kıskançlık

of ben çok kıskanç bir insanım ya ne olacak bu halim? başkaları benim sevdiklerimle yakın olmasın istiyorum. çok mu be...

cok ilginc bir duygu.sevgiden mi güvensizlilten mi yoksa korkudan mi kaynaklaniyor bilmiyorum. ama insanin kendini yemesine sebep tabi. hic hos degil.

Bende fazlasıyla olan duygu haliyle herşeyin fazlası zararlı olduğu gibi benim için sonu hüsran oldu. Kıskançlık farklı bir duygu insan belli bir süre hoşuna gidiyor ama bokunu çıkartınca ters tepiyor.

İnsanın beynini bloke eden, kısa devre yaptıran bir duygu. Eğer güvenmediğiniz için bu his oluşuyorsa sizi stalk yapmaya iter. Size tavsiyem stalk yapmayın, illa size kafayı yedirtecek ve uykusuz bırakacak bir şey bulursunuz.

bi yerden sonra insanın canını çok sıkan his. kararında olunca tatlı oluyor ama bi yerden sonra sinire dönüşmeye başlayıp insanı tahammülsüzleştiriyor (sanırım). neyse ki bu konuda daha önce makul olanı söylemiştim (#3977326).

Dünyanın pisliğiden çekip çıkarmak istediğim her şey için hissettiğim his. En çok da kedimi kıskanıyorum, bir papatyayı andırıyor öyle ferah öyle taze ve öyle ince. Korumacılığım devreye girdiği an kıskanmaya başlıyorum bir şeyleri.

Kimsenin hayatına müdahale edebilme yetkisine sahip olduğumuzu düşünmüyorum. Bir şeyi kıskanmak ona verdiğin değeri ölçmez. Herkes istediğini yapma istediğini giyme istediği kişiyle arkadaş olma, konuşma hakkına sahip. Bizim karşımızdaki kişileri kıskanmamız onların bu isteklerinin değişmesini sağlamaz.

Bir arkadaşımın sesi çok güzel, yurtta kalıyoruz her akşam gel bir şarkı oku diyorum. Dün oda arkadaşı senin sesin kötüdür demiş, arkadaşım da yoo benim sesim güzel deyip kanıtlamak için de şarkı söylemiş. Kızın cevap ise insanı hayretler içerisinde bırakır bu senin sesin değil demiş. Canlı kanlı karşısında şarkı söyleyen kıza. Kıskançlığın kaçıncı seviyesi bilemedim. Bu nasıl kafa herkese nasip olmaz ajnajnahsks

habis duygu. ilişkilerin düşmanı. tabii ben ilişkilerdeki kıskançlık mevzusundan bahsedeceğim. yoksa çeşit çeşit kıskançlık var ancak bazı ilişkilerde gördüğüm kıskançlıklar aşırı rahatsız edici ve karşı tarafı kontrol etmeye meyilli. dozunda olan her şey güzeldir. bize kıskançlığın (özellikle kadınlara) aşk olduğu öğretildi. ya da bilinç altına yerleştirildi. aslında öyle değil. tam tersi insanı yıpratan bir şey bu. dediğim gibi dozunda olan her şey güzeldir ancak kıskançlık karşıdaki insana olan güvensizlik ve aynı zamanda kendine güvensizlikle (ki bence asıl sebebi kişinin kendine olan güvensizliği) birleşince tehlikeli oluyor. boğucu ve saygısızca oluyor. aynı zamanda kıskanç kişiyi de yıpratıyor. hem de inanılmaz yıpratıyor. neden kendinizi yıpratacaksınız ki? eğer bir insanın içinde aldatmak gibi kötü bir eylemin arzusu yatıyorsa istersen elini ağzını bağla her türlü aldatır. buna engel olamazsın. bir insanı aldatmak aslında ilk olarak kendine saygısızlıktır ve kendisine saygısı olmayan bir insandan ne umabiliriz ki? bize saygı göstermesini mi? eğer ki o kişinin kendine saygısı olduğunu ve size karşı da saygısı olduğunu biliyorsanız rahat olun. hatta direkt olarak karşınızdaki kişiyi boşverin, kendinize saygı duyun ve yaşam kalitenizi böyle bir duygu ile heba etmeyin. o zaman karşı tarafta da size saygı duyacak ve aynı şekilde davranacak. bu entrynin yazarı bunu biraz geç fark etti ancak geç olsun güç olmasın, kafalar rahat olsun. eşşşek kadar insanların hayatlarını da biz kontrol etmeyelim, o kadarı da onların sorumluluğu canım, aaa! neyse hemen bir alıntı ile bitiriyorum entrymi. bir filmde gördüm. çok güzeldi, aklımda kaldı. tamam film biraz saçma bir ergen filmiydi ama bu repliği çok güzeldi. bu konuya uygun mu bilmiyorum ama ben yine de ekleyeceğim. "birine tutunamazsın. onlara ne kadar sıkı tutunursan o kadar uzaklaşmak isterler. tek yapabileceğin onları sevmek ve ellerinden kaçmayacağını bilmelerini sağlamak."

her şeyde olması gerektiği gibi bunun da dozunda olması gerektiğini düşünüyorum.

Düşünceme göre aşkı iki şey bitirir. Birincisi güvensizlik 2. Si kıskançlık. Insan sevdiğini kıskanır sonuçta.

Düşündüm taşındım ve sonunda kıskanç biri olduğuma karar verdim. Sevdiğim insanları kıskanıyorum. Ama bu kıskançlık birilerinden, başkalarından kıskanmaktan öte bir şey. Birini seviyorsam (sadece romantik ilişkilerden bahsetmiyorum) o kişinin benden önceki zamanlarını, bensiz geçirdiği yılları kıskanıyorum. Onu öyle çok merak ediyorum ki bu merak duygum yaşadığı her anı daha kıymetli daha kıskanılası yapıyor gözümde. Keşke sevdiğimiz insanların bizden önceki hayatlarının bir kopyası olsa ve izleyebilsek, benim gibiler için güzel olurdu :)

Kıskanmak değil de paylaşamamak. Bu hayatta sadece iki kişiyi paylaşamam. Birisi de o. Tabi her şey bizim istediğimiz gibi olmak zorunda değil. Bu tiplerden nefret ederken bu tiplere dönüşmeme şaşırıyorum şuan. Belki de baştan beri boyleydim de kendime kabul ettiremiyordum. Kim bilir...

Seviyorsam kesip attığı tırnaktan saçının teline kadar kıskanırım eskiden kıskanç olmadığımı düşünürdüm yanılıyormuşum malesef :/

Bugün bir kediyi veterinere götürmek için yakalamaya çalışırken biricik peluş ayım Tombik (#4284946), kediye gösterilen ilgiden mütevellit kediyi kıskandı ve saldırdı. Hasta kedi de kaslı maslı olmasına rağmen az öteye kaçtı (O da sağlıklıyken az değildi haaa, dişi kedileri çok koşturdu). İşte bu noktada Tombik kendisinden beklenmedik bir şey yaptı: Nihat Doğan'ı dövmeye giden Pascal Nouma gibi depar atıp kedinin üstüne uçtu. Kedi kaçıyor ama nafile, hafif bir göt korkusuyla aralarına girip hanımefendiyi biraz yumurunca öfkesi geçti.

iki farklı şekilde yorumlanmış sevilen kişiye duyulan kıskançlık. "sende gördüğümü görecekler diye, ödüm kopuyor..." diye başlıyor mesela özdemir asaf'ın şiiri. burada pür bir kıskançlık var. sevilen kişiye başka insanların da ilgi duyabileceği ve sevilen kişinin de bu ilgiye duyarsız kalmamasına dair hem kıskançca hem de güvensizce bir duygu besliyor şair. bir diğeri ise mabel matiz'in bir şarkısında geçen bir söz. "göremezler canım, göremezler. sende benim gördüğümü. onlar sığ nefesler." diyor mabel. burada ise bence sevgiliye duyulan sevginin, insanlar arasında anlaşılamamasına duyulan bir kıskançlık bu. elinizde çok değerli bir mücevher olduğunu ama bunun kimse tarafından anlaşılmadığına dair bir sitem var. bu da bir nevi kıskançlık. insan sahip olduklarını da sergileme hevesindedir. hak ettiği değeri görmediğini düşününce de kıskanç tavırlar sergiler. n: edebi eserlerde insani ilişkiler adlı kitabımdan.

Kıskançlık kötü birşey özünde kendine olan güvenin var .Aşılması zor bir durum,geçmişte yaşadığın yaşatılan travmaların da etkisi büyük.güven sorunu duymak, özgüven eksikliği,aile sevgisi görmeden büyümek,sosyal hayatında insanların eleştirmesi seni ,dışlanmak ,soyutlaştırılmak bu ve benzeri travmaların herhangi bir etkisi ile ortaya çıkabilecek durum.

Yeryüzünde söylenmiş en güzel kıskançlık şiiri şu iki dizedir. Yüzünde göz izi var Sana kim baktı yarim diye anlatırdı lise edebiyat öğretmenimiz.Şu an fark ediyorum ki hastalıklı bir kıskançlığı anlatıyor bence sadece.

benim kıskançlık seviyesi: henüz üç yaşında bir kardeşim var, seni ondan bile kıskanıyorum. işte bunlar hep özgüven eksikliği.

Hep sevdiğimiz birini kıskanmak geliyor genelde aklımıza. Peki ya başka hayatları kıskanmak... Sanki hiç hissetmediğimiz bir duyguymuş gibi yok mu sayacağız!? İçten içe kıskandığım çok fazla insan, çok fazla hayat var. Varoluşlarımız farklı olduğu için asla değiştiremeyeceğimiz gerçekler yüzünden asla öyle olamayacağımız insanlar, asla tecrübe edemeyeceğimiz hayatlar...

Kıskançlık eksiklik hissiyatından geliyor. Kıskandığınız eğer bir insansa onun başkasına verdiği sevgiyi, ilgiyi kıskanırsınız çünkü size o kadar vermediğini düşünürsünüz. Kıskandığınız şayet başkasının güzelliği, hayatı, zenginliği, yaşam biçimi ise kötülük hissetmeden imrenmeyi tercih edebilirsiniz. O kıskanılan hayatların bir de hiç görünmeyen acıları vardır. Bilseniz belki hayatınıza şükrederdiniz. Herkes kendinde olmayanı istiyor ama kendindekine şükretmeyi hep unutuyor.

Sadece kardeş, arkadaş veya aşkta olmadığını fark ettim son birkaç gündür. İş görüşmesi gibi, iletişimde kaldığım bir yönetici var. Bakıyorum günlerdir LinkedIn üzerinden bir başka kızın gönderilerini beğeniyor. Aşırı kıskanıyorum. Hani bana özeldi, hani ben özel kişiydim? Bu kızla da mı aynı anda görüşüyorsunuz?

Bence ben toksiklik seviyesinde kıskanç biriyim de kıskanacağım biri olmadı hiç. İç güdüsel bi tahmin