intihar

yapmayın etmeyin düşünmeyin bunları sevgili yazarlar. bence hayat her şeye rağmen yaşamaya değer :) yine de siz bilirsiniz

Evet, uğruna ölünecek bir şey yok belki ama uğruna yaşanacak ne kaldı?

Etmeyin ulan etmeyin, lütfen etmeyin.

Bu dünya sınırları içerisinde ölmek bile bir çare değil,o kadar diyorum.

Bir tercihtir. Nihayetinde ölümün kazanacağını bilerek yaşamıyor muyuz? Albert caraco'nun dediği gibi ölüm için yaşamıyor muyuz? İnsan pek de vazgeçebilir. Artık ileriye dönük planlar yapmaktan sıkılmış olabilir. Boşluğun ve kaosun arasında gün saymaktan bıkmış olabilir. Okuyorum buralarda, kalanları cezalandırmak falan denmiş intihar için. Bu Öyle bir şey değil.. Cezalandırmak değil bu. Bu bir vazgeçiş. Geride kalanları umursamamak.. Nitekim Sonuçta bir tercihtir. Stay'de tristan reveur'un dediği gibi "zarif bir intihar üstün bir sanat eseridir."

10 yıldan fazla oldu hep erteliyorum ve daha zamanı değil

(#4011519)

Eşiğindeyim.

umutlar tükenince gelen kaçınılmaz son.

Arkamdan dökücelek bir kaç göz yaşıyla birlikte sorumluluğumun kalmasını gerektirmeyecek boktan bir hayat olarak nitelendirilmeye başlanır. Yapmayın lütfen, düştüğünüz ve kalkamayacağınızı düşündüğünüz o yerden birinin eline tutunarak değil de kendinize sarılarak kalkın. Siz varsanız ve alabildiğiniz bir nefes daha varsa boğazınıza tıkamayın o nefesi. En derininden bir kez daha çekin ciğerlerinize ve kendinize hiç olmadığı kadar inanın. Üstesinden gelebilirsiniz.

"intihar edeceksek yaşayarak edelim"

Çok sevdiğim bi şarkı sözü şöyleydi; “ EN PRATİK ÖLÜM ŞEKLİ YAŞAMAK OLSUN “. Bu şekilde ölücem. Başarısız geçen girişimlerimden sonra yaşayarak intihar etmek daha mantıklı geldi amk.

Yaşıyorum inatla, bu benim intiharım

bütün dünyevi acılara son vermektir.

Tanrıya davetsiz misafir olmaktır

İntihar edenin ardından genellikle söylenen, nasıl yaptı bunu aslında hiç de böyle bir şey yapacak insan değildi gibi cümlelerdir. Bir insanın içinde ne gibi çıkmazların nasıl travmaların olduğu hiçbir zaman görünmez. Ondan dolayıdır ki her insanın bir intihar potansiyeli mevcuttur ve bunu yapması için bazen nedenin olması da gerekmez.

Her defasında ya ölmez de sakat kalırsam diye, yapmaktan vazgeçtiğim eylem...

"intihar, bilmediğiniz bir yerde giden dolmuştan inmek gibidir, dolmuşun sizi evden uzaklaştırıyor ya da eve yakınlaştırıyor olma ihtimalini çöpe atmaktır."

Bugün Bursa’da görev yapan 35 yaşındaki bir doktor, Uludağ’da kendine serum vererek intihar etti. İntihar notunda ise meslek hayatında yapılan baskılardan bahsedip bu duruma nasıl geldiğini anlattı hem de tam 6 sayfa. 6 sayfayı dolduracak kadar baskıya maruz kalmış gencecik kalp damar cerrahı asistanı...Umarım bu intihar notu yayınlanır ve insanların ne kadar zorluk altında topluma faydalı olmaya çalıştığı görülür. Evet her meslek zor her mesleğin kendine göre sıkıntıları var ama yakın zamanda başlayan ve gün geçtikçe artan doktor şiddeti artık doktorları maalesef ki intihara kadar sürüklemekte. Doktorlar, doktor adayları, asistanlar sadece hastalar tarafından değil aynı zamanda kendilerinden üst kademedeki meslektaşları tarafından da sert bir şeklinde mobbing’e maruz kalmakta. Hem çok zor bir eğitimden geçip hem de üstüne bu baskılar doktorların gün geçtikçe psikolojisini daha da alt üst etmekte. Her meslekte iyi veya kötü vardır hiçbir zaman “Evet şu meslekteki herkes mükemmeldir” diyemeyiz ama herhangi bir meslek grubunu da gün geçtikçe değersizleştiremeyiz. Umarım son olur. Umarım bu ülkede her meslek grubu hak ettiği değeri görmeye başlar... umarım...

Haberciliği batsın bunların , çoğu haber sitesi “lüks araç” vurgusu yapmış. Bir can gitmiş, gitmemesi gereken bir can,ama lüks araç daha önemli (!) gorsel

Hayata dair huzursuzlukların ve insanı hayatta tutan bağların yahut gerekçelerin bu huzursuzluklar yanında pek bir anlam ifade etmediği an bu huzursuzlukları sonlandırmaya dair alınan bir karardır. Bazen bir anlık bir tepkidir bu bazen de bir sürecin içinde elde edilen çıkarımın eyleme dönüşmüş halidir. Her canlının kalıtsal olarak taşıdığı hayatta kalma güdüsünü göz önünde bulundurarak radikal bir karar ve eylem olduğunu ifade edebilmek gerekir.

Ne hayallerle seçilmiş, yapabilmek için yıllarca yol kat edilmiş o mesleğin, insanın hayattan kopmak isteyecek kadar zor bir hale getirilmesi... Kim bilir neler yaşadı ki herkesin imreneceği hayatından, yaşamından geleceğinden vazgeçti. Çok üzücü.

İntihar eden doktorun mektubunun bir kısmı yayınlanmış. Bilinci gayet açık... Fakat bunları okumadan önce, birçok hocasını ve hastaları yani insanları suçladığını yazmışlardı sosyal medyada. Oysa yayınlanan yazısında olay öyle gözükmüyor. Evet insanlardan bunalmış vs ama. Bizzat yaptığı bir suçlama yok. Haber : Bursa'da intihar eden asistan doktor...

t: kaçış. uludağ'da intihar eden doktorun mektubunu okumamak için çok direndim. yayımlanması ne kadar etik onu hiç tartışmayacağım ama okudum. ne zaman intihar mektubu okusam berbat hissediyorum. intihar edecek cesaretim olmadığı için mi yoksa yaşamaya devam edecek kadar cesaretli olduğum için mi bilmiyorum ama günlerce kendime gelemiyorum. hayallerinden bahsetmiş. yaptıklarından ve yapamadıklarından. hepimizin var aslında. ben hep, hayaller bizi hayata bağlıyor diye düşünürdüm. ama öyle de değil gibi duruyor. hayallerine rağmen vazgeçmiş, sessiz sedasız gitmiş. belki uzun süredir bunu anlatmaya çalıştı anlamadılar. intihar kelimesi genelde gülünç gelir ya insanlara, belki söylediklerini anlasalar şu an o mektup o ölüm hiç olmazdı. bilmiyorum. sevdiklerimizi iyi dinlememiz lazım, her seferinde bunu görüyorum sadece. uyguluyor muyum bilmiyorum ama elimden geldiğinde herkesin yanında olmak istiyorum. belki sevdiğimiz insanlar da bu psikolojide, belki onları duyamıyoruz. bu çok acı olur. evet, ölmek için çok fazla sebep bulunur. ama yaşamak için de çok sebep var. ya da kendimi kandırıyorum. neyse, demem o ki çok üzüldüm, çok kalpten üzüldüm. umarım gittiği yerde, burda yaşayamadığı mutluluğu ve huzuru yaşar.

bu ara ciddi ciddi düşünüp duruyorum, çok garip. kafamda senaryolar kuruyorum hep, tehlikeli bir durum yok ama kendime kıyamam bence. az önce hançer buldum evde, süslü püslü güzel de bir şey. boynuma şöyle tek hamlede deriin bir çizik atsam nasssılll olur acaba diye düşünmedim değil. o an fotoğraflansa güzel olabilirdi, kanın tenimde duruşu, akışı filan. ama sadece o an. sonra o kan kuruyacak; rengi değişecek, kokacak. ölümün çirkinliği bedenimde canlanmaya başlayacak. not cool. öyle yani. niyeyse paylaşayım dedim, yazınca belki ne bileyim herhangi bir şey olur diye herhâlde. yazmak rehabilite biraz. çok sıkıldım evde, çok.

"Uykumdan uyandırıp ağlatan bir acıydı."

insanın kendi kararı ve kendi iradesiyle hayatına son vermesidir. aynı zamanda baba sosyolog emile durkheim'in kitabıdır. durkheim'in sınıflandırmasında 4 tip intihar vardır. 1- Egoist (Bencil) intihar: Bireyin toplumsal çevresi ile bütünleşememesi sonucu oluşan intihardır. Bir anlamda bireyin toplumsal bağının zayıflaması ya da kopması, intihar eğilimini artırmaktadır. Örneğin Katolik kilisesi mensupları toplumla daha bütünleşmiş oldukları için, intihar eğilimlerinin de az olduğunu iddia eder. Öte yandan bireyciliğin daha yüksek olduğu Protestanlıkta, birey ile toplum arasındaki bağ daha zayıftır. Dolayısıyla bu durum, Protestanlar arasında egoist (bencil) intihar oranlarının artışına yola açmaktadır. Öte yandan Yahudiler, tarih boyunca çok fazla dış baskıyla karşı karşıya kaldıkları için, diğer dini gruplara göre kendi aralarında daha çok bütünleşmişlerdir. Bu durum, Durkheim’a göre Yahudiler arasında, intihar oranlarının düşmesine yol açmaktadır. Durkheim, aile bağlarının zayıflamasının, egoist intihar oranlarını artırdığını ileri sürmektedir. Aile bağlarının güçlülüğü ölçüsünde, intihar eğilimi zayıflamaktadır. O’na göre, burada asıl belirleyici, aile üyelerinin kişilik özelikleri değil, aile bağlarının gücüdür. Bu sebeple bekarların egoist intihar eğilimleri, evlilere göre daha yüksektir. 2- Altruist (Elcil) İntihar: Bu intihar türü egoist intiharın zıddıdır. Kişinin toplumla bağının çok güçlü olmasından kaynaklanır. Burada birey, grup kuralları ve normları gereği intihar etmektedir. Örneğin, Hint kastlarında dul kalan kadının, kendisini cenaze ateşinde yakmasının beklenildiği ifade edilir. 3- Anomik (Kuralsızlık) İntiharı: Durkheim için anomik intihar, toplumdaki normların çözülmesinden kaynaklanan bir intihar türüdür. Özellikle ekonomik kriz dönemlerinde, toplumu bir arada tutan kurallar (normlar) çözülür. İnsanların davranışlarında kullanabilecekleri ölçüt bulmaları güçleşir. Nitekim kriz dönemlerinde intihar oranlarının ani yükselişine tanık olunur. Bireyin yaşamındaki olumlu veya olumsuz bir kesinti, son derece streslidir. İstikrarlı bir toplumda insanlar aşağı yukarı neler olabileceğini kestirir ve beklentilerini de ona göre ayarlar. Ekonomik düzendeki olumlu veya olumsuz ani bir değişiklik sınırları ortadan kaldırır. İyi ve kötünün ne olduğu konusundaki standartlar muğlaklaşır ve geleneksel davranış kalıpları yol gösterici olmaktan çıkar. Başarı ve başarısızlık arasındaki hat, bulanıklaşır. Yine boşanmaların yüksek ya da kolay olduğu ülkelerde, anomik intihar oranının yüksek olduğu ifade edilmektedir. 4- Fatalist (Kaderci) İntihar: Bu intihar türünü Durkheim, net olarak ortaya koymamıştır. Anomik intiharın zıddıdır; bireyin üzerinde baskı yapan kuralların katılığından kaynaklanır. Durkheim buna köleleri örnek verir. Ancak bu intihar türünü Durkheim, sadece bir dipnot olarak açıklamıştır. Bir intihar olayı, birden fazla intihar türüyle benzeşebilir. Örneğin, Durkheim, insanlar boşandıklarında, egoizmin ve anominin birlikte yer aldığını ifade etmektedir. Özetle ifade etmek gerekirse Durkheim, üç ana intihar türünü belirmiş ve bunların temelindeki sosyolojik faktörleri ortaya koymaya çalışmıştır. Birey ve toplum ilişkisinde toplumun belirleyiciliğini savunanlar açısından Durkheim’ın bu çalışması son derece önemlidir. Öte yandan günümüzde konuya “birey mi toplumu, toplum mu bireyi belirliyor” gibi, dar bir deterministik ilişki içinde bakmak yerine, bunu karşılıklı etkileşim süreci olarak düşünmek daha doğrudur. intihar etmek insanlar, bu düşünceyi aklına getirip depresyona girmiş, depresyonu ben gibi yense bile ara ara intihar çok çekici bulan insanlar, aslında egoist intihar etse ya da etmeye meyilli olsa da aslında en çok onlar yaşamayı ister. onlara dokunun, onlarla ilgilenin. her ne kadar benimle ilgilenmeseniz de, haydi eyvallah. ben kaçar.

İntihar haramdı biz de yüzümüzü astık. -Muhsin Ünlü

coming soon inş.

İnsanın geldiği son noktadır.Genelde insanlar bu raddeye tek başına gelmezler ama kimse bunu kabullenmek istemez

Asla tercih etmeyeceğim ama çok düşünüyorum bunu. Kimseye de söyleyemiyorum. Zor süreçler bitiyor ama yaralarının izleri kalıyor. Bazen o izler öylesine kötü hissettiriyor ki "ölsem daha az hisseder miyim?" diye düşünmekten kendimi alamıyorum.

Cesur oldugumuz bir gun...

yorulduk ya. valla. bunu yaparak ailemi üzmek istemem ama tedavisiz bir hastalığa kapılsam ya da bir anda gidiversem olur. benim tercihim olmaz ailem yine üzülür ama “fark edemedik, engel olamadık” diye suçlu hissetmezler. sabah bunları yazdığım için belki pişman olucam ama şu anki ruh halim bu elimde değil.

(bkz: beceremedik abi)

iki güne bir yukarı çekilen başlık. o'lum ilgi çekmek için mi yapıyorsunuz bunu? ölmeyi bayılmak mı sanıyorsunuz klişe tabirle? size sınırda çalışan arkadaşın bana attığı donmuş ya da nehirde boğulup aylar sonra su yüzeyine çıkan kim olduğu belirsiz göçmen cesetlerini göstereyim de aklınızı başınıza devşirin ve halinize şükredin. her şeye rağmen yaşamak güzel o'lum, hem de her şeye rağmen kendinize gelin.

Bizden daha kötü durumda olan insanların olduğunun farkındayız hepimiz arkadaşlar. Ama lanet olsun ki bunu bilmek bizi daha mutlu biri yapmaya yetmiyor, nefes almamızı kolaylaştırmıyor. Her sabah ağlamaklı uyanmak, her gece ağlayarak uyumak, çıkmazda ve yorgun hissetmek de kolay değil. Zaten yeterince kendimize hapis oluyoruz bir de nankör hissettirmeseniz baya iyi olur gibi.

Belki bir gün...

Hayatım boyunca hep ben istedim hep söylerdim de çünkü bu hayata bu dünyaya gelmeyi ben istemedim sorsalardı istemezdim de sonra henüz 33 yaşında iki çocuğu olan abim benden önce davranıp kendini astı.. O öyle kolay değilmiş işte öyle olmuyormuş.. Geriye kalanların yıkılışı neyse ağlamıcam

İnsanlar intihar etmek istemez. Sadece yaşadıkları hayatı yaşamak istemezler. Ülke şartlarında herkesin benzer düşüncelere sahip olması çok doğal. Ki sadece genel bir konu olan maddi sıkıntıdan bahsediyorum. Kim bilir özelde kim neler yaşamıştır. İnsanların çocukluktan itibaren psikoloji eğitimi alması gerekiyor. 1 sözünüzle bile karşınızdaki kişide travmaya neden olabilir, ona psikoloji şiddet uygulayabilirsiniz. Tabii bir insan olarak belli başlı kuralları öğrenmek her bireyin yapması gereken bir şey. Ne yazık ki bazıları sadece yargılamayı ve daha çok etrafındaki insanlara zarar vermeyi seçiyor. İnsan psikolojisi soyut bir şey diye kimse umursamıyor. Klişe, saçma sapan teselli cümleleriyle geçiştiriyor ama inanın bunlardan çok daha fazlası. İnternet çağındayız Yotube’da size iyi gelecek/ daha iyi bir insan olmanızı sağlayacak videolar var. (bkz: İzzet Güllü) İnsanlık olarak üzerinde durmamız gereken en hassas konu bu.

Çok büyük günah olmasa ülke nüfusunun 3 te 1 i şuan diğer taraftaydı. İnsanlar o kadar iğrenç ki yaşama sevinci bırakmıyorlar bize. Mesela ben çok düşündüm, ama Allah yanımdaydı ve bu karardan vazgeçtim. Bakalım... sonumuz hayır olsun

Eminim her insan bir kere düşünmüştür doğrusu ben bir çok kere düşündüm hala da aklımdan geçer ve herkes için buna engel olan bir sebep vardır. Benim için öbür taraf ve Allah korkusu bu yüzden yapamıyorum. Bir de diğer taraf için kendimden emin olsam bugün ölsem bile sorun değil diye düşünürüm sonuçta ölmek bizim hissedemeyeceğimiz bir duygu sadece geride kalanlar için acı vericidir.

İçimde biriken öfke beni ölümün kıyısına itiyor. Kendinden nefret eden bir insan yaşamayı sevebilir mi? Yaşamak ağır geliyor gayrı. Ölümün hakikat olduğunu bildiğim halde intiharı düşünmekten kendimi alamıyorum...

ameliyatımı icra ettim. hiçbir ağrı duymadım. kan aktıkça biraz sızlıyor. kanım akarken baldızım aşağıya indi. yazı yazıyorum, kapıyı kapadım diyerek geri savdım. bereket versin içeri girmedi. bundan daha tatlı bir ölüm tasavvur edemiyorum. kan aksın diye hiddetle kolumu kaldırdım. baygınlık gelmeye başladı. canib-i zabıtadan gelecek tahkik memuruna size anlatmağa mecbur olmadığım bazı esbabdan dolayı terk-i hayata mecburiyet gördüm. kendi kendimi öldürdüm. benim yazım ve imzam alem-i matbuatta bulunan muharrirlerce malumdur. binaenaleyh beyhude işgüzarlık edeceğim diye zaten matem içinde bulunacak familyam azası hakkında bi-lüzum tahkikata girişip de onları iz'ac etmeyiniz. şu itirafnamem intiharın vukusunu müsbittir. sizin vazifeniz kağıdı alıp bir jurnal ile makama takdim etmekten ibarettir. vücudumu teşhir olunmak üzere mekteb-i tıbbiyye'ye teberrüan bahşettim. cenaze oraya naklolunmalıdır. -Beşir Fuad, 1887, 35 yaşında bileklerini kesip yazdığı yazı İntiharı ile ilgili yazdıklarından sonra İstanbul'da intihar vakaları artmış. Bu yüzden gazetelerin 6 ay boyunca intihar haberi vermesi yasaklanmış. Ayrıca yazısında cesedini Tıbbiye Mektebi'ne bağışladığını yazmışsa da mezarlığa defnedildi.

bazı insanlar ölmeyi hak etmiştir. lütfen yanlış anlamayın sözlerimi. kazanmıştırlar bunu. intihar bir hak mıdır? çoğu intihar teşebbüsü hak edilmemiştir. fakat hak edilenlere karşı da aynı tepkiyi mi göstermeliyiz? bilmiyorum. ve ben bilmediğim şeylerden hoşlanmam.

İki defa engellendiğim bir eylem. Şu sıralar yeniden düşünmeye başladım sayılır.

Zamanında çok düşünmüştüm. Bazen işe koyulmamış olmanın pişmanlığını yaşamıyor değilim

Artan intiharlar, bir sürü boktan olaylar ve intiharlar... İnsanlar hayatlarını tek bir şeye adayinca ve herkes hayatını aynı şeye adamaya başlayınca ağırlaşan şartlar ve artan intiharlar... Galiba bir arkadaşım intihar etmeyi düşünüyor. Askıda olan psikolojimi sağlam tutup arkadaşıma destek olmam ve umut vermem lazım. Yoksa elimden kayıp gidecek!

olum ustteki entry yazacak bir şey bulamadım