küçükken korkulan şeyler

allah. daha sonra acziyetini gördükten sonra dalga geçmeye başladım.

hurdacı .s annem bak şımarırsan seni alıp götürcek derdi hala bir miktar korkarım

(bkz: gulyabani) çocukken izleyipte ben korkmadım diyen ala boynuzlu gavattır.

kediler tabii ki

küçükken annemden çok korkardim. büyüyünce daha çok korkar oldum.

belki üstümüzden bir kuş geçer şarkısı,nasıl bir kafa yaşıyordum bilmiyorum amk xjns

kuzenimi ari koruyucu kiyafetinin icinde gormustum uzayli sanip aglamistim.

palyaço. korku değil belkide ilk defa gördüğümde annemin cebine girmeye çalışmıştım ltövkdögoörmgçvkfö verdiği kek de bayattı burnunu s....

benden 15 yaş büyük halamın oğlunun sakallı haliyle başına yazma dolayıp ben annenin demesinden korkardım o zamandan belli sakallı adam nasıl annem olabilirdi ki sonra bu çocuk niye böyle

savaş gerçi hala korkuyorum da neyse

kapının arlasına asılan ceket gece gece gölgesi adam gibi durur da gözünü açtıkça sıçarsın korkudan

çilli oyuncak bebek

üç harfliler (bkz: arkana sakın bakma , orada bakıyor sana )

kendi evim haricindeki banyolara girdiğim zaman küvet varsa korkardım. sanki küvet bana ne yapacak hsjdkf. niye bilmiyorum hala küvetler korkunç gelir . bir de yüzümü yıkarken falan gözlerimi kapatmak.

kayıp balık nemo animasyonu vardıya orda dişçinin yeğeni mi ne vardı ordaki dişi telli kızdan korkuyordum.

7-8 yaşlarındayken ailem tarafından yaz kuran kursuna kayıt olmuştum. camiye. neyse düzenli olarak giderken bir gün dersteyiz. hicbisey bilmediğimdendir ki cami hocasına demiştim ki "öğretmenim allah nerede?". bana eliyle işaret ederek yukarıyı göstermişti. ama bi sorun var ki ben hâşâ allah'ı tavanda zannetmiştim. çocukluk işte. o günden sonra tavandan korkar oldum. hep dua ederken tavana bakar dua ederdim. kötü bişey yaptığımda camiye gelir tavandan özür dilerdim.

kapalı kara çarşaflı kadınlar

hacı amcalar

ben küçükken karanlıktan vs. korkmazdım ama bir dönem, evimizin yanında cinayet işlenmesinden dolayı evde tek gezinemiyordum. daha doğrusu, evimiz dubleksti ve yukarıya çıkınca ödüm kopuyordu. kısa bir dönemdi, geçti sonra.

ramazan davulcuları ve hala korkarım.

çingene'

90larda ve 2000 lerde çocuk olup 'sürahi nine'den korkmayan serefsizdir

dışardan eve geldiğimizde kapının kilidini açarken dua ederdim hep inşallah hırsız girmemiştir diye ve uyurken eve fare girmesinden de korkardım ayrıca

kaçırılmaktan çok korkardım.

palyaçolardan korkan bi ben mi vardım la hâlâ korkarım gerçi de neyse

ben traktörden korkardım. ön profilden o farlar resmen hortlak gözü gibi gelirdi.

sürekli arkamda birinin olduğunu düşünmem. eşek kadar adam oldum hâlâ duvara kıçımı döner yatarım biri gelirse göreyim diye.

karanlık koridorlar. sebebi aslında şöyle bir olaya dayanıyor: sanırım 5. sınıfa gidiyordum. yılbaşını geçeli bir kaç gün olmuş işte. bizim yerel televizyonun haberlerini izliyoruz. bir kaçırılma olayından bahsediyor sonra da kızın fotoğrafını gösteriyor. ulan herkes de sessiz zaten haberi dinliyor. başta sadece kızın yüzündeki ifadeden korkmuştum azıcık. çok takmamıştım. ama ne oldu ki ben tuvalete gitmek için bizim zifiri karanlık koridora girdim orada işler değişti... düşünün şimdi, maksimum 10 yaşındasınız karanlıkta o kızın silueti (yanlış yazdıysam affola) bir anda hayal de olsa beliriyor. hiç alakanız olmasa da sanki ölmüş de ruhu sizi izliyormuş gibi hissediyorsunuz. tam 1 yıl ışıkları açıp tuvalete gittim. nereye gidersem gideyim. bir yıl sonra unutur gibi olmuştum. aklımda silik bir izden ibaretti artık. ta ki, biz yine yerel televizyonu açana dek. unuttuğum, korkumun geçtiğini, daha da korkmayacağını sandığım o kızın yüzünü yine görmüştüm. anında suratım değişti. bu sefer ise yakamı o kadar kolay bırakmayacaktı. 4 ay sonra kızın cesedini bulsalar da ben resmen kızın ruhunu, siluetini gözümün önünde görüyordum. beynimin içinde sürekli benimle konuşuyordu. geceleri uykudan sıçramama sebep oluyordu başlarda. sonrasında ise... sese alışmaya başladım. muhtemelen sadece beynimin oyunu ama halen arada duyarım o sesi. artık etki etmez ama.. sanki bunu anlamış gibi ara ara kendini bana belli eder... ederdi en azından... ta ki ben olayın üzerinden tam dokuz sene geçtikten sonra kızın internetten bulduğum resmine bakıp, o son korku parçasını da attığım dakikaya kadar. ama beni bırakmadan önce boğazımı tıkayan bir his bıraktı. hani bir isteğiniz yarım kalır da o başarısızlığınızın verdiği bir his olur ya. aynen öyle bir şeydi. sanırım o korkudan geriye kalan tek şey de o oldu. garip...çok garip değil mi?

(bkz: çöp kovası ) Her sabah bunun boşaltıldığını bilmiyordum. İçine ne koyarsak öğütüyor zannediyordum.Hatta içine bir şey atacaksam atıp kaçıyordum beni içine çekip öğütmesin diye. (bkz: seni çöpe atarım)

Cinlerden ve karanliktan korkardım gerçi hala da korkuyorum

Çöpçü... Canım abim çöpçü her geldiğinde seni de kamyona atıcak dediği için çöpçü fobim oluşmuştu

(bkz: hindi) Büyükbabam öldüğü zamanlar bir süreliğne büyükannemim yanında kalmam gerekşyordu.sabahları kendi evimize gelip ordan da okula giderdim. Tam bizim evin 100 bilemedin 150 metre ilerisinde amcamların evi var ve amcamın bir sürü hindisi var.her sabah kâbus gibi üç tane erkek hindi yolumu kesiyordu.kabarıp üzerime geliyordu.onlar yüzünden çok yol uzatmışlığım var ve hâlâ bile hindi gördüğüm zaman ufak bi tırsarım.

(Bkz: siyah zeytin) Sürekli siyah zeytin yiyen esmer kuzenimden dolayı çok zeytin yersem esmer olacağımı zannederdim ve belli bir yaşa kadar siyah zeytin yiyemedim. Güzel günlerdi keşke tekrar şu kafayı yaşayabilsem :d

(bkz: Allah) (bkz: Tek yol islam) BİR TEK DİLEĞİM VAR ALLAHINIZDAN KORKUN YETER

Ben ve çevrem beyaz tenli, herkes öyle sanıyorum, bu yüzden esmerlerden korkuyordum dökddlskldkskd

Geceleri yorganın altından yatağın kenarına doğru kolumu çıkarınca bi şeylerin dokunacağını sanıp yorganla bütünleşirdim

anneyle babanın ayrılması

ben kediden çok korkardım ya rüyalarıma girerdi çoğu zaman

Eskicilerden xksks

Hatırlıyorum annem ile babamın ölmesinden hem korkardım hem de bir gün öleceklerini düşünüp üzülürdüm

belediyenin böcek ilaçlama makinesinin sesi

Süt kardeşler filmindeki gulyabani. Çocukluğumun korkulu rüyasıydı.