kafiyesi bozuk şiirler

Kafiyesi bozuk şiirler anlatamaz beni?!??!

Karşıdan geliyor bir atlı Elinde bir tepsi tatlı Üzüm üzüme baka baka Senin ki benden kara

Kafiye ve uyumu reddeden ikinci yenicilerin şiirleri çoğunlukla böyledir. "Önce sesin gelir aklıma Çaresiz kaldıkça hep seni düşünürüm Güzel olan, dolgun başaklardaki sarışın sevinçli Sonra cumartesi günleri gelir Sonra gökyüzü gelir hemen kurtulurum Bir yağmur yağsa da, beraber ıslansak. Kırk kere söyledim bir daha söylerim Savaşta ve barışta, karada ve denizde, Düşkünlükte ve esenlikte Zamanımız apayrı bize göre Yanyana olduk mu elele Aç kalsak ağlamayız biliyorum." Turgut Uyar

ne gerek var ulan kafiyeye böyle dengesiz yazınca olmuyor mu? anlatamıyorum muyum derdimi size? bırak git dinleme beni. istemiyorum seni de gülüşünü de asosyal'e bir şiir dedim kafiyesiz, anlamsız geceden geceye şiir yazamayan şair

Kâfi derece kafiye gerekir demişler her şiire Kahve eşliğinde kahverengi kitaptan kafiyeli dizeler okurken, Kaf dağı ardı sırları Keyfe kâfi patikalarda dolanmış insan ayakları Kahırlı aşık dertleri dökülmüş sayfalardan Cinas olmuş manaları, Kinaye konmuş noktalarına. Sanki tüm külfet ondaymış gibi Küfredercesine tüm haricî tasalara Kırmış kalemini adaletsizliğin.

kapının kapatıldığını duymuş en son gözleri kapalı bilinci kaybolurken karanlığın içinde sabah hatırlamış üşümeyi yatağın diğer yarısına kolunu uzattığında üzerindeki örtünün inceliği sabah sokulduğu kollarının arasına nerede şimdi? nasıl da kırılmış kırmam dediği alıp başını gitmiş nasıl da haklı uyanmak tek başına akıllandırmıyor mu beni? çıplak ayaklarımla basıyorum soğuk zemine soğuk senin içinde olmadığın odalar soğuk üzerime alıp sarıldığım battaniye bir sigara daha yakıyorum titreyen parmaklarımla bir masala dönüşüyor hissettiklerim uzaklaşırken gerçeklikten beklemek ne kadar ağırmış yoruldum daha şimdiden gelirsen diye umutlarımı hayatta tutuyorum mesela anahtarı bırakmıyorum kapının üzerinde geldiğinde kapıda kalma diye mesela iki kişilik kahve pişiriyorum kahvaltı tabağı koyuyorum masanın diğer tarafına senin de sevdiğin bir filmi açıyorum tek başıma izlesemde ve iki yastık koyuyorum yatağımın başına yalnız uyumaktan korkuyorum bunu zaten biliyorsun ayak seslerin yaklaşıyor sanki hissetmiş gibi aralıyorsun kapıyı usulca bıraktığın yerde buluyorsun beni nereye gidecektim ki.. başını hafifçe eğip kapatıyorsun gözlerini aralarken dudaklarını dudaklarımı özledin mi? veda busesi

Raan

"kepaze bir yaşam" (bunun üzerine bozuk hiçbir şey olamaz)

Bozulmak üzere olan bir lamba Gibiyim Bazen kapkaranlık zihnim Bazen aydınlanıyor Gizlediğimiz her şeyin Bir anda ortaya çıkıvermesi gibi Pardon, Gizlediğimizi sandımız

Kafiyeleri bozuktur isyankar ve asi ruhludurlar

Kafiyesiz şiir yazmak karlı yolda drift atmak gibidir.

gözlüklerim rayban parçala beni ayten

Garip akımında şiirler böyledir. Atilla İlhan'da kafiyesi bozuk şiirler yazıyodu galiba

gecenin saat beşi sigaram yarım kalmış küllükte paketin içinde yavan tütün tıngırtısı yalnızlığıma eşlik ediyor çarşafın çıtırtısı perdemle savaş veriyor ay ışığı zorla hayatıma girmek için yalnızlığımla raks ediyorum hayatımdan daha kolay çıkman için parmaklarıma kül bulaşmış acı nikotin tadı dudaklarımda küfürler savuruyorum duvarlara daha çok uyuyup, sabaha uyanmamak için

Bu yıldızlı gökler ne zaman başladı dönmeye. Ne zaman yıkılıp gidecek bu güzelim kubbe. Aklın yollarıyla ölçüp biçemezsin bunu sen. Mantıkların, kıyasların sökmez senin bu işte. Hayyam✨