kimse yoktur. Rabbin için bu, kesin olarak hükme bağlanmış bir iştir. Meryem 71. (bkz: kur'an-ı kerim)

--- spoiler --- İstediği şey, eski güzel, rahat, endişesiz ve tekdüze günlere dönmekti. İnsanların Dünya karşısındaki kayıtsızlığını da işte tam bu anda kendi zihninde yakaladı ve babasının sözlerine bir anlam vermeyi başardı: Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti. Acıyı, susuzluğu, açlığı ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı. Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazan o kerteye varıyordu ki, kendilerine altın ve gümüşten, zevk ve safadan, lezzet ve şehvetten bir âlem kurup, keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı. Oysa Uzun İhsan Efendi, Dünya'nın şahidi olmanın gerçek bir ibadet olduğunu sık sık söylerdi. Her insan şu ya da bu şekilde dünyayı okumalıydı. Kuran'ın kendisi peygamberin dünyayı nasıl okuduğuna bir örnekti ve onun ardında giden herkes, dünyayı onun gibi okuyup şahadetlerini yazmalı ve bunları başkalarına aktarmalıydı, dünyaya şahit olmanın yolu ise maceranın kendisinden başka bir şey değildi. Yaşanılanlar, görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun, macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk, bu Dünya'nın şahidi olmaktı. --- spoiler --- kitabın adını bilene yirmi tane bi lira.

“Bu dünyada sana kötülük yapmak isteyen insanlar çıkacak karşına, ama unutma ki iyilik yapmak isteyenler de çıkacak. Kimi insanın yüreği karanlık, kiminin ki aydınlıktır. Geceyle gündüz gibi! Dünyanın kötülerle dolu olduğunu düşünüp küsme, herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama! Kendini koru kızım, insanlara karşı kendini koru!” (bkz: Serenad)

"hüzün ve dalgınlık yaşamın parçası. ama, siz hüzünlüsünüz ve dalgınsınız diye herkesin arabasını durdurarak size yol vermesini bekleyemezsiniz" (bkz: doğan cüceloğlu) -iyi düşün doğru karar ver

"Tarihin akışı zorlanmaktan hoşlanmaz, kahramanlarını kendisi seçer. Ne kadar zorlasalar da davetsiz gelenleri hiç acımadan geri çevirir; kaderin arabasından düşen olursa onu artık yukarı çekmemek gerekir." -Stefan Zweig/Amok Koşucusu Edit: Metin Amok Koşucusu kitabındaki Bir Çöküşün Öyküsü hikayesinden alıntıdır.

Sarıldım ona, canım, burada kalalım, güzelim bu odanın kıymetini bilelim: Bak, bir masa, bir saat, bir lamba, bir pencere: Her sabah kalkar hayranlıkla bakarız dut ağacına. İşte o ordaysa, biz de buradayız, pencerelerin pervazı, masanın ayağı, lambanın fitili: Işık ve koku; ne kadar da yalındır dünya. Unut artık kitabı. O da istiyor onu unutmamızı. Varolmak sana sarılmaktır.

Seni aradığımda bulamıyorum. Sonra hiç beklemediğim bir anda karşıma çıkıveriyorsun. Tıpkı gökkuşağı gibi.

Sağlıksız değil, sadece içi boştu. Sönüktü. Yanlış bir toprağa dikilen ve hayati bir ihtiyacından yoksun kaldığı için solmaya başlayan bir bitki gibi.

ali ata bak

Juliet Diaz'ın yazmış olduğu CADILIK İçinizdeki Cadıya Sarılın adlı kitabından bir söz: "Unutmayın sizin ışığınızı göremeyenler kendi karanlıklarının içinde tutsaktır."

“Yaratma gücünü ıstıraptan alan sanatkar var mıdır ki, günün birinde bize en hüzünlü mersiyeyi incelik kökleri aile ocağının toprağında sert kayalara rastlayan, ilk açılan yaprakları amansız eller tarafından kopartılan çiçekleri açılır açılmaz soğuktan donan ruhlardaki o gizli; sessiz fırtınaları anlatan eseri meydana getirecek? Hangi şair bize dudakları bir memenin acı sütünü emen tebessümleriyle haşin bir bakışın tesiriyle eriyip giden çocuğun ıstırabını mısralaştıracak? İşte bu zavallı kalplerin tasvirini yapmak benim çocukluğumun gerçek macerasını nakletmektir.”

“Ya akılları başlarında değilken ya da akıllarını kaybettikten sonra mı mutlu olmaktır insanların yazgısı? “ Genç Werther’in Acıları

İnsanın insanda ziyan olduğunu gördüğümden beridir kendimde birikiyorum

kitap gibi birinden alıntı yapmak istedim ben. çok şükür bu suyu da içmiştik, güzel gelmişti o zaman.

"Konuşan insan, öyle kolay kolay dertten ölmez. Bir insan konuşmadı da içine gömüldü müydü, sonu felakettir."

"Hayatta bir şeyler yapmak için fırsatım oldu ama ben hepsini çarçur ettim. Kendi ihmalkârlığım ve talihsizliğim yüzünden, hayat benden kaçtı durdu ve mantığım benim de ondan kaçmam gerektiğini söylüyor. Kalmanın mümkün olduğunu hissetsem, kalırdım. Ama hissetmiyorum."

"Öldükten sonra çiçeği kim ne yapsın?"

"Evrenden almak için vermek gerekir," dedi Akiva. "Ama... neden acı? Başka bir şey veremez misin? Mesela... neşe?" "Bu bir denge meselesi. Kolay verilen bir şey olsaydı, anlamı olmazdı." "Gerçekten neşenin, acıdan daha kolay olduğunu mu düşünüyorsun? Sen hangisini daha çok yaşadın?" -Duman ve Kemiğin Kızı-

"Bir bakanın aptalca bir şey söylemesi, yapmasından daha zararlıdır." Cardinal de Retz (İktidar)

“Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Çok yorgunum.”

Gözyaşlarıymla tazelenmeyen duyularım,artık sadece zihnimi kemiriyor.Hayatın tek büyüsünü kaybettiğim için çok acı çekiyorum.. ~Genç Wertherin Acıları

"ben kendim gözümün içindeki saç teliyim. sen de öylesin." (bkz: sana gül bahçesi vadetmedim)

"Yeniden Zezé olmak ister miydin?" "Hayatta hiçbir şey geri gelmez. Bir bakıma, isterdim. Bir bakıma da, hayır. O sürekli dayak yeme ve aç kalma hikâyesi..." Hep peşimden gelmek isteyen o eski acıyı anımsıyordum. Yeniden Zezé olmak, bir şeker portakalı fidanı edinmek, Portuga'yı yine yitirmek mi?"

"pişmanlıklar kaybolup gitmezdi. sivrisinek ısırığı gibi değildiler. sonsuza kadar kaşınırlardı." - gece yarısı kütüphanesi- "toplum zayıfları korumak, yanlarında olmak yerine tıpkı yaşlı filleri bir başlarına ölüme terk eden fil sürüleri gibi onlara arkasını dönüyordu" - saç örgüsü-

Dmitri Karamazov yalnızca Dostoyevski'nin son romanının en büyük kişisi ve günahla, acı çekmeyle ilgili düşüncelerini derinliğine anlattığı kişi olmakla kalmamaktadır. Dmitri, ede­biyatın en büyük trajik kahramanlarından biridir.

gorsel : )

"Acelem yok benim, biliyorsun. Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğretecem." (bkz: Aylak adam)

"hepsi benim yanıma yürekleri, kafaları gibi kalın sargılarla bağlanmış olarak geliyorlar. ve bahislerimiz hep topraktan, havadan, zamandan yakınmaktır."

"bu, cehennemdeki tek bir kazanı devirmek için uğraşmaya benziyor; ilkinde başarılı olamazsınız, ikincisinde başarılı olsanız bile, kazanın dışına taşan kızgın maddede yanarsınız, ama cehennem bütün ihtişamıyla öylece durmaktadır."

“Asla çok geç değildir Dorian. Diz çökelim ve dualardan birini hatırlamaya çalışalım. Bir tanesinde, ‘günahların kan kırmızısı olduğu halde, onları kar gibi bembeyaz yapacağım.’ denmiyor muydu? “ Oscar wilde - dorian gray’in portresi

Ama size söyleyeyim -yazın bunu bir yere- bir gün bir kanaldan geçerken sarp kayalara denk geleceksiniz , hayatınızın bütün akışı girdaplar ve kargaşalar , dalgaların köpükleri ve gürültüler arasında dağılacak ya bu sarp kayalarda parçalarınıza bölüneceksiniz ya da yüksek dalga sizi ayağa kaldıracak ve sakin sulara yönlendirecek. -Jane Eyre

Tanrıya soruyorum, direnmemek suç mu?' -İnsanlığımı Yitirirken

"Ben birçok şeyler biliyorum. Her şeyi anlıyorum. Fakat dünya öyle bir dünya ki, bildiklerinin birçoğunu saklamak lazım." Çalıkuşu-Reşat Nuri Güntekin

"başka insanların yüzüne bakabilmek için ilk önce kendi yüzüme bakabilmeliyim. çoğunluğa bağlı olmayan tek şey insanın vicdanıdır." (bkz: bülbülü öldürmek)

hayatta hiçbir zaman kafamızdaki kadar harikulade şeyler olmayacağını henüz idrak etmemiştim. (bkz: kürk mantolu madonna) (bkz: sabahattin ali)

Cahil bir insan bir yanlış yaptığında başkalarını, az çok eğitimli bir insan kendini, tamamen eğitimli biri ise ne kendini ne de başkasını suçlar (bkz: Epiktetos)

Anaokuluna başlamadan okuma yazmayı öğrenmişti. (bkz: akıllı pireler)

-üstünlüğünüzü nereden elde ediyorsunuz? +umutsuzluktan. charles bukowski, kitabın adını unuttum.

...Bütün mesele, etrafındakilerin onu tanimamasindaydi... İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli ise tesebbus etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak carpistikca birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar. Kürk Mantolu Madonna