kendi kendine konuşmak

+ + + + +ya bi sus artık

Küçükken alışkanlık edindiğim ve hâlâ yaptığım bi şey.. hatta bazen kendimi o kadar kaptırıyorum ki zamanın nası geçtiğini anlamıyorum ya da yanıma biri geldiğinde filan 'bi dk şurda muhabbet ediyoruz' diyorum karşımdaki insan da 'mal kesin mal' diyip gidiyo xnsndnsmd

Dünyanın en güzel eylemi Çünkü insanı yine en iyi kendisi tanır ondan dolayı kişinin kendisiyle konuşaması iyidir, He çok yüksek sesle konuşursanız ve çok sık olursa size farklı gözle bakabilirler orası ayrı konu

Ben bu işi çok abarttım öyle ki bazen ağlatıyor kendim kendimi

Arada şaka yapıp güldürüyorum, her boka gülüyor zaten.

(bkz: günlük tutmak) yoluyla gerçekleştirdiğim eylem

Çok yaptığım eylem.sürekli kendi kendime konuşuyorum bazen ipin ucunu kaçırıyorum gibi geliyor.örneğin bir yemek yaparken ya onu neden öyle yaptım ki,tuzu az mı oldu gibi veya soru çözerken çok basit bir soruyu yanlış yaptığımı görünce ya yuh artık bu da mı yanlış yapılır gibisinden konuştuğum oluyor. Bazense işi eğlenceye döküyorum.tekrar örnek vermek gerekirse konuşanlar isimli programı biliyorsunuzdur.sanki oradaymış gibi anılarımı anlatıyorum.buna anıları taze tutmak da diyebiliriz sanırım. Acaba yavaş yavaş kafayı mı yedim ben?

Çok sessizsin niye hiç konuşmuyorsun kafamın içi (temizlenmiş hali)

Kendi kendine konuşmak sorun değil de cevap da vermeye başladım.

Her gece yaptığım ve tartışmayla sonlanan eylem.

Sık sık yaptığım durumdur desem. Bazen yanım da birisi varken de konuşuyorum bana mı dedin filan diyor benim cevabım yooo kendi kendime konuşuyorum oluyor. Hiçte yadırgamıyorum bu durumu :)

Sürekli yaptığım eylem. Gece yatmadan özellikle konu konuyu açınca uyku da kaçıyor. Kafayı yedim iyice.

Ev işi yapan kız arkadaşlarım bana kesinlikle katılacaktır çünkü ev işi yaparken özellikle de bulaşık yıkarken muhabbet o kadar koyu oluyo ki benim 5 yıl önceki halimle şimdiki halimi bi radyo programında karşı karşıya getirip konuşturmuşluğum var.. sunucu da ben oluyorum konuklar da şarkıyı söyleyen de.. mükemmel bi ortam oluşuyo.. He bi de ev süpürürken elektrik süpürgesinin çıkardığı sese güvenerek yürüttüğüm sesli tartışmalarım vardır.. bikaç kere aniden çekilen fiş yüzünden mal gibi kalmıştım ama olsun değiyo..

Bu aralar fazlaca yaşadığım bir olay, bazen o kadar büyük boyutlarda kendimin canını okurken buluyorum ki kendimi o zaman sesimi çıkarıp yeter artık sus deyip içimdeki sesle ben sesli o sessiz kavga ediyoruz. Sonra susuyoruz hep beraber, teşekkürler

"Müziğin sesini duymayanlar dans edenleri deli sanırlar." -Friedrich Nietzsche

Bugün kendimden korkmama vesile olan durumdur. Aynaya baktım “seni çok seviyorum he” diye yürüdüm kendime. Sonra “şaka şaka ama bugün seviyorum” dedim. (bkz: meraba arkadaşlar bugün aşık oldum)

Değişik bi durum. Fark edince ben napıyorum diyorum ama iyi de geliyor.

Artık biriyle konuşmam gereken konuları yine en güvenilir kişiyle konuşmak.

İnsanın kendiyle olan iletişimi diğer insanlarla kurduğu iletişimden çok daha önemli ve mahremdir. İnsan ilk kendine açılır. Ve bir de bence delirmedik arkadaşlar sadece bazen bazı konularda en çok kendimize sığınıyor, onun fikrini alıyor ve onu dinleyip dinlememeyi seçiyoruz. Tıpkı iyi ya da kötüyü, doğru veya yanlışı ilk kendimize sorgulatmamız gibi. Ki bu da en doğal hakkımız bence. (bkz: Kendi kendine konuşurken lafın lafı açması )

Ben bu konuda boyut atladığımı düşünüyorum. Erkek arkadaşımla telefonda konuşurken bir süre sonra o yokmuş gibi kendi kendime espri yapıp gülüyorum. Kendi kendime soru sorup cevap veriyorum. O da dinleyici olarak devam ediyor konuşmaya .d

Bununla alakalı çok garip bir o kadar da ders niteliğinde bir anım var: 4-5 sene öncesi, o zamanlar sevgilim olan kişiyle tam bir şeyler yeni çatırdamaya başlamış aramız limoni biraz da sinirliyim. Otobüse bineceğim durakta bekliyorum. Benden başka da bir hanımefendi ve çocuk var. Hanımefendi telefonla konuşuyor, çocuk da zıplıyor koşuyor "anne bak daha uzağa atladım" diye kendince oyun oynuyor ama hanımefendinin umrunda değil, hareretle kaldırımda bir aşağı iki yukarı yürüyerek karşı tarafla konuşuyor gülüyor falan. Çocuk her zıpladığında ben bakıyorum çocuğa cidden daha uzağa zıpladı mı acaba diye. Sonra birden çocuk yola doğru zıpladı, araba kornaya bastı, ben çığlık attım çocuğa koştum. Allah'tan çocuk da geri çekti kendini hemen. Ben çocuğu kavradığım anda annesi çocuğa seslenmesin mi? Sevgilimin adıyla ahahahahsbsjs. Nasıl bir şokta kaldıysam kadını azarlamak sonradan geldi aklıma, başladım kızmaya telefon görüşmen bekleyemiyor mu çocuğuna niye bakmıyorsun diye. Kadın da "çocuk benim çocuğum sanane" dedi çocuğu çekiştirdi çocuğa kızmaya başladı ben de kendi kendime söylenmeye başladım "sanane tabi, sen niye her şeye karışıyorsun insanların kendi hayatı. El alemin çocuğuna sen mi sahip çıkacaksın, sen mi adam edeceksin sanane tabi sen önce kendini adam et..." şeklinde, isim benzerliğinin de denk gelmesi üstüne baya kendi kendime akıl verdim ilişkimin de belli kısımları için kendimi azarlıyordum. Sonra bi teyzeyle göz göze geldim tam. Tuhaf tuhaf bana bakıp pazar arabasını çekerek yanımdan giderken "Allah'ım sen akıl fikir ver, yazık..." diyerek geçti yanımdan arkasına baka baka. O gün bugündür etrafımı kolaçan etmeden kendi kendime konuşmam.

Ya ben herşeyle konuşuyorum sandalyeyle, çözemediğim soruyla, kaynamayan çayla baya insanmış gibi konuşuyorum içmek istemesem hemen kaynarsın canım istedi ya kaynama incilerin dökülür falan yapıyorum gayette memnunum

Karşı koyamayarak yapıyorum bunu. Hele son zamanlarda sık sık "arkadaşlarımı sıkıyor muyum bu konularla" diye düşündüğüm için her şeyi kendi içimde konuşa konuşa halletmeye başladım

edebiyat çalışıyorum ve bilgileri kafama getirmeye çalışıyorum ve kendi kendime anlatınca aklımda kalıyor "Hakkı celis hangi eserin kahramanıydı ya Yezid'in kızı mıydı yoksa kiralık Konak mı? heralde kiralık konaktı Naim efendi Seniha hanım falan vardı hatta ya hatırla işte" gibi konuşmalar gerçekleştiriyorum. annem mutfağa giderken kapıyı tıklatıp 'gece gece kimle konuşuyorsun' dedi akshskdjhdks iyi ki ders dışı konuşmalarımı duymadı vala kendi kendime çok dedikodu yapıyorum bir de laf lafı açıyor sonu gelmiyor ajdhskwkdl (bkz: kendi kendine konuşurken lafın lafı açması)

(bkz: kendi kendine laf sokmak ) Hobilerimden sadece birisi. Neyse biraz tavanı izleyeyim bir şeyler canlansın

Gece gece tövbeler çekerek farkına vardığım eylem. Birden bire iki yıl önce dershanemdeki hocam aklıma geldi ve bölümüm hakkında zihnimdeki hocamla sohbet ettim. Bayağı onun tarafından kendime soru yöneltip cevapladım. Bu kendi kendine konuşmanın bir tık üstü sanırım. Kendimden korktum tövbe estağfurullah... Alo gülseren hanım?

Kendim: olm karnın aç işte kalk bir şeyler atıştır Kendim: yok ya o kadar aç değilim Kendim: lan ben seni bilmiyor muyum, iki dakikaya kalmaz koşarsın mutfağa Kendim: hadi lan oradan Kendim: tamam susuyorum Kendim: zaten acıkmıştım. Hem akşam çok bir şey yemedim ya (bkz: anlık)

Bir mizah dolanıyordu bu konuda. Eğer Kendi kendine konuşuyorsan sıkıntı yokmuş. Konuştuktan sonra üzerine bir de cevap veriyorsan kafayı yemişsin. (Ben ortada dönen muhabbetle kavga bile ediyorum)

Aga ben böyle karar verebiliyorum yalnızca. Hiçbir konuda kimsenin gazına gelmem, kimsenin konuşması fikirlerimi değiştirmez. Kendi kendimle konuşur, fikir alışverişi yaparım. Gerekli yerlerde tavsiye veririm. Aq kendimi son zamanlarda canımı sıkıyor ama olsun güzel kararlar alıyor bazen. örnek konuşmam

ben bir ara tek başıma arabayla şehir dışına gitmiştim. yol boyu kendi kendime konuşmuştum baya iyi muhabbetim varmış.

Valla tanıdığım en kafa dengi insan yine kendim olduğum için ... Deli damgası da yiyecek olsak böyle devam ....

kafamın içinde kendimle o kadar çok konuşuyorum ki bazen dış seslerden izole oluyorum. e n'apıyım, konu konuyu açıyor, sohbet de sarınca susturamıyorum kendimi ve beynimin içinde kira vermeden yaşayan birtakım kişileri.

gorsel Dün bunu görmüştüm ve bu başlığa aşırı uygun olduğunu düşünüyorum :D

sonunda kendi kendinle kavga etmeye başlıyorsun (bkz: fight club)

Ne olmuş her fırsatta kendimle konuşuyorsam? bakma sen yanlış demiş eskiler, kendi kendine konuşana deli değil, yalnız derler.' -Cemal Süreyya

Kendi ile konuşmalı insan, kelimesi kelimesine not etmeli bir köşeye . Buyrun Oturun karşınıza , bir çay ısmarlayınca belki sökülüp gelir gerisi. Zira başlamak değil mi en önemlisi. Not :2018 yılında kaleme aldığım yazımdan

iyidir. çünkü insanın sadece kendisiyle konuşması gereken konular vardır. hatta yerine göre deli gibi eğlenmesi, yerine göre de üzüntüden can vermesi lazım gelen anlar. zira insan sadece yalnızken kendisi olabilir. diğer türlü, daha kim olduğunu bilmeden ölüp gider. ve bir ömür, işte tam olarak böyle boşa geçer.

Yabancı dizi izlerken bu duruma dil güncellemesi geliyo

Az önce saat ikiyi bilmem ne geçiyordu. Konular açıldı muhteremler iki kelime ettik bu saat olmuş. Şaşkınım. Hayır hiçte sevmem nasıl böylr muhabbeti sarıyorsa.

beni benden başkasının iyi anlamayacağını bildiğim veya etrafında anlayacak, anlatacak biri olmadığında kendi içime dönerek yaptığım eylemdir.

Delilikle alakası yok bu arada. Biriyle konuşmayınca ister istemez iç sesin dışarı vuruyor.

İnsanların tuhaf karşıladığı bir durum fakat ben kendi kendime konuşmaktan inanılmaz keyif alıyorum. Ne yargılayan var ne yadirgayan.

Asla bir sonuca varamıyorum..

Başkasıyla konuşurken bile arada kendimle konuşurum öyle bir sevda.

Güzeldir. Kafan çok doluyken ve kimseyle konuşmak istemiyorken yapılabilecek bir şeydir. Hemen hemen her gün sık sık yaparım. Rahatlatır insanı

Böyle bir eylem olmasa kafayı yerdim herhalde. Muhteşem bir terapi, 1000 psikoloğa bedeldir benim gözümde. Canım sıkkın olunca yaklaşık 1-1.30 saat konuşurum kendimle böyle. Daha sonrasında öyle bir rahatlıyorum ki sırtımdaki yükün en az %80 azalıyor. Kimlere kimlere neler neler söyledim yazsam güzel bir roman olur herhalde :)

Kendi kendime konuşmayı geçtim cevap da veriyorum. Tartıştığımız bile oluyor. Canım kendim :’)

en iyi dost kendiniz

Kendi kendime de konuşamıyorum ki ben artık hep bi sana anlatma çabası

En bayıldığım şey. Laf lafı açıyor. Hızlı hızlı anlatıp duruyorum. Yargılama yok, sıfır sıkıntı.