intihar etmek

bazı intiharlar ruhsaldır. bizim gibiler yani intihar etmeyi beceremeyenler için.

bu konuyla ilgili son zamanlarda çok fikir geçti aklımdan . ve intihar etmeyi bir loser hareketi olarak gördüm . tamam sonuçta herşey sona erecek ve bunun ne zaman olacağını bilmiyoruz. ama anı yaşamak önemli olanı . bir insan herşeyini kaybetmiş olabilir , hayalleri başına yıkılmış olabilir. tabi bunlar dile kolay. fakat burada işte insandaki güç devreye girmeli. hayaller yıkıldıysa yenilerini kurmak gerekir. herşey bittiyse , yeni herşeyler gelir hayatına . eğer intihar edeceğim dersen , kaybettim , ben kaybettim demektir. tabii ki istisnai durumlar olabilir . fakat ben genel görüşümü yazdım .

sanırım en büyük devrim intihar etmek. bir çok yolu var ölmenin fakat en büyük ölüm her şeyden vazgeçip intihar etmeden önceki an bence. fakat bazılarımız zaten ölü tek yapacağı bedensel işlevine son vermek.

haram olmasa kesin düşünürdüm

+18 link facebook canlı yayında intihar eden çocuk daha 18 yaşında bile değil belki bu çocuk. neyin derdi peki bu? çok istemişimdir intihar edecek birinin son konuştuğunu kişi olmak. o kararı vermek ne kadar kolay olabilir ya da ne kadar zor. ardında bırakacakların; anne, baba, kardeş, arkadaş hiç mi düşünülmez? geri dönüşü olmayan bi yola girmek ne kadar kolay olabilir?

yapmayın. tüm gençlere sesleniyorum. kurbanınız olayım etmeyin. ne zaman en uca gelseniz bana gelin. gözlerinizden öpüp göğsüme basarım her birinizi. şarkılara, şiirlere, filmlere, romanlara aldanmayın. onların sahiplerinin hepsi para kazanıyor sadece onlardan. aldanmayın. o en uca geldiğinizi düşündüğünüzde bana gelin. hepinizi basarım ben yüreğime. yaşayın ve hep varolun. hayat çok güzel. inanın bana. varolmak muhteşem bir şey. daha ne güzellikler var önünüzde. hayat mucizelerle dolu. etmeyin tamam mı? söz verin bana. bana gelin. internete güney kurt yazın, tüm kişisel bilgilerim çıkıyor. ben size çay-kahve yapıp dinlerim. öperim o güzel gözlerinizden. yeter ki siz yaşayın. tamam mı? anlaştık mı?

zor zamanlarında aklının ucundan geçer, herşeyi geride bırakabilecek kadar cesur olmadığını anladığında vazgeçersin.

hikayesini beğenmeyen başrol oyuncusunun filmi bitirme girişimi.

öldürür

vazgeçiş. en son şu canlı yayın yapıp intihar eden çocuğu izlemiştim nasıl kötü oldum ya :( bu düşünceye girenleri rabbim hayırla ıslah etsin

görüp görebileceğimiz en gerçek , dürüst ve en acı özeleştiridir.

ruhun sonsuzluğu, bedenin sonu

ortaokul zamanında kendime verdiğim bir sözü tutamazsam yapacağım eylem. aslına bakarsak hayatta ciddi anlamda bir amacınız kalmadıysa, hayallerinizi gerçekleştiremediyseniz yaşamanın ne manası kalır ki? olmuyorsa zorlamamak lazım.

acizlik. sana değer veren, seven kimseyi düşünmeyip sadece kendini düşünerek yapılan eylem. kaçış yolu olarak görülür ama her şeyin yeni başlayacağının farkında değildir.

ya canınıza nası kıyıyonuz ben sinirlenince bile yastığa yumruk atıyom yumuşak diye

yapmayın

hayatimda belkide en uzun düşündüğüm şey bu olsa gerek. ilk kez bugün düşündüm. gecen sene ygs sınavını kazanamadim ailem hep yanimdaydi beni dersaneye verdi masraftan kacmadi. çalıştım derslere sınavlara denemelerden iyi notlar aliyordum lakin bugun sinav sonucuna bakinca gordum ki baraji gecememisim. aileme soyleyemedim baraji gecemedim diye benden birsey bekliyorlar okumami bekliyorlar ama ben gerizekalinin tekiyim. cok pişmanım herseyden cok pismanim annemin babamim yuzune bakamiyorum ve soyliyemedimde baraji gecemedigimi şu yazdiklarimi aglayarak yaziyorum. intihar etmek ölmek bugun uzun uzun düşündüm ama o kadar korkagim ki yapamadim ...

insanlar neden intihar etme noktasına gelir ve vazgeçer biliyor musunuz? ne günahı ne de başka birşeydir.. sadece geride gözü yaşlı bir anne bırakmak istemez kimse,insanlar annelerinin hatırına intihardan vazgeçiyor.

hayat katlanılmaz bir hal almışa; (bkz: acil çıkış kapısı)

çok basit bir eylem gibi görünse de cesaret isteyen bir davranış. milyonlarca insanın nefes almaya devam ettiği saniyelerde hayatına son vermek, ve bu insanlardan sadece bir kaçının senin nefesin kesildikten sonra nefes alacağını bilerek bu işe girişmek gerek. intihar etmek kolaydır. intihar eden insan geriye bakmayacak kadar kör olmuştur. geriye bakıp bugünüyle kendisini kıyaslayamaz. öldükten sonrasını düşünmek ahiret hayatında değil, dünya hayatında da önemlidir. yok olduktan sonra ne olacak? karanlık, soğuk bir zeminde. dünya artık sizin için ahiret olacaktır. peki yaşayanlar? yaşayan insanların hala hayatta iken dünyalarını neden karartıyorsunuz?

ölürsen kalanların hayatını, ölmezsen kendi hayatını sikersin. pişmanlıktan öte bir bok kazandırmaz.

siz de obsesif kompulsif bozukluğunun saldırganlık obsesyonuna sahipseniz intiharı neredeyse her gün düşünürsünüz.

yanında becerememeyi getirir

allah'ın verdiği canı allah alır. böyle büyük bir günaha sürüklemeyin kendinizi, hiçbir şey için değmez...

gün içerisinde o kadar çok şeyi atlıyoruz ve görmezden geliyoruz ki bazen karşınızdaki insanın gözlerinde yardıma ihtiyacı olduğunu görmüyoruz. eğer birisi intihar ediyorsa/düşünüyorsa mutlaka kendi içinde geçerli bir sebebi vardır o yüzden çevremizdeki insanlara iyi bakmalıyız ve yardım etmeliyiz eğer bunu yaparsak sayısız hayatı değiştirebiliriz ve sayısız yıkıma engel oluruz. düşünün; bu kişi ailenizden biri yada en yakın arkadaşınız veya sevgiliniz, ne kadar dikkatli baktınız ki ona, davranışları size ne anlatıyor? her intihar edenin/düşünenin sebebi aslında kişinin kendini çıkmazda hissetmesidir. bu kişi; belki gırtlağına kadar borca batmış düzeltmesi için imkan yok gibi görünen bir aile babası, belki sevdiği kişiye çok derin duygular beslemiş ve asla onunla olamayacağını düşünen henüz gençliğinin baharında olan bir birey, belki sadece artık insanlara güvenmenin sadece bir hatadan ibaret olduğunu düşünen birisi ya da sadece yalnız birisi olabilir. çevrenize bir bakın, okuduğunuz sınıfa veya çalıştığınız ofise. herkes dışardan mutlu görünebilir değil mi? sizce de bir sorun yok değil mi? peki şimdi şunu sorayım sınıfınızdaki herkesin ismini biliyor musunuz? yada nerden geldiğini? hayat hikayesini? peki ya ofisinizdeki sürekli kızgın olan şefinizin neden bu kadar kızgın olduğunu? yada bir kaç masa ötenizde oturan kadının neden bu kadar sessiz olduğunu? lafı çok uzattım farkındayım son sözlerim şunlar; etrafınızdaki insanlara bir bakın sözlük henüz daha adını bile bilmediğiniz, neden hiç konuşmadığını merak etmediğiniz insanları merak edin. gidip tanışın sohbet kurun ve emin olun bu size de iyi gelecektir. unutmayın insan bir sosyal varlıktır ve bu ihtiyaç giderilmediği zaman intihar kaçınılmazdır.

büyük günah olum yapmayın la. cennete giriş yok, ayıktırem yani

bu zamana kadar çok düşündüm. sevdiklerimin üzeleceğini hiç hesaba katmadan düşündüm. çünkü başlı başına vazgeçme sebebi olur bu. ancak şu ana kadar elle tutulur bir başarım olmadığından loser olarak ölmek istemiyorum. eğer günün birinde çok büyük bir başarı elde edebilirsem winner ilan edilmek için intihar edeceğim.

çok kez düşündüm. hayatım kötü olduğu için falan değil, çoğu kişiden daha rahat bir hayatım var, gayet sağlıklıyım. fakat sorun bende, ben bu hayattan zevk alamıyorum. sanki çok paran var ama kullanamıyormuşsun gibi bir şey yani. hayatı anlamsız buluyorum, uğruna çalıştığımız her şey anlamsız geliyor. kazanılan tüm başarılar bir şey ifade etmiyor benim için. büyük bir boşluk içerisindeyim.

kafasızlık. başlı başına aptallık. şunun şurasında allah'ın izin verdiği kadar yaşagacağız, neden direk cehennemi garantiliyoruz ki? paran yoksa, çalışır kazanırsın. sosyal ortamın yoksa, parayla yaparsın. yaşamaktan sıkıldıysan, paran olunca sıkılmazsın. her şey sizde bitiyor, intihar etmek; çaresiz ve aciz insanların işidir. yaşamak başlı başına bir baş kaldırış!

emanete hiyanet etmek

ya ben şu intihara kalkan insanları hiç tasviklemiyorum. evet bu hayatta herkesin çektiği zorluklar allah'ım yetmedi mi ¿ çok yoruldum denilen anlar. evet herkesin acısı kendine de. ama bu yüzden hayattayız zaten acılardan sınanmak, ayağa kalkmak, yarına yeni bi umutla tutunmaya çalışarak. intihar eden korkaktır gözümde. niye ¿ artık acılarından korkar, hayattan korkar, yaşıycağı çok şey varken yaşamamaktan korkar ve kaçar.

bir kurtuluş değil yokoluştur

şunu marifetmiş gibi anlatmanız yok mu beni benden alıyor. aklı olan, inancı olan girişmez böyle şeylere. genelde de eli ayağı tutan, gözü gören kişiler yapıyor bunu. soruyorum onlara ne çektiniz? derdiniz ne ki buna kalkışıyorsunuz? bi insanın etrafında ondan daha karaktersiz olduğu halde daha iyi yaşam süren insanlar olabilir, bi insanın hayatına biri girebilir ve birileri çıkabilir. bazen işler anormal derecede yolunda gitmeyebilir de. ama arkadaşlar allah var. gören, gözeten, sınayan allah. ona sığın yorulduğun, tükendiğin yerde. bu dünyada çektin, öbür dünyada çekme bari. i̇ntihar seni diğer insanların gözünde yüceltmez. arkandan iki gün konuşur, üçüncü gün unuturlar. not: dağınık yazmış olabilirim. kusura bakmayın.

zaman her şeyin ilacıysa fazlası intihar sayılmaz mı ? -oğuz atay

ula haram haram yapmayın.

anneme bu duyguyu yaşatmaya hakkım yok!

hayatında birçok şeye karar verememişlerin " bari buna ben karar vereyim " diyerek giriştikleri eylem. kim ne derse desin ya anlık bir şuur yitimi ya da göt ister.

daha dört ay önce şakalaşıp güldüğüm bir arkadaşım intihar etmiş lan. daha 18 yaşındaydı amk şaka gibi kim bilir ne yaşadı kendi içinde zaten sessiz sakin biriydi dalga geçerlerdi laf edemezdi masum masum otururdu. kimin ne yaşayacağı belli olmuyor hiç

en az yaşamak kadar haktır.

"ölüm fikrini her zaman rahatlatıcı bulmuşumdur"

bir kere tanık olmuştum. ''aris bu karıncalar beni niye takip ediyor'' diyip de birkaç saat sonra banyoda bileklerini kesen canım ciğerim amcam. senin otuzuna doğru yaptığın bu işi yeğenin 20 yaşında ancak anladı. meğer ne cesaretli adammışsın. ne güzel nokta koyma kabiliyetin varmış. sana şu zamana kadar korkak diyip tıpkı sen gibiyken sen gibi olmamak adına yaptığım türlü beyin fırtınaları, yeşilaycılıklar vs... bunlarla başkasının koyduğu noktayı bile kabullenemeyip kendi kağıdına durmadan okunmayan virgüller atan silik ve gurursuz herifin teki oldu yeğenin. haklısın alayı çer çöpmüş. ''12 yaşından beri sigara içiyorum ben aris. bizim köyde insan boğuluyordu amına koyim sigara hevesti sadece. zararlı biz de biliyoz. buralarda derdin yokken içme sen de'' demişti misal sigara içmek hakkında. intiharı sorduğumda cevap vermemişti ama hiç. ne yap ne yapma dememişti. boşuna benzediğim tek akrabam değil işte. neyse siz de çok düşünmeyin sonu yok.

bugün kızılay'da işim vardı. acele acele giderken yolumun üstünde bir kalabalık gördüm. i̇tfaiyeciler, polisler, sağlık görevlileri hepsi oradaydı. sonra insanların baktığı yere baktım ve kafamı kaldırdım.yüksek bir binanın tepesinde bir insan gördüm.intihar etmek için çıkmış oraya. kafamı indirdiğimde kanım dondu.hayır atlayacak olan adam için değil çevremdeki çoğu insanın bu anı görüntülemek için telefonlarına sarılmış olmaları beni şaşkına çevirdi. hemen oradan uzaklaştım. adam atladı mı atlamadı mı bilmiyorum ama biz ne hale gelmişiz ya. başkalarının acılarını kendimize eğlence haline getirmişiz. ah bir de şunu düşünsek oraya çıkan insanın bizim bir tanıdığımız olabileceğini. o zaman da telefonlara böyle sarılır mıydık sırf o anı çekmek için?

hep acizlik olarak görürdüm lakin insan bazen öyle bir raddeye geliyor ki başka çare yokmuş gibi hissediyormuş. çok değil birkaç ay önce başa çıkamıyordum beynimde dönüp duran lanet olası düşüncelerle. sırf aklımdan çıksınlar diye başımı duvarlara vura vura vura parçalamak istiyordum. banyoya girdim. elimde bıçak. dedim ki kes kurtul. beynindekilerden yaşadıklarından. sadece iki saniyelik deli cesareti yap gitsin işte. sonra banyonun kapısı vuruldu, tiz bir ses konuştu; "sevdigimezaralti abla bana trt çocuğu açar mısın ben açamıyorum. " o an farkettim ne yaptığımı. o an, o saniye gelmemiş olsa belki her şey için geç olabilirdi. yani kesinlikle desteklemiyorum ama abi insan bazen öyle şeyler yaşıyor ki sığamıyor hiçbir yere