kabus görmek

en son birkaç ay önce kabus görmüştüm onda da korkudan gidip annemlerin yanında yatmıştım kdkdjs

yoruldum artık. görmemek için ne yapabilirim? bilen var mı

seviyorum bunu gerçek hayat o kadar boş anlamsız sıkıcı geliyo ki bunu kimseye tarif edemem anlatamam nasıl bir his olduğunu sadece kabus görmek gerçek hayatın berbatlığından bir nebzede olsa alıkoyuyor beni farklı şeyler korkutucu olsa bile yaşadığımı hissettiren şeyler oluyo

üç gündür üst üste peşimi bırakmayan durum. hayır normal bir kabus da değil ki bütün psikolojik korku öğelerini barındırıyor. milletin kabusları "abi oradan hayalet çıktı arkadan zombi kovaladı" şeklinde tek düze olur bir de bizimkisi ne bak. aga mezar yeri belli olmayan insanların ruhları rahat etsin diye gece karanlığında mezar kazıp vücutlarından arta kalan parçaları gömmek ne demek, bak yine elim ayağım uyuştu tüylerim diken diken oldu. (bkz: david lynch) filmi mi lan bu? kim yazıyor bu senaryoları?

Yahu tamam çubukçum rüyada korkarsın kabus görürsün bunlar normal şeyler ama nedennn uyandığında nefes almaya korkup nefesini tutarsın manyak psikopat (bkz: ben bir malım gelin beni alın)

çok uzun zamandır görmüyordum, bugün allahını gördüm. elim ayağım titriyor, uzun süre bi daha uyuyamam sanırım.

Benim kabusum uyanınca başlıyor genelde.

bu gece gördüğüm şey. kuzenlerimle birlikte 3 kişiyi öldürdük. fikir kuzenimindi, başta ayak uydurdum. sonra "noluyor lan ne yapıyoruz biz" dedim. kuzenimin "bi şey olmaz" dediğini hatırlıyorum. delirmeye başlıyorum, götüm tutuşuyor. "3 tane cana kıydık lan nasıl yaşayacağız" diyorum. kuzenim "bi şey olmaz" diyor. saklıyoruz cesetleri. "bunları ailesi arar, polis bulur bizi" diyorum. kuzenim "bi şey olmaz diyor" sonra kuzenimin ablaları geliyor eve. içerde oturuyorlar, yanlarına gidip ağlamaya başlıyorum. çaresizce ağlıyorum "bittik biz napıcaz" diye ağlıyorum. kuzenin içerden geliyor kaş göz yapıyor bana söylememem için. çok kötü oluyorum "allahım ne yaptım ben, nasıl yaşayacağım" diye kahroluyorum. bi ara "keşke rüya olsa keşke uyansam şimdi" diyorum ama o kadar gerçek ki asla rüya gibi değil. sonra camdan dışarı bakıyorum eski mahallemi görüyorum, karısı yakın zamanda coronadan ölen amcayı görüyorum balkonda oturuyor yanında çok tatlı bi köpek var. adam delirmiş gerçek anlamda, abuk subuk hareketler yapıyor. içeri giriyorum kuzenimi görüyorum. "laaaan biz ne yaptık amına koyim biz insan öldürdük nasıl yaşayacağız ulan nasıl" diye bağırıyorum. kuzenim "bi şey olmaz" diyor ve uyanıyorum. uyandağımda bir ohh çekiyorum ve götümü diğer tarafa devirip uyumaya devam ediyorum. az önce uyandım kuzenimi aradım anlattım. "sen ne pislik insansın" dedim şakayla karışık. rüyamı dinledikten sonra "bi şey olmaz ya rüya sadece" dedi. (bkz: polis abi vallahi kuzenimin fikriydi) (bkz: bu ne biçim kabus amk)

erken uyumak istedim ve bu saatte elim ayağım titreyerek uyandıracak kadar kötü bir rüya gördüm. ya gerçekten bazen küfrediyorum hadi her gün rüya görüyorsun zaten, neden bu kadar duygularını gerçek hissediyorsun ki sanki o an gerçekten bunu yaşıyor gibi. kabuslardan nefret ediyorum, rüyalardan.

hiç sekmez her gece iki part

şaka gibi amk hayatımda gördüğüm en kötü rüyaydı diyorum, birkaç gün sonra bin kat daha kötüsünü görüyorum. tamam hayat en büyük sensin ben bir şey demiyorum. bi uykudan zevk alırdım onun da anasını sikti kabuslarım, uyu şimdi uyuyabilirsen.

orta sıklıkta yaşadığım şey. yalnız bugünkünde, dehşet saçan şeyden kaçarken, aniden ben istersem bu ölür diye düşünüp öldürdüm. dolaylı yoldan rüyadayken rüyada olduğumun farkına vardım. çok zevkli bir deneyimdi.

inanılmaz bir kabus gördüm, müttthiş bir korku filmi senaryosu çıkar. ilgilenenler dm.

Dinlene dinlene kabus görüyorum, pos makinesiyle dövüyorlar sanki. Bu başlığa önceki yıllarda da yazmışım mesela, karşılaştırınca o zamanla şimdiyi biraz gururlandım. İnandırıcılık, kalp atışlarında düzensizliğe sebep olma, hayat kalitesini bok etme vesaire, hepsinde zihnim kendini geliştirmiş.

Bu aralar sıkça yaşadığım şey. Genelde stresli olduğum dönemlerde hayatımın beni üzen zamanlarının mini kesitlerini görüyorum ve bu sefer olaylar gerçek hayatta yaşandığından daha da kötüye gidiyor. Uyandığımda nefes nefese uyanıp hala rüyada mıyım yoksa o olaylar cidden yaşandı mı diye çok sorguluyorum. Bir de genelin dışında kalanlar var ki onları hatırlamak bile istemiyorum :\

bugün güne bok gibi başladım. uzun zamandır en kötü gece ve kabuslar bugüne toplanmış. başım ağrıyarak uyandım. anlatsam korku filmi falan yapılır.

Uzun zamandır başıma bela olan durum. Uyuma fobisi oluşmaya başladı, çünkü ne zaman kapatsam gözlerimi çok kötü seyler görüyorum

kötü korkunçlu rüya görme durumu. leş gibi bi kabus gördüm az önce. taşikardi oldum resmen öyle böyle korkmadım. hoşgeldin bu gece ve önümüzdeki birkaç gecenin uykusuzluğu.

mükemmel bir kabus gördüm. o kadar aksiyon doluyduki sonunu merak ettiğim için alarmı duyduğum halde kalkmadım

Uyandığımda kalbim o kadar hızlı carpıyordu ki bi süre kendime gelemedim, Allah sevdiklerimizi basımızdan eksik etmesin

Bir ara sık sık görürdüm. Bir süredir görmüyordum ama geçenlerde bir defa yine gördüm. Stresin dışa vurumu olduğunu düşünüyorum.

Uykuya dalma konusunda ciddi sıkıntılar yaşıyorum son zamanlarda. Son bir haftadır toplasam 24 saat bile uyuyamadım. Dün gece de saat sabahın altısı olmuş hâlâ uykuya dalamıyorum. En son uykuya daldım tam o sıra küçük bir kız çocuğu gördüm odanın köşesinde, dişlerini gösterip hırlayarak bana doğru koşuyordu. O kadar sinirim bozuldu ki, lan şerefsiz zaten zar zor uyumuşum niye geliyorsun diye düşündüm. Kız bana koşarken gelişine bir tokat yapıştırdım kız kenara savruldu sonra kayboldu. Uykuma devam ettim. Kabuslarla bile kavga edecek dereceye geldim. İnşallah kafayı yemiyorumdur.

Son dönemlerde beni baskılayan konu yüzünden sık sık görüyorum. Daha önce kabuslarimi gece görür, gece uyanır tekrar uyurdum. Şimdi saat kaçta uyanırsam o saatte uyanıp, tekrar uyuyup öyle görüyorum kabusu.

bugün ve önceki günlerde o kadar iğrenç kabuslar görüyorum ki artık uyumaktan nefret ediyorum, her gece uyumadan önce umarım bugün kabus görmem diyerek yatıyorum. bugün o kadar insanlık dışı bir kabus gördüm ki bugün uyumak isteyeceğimi hiç düşünmüyorum inşallah en kısa sürede kabussuz güzel uykuları yakalayabilirim

çocukluğumdan bu yana gördüğüm bir kabus var her seferinde de aynı hisleri yaşatır bana..dağ kenarı bir virajlı yoldan dudu perinin şatosuna üstü açık kırmızı bir arabayla giderim ve evdeki aynadan benimle konuşan çok kötü kalpli bir cadı olur ne söylediğini ve beni korkutanın ne olduğunu asla bilmemekle beraber ulan kaç yaşına geldim hala ürperiyorum düşününce böyle saçma bir kabus olabilir mi tanım: insana hayatı sorgulatır

O kadar korkunç bir rüya gördüm ki gözlerimi kapatamıyorum korkudan devamını görürüm diye. Kapatınca gözümün önüne geliyor. Zor uyandığım, rüyada da içinde bulunduğum durumdan zor kurtulduğum hatta kurtuldum mu tam olarak onu bile bilmediğim bir rüyaydı. Aşırı korkunçtu. Hatırladıkça ürperiyorum ama unutmamam lazım sabah düşüncem bunu. Tarihi ev. Yakın arkadaş. Eski dost. Ölü. Mavi göz. Aile. Öleceğimi hissettim bir an. Gerçekten ölecek miyim acaba çok kötü hissediyorum şu an o neydi be Edit: Işığı açtık oturuyoruz bakalım. Yarım saate etkisi geçmezse ambulansı arayıp gelip beni alın bu gece ölebilirim diyeceğim. Gözlerimde de felaket yanıyor ama kapatmamalıyım kapatmamalıyım kapatmamalıyım

Vize haftasında yatak döşek hastalandım saygıdeğer yazarlar. Rüyamda Sabaha kadar sınavdan çıkıp sınava girdim. Soruları çözemiyorum, hoca tepemde duruyor. Süreyi yetistiremiyorum. Sonuçlar açıklanıyor hoca sınavımi kabul etmemiş. Tam bir vize dönemi kabusu yaşadım.bir de hastalık eklenince döndüm dolaştım kabusa devam ettim. Kabus gibiydi resmen 🥲

az evvel öldüm de geldim, selam. kalbimin atışını çok net duyabiliyorum hâlâ, o ne biçim rüyaydı öyle. yaklaşık iki haftadır ne zaman gözümü yumsam çok korkunç rüyalar görüyorum. zaten pek fazla uyuyabilen biri değilim, iki üç saatlik düzensiz uykularla günü deviriyorum genelde. şimdi bu rüyalar yüzünden uyuduğum azıcık uykum da zehir oluyor, korkumdan tekrar uyuyamıyorum da. çok yoruldum gerçekten, rica ediyorum bitsin artık. az önce yüzüm pompalıyla dağıtıldı, hemen ölmedim de üstelik, arkamdan söylenenleri dinledim bir süre, his yoktu, kayboldum yavaş yavaş. dün gece kalp krizi geçirdim bak, o da hatırı sayılır gerginlikte bir rüyaydı. önceki gece birileri tarafından kovalandım. çarpıldım bir gece, ağzımla bir taraflarım yer değiştirdi resmen. bir gece doğum yaparken öldüm. -bu normalde de en büyük korkularımdan zaten.- bir gece canlı canlı doğradılar beni. bir gece görüşümü kaybettim, her yer bulanıklaştı. bir gece sevdiklerimi kaybettim, bu da ölüm sayılırdı. bir gece tekrar etti kötü olan ne varsa. her gece de şu şiiri hatırlatıyor bana ölümlerim, --- spoiler --- … -“merhaba sevgilim. ölüm sürecimle özdeşleşmiş miydiniz? adı memnun.” görünmez bir perde aralanıyor ansızın ölüm kadına elini uzatıyor gecenin ayazından -“memnun öldüm.” -“bak ki memnun yaşamışsınız en azından.” … ateş böcekleri, parya koma. --- spoiler --- ben memnun yaşamadım.

psikolojisi sağlam olmayan okumasın, etkilenebilir. Şimdi bunu bi daha okuyun. Hayatım boyunca gördüğüm en kötü kabustu. Memlekete doğru yola çıktık. Görevim mezarından neden çıkarıldığını bilmediğim dedem ve babamı tekrar gömmekti. Mezarlığa gittiğimizde hava çoktan kararmıştı. Tahtalardan yapılmış sedyeye benzer şeye önce babamı sonra diğerine de dedemi yerleştirdim. Hangisinin babam olduğunu anlamak için biraz incelemek zorunda kaldım. Tabi o sırada yıllardır toprağa karışmakta olan bedenlerinin korkunçluğunu da görmüş oldum. Tahta sedyenin çubuklarından tutup çuvala yerleştirmek için uzun süre çabaladım. Babamın kafası kopmasın diye uğraştım. Bi yandan ayılıp bayıldım tabi. Sarılmayı bile düşündüm ama o haline sarılsaydım yeni bi travmam olucaktı. Yine de kararsızdım. Nasıl özlemişsem artık.. :). Her neyse sonunda yerleştiriyorum ama gömemeden bayılıyorum ve zifiri karanlıkta dedem ben ve babam mezarlığın ortasında yere serili halde kalıyoruz. Her şeyden anlam çıkaran ben bundan da anlam çıkardım. Doğruluğundan da eminim ama çıkardığım anlam hiçbir şeye yaramadı.

üç gündür sürekli denemelerin beni kovaladığını görüyorum artık sinirlerim bozuldu

(#4366959) bu var. ve 15-16 yaşlarındaydım rüyamda böyle değişik bir silüette bir varlık bana "ben cebrail. başınız sağ olsun" diyor o korkuyla uyanıyorum öz ailemden saydığım eniştemin ölüm haberini alıyorum.

en büyük kabusumu onun yanında uyurken görmüştüm. "terk ediyordun beni" dedim. uyanır uyanmaz. hiçbir şey demedi bana. anlamamıştım.

en korkunç kabuslar gerçeğe en yakın olanlardır. gerçeklik payının büyük olduğu rüyalar. içine bir kuşku düşürür, atlat atlatabiliyorsan. (Bende böyle rüyalar varken düşmana gerek yok...)

Dün gece o kadar çok kâbus gördüm ki sabah anneme anlatacağım hangisini anlatsam diye seçmeye çalışırken zorlandım, o derece. Ama bundan daha kötü bir şey var. O da gerçek hayatta yaşadıklarımın kabuslarımdan beter olması.

Aslında uykuya o kadar da ihtiyacım yok, farkındalığı yaratan dinazorlar.

O kadar kötü bir kabus gördüm ki rüyamda hayatım mahvoluyordu. Ve ben haberi aldığımda bayılıyordum rüyamda. Dayak yemiş gibi uyandım kolum bile kalkmıyor.

Ben iyileşmiştim ya. Cidden bir şeyler değişmişti. Hayatım kabusa dönünce rüyalarımın da kabusa dönmesi o kadar kötü ki. Gerçeklerden kaçayım uyuyayım diyorum bin mislini rüyamda görüyorum.

Bişi yok bişi yok bişi yok bişi yok diye teselli aradığım durumdur.

Dün tüm gece kabusla boğuştum. Uyanıyorum, geri uyuyorum kabusun devamı geliyor. Ay imdat ya. Uyandığım andan itibaren kaç saat esir etti beni. Benim rüyamda görüp saatlerce ağladığım bir durumu gerçek hayatta yaşayan insanların olduğunu bilmek de ayrı bir ürkütücü ve üzücü. Ben çok kötü bir kabus gördüm diye anlatırken insanlar gerçekten yaşıyor. Ay Allah korusun, kimseye yaşatmasın. Bilinçaltıma da teşekkürler, beni sapık, katil ve psikopat bir adamın eline esir düşürdüğü için. O görüntüler hala gözümün önünde.

Deprem öyle bir travma bırakmış olacak ki dün gece rüyamda muazzam bir deprem oluyordu arkadaşlar sanki şiddetli bir fırtınada denizdeyim gibi yatağım bir o yana bir bu yana sallanıyordu. Ulan neredeyse 15 metre bir o tarafa bi bu tarafa savurdu. Neyse ki sade kabusmuş. Emin olmak için kalkıp devrilen bir şey var mı diye baktım.

her gece karabasan ile düzenli yaşadığımız bir ilişki var

uyurken bile rahat yok bana bu dünyada

Valla dün gece bir rüya gördüm ama rüya mı yoksa kabus mu karar veremedim. Sevgilim tarafından sırtımdan vuruluyordum hemde kurşunla. Kurşunun sırtımdan girdigini resmen hissettim ve yüzükoyun yere kapaklandım. O acı ile uyandım zaten. Ayrıldıktan 1 hafta sonra bu rüyayı görmek biraz manidar olmadı mı? Bu rüyayı ayrılmadan önce görmem gerekmez miydi? Rabbim bana nasıl bir işaret gönderdin böyle...

Küçüklüğümden beri kurtulamadığim olaydır. Bu aralar nedense daha sık kabus görmeye başladım. Şu aralar gördüğüm kabuslar hep kendimi birilerinden korumaya çalışmakla alakalıydı (tanımadığım kişiler oluyor genelde). Neye işarettir bilmiyorum ama hayırlısı diyelim ya...

birkaç rüyamı anlatacaktım ama kötü rüyalar anlatılmaz dendiği için anlatmamaya karar verdim. yazıp sildim siz yine de benim kabuslar gören biri olduğumu bilin