intihar etmek

başlı başına bir reddediş. herkesi ve her şeyi. ancak, direnmek lazım bence. çünkü zaten ölüyoruz her an.

ergen aklım olsaydı edin derdim. ancak siz etmeyin. zaten bir gün öleceğiz amına koyim. acele etmeye gerek yok. (bkz: ölüm)

Valla adamın gotünü sikerler gotünü intihar etmeyin beyler

kişinin yapabileceği en büyük bencillik

son mu? başlangıç mı?

sonunda ne olacağını düşünmeden verilen emaneti sonlandırmak. sonun başlangıcı

ben kolum kırıldıgında psikolojik bunalıma girdim bu adamlar canlarına nasıl kıyıyorlar lan

bi kere intihar etmeye kalktım depresyon ilaçlarını içmiştim sonra bi halsizlik oldu sonra erkeklik hormonlarım etkisini.kaybetmeye başladı kısır kalıyordum amk

hayatın büyük zorluklarına rağmen ona tutunmaya çalış asgari ücretle çalışan baban gece gündüz pazar demeden çalışsin annense 40 indan sonra sırf sen okuyabil diye temizliğe gitsin elalemin evlerine cok sevdiğin o kızı aylarca goreme sonra bulaşıcı bir hastalığa yakalan eski patronundan tehditler al kredi karti borclari cabasi yani sen her seferinde zorluğu başardım yendim dediğinde karşına başka turlu çıksın sonra birgun tüm bunlara dayanicak gücün gösterecek bir caban kalmadigini dusun napardiniz ey ahali siz söyleyin biktim anasını sikeyim izmitininde amina koyim böyle hayatın da

yaşamın bu absurdlugune farkinda olunca gelisen bir durtu. yasamin anlamsizlasmasi sonucunda insan buraya atiyor kendini. intihar ne kadar bu absurdlukten kacis gibi gozuksede degildir. erdemli bir davranis soz konusu degildir. bu absurdlugu fark edip onunla yasamak daha erdemli ve değerli bir davranıştir ama ölünce bunların hic birinin bilincinde olmicaksak ne geregi var. kisacasi bir belirsizlik celiski durumu.

lisedeyken üstünde bayağı düşündüğüm cesaret edemediğimden dolayı vazgeçtiğim eylem. pişman mıyım peki, değilim; mutlu muyum, sayılmaz ...

(bkz: suisid ) (bkz: tıp terimleri)

insan neden intihat etmez, intihar etmeyenlerin sebepletini merak ettigim.husus

göt isteyen eylemdir dini boyutunu bilmem ama ölümü hissettiğiniz an dönmek için debelenir durursunuz (bkz: ölümle burun buruna gelinen o anlar)

kapı açık ne duruyorsun

intiharin ve olumun bir ceza ya da kayip olmadigini, aksine insana odul oldugunu dusunuyorum. diyeceksiniz ki e siktir gir intihar et, haklisiniz. her seyi yola koyup gitmek istedigimden duruyorum. bacini everip diger ufak kardesimin adam olup askere gittigini gorsem yeter. o zamana kadar mecbur yasicaz, dogal yollarla olursem de bizimkiler kusura bakmasin artik.

düşünüp de o cesareti bulamayan bi tek ben miyim ?

kolay yoldan kaçış deyip atmak istemiyorum. çok derin bir mevzu sonuçta. bile bile, isteyerek, yarının olmaması? ama direnmek gerekiyor, kaçmak değil. lakin hayat yaşanacak kadar güzel. istemesini bilmeli insanoğlu.

aptallık. intihar etmeyi düşünen bir insan varsa cumhurbaşkanımızı izlesin. rte, avrupa, amerika asya antartika afrika yani kısaca tüm kotalarda bizi temsil ediyor. ne de güzel ediyor. onu izler, mitinglerine giderseniz yaşama sevinciniz tekrar yeşerek ve sonunda akp gençlik kollarına katılıp dünyevi huzurun maksimum noktasına ulaşacaksınız

olum huzurdur. kendi huzurum icin ailemin dagilicak konumuna gelmeyecegini bilsem kacar giderdim. iyi bir insan olmaya calistim, olurken bile bencil olamiyorum.

hayatımın bi dönemi korkunç derece düşündüğüm, kendimi bu eylemi gerçekleştirmemek için çok tuttum. gerçekleştireceğim diye de çok korktum. allahtan allaha inanıyom. yoksa hiç bir şey engel olamazdı sanırım.

intihar bilimci edwin shneidman, kamuya açık yerlerde intihar etmek mevzusunu (sağ kalanlarla araştırma yapmış) şöyle açıklıyor; ---alıntı--- bu insanların intihar eylemini gerçekleştirdikleri ve kesin bir ölüme gittiklerini bildikleri anda dahi ölümle yaşam arasında tamamen kararsız kaldıkları, ölmeyi ne kadar çok istiyorlarsa kurtarılmayı da o kadar çok istedikleri. o ve bazı diğer uzmanlar özetle şunu diyorlar: köprü gibi bir yerde intihar etmeyi seçenler, kendilerini o ana dek görmeyen toplumu ölümleriyle şoka uğratarak cezalandırmak istiyorlar ama bir yandan da kurtarılma umudu taşıyorlar. sadece toplumu cezalandırmak için değil, toplum tarafından kurtarılmak için de görülmek istiyorlar. intihar edenlerin hepsi böyle mi düşünmüştür ya da hissetmiştir bilemem ama en azından sağ kurtulanlar böyle anlatmışlar. ---alıntı--- (bkz: intihar)

ben yaptım siz yapmayın. allah canı almadan bizim alma gibi hakkımız yok haşa. çok günaha girdiğimi o gün ölmediğimde anladım. çok şükür ki diğer dünyayı karartmadım.

çevrendeki her şeyin ölümünü seyretmek için yaşamak garip değil mi? bu sebeple aptala yatmayan herkes intihara meyillidir. (bkz: the sunset limited)

intihara meyilli olmayan insanlar , intihar edenleri veya intihar girişiminde bulunanları anlayamazlar, komiktir; zaten anladığınız zaman sizde o psikoloji içine girersiniz. intihar bir anda insanın aklına gelen bir seçenek değildir , zorluklarla savaşmaktan yorulmanın , bıkkınlığın bir sonucudur. bu bakımdan bu insanları yargılamadan önce empati yapmayı , onları anlamayı deneyin. kimse boş yere kendi canına kıymaz.

aciz insanların işidir. durum ölüm kalıma kadar geldiyse git canını sıkanı öldür amk ben temiz don cüara falan getiririm

ahmaklıktan başka bir şey değil. "dünya" denilen mecazi cehennemden, hakiki cehenneme kombine bilet almaktır. (bkz: ben bir malım gelin beni alın)

cesaret mi korkaklık mı anlayamadığım eylem. bir insanın bir daha sevdiklerini göremeyeceğini, nefes alamayacağını, yaşamayacağını kabul etmesi büyük bir risk ama yaşadıklarına dayanamaması, pes etmesi, daha kötü şeyleri yaşamak istememesi gibi şeyler de korkaklık sayılır.

"yaşamak istemem ama ölmek acı verir. ben hiç varolmamak isterim"

allah intihar edemez ama siz edebilirsiniz. o yuzden intihar en buyuk gunahlardandir

en büyük korkaklık ve en büyük cesaretin aynı anda yaşandığı eylem. bu hayata devam edemeyecek kadar korkaksan ki bir insanın hayata devam edemeyecek onunla savaşmayı bırakacak kadar korkak olması hakikaten korkaklıkların en büyüğüdür işte o zaman intihar edersin. aynı zamanda da en büyük cesarettir çünkü yapacağın bir hamle ile tüm geçmişini silip adeta kendini tek tuşla yok etmiş olursun. tüm anılar yaşanmışlıklar seni sevenler veya senin sevdiklerin artık olmayacaktır.

yaşamak ölüme götürüyor yavaş yavaş dostlarım beni. kalbimdeki amansız karanlık beynimdeki ışığı yok etmek üzere çağrelerim çağresizliği cağreler oldu ölüyorum dostlarım...

dibe kadar inseniz bile kurtulmak, imkansıza yakın dahi olsa da, mümkündür. oyunda eliniz berbat olabilir, fakat karşı tarafın elini görmeden buna siz karar veremezsiniz. not: ikinci cümlem (anlamayan olabilir diye söylüyorum) metafordu.

cesaret isteyen bir eylem. olur da dener de yapamazsınız, bir miktar üzünç, bir miktar utanç, bir miktarda rezillik yaşıyorsunuz. (bkz: bence)

üzerinde çok düşündüğüm geceler oldu. içimin karanlığından gözümün kör olduğu, boğazımın düğümlendiği, içimin kördüğüm olduğu anlar. bir saniye sonrasını görmek istemediğim. artık tek kelime duymak istemediğim. 'yeter ulan artık benden bu kadar' dediğim çok an. her türlüsünü düşündüm. ama intihar haramdı ben de çok düşünmeyi seçtim. o da bir başka şekliydi ölürken yaşamanın.

fazlasıyla makul

(bkz: haram) (bkz: holy şirk)

her insanın hayatında bir kere de olsa düşündüğü eylem

geçen hafta yapıp, ölemediğim eylem.

tedavi gördüğüm zaman'larda defalarca denedim.he şöyle bişey var farkında olarak kendi can'ına kıyacak biri değilim.allah korkusu var bi kere.ama insan bazen öyle bi boşluğa düşüyor.

intihar düşüncesi güçlü bir avuntudur. sayesinde bir tek kabus dolu geceyi geçiştirir insan. demiş nietzsche

'annem bana bağırdı' ya da 'babam bana istediğim çantayı almadı' şekilde nedenlerden olmamasını ummakla beraber, intihar etmek fazlasıyla cesaret gerektiren bir harekettir. saygı duyarım. ancak etrafımdan bir insan intihar edip ölmeyi becerememişse bir nebze iyileşince benden en güzelinden sinir krizi hediyesi kazanır.

"ya yarın süper bişi olursa?" diyerek defalarca vazgeçilen düşünce.

"sen dedi; intihar gibisin. hem herkes tarafından bir kez düşünülen hem de cesaret edilemeyen."

gözünüzün içine gülen bir kişi varsa bile düşünülmemesi gereken olaydır. dini yönünü geçtim herkes inanmak zorunda değil .. bakkalın önündeki köpeğe ekmek verdim yüzüme güldü la bundan bile hayatınıza anlam katabilirsiniz. kimse boşuna nefes almıyor....

1 ay öncesine kadar her gün kafamdayken artık düşünmüyorum

gerçekten yapılması çok zor bir şey, benim 2 arkadaşım (sevgililerdi) intihar etti. ama nasıl desem ergence sebeplerden değil. biz olaylar olmadan birkaç gece öncesinde söz verdik biribirimize "biz hiç ayrılmayacağız" diye. bir sabah uyurken arkadaşım (güven) aradı. redcat, pınara ulaşamıyoruz dedi. saate baktım 04:00 civarı filan. ben de çok korktum doğal olarak, babama olanı anlattım. sonra babamla birlikte beni arayan arkadaşımın yanına gittik. olayı tamamıyla öğrendiğimizde benim canımdan çok sevdiğim arkadaşım, pınarıma tecavüz ettiklerini öğrendik. yıkıldım, o söylenenleri duyunca içimde bir şeyler koptu. heryerde pınar'ı aradık... bulamadık. saatler sonra sabaha doğru kapı çaldı. gelen pınardı. girdik içeri ağladık, onun o halini göreceğimi hiç düşünemezdim. güven çok merak etmiştir diye onun yanına götüreyim dedim. hem sevdiğinden başka kim iyi gelebilirki? eve gittiğimizde, kapıyı açan olmadı. biz de pınarın anahtarıyla girdik. odalara baktık kimse var mı diye. sonra yukarıdan çığlık sesi geldi. korkuyla, endişeyle pınarın sesine koştum. banyoda güven intihar etmişti. bileklerini kesmiş her yer kan içindeydi. düştüm kaldım. sadece pınarın bağırışları vardı. biraz kendimi toplayınca babamları aradım. götürdüler bizi. herşey o gün başladı işte. pınarın psikolojik sorunları ortaya çıktı. zamanımızı her zaman olduğu gibi birlikte geçirdik, güven olmadan. birkaç hafta geçti o geceden sonra... pınar hiç eskisi gibi olamadı, benim yüzüm hiç gülmedi. yine bir sabah telefonum çaldı, korkuyla açtım bu defa. pınar bir yer söyledi, yanıma gel dedi. hiç düşünmeden gittim. çok yüksek bir binaydı. sessizce yanına geldim. kendi kendine konuşuyordu. "bak hayatım redcat gelecek birazdan, biz sözümüzü tutacağız" diyordu. ağlamaya başladım. döndü bana baktı. kanka sözümüzü tutalım hadi dedi. pınar yanında kimse yok kimle konuşuyorsun dedim ağlayarak. kahkaha atti, tabii ki güvenle dedi. yanında kimse olmadığına dakikalar sonra inandırdım. biraz sakinleşince evlerine gittik. ailesine anlattım, daha dikkatli olacaklardı artık. ertesi gün telefonum çaldı yine, sabaha doğru. pınar ben gidiyorum dedi, sözümü tutuyorum, elimi bırakmıyor dedi. sen de gel biz güvenle bekleriz dedi. ben de hiç bozmadan geliyorum ama bekleyin dedim. kapattığım gibi ailesine ulaştım olanı biteni ve nerede olduğunu söyledim yola çıktık babamla birlikte. yolun yarısında aradı "redcat yalan söyledin gelmeyeceksin" dedi. ben cevap veremeden sesi kesildi. babam beni götürmedi zaten olay yerine. ben bu şekilde iki dostumu kaybettim. bunca olanı hiç unutamıyorum, her gece kafamı yastığıma koyduğumda bunu düşünüyorum. rüyamda gördüm. biz ayrılmayacaktık diyorlardı. onları çok özledim. birlikte ağlayıp güldüğümüz günleri... ben hayatım boyunca sözlerimi tuttum, tutacağımda.

aslında cesaret göstergesidir. herkes yapamaz bunu. buna yeltenemez. siz sorunlarınızı çözmek için polyanna olurken ben yapamıyorum diyip çekiliyorum. ve ben daha güçlüyüm. hem canımda yanmıyor. yanmadan da yapılan yollar deniyorum. denerim de. ölmek cesaret göstergesi. ölmek, cesur insan işi. egom, süperegoma var olması için izin vermiyorsa ben napayım. olmasın yani. hem ben beni öldürmeyi değil içimdeki intihar etmek isteyen kısmı öldürmek istiyorum. buna ne diyorsunuz. (bkz: intihar cesur insan işidir)

bana biraz da fifa oynarken yenilen seri goller sonrasında "oynamıyom bana ne" deyip oyunu kapatmak gibi geliyor. maça başladıysan her ne kadar gol yersen ye, o oyunu bitirmekle yükümlüsün. oyunu kapatmak bir çözüm değil, bir kendinden kaçıştır.