küçükken korkulan şeyler

annemi ve babamı kaybetmekten korkardım, hatta küçükken her gece allahım üçümüzün canını da aynı anda al derdim fakat olmadı...

büyüyememek. marifet sanıyorduk hepimiz, ne bilelim böyle olacağını.

red kit.çok mantıksız ama odanın camına vuran şekiller ona benziyordu her an cama ateş edecekmiş gibi geliyordu

holde bir tane ayna var bizim odamdan görülüyor. yataktayken bile görünüyordu sürekli aynada bir hareket bekliyordum, hayalettir, canavardır. çıksa altıma sıçıcam ama ısrarla bekliyordum senelerdir çıkmadı arada yine bakıyorum gelen giden var mı diye

canavarların beni yemesi. tek yattığım için yatağımın dayalı olduğu duvarı anne bellemiştim ona sarılmaya çalışıyordum.

chucky mi ne vardı o orospu yüzünden 2 ay uyuyamadım ben.heryerde gölgesini görüyordum kaşarın

sayılar benim kabusumdu. gözlerimi kapadığım an üstüme üstüme gelirlerdi ve uykumu çalıp korkuturlardı. bazen gözlerimi kapadığımda hâlâ etkisini hissediyorum. bir sürü sayı kılığına girmiş karabasanımsı şeylerdi.

herkes balkondayken evin içine bir şey almaya gitmekten acayip korkardım

sabah ezanında havlayan kopeklerden korkup uyuyamazdım. hala daha uyuyamam.

babamdan ötesini bilmem valla.

karanlık gece tuvalete gitmek öğretmenin sözlüye kaldırması

"sakız çiğnersen bıyıkların çıkmaz".

anne ve babamın yaşlanınca hemen öleceğini düşünüyodum bu yüzden de her gece hesaplardım bu yaşımda onlar kaç yaşında olacak diye

ölüm

şemsiyeden korkuyormuşum. girilmemin istenmediği bir odanın kapısının önüne şemsiye koyuyorlarmış, giremiyormuşum.

teletabilerdeki hortumlu süpürgeden çok korkardım. hölölöpöplpölölö diye girerdi kadraja amına kodumun düşük voltajlısı.

(bkz: hoko dede) diye bi şey söylerdi bizimkiler ondan korkardım neye benzediğini bilmiyorum ama çocukları kaçırdığını söylerlerdi

itfaiye sireni

küçükken sabah uyanınca gözlerimi açamazdım çapaklarım birbirine yapışırdı bir daha gözlerim açılmayacak diye korkardım yetmezmiş gibi abim onu sinir ettiğimde bana gelip bu gece gözlerine yapıştırı dökücem diye tehtid ederdi ağlardım

arçelik reklamlarındaki çelik robot

dabbe , çok çocuk uykusuz kaldı

turist ömer uzay yolunda.o tuz için yaptıkları kulakları falan var hala bi kez izleme cesareti gelmedi

gulyabani

babamın aniden gitmesi. hala korkarım bundan, hele gece nöbetine gidince içim içimi nasıl yiyor anlatamam.

bozacıdan çok korkardım geçerken booozaaaaağğğ diye bağırışından

kara çarşaflı kadınlardan korkardım annem yemek yemezsen seni eteğinin altına alıp kaçırır derdi

kutup yıldızından çok korkarmışım kolay kolay dışarı çıkaramazlarmış çığlık atıp içeri kaçarmışım çok saykoymuşum ya nxhnxzjn

babannemlerin evinde uzun bi koridor var koridorun sonundaki odanın kapısı genelde açık olur, kapının karşısında çok eski bir ayna var. büyük kuzenlerim hep beni "o aynanin içinde göz var" diye korkuturlardı o koridorda yürüyemezdim bile. bide saklambaç oynarken dolaba saklanmaya korkardım içinde el var diye. bu olay bizde hep büyük olan akrabanın küçük olana yaptığı bir gelenek haline geldi ilk kim buldu çok merak ediyorum.

dünyanın sonu gelecek diye çok korkardım geceleri uyuyamazdım en son anneme söylemiştim o konuşup beni rahatlatmıştı

süt kardeşler filmindeki gulyabani. filmin izlendiği gün uyuyamazdım.

papatyalardan korkardım. hatta papatya tarlasının içinde feryat figan ağladığım bi fotoğrafım da mevcuttur. bir de kelebekten korkardım ki hala korkuyorum.

bülent ersoy aq tv de gördüğüm an odadan kaçıyordum

davul, zurna. her düğünde ağlaya ağlaya kendimi yerden yere atardım.

Komşumuzun şu şekilde aptal bir halısı vardı ve tam da giriş kapılarının önündeydi. Evlerine girmeye korkardım, sanki halı canlanıp bacaklarımdan tutacakmış gibi. Çocukluğumun travmalarındandı işte.

geceleri aynaya bakmaya korkardım. ulan birisi gece bakınca cinleri görürsün dediydi altıma sıçmıştım geceleri koridordaki aynanın önünden eğilerek geçerdim aq

neden bilmiyorum ama reha muhtardan çok korkardım.o haberleri sunmayı başlayınca kaçardım.

karanlık. hep o karanlığın içinden birşeyler çıkacak sanırdım

stv ve kanal7'de çıkan her şeyden korkuyodum ya mahmut tuncer'in programı dahil.

mahallenin delisi zöhre. eve gelmemi istediğinde annemin deli zöhre geliyo demesi kafiydi.

ramazan davulcusu daha çook küçükken "pende oyuç tutçam" diyip sahura kadar uyumayınca annem "davulcu geliyo bak" diyip yorgan altına saklanıp "gittimi anne" dediğimde ben uyuyana kadar annem gitmedi diyerek kandırdığı günler. ne zaman sahurda duysam bir irkinti gelir...

babannemin evinde büyük büyük dedemin resmi asılıydı gittiğimizde yattığımız odada ben eve gelince o resim ortadan kalkardı :d

'anneni mi yoksa babanı mı daha çok seviyorsun?' sorusunu duymak

inek. hala inek. hep inek.

küçükken gece olmasını istemezdim,korkardım. şuan gündüzlerden korkuyorum.

o halka filmindeki kızdan korkuyordum

sarı siyah kıyafetli bi adam.kim olduğunu bilmiyorum sadece rüyamda görürdüm.rüya dedigimde film gibiydi her ay serinin yeni filmi çıkıyordu.

harry potter hayranıyım felsefe taşında voldemortu görünce çok korkmuştum. tipini siktimin suratsızı.

büyümekten korkuyordum ve başıma geldi

şimşekten korkarım

evde sensörlü lamba vardı her gördüğün de beni yanardı anlamazdim çocuksun bee nerden anlican her seferinde korkardım ordan geçerken allah affetsin lambayi az şikayet etmedim yine olsa yaparım çat diye yanılır mi o.ç. lamba seni aklımı alıyodun