karanlık

Tüm bu zirvalarin çıkış kaynağı, aydınlık özlemi insana neler yaptırıyor.

hüseyin nihal atsız şiiri. son ışık söneli nice zamandır; rüyalar! yeniden önüme düşün! yardan ayrı geçen uzun yıllarda, hülyası bulunmaz bir anlık düşün. yayını kalbime ayzıt asalı, başka bir eldenim katı yasalı. burda koskoca bir gönül masalı kaybolur içinde bir damla yaşın. aşk için verince bu kadar emek, varlıktan sıyrılıp ruh olmak gerek. ey zaman, ey dünya! geri gelmemek üzere sizler de benimle koşun! ..

yazdığım ilk hikayenin adıydı. gerçekten isim seçme konusunda çok yaratıcıymışım. neyse ki 12 yaşındaydım, bu acımı hafifletiyor bir nebze de olsa.

doğayla işbirliği yapmasına fobim var. mesela sabah 4.30 - 5 civarı karanlık ve doğanın sessizliği...

içinden öcü çıkcağına inanıyorum hala

huzur bence. gökyüzüne bakıp sokakta dolaşmak kadar güzeli yok

mükemmeldir. hayatın gerçekleri karanlık çökünce belli oluyor. maskeler düşüyor, herkes kendisi oluyor.

insana yalnızlığını hatırlatan durum. gecenin bilmem kaçında perdeler çekilmiş boş gözlerle müzik dinlemek kadar hayatın anlamsızlığını anımsatır bize karanlık.

çok korktuğum ve sığındığımdır.

evde tek başıma kaldığımda hala korkarım yakınlarda bir pıçak mutlaka bulundururum güven veriyo bi bol yapacağımdan değilde

şu dizeleri getirdi aklıma; geceleri gerçeklerini saklar da, her gün başka bir maske takar insanları… hayatları vardır anlatıkları, bir de tek başına kalınca yaşadıkları… aşkları bir damla gözyaşında boğulur bu şehrin… onun için geceleri yeni hayatlar yazılır kimsenin bilmediği zamanlara… onun için kimse üzülmez gidenlere, ve acır geride kalanlara… herken kendi türküsünü söyler bu şehirde, sadece kendi acısına ağlar… herkesin tiyatrosudur bu şehir, herkesin en yalandan sahnesi…

çok severim ve ona sığınırım. sevmem korkmama engel değil ama.

karanlık, objektiftir. bütün farklılıkları ortadan kaldırır, karanlıkta cisimlerin tanımı ortadan kalkar, bir masa neyse sandalye de odur. karanlıkta her şey bir şeydir sadece, çarpılacak bir şey. belki de tanımsızlıktan korktuğumuz için karanlıktan korkuyoruzdur. ha ben çok severim o ayrı konu.

en sevdiğim ve korktuğum şey

en sevdiğim ve korktuğum şey

maviye maviye çalar gözlerin, yangın mavisine rüzgarda asi, körsem, senden gayrısına yoksam, bozuksam, can benim, düş benim, ellere nesi? hadi gel, ay karanlık... i̇tten aç, yılandan çıplak, vurgun ve bela gelip durmuşsam kapına var mı ki doymazlığım? i̇lle de ille sevmelerim, sevmelerim gibisi? oturmuş yazıcılar fermanım yazar n'olur gel, ay karanlık... dört yanım puşt zulası, dost yüzlü, dost gülücüklü cıgaramdan yanar. alnım öperler, suskun, hayın, çıyansı. dört yanım puşt zulası, dönerim dönerim çıkmaz. en leylim gecede ölesim tutmuş, etme gel, ay karanlık...

işığın yokluğununun tanımlanması. isik yoksa karanlik deriz. karanlık ölçülebilir bir değere sahip değildir. o sebeple aslında yoktur. işığın siddeti olcu ile belirtilebilirken (bkz: lümen) karanlığa bir ölçü verilemez.

şu an fark ettim de ne kadar güzel bir şey bu karanlık. kafa dinlemelik huzur dolu sessiz sakin bir karanlık

karanlığın icindeyken ışığı gorebiliyorsun da,ışığın icindeyken karanlığı göremiyorsun. ama bu onun olmadığı anlamına gelmiyor. işığa kapılmayın, bazen sadece tek yaptığı göz kamaştırmak.

varlığı için tanrıya minnettarım. ve kendisini, bir hırsızın geceyi sevdiği kadar çok seviyorum. ben de bir hırsızım çünkü. tıpkı diğer tüm insanlar gibi. "her gecenin bir sabahı var." diyen kasvet yüklü, sözde bir teselli vardır ya hani, sanki geceyi kötü bir şeymiş gibi lanse eder. en çok da ona karşıyım. rahat bırakın geceyi. yaysın karanlığını, sessizleşsin tüm doğa, arınsın dünya sen ve ben gibilerinden. keşke tüm hayatım gece 3'ten sonraki ve sabah 5'ten önceki o 2 saatlik zaman diliminde olsaydı. ya da keşke kont dracula olsaydım. bu dediklerimi yadırgayanlar olursa, dediğim o vakitte imkan bulunca sokağa/balkona çıksınlar. görsünler bu dünyanın insansız çok daha güzel bir yer olduğunu. karanlık... vefakarlık abidesi. hiçbir şey yokken o olur. sarımsak kadar keskin kokmaz ama, dikkatli duyumsayınca hem ölüm, hem de yaşam kokar karanlık. tıpkı toprak gibi... ve ışığın yayılmasında en büyük pay sahibidir. hiç düşündün mü; karanlık olmasa açığa çıkan ışık neyde yayılacak, bu yıldızlar nasıl bu kadar güzel açığa çıkacak? gece... kusur örter. bazıları onun bu huyunu suistimal eder. ezcümle; faili meçhul cinayetler genelde geceleri işlenir. katiller cesedin üzerine toprakla, olayın üzerini de geceyle örterler. "geceler, sonsuz gibi görünür. fakat geceler, sonsuz değildir." der camus. ne yazık ki haklıdır. siyah... asalet salkımı. bana göre sıfırdan farksız. tanrı hariç her şeyin başlangıcı ve sonu. siyaha dalmak lazım zaman zaman. şarkısı bile bu kadar güzelse siyahın, varın kendisini siz düşünün. not: gecelerimizin medarı iftiharları iyi ki varlar... "hayat bazen öyle insafsız ki, küçük bir boşluğundan yakalar. hissettirmez en zayıf anında, seni ta yüreğinden yaralar." link

t: kezzo'nun taze şarkısı. nakaratı ve o klarnet sesi yok mu.. off ooffff... "sönünce soğudu herkes, sanki bir tütün gibi." "al aklı başına önce çocuk, sanma giden döncek. insan unutuyor bazen; doğan her şey ölcek. duydukların yalan değil, sapına kadar gerçek." "yanarsam "ah!" demem, çünkü baya sıkı çenem." "tek eşliyim, benden uzak bütün kahpeler.." not: klibi de çok anlamlı. o fotoğraf ayrıntısı içime oturdu. karanlık --- spoiler --- verse 1: yakında önceden herkes her şey bizden gibiydi. sönünce soğudu herkes, sanki bir tütün gibi. uzakta aradın huzuru sen, oysa burnunun dibiydi. yazın da zemheriydi, kışın da zemheriydi. ne ara yirmi yedi, biz köpek zamansa; kedi. bedava yok oğlum, her gün taşın altında elim. güneş varsa sokulur da, kış olunca yok olur çoğu. tevazu yok artık, adımlarım gitmiyor geri. velhasıl; öyle ya da böyle. bi' sözün varsa söyle. yoksa çekil, etme boşuna gölge. al aklı başına önce çocuk, sanma giden döncek. insan unutuyor bazen; doğan her şey ölcek. duydukların yalan değil, sapına kadar gerçek. ben biliyom; benim ekim sonuna kadar gelcek. dengeliyom yavaş yavaş hayatımı bence. sendeliyom zaman zaman, düşer miyim sence? nakarat: karanlık her yer, ışık var azcık. ben gidiyorum tek başıma. yaşandı çok şey, biter zamansız. hep kalıyoruz bir başına. verse 2: kez herkesi süzer, bi' anlatsam üzer. biz de pişer, korkma sakın, gel sana da düşer. "bi' düzelse bozuk düzen." demekle sen düzel. ben hala yeraltındayım, hayat kime güzel? fay hattında çocukluğum, bi' gün kanar, geçer. öyle şeyler anlatırım, günah demez içer. tohum varsa eker, hasat varsa biçer önce nenem gitti, sonra bitti dedem, ecel.. her şeyi bir bedel sanma, vicdanın verem. paran var da sor bakalım; var mı derde gelen? hiçbi' mevzuda yoktu bi' abi göğüs geren. abini sikiyim, yanımda erdi dağı deler. karanlık caddeler. karanlık sahneler. yanarsam "ah!" demem, çünkü baya sıkı çenem.. zararlı maddeler. kanımda raks eder. tek eşliyim, benden uzak bütün kahpeler.. nakarat: karanlık her yer, ışık var azcık. ben gidiyorum tek başıma. yaşandı çok şey, biter zamansız. hep kalıyoruz bir başına. --- spoiler ---

nakarat şarkıdan biraz bağımsız gibi olsada piyancı ve cont bu parçadada akıtmıştır. --- spoiler --- nedense kayar şirazen adam olsan eğer yerin başımın üstü zaten birader karanlık buralar, iraden zayıfsa bozulur ifaden en iyisi sikimden aşağı yol al tüm dünyayla beraber --- spoiler --- nakarat: emrah karakuyu] karanlıkta yürüyoruz, nasıl sizin oralar, oralar? o-o-o-o-oh yarınlara gülüyoruz çünkü kafa yoramam, yoramam, yoramam çıkmaz ki kirli yalanlar beyazlara boyasam, boyasam o-o-o-o-oh alıştık biz bu pisliğe biraz daha boka sar, boka sar arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak [bölüm 1: anıl piyancı] çek hadi, çek hadi, kenara bi' yere arabanı şu yolda kaçıncı kazık bu (kazık bu, kazık bu) yediğimiz sayamadım her zaman başını dik tutup (dik tutup, dik tutup) soruna dayan anıl gün gelir aklını alırız, o zaman dönüp de geri hiç aramayın beni hiç aramayın sanırım başka bi' kafadayız bana bu yaşamı veren şu sokaklar gün gelir olurdu sana mayın yokuştan inerken frene dikkat et (dikkat et) yakarsın balatayı sonunuz yeşilçam filminde gibi bak köyün meydanında yediniz falakayı (falakayı) benimle yarışma, stilim 16 silindir bugatti veyron sen ise karşımda kalırsın 1.2 motorun tıraş bi' renault ya da bi' elinde otobüs bileti, soruyo'n: "bu hangi peron?" senato toplandı burada ama bak sen aldın bi' hayli ret oy karanlık yolumuz, yine de geriye dönemem, vazgeçemem kendimi affedemem, asla kendimi affedemem zamanda yolculuk gibidir, zihnimde yargı ve mahkemeler beynimi zaptedemem, asla kendimi hapsedemem (mem, mem) [nakarat: emrah karakuyu] karanlıkta yürüyoruz, nasıl sizin oralar, oralar? o-o-o-o-oh yarınlara gülüyoruz çünkü kafa yoramam, yoramam, yoramam çıkmaz ki kirli yalanlar beyazlara boyasam, boyasam o-o-o-o-oh alıştık biz bu pisliğe biraz daha boka sar, boka sar arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak [bölüm 2: contra] memleket rize (hey) makine belimizde yapmayı deneme dayılık bize efendice takılıyoruz diye bu megolamanimin sonucu gel, indirmek için her yolu dene siklemeden yürüyorum diye hakkımda konuşuyo' bi' dolu çene donuna işedi görünce beni yaladı, tükürüp öttüğü şeyi oynar içince götü, dili karakterine sokayım öp hadi yeri yukarı çıkarım gelir bi' chivas umarım sınamaz beni bi' salak çünkü denetimli konumdaki konum **** değil **** bi' daha, bi' daha, bi' daha gel nedense kayar şirazen adam olsan eğer yerin başımın üstü zaten birader karanlık buralar, iraden zayıfsa bozulur ifaden en iyisi sikimden aşağı yol al tüm dünyayla beraber çünkü... nakarat: emrah karakuyu] karanlıkta yürüyoruz, nasıl sizin oralar, oralar? o-o-o-o-oh yarınlara gülüyoruz çünkü kafa yoramam, yoramam, yoramam çıkmaz ki kirli yalanlar beyazlara boyasam, boyasam o-o-o-o-oh alıştık biz bu pisliğe biraz daha boka sar, boka sar arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak bur'dan (bas git) arabanı çek manyak arabanı çek manyak

dengeliyom yavaş yavaş hayatımı bence sendeliyom zaman zaman düşer miyim sence?

t: dolu kadehi ters tut şarkısı. link --- spoiler --- Ey protest halkım! Bana ne yaptın? İçinizden hiçbirinize ait hissedemiyorum Davanıza davam diyemiyorum Bilemiyorum, sorun bende mi? Ne yapsam kendimi? Anlatsam derdimi Her yer karanlık. Yarından umudum yok Aslında sorum çok ve cevaplar sayfalar dolusu önümde Ne kadar görmek istesem de gözümle Her yer karanlık… Her yer karanlık Hiç ışık yok Ne zaman düşsem bu yalnızlığa Kitaplar koştu hep yardımıma Binlerce yıl önce mum ışığında Kavuşmuşlar insanlar aydınlığa Şimdi tüm bu ustalar izlerlerken Ve güya tanrılar da bizlerleyken Ne yaptık da düştük bu karanlığa? Sanki uzanıyor ta yanıbaşımdan sonsuzluğa Her yer karanlık. Yarından umudum yok Aslında sorum çok ve cevaplar sayfalar dolusu önümde Ne kadar görmek istesem de gözümle Her yer karanlık… Her yer karanlık Hiç ışık yok Yine birilerini kızdırdım, yağıyor üstüme tanrının laneti Ne hain, ne katil, ne de hırsızdım Tanrınız buysa beyler, yok hiç adaleti Protestler, yeni tezler üretirlerken Bir şekilde marjinal olalım derken Az olmak uğruna yine çoktan oldular Adeta koskocaman bir boktan ordular Ne yaptıysam olmadı, hep haksızdım Söylemlerim pek çokları için tatsızdı Arkamda Titanlar olsa da fark etmez Onların gözünde ben hep dayanaksızdım Konuştukça gözlerinde düşüyorum N’olur ört üstümü anne, çok üşüyorum Delirtiyor beni insanların gamsızlığı Ne olacak da bitecek bu yalnızlığım? Her yer karanlık. Yarından umudum yok Aslında sorum çok ve cevaplar sayfalar dolusu önümde Ne kadar görmek istesem de gözümle Her yer karanlık… Her yer karanlık Hiç ışık yok --- spoiler --

İçimde sakladığım bu kısım artık yavaş yavaş bedenimi ele geçiriyor. Galiba artık kendimi tanıyamıyorum, haykırıyorum sessiz çığlıklarımla bir sokağın ortasında.. Kimim ben?

Karanlık, evren ile baş başa kalınan bir yer. Her zaman huzur vermiştir bana. Karanlıkta kendimi daha rahat hissediyorum. Karanlıktaki o sessizlik de mükemmel. Bir de kötü manada karanlık vardır. Karanlık yüzü şeklinde de anlatılır. Gösterilmeyen saklalan dünya manasında. Günümüzde artık herkes bütün karanlıklarını ortaya çıkarmış durumda ve rahat rahat yaşayabiliyor.

dktt grubunun çok sevdiğim ve son günlerimi özetleyen şarkısı. "içinizden hiçbirinize ait hissedemiyorum, davanıza davam diyemiyorum. bilemiyorum, sorun bende mi? Ne yapsam kendimi? anlatsam derdimi. her yer karanlık... yarından umudum yok..."

Dolu Kadehi Ters Tut şarkısı. Yine birilerini kızdırdım, yağıyor üstüme tanrının laneti Ne hain, ne katil, ne de hırsızdım Tanrınız buysa beyler yok hiç adaleti

Her yer karanlık. Yarından umudum yok Aslında sorum çok ve cevaplar sayfalar dolusu önümde Ne kadar görmek istesem de gözümle Her yer karanlık… Her yer karanlık Hiç ışık yok

Karanlıkta öylece oturmayı sevmem, az ışık loş ışık sevdam migrenimden mütevellittir

Ne zaman karanlıkta otururken yalnız kalmayı başarsam Mehmet arar ışığı açtırır. Hem mecaz anlamda hem gerçek anlamda :)

Çocukluğumdan beri çok severim. Işıkla asla uyuyamam. Karanlık odamda sadece öylece durmak bile hoşuma gider. Gece her şeyin iki katıdır, sözünü okuduğumdan beri de daha çok zevk alırım. Küçükken bir dönem korkmuştum, o da evimizin yanında cinayet işlendiği içindi. Korkmaktan ziyade tedirginlikti aslında. Minik bir çocuğun yanında her şeyin konuşulmaması gerektiği bilinci geç geldi bizimkilere.

Ergenlik dönemimde bununla ilgili yazmıştım. Gündüzlere tutunamıyorum Ne vakit gözümü açsam kucağındayım karanlığın Ne vakit gökyüzüne baksam Fark ediyorum ki umutlarımla başbaşa kalmışım Şiirlerim vardı tutunduğum Sayfa,sayfa,kitap,kitap Onlarda düştüler saatin akrebinden Yetişemediler hayatın hızına Bazen bir el buluyorum tutunacak Umutla,mutlulukla,korkuyla ve titreyerek Buldum sanıyorum ama Yine cahilliğime kanıyorum. Hormonlar zirve yapınca beyin fonksiyonları da nasibini alıyor tabi :d

uyuyabilmem için gereken şey. hiçbir ışığın girmediği karanlık bir oda ve tertemiz bir uyku. sabah uyanması biraz zor olsa da, karanlık odada uyumanın keyfi bambaşka.

- (#2185993) kumsal akustik çok iyi olmuş "karanlık her yer, ışık var azcık, ben gidiyorum tek başıma. yaşandı çok şey, biter zamansız, hep kalıyoruz bir başına."

karanlık her yer, ışık var azcık ben gidiyorum tek başıma yaşandı çok şey, biter zamansız hep kalıyoruz bir başına karanlık

Bu karanlık gecede bir ağacın simsiyah gölgesine sığınıp sırtımı yapraklarına dayasam kitabımı okuyabilir miydim gövdesinden? Gözlerinden izleyebilir miydim göstermek istemediklerini yüzündeki çizgileri teker teker okurken okunması günah bir kitapmış gibi? Bir elma kadar masum muydu dudakların? En çok da anlatamadıkların masumdu; kızaran yanaklarından biliyorum ruh beyazı dudaklarının aksine kendilerini belli ederlerdi, masumiyetini dile getirircesine öpüşürken dile getiremediklerini; dolandığı dilinin dişlerine dolandıramadığı cümlelerin kusurlu söz öbekleri, beynindeki nöronların dallarından kalbime doğru saplanıp senin kırgınlıklarının izlerini bende de bırakan camların ta kendisiydi. Ve her kelimesi, bir türlü okumayı beceremediğim yabancı bir dilin sözlüğünden binlerce yıl öncesinden, kökü beynine nam salan bir ağaçtan. Genlerinin mirasından filizlenen ağaçtan mesela, özellikle de hastalıklı olanlarından. Senden, söyleyemediklerinden, kendine ise söylemek istemediklerinden.

“Her yer karanlık. Yarından umudum yok Aslında sorum çok ve cevaplar sayfalar dolusu önümde Ne kadar görmek istesem de gözümle Her yer karanlık… Her yer karanlık Hiç ışık yok“

fobimdir. karanlıkla alakalı travmalarım var. zifiri karanlık bir odada hayatta uyuyamam mutlaka kabus görürüm. ama en kötüsü elektrikler kesildiğinde oluyor. telefon yanımda değilse özellikle. telefonu alana kadar aklımı kaçırmamak için çok çaba sarf ediyorum. bu konuda ciddiyim. beni zifiri karanlık bi odaya kapatsınlar beş dakika sonra çığlık çığlığa çıkarırlar. sırf bu sebeple kriz geçirdiğim için sakinleştirici vermişlerdi bi keresinde.