kitaplardan alıntılar

nedense hep aklıma ilk olarak; "senin için bin tane olsa yakalarım" gelir. uçurtma avcısı – khaled hosseini ayrıca : kitap okurken altı çizilen kitabın içinde en güzel olduğuna inanılan cümleler/paragraflardır.

nen var zeze?” ”hiç. şarkı söylüyordum.” ”şarkı mı söylüyordun?” ”evet.” ”öyleyse ben sağır olmalıyım.” (insanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? bir şey demedim. bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim..) -şeker portakalı

... bu mektubun eline geçip geçmeyeceğini bile bilmiyorum. ama yazmaktan başka çaresi olmayan bütün yaşama kusurluları gibi ben de yazdıkça yazıyorum. kadınları güçlü olan bu sülalenin erkeklerinden geriye bir avuç yazı kalır. balkan gönüllüsü ismail'in günlüğü bizde hala okunur. ben de onlardan biriyim. öyle olmadığımı zannetmiştim oysa. kendimi senin yanında güçlü hissetmiştim. denenmemiş gücün kaç kırat çektiğini kim bilebilir? çocukmuşum. öğrendim. ... mücella/ nazan bekiroğlu

hayrola abi? kararmış gördüm seni. - fakat müzeyyen bu derin bi tutku

"tanrının formülü" kitapta ölmek üzere olan bir karakterin sık sık varlığı sorgulamasıyla karşılaşıyoruz. bu pasaj da onlardan birisiydi. --- spoiler --- "bazen hayat bana değersiz, önemsiz geliyor. öleceğim ve insanlık beni hatırlamayacak; insanlık ölecek ve evren onu hatırlamayacak. bizler zamanda kaybolup giden kıymetsiz toz zerreleriyiz," dedi ve omuz silkti. "ama kimi zaman da hepimizin bir görevle doğduğuna, bir role sahip olduğuna ve hepimizin büyük bir planın parçası olduğuna inanıyorum. bizim ki küçük, hatta komik derecede önemsiz bir rol olabilir. hayatımızın boşa geçtiğini düşünebiliriz ama kim bilir belki de zerre büyüklüğündeki şeylerin bile kozmik pastada zannettiğimizden çok daha büyük bir payı olabilir." nefes nefese kaldı, yorulmuştu. "belki de kırılgan kanatlı küçük kelebek evrenin başka bir yerinde fırtına yaratacak güce sahiptir." --- spoiler ---

sevgili bilge, bana bir mektup yazmış olsaydın, ben de sana cevap vermiş olsaydım. ya da son buluşmamızda büyük bir fırtına kopmuş olsaydı aramızda ve birçok söz yarım kalsaydı, birçok mesele çözüme bağlanamadan büyük bir öfke ve şiddet içinde ayrılmış olsaydık da yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı. sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydım. bütün meselelerden kaçtığım gibi uzaklaşmasaydım senden de. insanları, eski karıma yapmış olduğum gibi, büyük bir boşluk içinde bırakmasaydım. kendimden de kaçıyorum gibi beylik bir ifadenin içine düşmeseydim. bu mektubu çok karışık hisler içinde yazıyorum gibi basmakalıp sözlere başvurmak zorunda kalmasaydım. ne olurdu, bazı sözleri hiç söylememiş olsaydım; ya da bazı sözleri hiç söylememek için kesin kararlar almamış olsaydım. oğuz atay/ tehlikeli oyunlar

"harcayabildiğimiz kadar çok para harcıyor ve insanlardan alabildiğimiz kadar az şey alıyorduk. her zaman az ya da çok mutsuzduk ve akranlarımızın çoğu da aynı durumdaydı. aramızda, her zaman çok eğlendiğimize dair bir kurmaca vardı ve bir de hiçbir zaman eğlenmediğimiz gerçeğinin iskeleti. bildiğim kadarıyla bu, yaşıtlarımız arasında yaygın bir durumdu.'' (bkz: great expectations)

... bir yarış pistindeki kulvara dizilmiş kısa mesafe koşucularını düşünün. tabanca ateşlendiği anda çıkış takozlarından fırladıkları izlenimine kapılırsınız. ama aslında iki eylem eşzamanlı değildir: yarışçıları yavaş çekimde izlerseniz, tabanca atışıyla hareketin başlangıcı arasında az sayılmayacak bir aralık olduğunu fark edersiniz: saniyenin onda ikisi kadar. (hatta bundan önce çıkış yapanlar yarıştan diskalifiye edilirler.) atletler, bu aralığı mümkün olduğunca kısaltmak için antrenman yapsalar da, biyolojileri onlara birtakım temel sınırlar dayatmaktadır: beynin sesi kaydetmesi ve önce motor kortekse, oradan da omurilik aracılığıyla kaslara sinyal göndermesi gerekir. saniyenin binde birinin kazanmak ya da kaybetmek anlamına gelebildiği bir sporda, bu tepki şaşırtıcı ölçüde yavaş gibidir. peki, yarışı başlatmak için sözgelimi tabanca yerine bir flaş ışığından yararlansak, bu gecikmeyi kısaltmak mümkün olabilir mi? ışık sesten hızlı yol aldığına göre, bu değişiklik yarışçıların çıkışını hızlandıramaz mı? bu düşünceyi sınamak için birkaç kısa mesafe koşucusu bir araya geldik. yaptığımız denemede, ışığa daha yavaş tepki vermiştik. dış dünyada ışığın hızını hesaba kattığımızda, bu sonuç ilk bakışta sergilerimize ters düşüyor. ancak olanları anlamak için asıl dikkate almamız gereken şey, içerideki bilgi işleme hızı olmalıdır. görsel veriler, işitsel verilerle kıyaslandığında daha karmaşık işleme sürecine tabidirler. bu nedenle, flaş ışığıyla ilgili bilgileri taşıyan sinyallerin görme sisteminde ilerlemesi, patlama sesini taşıyan sinyallerin işitme sisteminde ilerlemesinden daha uzun zaman alır. biz de ışığa 190 milisaniyede, sese ise yalnızca 160 milisaniyede tepki vermiştik. koşuculara çıkış işareti verirken tabanca kullanılmasının nedeni de budur. ancak bu noktada işler biraz tuhaflaşıyor. az önce, beynin sesleri görüntülerden daha hızlı işlediğini söyledik. ama ellerinizi gözünüzün önünde çırptığınızda neler olduğuna dikkat edin. bunu hemen deneyebilirsiniz. her şey ne kadar da eşzamanlı görünüyor değil mi? peki ses ışıktan daha hızlı işleniyorsa bu nasıl olabilir? işin aslı şu ki, gerçeklik algınız, aslında ustalıkla yapılan düzenleme hilelerinin bir sonucudur: beyin, sinyallerin varış zamanları arasındaki farkı gizler. nasıl mı? size gerçeklik olarak sunduğu şey, özünde gerçekliğin geciktirilmiş bir versiyonudur. beyniniz, olan bitenle ilgili bir hikayeye karar vermeden önce, duyulardan gelen bütün bilgileri bir araya toplar. zamanlamayla ilgili bu zorluklar işitme ve görmeyle sınırlı değildir. duyusal bilgiler, duyunun türüne bağlı olarak farklı sürelerde işlenir. yetmezmiş gibi, tek bir duyu için de zamansal farklılıklar söz konusu olabilir. sözgelimi, ayak baş parmağınızdan gelen sinyallerin beyne ulaşması, burundan gelen sinyallerle kıyaslandığında daha uzun sürer. ama bu farkları algılamazsınız. önce sinyalleri bir araya topladığınızdan, her şey size eşzamanlı görünür. bütün bunlardan çıkan tuhaf sonuç, aslında geçmişte yaşadığınızdır. siz an'ı yaşadığınızı hissedene kadar, o an çoktan uçup gitmiştir. duyulardan gelen bilginin eş zamanlı hale getirilmesi için ödediğiniz bedel, bilinçli farkındalığın fiziksel dünyanın gerisinden gelmesidir. bu, bir olayın gerçekleşmesi ile onu deneyimlemeniz arasındaki aşılmaz boşluğu temsil eder. .... beyin - senin hikayen / david eagleman

beş parasızdım ve kadın çok güzeldi.

"dünyadaki her şey boşluğun kozmik çiçeklenmesidir." (bkz: benim balığım yaşayacak)

yüreğim parçalanıyor içinde bulunduğun tehlikeleri sözlerinden daha iyi anlatıyor bana gözlerin

inanma istersen yıldızların yandığına, güneşin döndüğüne inanma, doğrunun ta kendisini yalan bil, ama seni sevdiğime inan ophelia. (bkz: hamlet)

insan gerçekleri sadece kalbiyle görebilir. en temel şeyi gözler göremez.

"umut bu. bir tekne. başka bir şey değil. koca okyanusta devrilmeden yol almaya çabalayan bir tekne. sonsuzluğun dalgalarıyla savaşan bir ceviz kabuğu. hepsi bu. köhne bir tekne." (bkz: hakan günday-kinyas ve kayra)

benden önce her şey sonsuzdu; sonsuza dek süreceğim bende...içeri girenler, dışarıda bırakın her umudu...

"yüzyıllardır oynanmasına rağmen hiçbir seyirci sahneye fırlayıp romeo'nun zehirli iksiri içmesine engel olmamıştır. sonunda geminin batacağı bilindiği halde titanic defalarca izlenmiştir. bitecektir korkusuyla aşktan kaçarsan hayattan hiçbir tat alamazsın. çünkü romeo ölmeli, titanic batmalı, ama aşk her şeye rağmen yaşanmalı." (bkz: olasılıksız) (bkz: adam fawer)

war is peace, freedom is slavery, ignorance is strength. (bkz: 1984)

kitap 412 sayfa, ben koca kitapta tek yerin altını çizdim az önce. "kaybetmeye alıştıkça daha çok özgürleşiyor insan."

öldürmeyen acı özletir

ölçüsüz ve ölçülemeyen zamanı ölçebileceksiniz.  davranışlarınızı ayarlayacak, ve hatta ruhunuzun rotasını,saatlere ve mevsimlere göre yönlendirebileceksiniz.  zamanı kıyısında oturup, akışını izleyeceğiniz   bir nehir haline döndüreceksiniz.  içinizde zamana bağlı olmadan varolan öz,  yaşamın zamandan bağımsızlığının zaten farkındadır;  ve bilir ki, dün bugünün anısı, yarin ise bugünün rüyasıdır. ve yine bilir ki, içinizde sarki söyleyen veya düşünen özünüz,  hala yıldızlari uzaya dağıtan o ilk an'in içinde devinmektedir.  aranizda, özündeki sevme gücünün sınırsızlığını  hissetmeyen var mıdır acaba?  yine de bu hudutsuzluguyla ayni sevginin,  bir sevgi düşüncesinden digerine,  bir sevgi davranışından bir baskasina,  kendi varliginin tam orta yerinde sımsıkı   ve hareket etmeden durdugunu kim hissetmez?  ve zaman da, tıpkı sevgi gibi bölünemez ve ölçülemez degil midir?  yine de eger düsüncenizde zamani mevsimlerle ölçmek isterseniz,  her mevsimin digerlerini içermesine izin verin.  ve birakin bugününüz, geçmisi anılarla,  gelecegi ise özlemle kucaklasin.

''insan sadece sahip olabildiği şeyleri çok iyi tanıyabilir ve yalnızca onlardan kurtulabilir.'' (bkz: gecenin sonuna yolculuk)

"kitaplara bakarsanız, kendilerini dinlerseniz, insanoğlunun esas vakfı akıldır. onun sayesinde diğer hayvanlardan ayrılır. beylik sözüyle, hayata hükmeder. fakat kendi hayatlarına teker teker bakarsanız bu yapıcı unsurun zerre kadar müdahalesini göremezsiniz." (bkz: saatleri ayarlama enstitüsü) (bkz: ahmet hamdi tanpınar)

"artık önünde "gelecek" diye bir şey yoktu, bu yüzden onun için "geçmiş" ti önemli olan ve kimse onu elinden alamazdı." metro 2034

sen gülünce ben de hemen gülüyorum. sen ağlayınca ben de hemen bir sigara yakıyorum. sen pazara çıkınca ben de en azından balkona çıkıyorum. sen bir şey sorunca biraz düşünüp cevap veriyorum ama çoğu zaman yine yanlış oluyor, kimi zamansa susarak boş bırakıyorum o soruyu. sen tartışmak isteyince bildiğim her şeyi unutuyorum. sen unuttun mu deyince zaten bildiğim bir şeyi tekrar hatırlıyorum. senin varlığın bana yapılmış enteresan bir şaka sanki. aslında ben hâlâ bu şakaya nasıl karşılık vermem gerektiğini arıyorum. (bkz: hikayem paramparça)

"lanett olsun, bekle beni eva! ben seni hayatım boyu bekledim."

"hatırlayamayışımın nedeni; felaket üzgündüm.bir şeylere üzülüyorsam, tuvalete gitmem gerekse bile gitmem. üzülmekten gidemem."

bana mutluluğu verirlerse geri çevirmem ama kendimde dilenmem mutluluğu maksim gorki - ana

" ölemezsin sen, ölmek için fazla ölüsün " ölüme fısıldayan adam

"kötü biri olamamak bir yana, herhangi bir şey olmayı da beceremedim: ne kötü ne iyi, ne alçak ne namuslu, ne kahraman ne de haşerenin biriyim. şimdi bir yandan köşemde pinekliyor, bir yandan da acı, faydasız bir teselliyle avunuyorum: zeki insanlar asla bir baltaya sap olamaz, olanlar yalnız aptallardır." (bkz: yeraltından notlar)

"konuşmasız, dil bilmez ve insan onurundan yoksun bir kalabalıktı, ilk topraklarda, bir çeşit hayvan olan ilk insanlar oluştuğunda görülen. topladıkları meşe palamutları için, barındıkları inleri için pençeleri ve yumruklarıyla, sonraları sopalarla, en sonra da silahlarla dövüşür dururlardı. sesler, düşünceleri işaret edecek sözcükleri ve adları kullanmayı öğreninceye dek, böyle sürdü bu. bundan sonra ise, savaştan kaçındılar, surlarla çevrili kentler kurdular, yasalar yaptılar; hırsız olmasın, haydut olmasın, zina olmasın diye."

"bir uçurtma için en güzel uçuşun ipi kopukken olabileceğini düşünürdüm. bazıları buna düşme hali diyebilirdi." (bkz: fakat müzeyyen bu derin bir tutku)

"hiç bir iktidar masum değildir" serenad - zülfü livaneli

ikra. (oku) (bkz: kur'an-ı kerim)

bir adam öldürürseniz,katil olursunuz milyonlarca adam öldürürseniz , fatih olursunuz herkesi öldürürseniz,tanrı olursunuz.

"şunu öğrendim kalbini bir adama kaptırınca geri alması zor oluyormuş."

saat 02.05 sanırım şuan uyuyorsun. 'hayalleri olanlar değil,hayalleri ölenler uyuyamaz.' demiştin bana bundan çok zaman önce... sessiz olun lütfen. o şimdi uyuyor, ben ölüyorum...

bir kadının sezgileri bazen en mantıklı çıkarımlardan bile daha değerlidir. karmaşık beyinleriyle art arda sıraladıkları senaryoları mutlaka dikkate alın -sherlock holmes

"insanlar arasındaki hakiki bölünme şudur; aydınlıktakiler ve karanlıktakiler" victor hugo

"... ve ben ölü bir adamın yeryüzünde yaşayan düşleriyim."

eğer bunu okumaya niyetliyseniz vazgeçin.birkaç sayfa okuduktan sonra,burada olmak istemeyeceksiniz.bu yüzden unutun gitsin.gidin buradan.hala tek parçayken hemen kaçın.kendinizi kurtarın. (bkz:chuck palahniuk - tıkanma)

ibrahimi bir gönle düştüysen bırak ismail gibi kurban ol

"yaşam bir düştür. uyanmak bizi öldürür..." (bkz: virginia woolf)

-unuttun mu abi onu ? +unutmuştum. -ee ne oldu ki?aradan o kadar zaman geçti hâlâ unutamadın mı abi ? +geçen herkesin kullanmakta olduğu bir kaldırım köşesinde denk geldik birbirimize.hafif gülümsedik.kafa selamı ile selam verdik,yanımdan yavaş yavaş yürüdü ve gitti. -için acıdı galiba abi ? +nasıl acımasın kardeşim?benim bir elimde akşam içmek için aldığım bi 35'lik rakı,diğer elimde meze poşeti vardı.onun bir elini oğlu,diğer elini kocası tutuyordu..

zerreden büyük bir gizem yoktur. gizli olanın patlaması gözle görünmeyenin korunması içimde gerçekleşir. bir taş, taş olmadan önce her zaman taş olmuştur ama bir ağaç, ağaç olmadan önce tohumdur; insan, insan olmadan önce bir moruladır.

"bir kadının bize her şeyini verdiğini zannettiğimiz anda onun hakikatte bize hiçbir şey vermiş olmadığını görmek, bize en yakın olduğunu sandığımız sırada bizden, bütün mesafelerin ötesindeymiş kadar uzak bulunduğunu makbule mecbur olmak acı bir şey." ayrıca şu entry'den alıntıladım. (#480862)

bunun böyle olmaması lazımdı diyordum. demek ki beni bir türlü sevemiyordu. hakkı vardı. beni hayatımda hiç, hiç kimse sevmemişti.

"aşk, yaşamı; cinayet ölümü sıradanlıktan kurtarır." (bkz: ahmet ümit ) (bkz: beyoğlu'nun en güzel abisi)

"...yalnızlıktan kudurmuş bir çocuğun arabaların kaportasını anahtarla çizmesi gibi ruhumun kemirilişi de hep sinsiceydi. buna rağmen ansızın berraklaştığı oluyor bulanık günlerin hâlâ soğuk biralar oluyor güzel kızlar oluyor. yağmurdan sonra saçlarını havluyla kurulaman gibi olmuyor tabii o kalibrede sevda görmedim. öptüm ama içime çekmedim..." Tamamı

"ve ölmüştüm"

"yanımda yürüyordun, bir düşünsene, yanımdaydın" (bkz: milenaya mektuplar) "başından beri sürekli devam eden, belki de sonsuza kadar sürecek herhangi bir masalda, herhangi bir adam/kadın uğruna benim senin için verdiğimden daha büyük ve daha ümitsiz bir mücadele verilmiş olduğuna inanmıyorum"