ilk aşk

"senin bana baktığın gibi bakan var mı bilmem ama ben sana baktığım gibi kimseye bakmadım" diyebileceğiniz kişi.

ilk aşklarım diyebileceğim durumdur. sevdigim kızın ikizi vardı. ve tek yumurta ikiziydiler. karıştıyordum bazen haliyle.bir durum sonra daha net ayirt edebildim ama bir zaman ikisine de aşıktım sanırım.bir kisi olarak görüyordum çünkü :)

beni farketsin diye kafasına suluk fırlatmıştım sene 2002 :((

aşık olduğun kişi için mi yoksa aşkla ilk defa tanıştığın için mi unutulmaz?

ilk aşkınız son aşkınız olur umarım amin

ilkokul üçteyim hiç unutmam. öyle sınıfın en popüleri falan değildi öyle bir şey bekliyorsanız yanılıyorsunuz. bildiğiniz sesi soluğu çıkmayan varlığından çoğu kimsenin haberi dahi olmayan bir tipti. ah ulen canım aşkım <3 ben buna iyiden iyiye her geçen gün daha da yanıyorum falan hiç boyumdan posumdan da utanmıyorum küçücük çocuk ne yanması??? tenefüslerde bunun takıldığı yerlerde takılıyorum bi şirinlikler bi sevimlilikler falan saçımı iki totik yaptırıp anneme kurdeleler taktırıyorum. ah benim garip anam bunlardan habersiz her gün istediğim gibi yapıyor saçımı falan... neyse gün geçtikçe benim canıma tak ediyor artık bi pas ver be allahsız! 3. tenefüste konuşcam artık öyle planlıyorum (3. tenefüste uzun tenefüs). ilk ders bitti ama bana geçmek bilmiyor... 2. ders oldu. eski sıraları hatırlar mısınız bilmem 3 kişi oturabiliyor uzun tahtadan demir ayaklı aşağı kenar uçlarda kare şeklinde bir demir var sen bu koca kafa silgisini düşür yere kafasını da o demirden sok! kafasıda sıkışıp kal. öyle ses de çıkarmıyor garibim salak sus pus kalmış biri onu kurtarsa diye bekliyor bekleeee aşkım şimdi seni kurtaracağım! ben bi hışım koştur koştur gittim yanına ayaklarından çekiştiriyorum durmadan ayaklarımıda dayadım demire var gücümle çekiyorum çocuk imdaaaat diye bağırmaya başladı bu defa öğretmen geldi koşa koşa kızım sen ne yapıyorsun dedi bende öğretmenim görmüyor musunuz koca kafalı sıkıştırmış kafasını dedim öğretmen bana bi kızdı sen ne biçim konuşuyorsun arkadaşınla diye. neyse görevlileri çağırdık falan yaklaşık 40 dakikalık bi operasyonun ardından kurtardık sevdiğimi sıranın altından. bu bi kaldırdı kafasını sümükler gelmiş ağza kadar baloncuk olmuş... e tabi öyle görünce bitti aşkımız oracıkta. gömdüm aşkımı kalbime... 'kaderimdir dedim üzülmedim ki!'

unutmak için kafana sıksan da kalbinden izlerini hiçbir kimsenin silemeyeceği aşktır. bu şarkı bütün ilk aşklara gelsin işte (bkz: ölünce sevemezsem seni) . çünkü hak ediyor çünkü çok masumlar.

neymiş efendim unutulmazmış,izi kalırmış,boş laf bunlar boş

11.boyut , paralel evren . eğer hawking haklıysa, daha pek çok olgu paralel evren teorisiyle açıklanabilecek. neden bazı insanlarla ilk kez tanıştığımız halde, sanki onu uzun süredir tanıyormuşuz duygusuna kapılıyoruz? başka bir dünyada onu uzun süredir tanıdığımız için mi? ya ilk bakışta aşk? aslında böyle bir şey belki de yok ve her şey başka bir evrende yaşanan bir aşkın o an için hissedilmesinden ibaret. alıntı

aşık oldun da o ona aşık olduğumu hiç bilmedi

ilk askim, 3 yildir beraberiz🌹

john green'in bir kitabı.

16 yaşımdan itibaren hayatımdaki en güzel ayrıntı. 17 yaşımı sayesinde dolu dolu geçirdiğim insan. 18 oldum hâlâ da hayatımın en güzel ayrıntısı.

unutulmaz , yıllar geçsede üstünden hala bir kıpırtı yaratır

ilk aşk haykolik.netten 2007-08 yıllarındaydı. önce arkadaştık sonra sevgili olduk uzaktan uzağa. o lise 2 ben lise mezun. 8 sene uzaktan yürüttük ilşkimizi gayet güzeldi sevgi doluydu. ayrıldığımızda (2016) o tıp fakültesi 5.sınıf ben yüksek lisans son dönemdim. ilk aşk=son aşk. aşk hayatımda böyle başladı bitti :)

sağ elim

hayatımdaki en güzel ayrıntı

okulumu filan değiştirmiştim o yıl. facedende yeni okuldakileri ekliyodum işte karşıma çıktı bunada attım nasıl olsa aynı okuldayız diye. hemen mesaj geldi eski okulumdan birini tanıyomuş nerden tanıyosun diye ordan başladı konuşma ertesi günde okulda gördüm nasıl güzel gülüyo nasıl tatlı bi şey ya. i̇lk gördüğüm yer de okulun arkadasında ki saha. kaleye yaslanmış arkadaşlarıyla konuşuyodu. üstünde beyaz tişört kırmızı pantalon kırmızı ayakkabısı vardi. kırmızı öyle yakışmış ki. o gün onu izledim hep sonra dedim bizimkilere eskidende tanıdıklarımdı zaten. i̇lgimi çekti filan diye anlattım. whatsapp dan konuşuyoruz. bende konuşurken belli etmişim bi de güzel gülüşu var dedim oda hemen anlamış bende güzel gülerim filan diye. anlattım buna sevdiğimi yazdığı şey " şuan başka meseleler var buna ayırıcak zamanım yok belki bir gün bende seni severim gerçekten istersen konuşabiliriz" buydu. konuştukda ama hep dediği şeyin olmasını bekledim. sevmesini bekledim. neyse işte biz bununla hep konuşuyoruz her gün ikimizin başındada aynı bela vardı plan yapıp ondan kurtulduk dedikodular yaptık. okuldada konuştuk hep gözümün içine bakardı bense bakamazdım. neyse bir gün okuldan eski sevgilisi vardı. tekrar konuşmaya başladılar okulda gülerek gezerek konuşuyolar filan. herkes geldi böyle böyle okulda konuşuyolar bende yok konuşmaz ya nefret ediyo diye inanmıyorum kimseye bi gün çıktım bahçeye onları gordüğümle gözümden yaş akması bir oldu. o akşamda eski sevgilisi geldi onun aklı sınavlarda kalbi bendeymiş dedi. dünya başıma yıkıldı sandım. etüt vardı bide sınıfa çıktığımla yine ağladım . eve gittim direk yazdim konuşmak istemiyorum dedi. ama yalan söylüyo dedim. yalan değil gerçek dedi. saatlerce geri ağladım sonra yakın arkadaşlarıma sormuş çok ağladımı diye. neyse kız buna yalan söylemiş küsmuşler yazdi bana geri konuştuk. ertesi gün nasıl mutluydum ama okulda filanda göz göze çok gelirdik. bizim beden dersimiz olurdu ben katılamazdım pencerden onu izlerdim her baktığımdada göz göze gelirdik. günler geçti sabahladık yine dedikoldular yaptık güldük filan. dönemin sonu geldi bizimiz olurumuz yok bana yazma diye sonra engel. okulunda grubu vardi allahım şükürler olsub kurtuldum filan yazıyo. o anlarda ağlamadim nefes bile alamadım sonra nefesim kesile kesile ağladım. 1.6 yıl oldu fake hesaplar açıp yazdım istemiyorum dedi engelledi. duygumbitti ama silemiyorum ha bir de en çok antarese gitti o oraya çok giderdi diye oraya gitmiyorum da artık. şuanda başka şehirde. böyle işte belki aramızda bir şşey olmadı ama canım yandı fazlasıyla.

sosyal medya üzerinden çocuğuna kadar takip edilen insan canlısı.

i̇lk göz ağrısı

iki bina yanda oturuyor.bayağı sevmiştim.şimdi kentsel dönüşüm gelmiş taşınacaklarmış. abv kentsel dönüşüm.

beraber yaşadığın acemilikleri hiç unutamamak...

orta okuldaydım çocuktum daha ama çok sevmiştim. sonra olanlar oldu bitti bizim ki. en son gördüğüm anı hiç unutamam. ' evleneceğim kişi o olmazsa hiç evlenmeyim ' diye dua ederdim . o beni unuttu çoktan bende ettiğim dualarla kaldım. şimdi asker olmuş canı sağolsun yeter.

bundan 7yıl önceydi acaba şuan nerde? napıyor? beni hatırlıyor mu bazen? benden sonra kaç erkek geçti hayatından? beni sevdiği kadar onları da sevdi mi? seviyorum dediği çocuk onu kandırıp hazzın doruklarına ulaştırdı mı? sorular uzayıp gidiyor ama hala kalbim sızlıyor

i̇lk ve aynı zamanda ilk görüşte aşık oldugum kisi. benim saf duygularımı çirkinleştiren kızdır. ondan sonra hiçbir zaman eski ben olamadim özgüvenimi mahvetti. ondan başkasıyla olamayacagımı düsünmeme neden oldu. ama karaktersizmis yapcak bisi yok. onu benden daha cok sevecek birini de hiçbir zaman bulamayacak.

dünyaya sarılmak gibi hissettiren ve genelde en masum duygularla hissedilen ilk kelebek gibidir, hafif bi gıdıklanma hissi de verir, mükemmel

köpek oldum, peşinden koştum, ailemi karşıma aldım, kendimden vazgeçtim ama unuttum. zaten aşklar hep yalan dolan sonu hep sızı,hüsran. i̇lk aşk unutulmaz değildir, siz unutmak isterseniz unutursunuz.

i̇lk aşkımı en yakın arkadaşımdan dinledim aylarca arkadaşım diye sesimi de cikartamadim ilk aşık olduğum adamı en yakınımdan dinledim şimdi ise ilk aşkım bana ait arkadaşım ise mutlu her şey çok güzel

çok abartılandır. ha biter gider üzülürsün ama nihayetinde kimse kimse için hayatını mahvedercesine bir kişiye takılıp hayatı boyunca onu düşünmemeli

ezginin günlüğü grubunun aynı ismi taşıyan albümünde geçen güzel bir şarkıdır şarkı

ilk aşk diye yazılır ancak ilk yanış ilk yanılış ilk yakarış diye okunur

götüm titredikçe "aşk" iki gün sonra "yok kanka beğenmeymiş benimki" derim

i̇lk sevgiliniz ilk aşkınız değildir. i̇lk aşkınızı ömrünüzün son demlerinde de bulabilirsiniz,ikinci evliliğinizde de. i̇lk aşk ölene kadar unutulmayandır. adı geçince tebessüm ettirendir. yapmayı sevdiğiniz şeyleri tek başınıza yaparken aklınıza gelendir. mesela iki yıl önce mezuniyet fotoğrafındaki pozunu,gülümsemesini,ne giydiğini hala unutmadım.

aşkın en saf halidir bence

>>>(bkz: ilk aşk) (bkz: bu başlık kilitlidir)

asla unutamayacağıma fazlasıyla eminim. sarılırken dizlerim titrerdi, elini tutarken kalbim ağzımda atardı. ve bunu her seferinde ilk kez sarılırmış gibi elini tutarmış gibi yaşıyordum. sevmenin de sevilmenin de nirvanasındaydım. keşke böyle bitmeseydi.

bazilarina komik gelebilir ama anlatiyorum. ilk aşık oldugum mu diyim sevdigim mi diyim bilemiyorum herneyse ilk okulda bir kiz vardi 6.sinifin basindan beri hoslaniyordum bi turlu açılma cesareti bulamadim kendimde ama hergun telefondan konusuyorduk mesajlasiyorduk 8. sinifa kadar boyle gitti ve bana 'hergun beni ariyorsun konusuyoruz neden' diye sordu cevabını yarin okulda beden dersinde vericem dedim. sabah oldu hadi soyle diyor ama soyliyemiyorum tam soylicem agzim tutuluyor konusamiyorum dediki ' bugun soyledin soyledin soylemezsen omurr boyu konusmam' dedi sinifa ciktik oturuyor bende arka sirasina gectim bu sefer soylicektim ne olursa olsun herşeyi göze aldim ve sag omzuna dokundum arkasina bakti ben o sira önüne gectim kulagina seni seviyorum dedim ama cevabini beklemeden gittim yanindan uzaklastim hala neden bunu yaptim anlamis degilim ve heo cevabini merak ediyordum bi kac gun konusmadik sonra mesaj attim cevabın neydi diye sordum ve ' gitmeseydin ogrenirdin' dedi cok israr ettim ama soylemedi 5 sene olmus hala düşünürüm belki bekleseydim o cevabı hayatim cok farklı olurdu.

i̇lk hoşlantım oldu şimdi yüzünü bile hatırlamam ama ilk aşkım henüz yok.

en yakın arkadaşıydım...

ilk aşkın bi önemi yok bence, önemli olan hic ummadiginiz anda,sevgiye aska inanmadiginiz anda birinin çıkıp yeniden sizi hayata bağlaması

fenerbahçe mesela sizi hem öldürür hem güldürür

i̇nsan hayatı boyunca zaten bir kere aşık olurmuş. i̇lk aşk aslında insanın hayatı boyunca yaşadığı tek aşk. geriye dönüp baktığınız da içinizi sızlatan değil sizde tebessüm bırakacak olan olsun ilk aşkınız :')

yaklasik bi lise hayatimi adadim ask bir kez oluyorsa kurtulmusum demektir

unutulmaz, unutturulmaz.

başlığı görünce ergenliğimin nirvanasındayken yaşadığım rezil ilk ve tek aşkı hatırlayıp utançla gülümsedim. çünkü gerçekten rezil bir aşk hikayesi olmuştu benim için. ortaokul sondayken haftasonu kursa giderdim. kursta bir gün bir espri yaptı bi çocuk, allah'ım o nasıl güzel ses.. o nasıl sırma saç.. o nasıl mavi gözler.. hani derler ya birden vurulmak. benim de öyle oldu, planlı değildi, olsam üzülür müyüm diye düşünülmedi. o konuştu ve ben aşık oldum. o zamanlar da içine kapanık bir insandım, parmak kaldırırdım cevabı söylemek için ama heyecandan kekeler, kendimi rezil rüsva ederdim. hatta ilk haftalar beni kekeme zanneden olmuştu. çocuğun adı da emre idi. bir iki dikkat ettim, onun da bana karşı ilgisi olduğunu farkedince mutluluktan havalara uçtum. nereye gitsem oraya gelirdi, sınıfta arkasını dönüp 'çaktırmadan' bana bakardı. bazen konuşurdu. bir keresinde yanımda durup arkadaşına bağıra bağıra telefon numarasını söylemişti. ama ağır kadınız ya hiç iplemedim tabi sonra köpek gibi pişman oldum orası ayrı. sonraları gizlice onun fotoğrafını çektim, birinde yürüyordu ağaçların arasında, birinde yukarı bakıp gülümsüyordu, birinde elleriyle saçlarını düzeltirken kaşlarını çatmıştı. farklı zamanlarda çekilen üç farklı fotoğraf. her gece uyumadan önce uzun uzun seyrettiğim üç farklı o. bazen "aman bee çocukluk saçmalığıydı, ergen aşkı işte" deyip hafife alsam da aklıma her haftasonu kursa yaklaştığım zaman bütün vücudumun baştan aşağı zangır zangır titremesi gelir. ensemden yayılan sıcaklık.. kaç yaşıma geldim, hala bu duyguların kıyısından geçemedim. sonra bir gün baktım sınıfa gelmiyor. meğersem derece 1 sınıfına almışlar onu, deneme sınavlarına bakarak. tabi ben yıkıldım, haftalar boyunca ağladım. sonra dedim ki "papatya bu böyle olmaz." derece 2deydim, onun sınıfına geçmek için tabiri caizse hayvan gibi çalıştım, gece gündüz demeden, mekan ayırt etmeden çalıştım. çalışmalarım sonuç da verdi, deneme netlerim hiç olmadığı kadar artmıştı. derece 1dekilerden daha yüksek netler çıkarıyordum ama yalvarmama rağmen rehber hocam beni oraya almadı. (bkz: allah belanı versin fem o küçük kızın ahı tuttu) belki emre'yle olmadı ama onun sayesinde sbs' de tek bir sosyal yanlışıyla fen lisesi kazandım :) o kadar çektiğim acıya rağmen ona minnettarım. hayatımdan geldi, geçti. kısa vadede üzdü ama bütün bir hayatımı güzel etkileyecek bir etki bıraktı. o yıldan sonra sürekli araştırdım onu sordum soruşturdum. belki bir köşe başında denk geliriz diye bütün sokakları çocuksu bir heyecanla arşınladım. minibüsleri elimden geldiğince kullanmadım, hep yürüdüm onunla rastlaşma umuduyla. olmadı. lise 2nin başında ortak bir arkadaştan sbs' den sonra şehir değiştirdiğini öğrendim. geçti tabii ki ama yarası kalıyor, anısı kazınıyor zihne. hafızam berbattır ama onu ölsem unutmam mesela. bu da ergen bir kızın ilk ve tek aşkının hikayesiydi.

diğerlerinden farkı tam olarak nedir bilmiyorum ama bi farkı var buna eminim. aslında şimdi baktığımda nerdeyse hiç bir şeyi hatırlamıyorum. hatırladığım şey çok güzel sevdiğim.

yaşattığı kötü şeyleri unutup sadece güzel anlarınızı hatırladığın tek kişidir.

aşık olmadım aşık etmediler beni kendilerine bu zamana kadar gerekte yokmuş çünkü şimdi hiçbiri yok

genelde platonik yaşanmıştır. bazen instagram'da fotoğraf paylaşıyor, o fotoğrafları görünce "ben sana neden aşık oldum ki?" diyorum. ne doğru düzgün muhabbetimiz vardı ne de birsürü ortak yanımız. 5 yıl filan oldu görüşmeyli. belki bir gün canlı, karşımda görsem yine heyecanlanırım ama eskisinin yarısı kadar bile değil. bir kitapta(deliduman'daydı sanırım) "hayaller gerçekleşmesi gereken zamanda gerçekleşmeli." buna benzer bir söz vardı, o zaman sevgili olsaydık nasıl olurdu bilmiyorum ama şunu biliyorum bugün gelse "seni seviyorum" dese aramızda hiçbir şey olmaz. edit: bahsettiğim söz deliduman'da değil müptezeller'de geçiyormuş. "bir hayal gerçekleşmesi gereken zamanda gerçekleşmelidir, işte tam o günlerde alınmalıydı bana akülü araba, artık çok geç, her şey için çok geç, uçup gitti elimizden o balon." (bkz: kitaplardan alıntılar)