az evvel öldüm de geldim, selam.
kalbimin atışını çok net duyabiliyorum hâlâ, o ne biçim rüyaydı öyle.
yaklaşık iki haftadır ne zaman gözümü yumsam çok korkunç rüyalar görüyorum. zaten pek fazla uyuyabilen biri değilim, iki üç saatlik düzensiz uykularla günü deviriyorum genelde. şimdi bu rüyalar yüzünden uyuduğum azıcık uykum da zehir oluyor, korkumdan tekrar uyuyamıyorum da. çok yoruldum gerçekten, rica ediyorum bitsin artık.
az önce yüzüm pompalıyla dağıtıldı, hemen ölmedim de üstelik, arkamdan söylenenleri dinledim bir süre, his yoktu, kayboldum yavaş yavaş.
dün gece kalp krizi geçirdim bak, o da hatırı sayılır gerginlikte bir rüyaydı.
önceki gece birileri tarafından kovalandım.
çarpıldım bir gece, ağzımla bir taraflarım yer değiştirdi resmen.
bir gece doğum yaparken öldüm. -bu normalde de en büyük korkularımdan zaten.-
bir gece canlı canlı doğradılar beni.
bir gece görüşümü kaybettim, her yer bulanıklaştı.
bir gece sevdiklerimi kaybettim, bu da ölüm sayılırdı.
bir gece tekrar etti kötü olan ne varsa.
her gece de şu şiiri hatırlatıyor bana ölümlerim,
---
spoiler ---
…
-“merhaba sevgilim. ölüm sürecimle özdeşleşmiş miydiniz? adı memnun.”
görünmez bir perde aralanıyor ansızın
ölüm kadına elini uzatıyor gecenin ayazından
-“memnun öldüm.”
-“bak ki memnun yaşamışsınız en azından.”
…
ateş böcekleri,
parya koma.
---
spoiler ---
ben memnun yaşamadım.