kürk mantolu madonna

yaklaşık 10 dakika önce satın aldığım kitap inşallah pişman olmam çok önerdiler

okurken çekinip instaya snape atma da başka bişe istemez

1 hafta öncede entry girmiştim sanırım bugün bitirmek nasip oldu neyse birkaç bişeyde ben yazayım sevmenin,yalnızlığın en güzel anlatıldığı insanı harbiden içine çeken bir kitap.bazı yerlerinde ters köşe yaşıyorsunuz.sayfaları hemen hızlıca geçmek için can atarken biryandanda bitmesin istiyorsunuz.çok güzeldi

harikaa bir kitap sayfa:128 "bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim"

gecen yıl okumuştum o kitabı ve nedenini bilmiyorum ama sonunda baya ağlamıştım

okuması bir yana, halkımızın fotoğraf çekinmesi bir yana. "elitim ben" itemi gibi bir şey artık. içine değer verin mavi basım renkleri olan dışına değil.

acaba kürkü gerçek mi ınş gerçek değildir ya diye düşündüren roman.

madonna'nın aşk hayatını konu alan kitap.

küçük yaşında evlere temizliğe giden madonnanın, evin hanımında görüp çok beğendiği kürkü alması için feda ettiklerini anlatan kitap

bir sabah programında hakkında yorum yapan teyze, sınavlarda nasıl bilmediğiniz konu hakkında yarım sayfa cevap yazarsınız ya aynı olayı gerçekleşmiştir. kızmamak lazım, türk insanının genel özelliği bu bir konuyu bilmesek dahi illa hakkında konuşmamız gerekiyor.

nasıl abartıyoruz nasıl. tamam yaptılar bir cahillik, ben doğal karşılıyorum bu halktan ne bekliyorsunuz da böyle tepki gösteriyorsunuz. şaşırmadım, gülmedim; cahilliklerine tebessüm dahi etmedim. oldu bitti işte.. uzatılıp rezilliği dillendirmenin manası yok.

kürk mü mantoluymuuş madonnaydı tabii, aha dayıya sor 4 defa gittim geldim konserine

ben kitabı okudum madonnanın aşk hayatını anlatıyor ziznodnaodnwown

daha bu kadar popüler olmadan önce okumuştum gerçekten güzel kitap. sabahattin alinin yazım dilini çok beğeniyorum

ciddi ciddi siz bunu okudunuz mu şimdi , bu moda bürünecek kadar duygusal olamadım galiba .

ilerde bi ara okurum

tek solukta okuduğum bir kitap, maria purdere tabiki bende aşık oldum ( de ve ki bağlacı ile imlanın anasını sikmiş olabilirim özür dilerim ) güzel bir sabahattin ali klasiği.

o zaman erkek azminin ve kuvvetinin ne olduğunu gayet iyi anladım; dünyada hiçbir mahluk bu kadar kolay muvaffakiyetler peşinde koşmaz ve hiçbir mahluk bir erkek kadar hodbin, kendini beğenmiş ve kibirli, fakat aynı zamanda korkak ve rahatına düşkün değildir. bir kere bunları farkettikten sonra erkekleri sahiden sevebilmem imkansızdı. en hoşuma giden ve birçok hususlarda bana yakın olan adamların bile, küçük vesilelerle, bu kurt dişlerini gösterdiklerini; her ikimize aynı derecede zevk verebilecek olan beraberliklerden sonra, özür dilemeye, himaye etmeye çalışan, fakat aynı zamanda herhangi bir şekilde muzaffer olduğunu zanneden ahmakça bakışlarla yanıma sokulduklarını gördüm. halbuki acınacak halde olan, zavallılıkları meydana çıkan onlardı. hiçbir kadın, ihtiras halindeki bir erkek kadar aciz ve gülünç olamaz. buna rağmen bu hallerini bir kuvvet tezahürü zannedecek kadar yersiz bir gururları vardır... aman yarabbi, insan deli olur!... kendimde hiçbir gayri tabi temayül bulunmadığını bildiğim halde, bir kadına aşık olmayı tercih ederim…"

andım var okumayacağım.

--- spoiler --- bu akşam anladım ki bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla bağlanabilirmiş. gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim. --- spoiler ---

"seninle şöyle bir oturup konuşamadık."

tamam biz de okuduk ama hiç kahveli sigaralı fotolarını atmadık karşşşim anlatabiliyor muyum ?

"ona asla kızmıyordum, belki biraz müteessirdim. demek beni bir türlü sevemiyordu. hakkı vardı. beni hayatımda hiç, hiç kimse sevmemişti."

her yerde görmekten bıktım şu kitabı. okumayıp o kadar çok beğenen insan var ki, okuyarak beğenen insanları bulma imkanı kalmadı.

"insanlar bana hiçbir şey yapmadılar. hiçbir şey. hep ben... hep ben..."

bu kitaba dair büyük bir utancım var. çok ayıp ettim ben bu kitaba. hayranları duyarsa beni keser diye korkumdan buraya yazamicigim.

hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık , adeta bütün insanlara dağılmıştı..

"evden çıktığında bir şey unuttuğunu fark ederek duraksayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet ümidi kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm."

seni seviyorum..deli gibi değil gayet aklı başında seviyorum

2 aydır çantamda gezdirip yarısına kadar okuduğum kitap. ara ara okuduğumdan mı yoksa fazla dillendirildiği için mi bilmiyorum ama kesinlikle keyif almıyorum. kararlıyım bitireceğim.

"bir insana bir insan herhalde yeterdi"

okumadığım kitap. garip dimi? kasten okumamazlık yapmıyorum aslında. sabahattin ali değerli bir edebiyatçı. bunun farkındayım lakin kürk mantolu madonna kitabını okuyup kahve ile fotoğrafını çeken tipleri gördükçe kitaptan soğuyorum. kitabın eski bir nüshası var elimde ama henüz okumadım. bilmiyorum, sınav döneminden sonra bir deneyeceğim nasipse...

kitabın adını bir yerde duyunca aklıma raif efendi , maria puder ve muhteşem aşkları gelmiyor funda özkalyoncu geliyor anlıyor musunuz ?

kitabı okumadan bi uzaklaşmıştım bi ara gördükçe midem falan çalkalanıyordu sonra aldım okudum bi kaç tur daha döndüm güzel kitap vesselam ama kahvesiz olursa can yılmaz yapmasa bende yapacaktım şalgamla foto atacaktım instagrama adam ayranla atmış adımız özentiye çıkmasın şimdi:)

'içimde yarım kalmış bir konuşmanın hüznü vardı..' (bkz: sabahattin ali)

daha populer değilken okudum ben.sonra herkesin eline düşünce bi kusma hissi geldi.ama yine de çok güzel kitap.tavsiye ederim.

popüler kültüre meze olduğu için çok sonradan okuduğum kitap. bilinmesi ve okunması güzel. fakat bu kadar her yere kitap cümleleri yapıştırılması hoş değil.

i̇yice orospu oldu kitap herkesin elinde

yine gözler yaşlı. raif efendi'de kendimi buluyorum. her cümlesi de altı çizilecek cinsten. serenad'dan sonra en sevdiğim kitap oldu. okuyun, okutturun

"bir ümidim yok. bu sondu. artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok, lüzum da yok."

filme çekiliyormuş bir habere göre (bkz: marion cotillard) oynacakmış filmde

bi fatih terim değildir :d

defalarca kez okusam da şu iki replik bende hep derin bir etki yaratır. 1- " - berlin'de yalnızsınız değil mi? - ne gibi? - yani... yalnız işte... kimsesiz... ruhen yalnız... nasıl söyleyeyim... öyle bir haliniz var ki. - anlıyorum. anlıyorum... tamamen yalnızım... ama berlin'de değil... bütün dünyada yalnızım.. küçükten beri.. - ben de yalnızım. boğulacak kadar yalnızım... hasta bir köpek kadar yalnız. " 2- " ona asla kızmıyordum, belki biraz müteessirdim. demek beni bir türlü sevemiyordu. hakkı vardı. beni hayatımda hiç, hiç kimse sevmemişti."

az önce bitirdim kitabı. i̇çimde derin bir hüzün oluştu. --- spoiler --- ama bir kere kırılmıştım. hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi --- spoiler ---

okumak için neden bu kadar geciktiğimi anlamadığım kitaptır. (bkz: aşık olunan kitap karakterleri) (bkz: raif efendi)

birbirimize rastlamadan evvelki hayatımız sahiden birbirimizi aramaktan başka bir şey değilmiş... sabahattin ali

(bkz: sarıı sarıı titrettin beni)!