geceye bir hayal bırak

toplumsal uzlaşı olması

Şöyle şömine yanan müstakil, bahçesini kedilerin doldurduğu evde yaşamak isterdim.Bir şeyler daha var ama hayal kurarken bile tedirgin oluyorum. (bkz: yaşama sevinci mi kaldı)

Keman çalmaya devam etmek ve yeni müzik aletleri öğrenmek.Acil böyle bir detoksa ihtiyacım var.

Arkamda orman, önümde deniz olan bir yerde; güneşli bir sabaha sevdiğim ile uyanmak.

okul hayatına maddi sıkıntılar yüzünden devam edemeyen üç beş çocuğu okutmak istiyorum.

Bissürü kediye anne olmak istiyorum

Takribi 30 35 yaşında emekli olmak istiyorum. Şu şekilde ki o yaşıma kadar planlarımı gerçekleştirerek birikim sağlarsam insan yüzü görmek istemiyorum. Belki olursa ve kabul ederse şayet sevdiceğim olabilir. Kendime ait aşiyan benzeri bir yapı inşaa edip orada kendimi idare edecek tabiri caizse komün bir yaşam idame ettirmek istiyorum. (bkz: biz bize yeteriz :) )

Çocuklarıma yıllar sonra biz bu zor dönemleri yaşadık, fakat babanızla kavuştuk diyebilmek istiyorum,ciddili.

Bir dağ evimin olmasını çok istiyorum. Böyle, kışın en çetin zamanında yolu yara yara gidip, bir kaç gün kafamı dinleyebilmek en büyük hayalim. Büyük şehir yoruyor insanı. Yorduğu kadar da kendine bağlıyor. Nazlı bir sevgili gibi, ne sana geliyor, ne de vazgeçebiliyorsun. En azından biraz kafa dinleriz.

bir dağ evinde ikimiz beraberiz bu dağ evi de trabzon'da olsun. gece olmuş hava kararmış, şehir ışıkları olmadığı için yıldızlar daha net ve daha çok. tabii bir de dağda olmamızın etkisi var. güzelce bir manzaraya bakarak loş bir ışıkta yemeğimizi yiyoruz ardından şakalaşarak sofrayı topluyoruz. evin terasına çıkıyoruz, orda kurduğumuz salıncağa uzanıyoruz. önce o uzanıyor sonra da yanına ve hafif üstüne ben. omzumda kalp atışlarını hissediyorum o da benim saçımın kokusunu içine çekiyor. öyle saatlerce yıldızlara ve birbirimize bakıyoruz sevdiğimiz şarkılar eşliğinde. uykumuz geliyor ama kalkamıyoruz ordan, dünyanın en huzurlu yeri bizim için. orda uyuyoruz, öğlen bi kalkmışız her yerimiz amele yanığı olmuş. bi dakka ya böyle olmaması lazımdı bunun. neyse. bu da fon müziğimiz "cennete huriler varmış kara gözlü içkinin de ordaymış en güzeli desene biz çoktan cennetlik olmuşuz bak bir yanda şarap bir yanda sevgili" (bkz: ömer hayyam)

gelecekte hayatıma girecek insanın ailesini sevmek ve onun akraba ziyaretini yapmak istiyorum çünkü kaç senedir bayram görmüyorum,eski bayramları özlüyorum.

Yaş 26 öyle alelade bir gün. Markete gidip abur cubur alıyorum. Sonra eve gelip tatlı makarna salatasıgibi şeyler hazırlıyorum. (Not: makarna salatası kırmızı çizgimdir çok severim) Sonra zil çalıyor sevdiğim insan geliyor öpüp içeri alıyorum onu. Git duş al akşama çocuklar gelecek diyorum. Akşam oluyor kardeşlerim arkadaşlarımız kısacası tüm sevdiğimiz insanlar evimize geliyor. Hazırladıklarımı beraber sofraya taşıyoruz ve hep beraber yiyoruz. O an canımız ne oynamak istiyorsa onu oynuyoruz tabu 101 vs. Bol kahkahalı güzel bir gece oluyor. Bir an duraksıyorum şöyle bir etrafıma bakıyorum. İşte mutluluk bu. Burası benim evim pişirdiğim yemeklerin mis kokusu sevdiğim insanların kahkahaları..sonra göz göze geliyorum hayat arkadaşımla tamam ya diyorum her şey tastamam

Evimizin yıldızlara bakan bir terası var. Oraya bir yer yatağı atmışız ben uzanmışım sende kolumun üstüne yatmışsın. Birlikte yıldızlara bakarak birbirimize çocukluk anılarımızı anlatıyoruz. Hayallerimizden bahsetmiyoruz çünkü artik bizim için hayal diye bir şey yok seninle hayal diye adlandırılan şeyler hayata dönüşüyor. Arada birbirimize bir yıldızı gösterip muzip ve komik olan bir isim koyuyoruz. En parlak yıldıza bakıp ona bu artik bizim yıldızımız diyoruz ve birbirimize bir söz veriyoruz bu yıldız sönene kadar birbirimizi sevecegimize ve koruyacagimiza and içiyoruz. (bkz: 2 dakikada watpadd kitabi yazmak)

Eğer olursa, gelecekteki eşimle birlikte Moskova'dan Vladivostok'a kadar trenle gitmek istiyorum.

Yeşillikler içindeki bahçemde yer alan evimin balkonundan denize karşı kahve içmek. Olur mu bir gün?

Sevdiğim beyefendi ile kahve içmek. Gözümüz yükseklerde değil güncel olaylardan dolayı.

Biraz önce annem televizyonda izlediği filmden fotoğraf çekip atmış ve sonra da inşallah bir gün yemek yemek nasip olur yazmış. İstanbula hayranım. Neredeyse tüm hayatım boyunca orada istediğim gibi yaşamayı hayal ettim, amaçladım ve onun in çabalıyorum. Sürekli “neresini seviyorsun şu şehrin? başka bir yerde iş bulabileceğimi bilsem bir dakika durmam” diyenlerle karşılaştım, tabi sevenlerle de :) Yapıları, manzaraları, tarihi, gezerek öğrenmeyi, okuyarak pekiştirmeyi ve içinde bulunmayı çok seviyorum. Galata kulesi efsanesine inanıyorum ya da inanmak istiyorum emin değilim. Geçtiğimiz yıl Temmuz ayında kulenin tepesinden aşağıya baktım gerçi hiçbir şey hatırlamıyorum heyecandan ama olsun. Gerçekten bir şeyler hissettiğim kişiyle aramızdaki mesafeden dolayı birbirimize olan hislerimizi bilmemize rağmen adı olmayan garip bir ilişkimiz vardı. Birbirimizi seviyorduk, birbirimize değer veriyorduk ama bunları söylememize gerek yoktu, her şey çok belliydi. 2017nin sonlarına doğru tanışıp gayet güzel anlaşıp çok iyi arkadaş olmuştuk. 2018in ortalarına doğru duygularımızın arkadaşlıktan farklı olduğunu hissettik ama arkadaşlığımızı kaybetmemek için bunları görmezden gelip arkadaşlığımıza devam ettik. Sonunda karşı taraf bunu söyledi ve ben de hislerimi söyledim. Sonra ne mi oldu? Hiçbir şey. Gerçekten hiçbir şey olmadı. Başında nasılsak öyle devam ettik. Zaman zaman birbirimize olan hislerimizin önüne mesafeler geçti zaman zaman da mesafelerin önüne hislerimiz geçti. Mesafeler mi duygular mı kazandı bilmiyorum. 2019 Temmuz ayında kendimi o kulenin sırasında buldum sonra yaklaşık iki ay her şey yolunda ve sonrası hüsran. İlginçtir ki aramızdaki bağ kopmak bilmedi, hala birbirimizi seviyoruz. Hayatımıza birini alamıyoruz, kurduğumuz hayallere başkalarını dahil edemiyoruz ama birlikte de olamıyoruz. Yakın zamanda hayatımızdan çıkma kararı aldık ve o günden beri konuşmuyoruz. Sanki böyle her şey daha hızlı yoluna girecekmiş gibi.. Neyse işte annem o fotoğrafı gönderince arkadaşıma gönderip “bak ben unutmaya çalışsam hayat bir şekilde karşıma çıkartıyor” dedim. Sonra arkadaşımla içinde kuleye beraber çıktığım kişiyi dahil etmeden bi hayal kurduk. Ben yemek yapıyorum ve İstanbul’da yaşamamı kutluyoruz. O kız arkadaşını da getiriyor ve İstanbul’un altını üstüne getiriyoruz. Garip geldi. Hayatımdan çıkartmak değil de hayallerime dahil edemeyecek kadar uzak olmak üzdü.

Uzun bi süredir belirlediğim bir günde vakit namazlarını 5 ayrı camide kılmak ve o gün kendimi sadece buna ayırıp kafa dinlemek istiyorum. Fakat bir şekilde olmuyor bu. Aslında çok yapılabilir bir şey fakat nedense bir hayal olarak kaldı. Buraya yazalım ki yapmaya adım olsun.

Keşke gün sonunda zihnimizi resetleyebilsek

ağrıları dindirebilmek. een çok baş ağrısını. sonra karın. belki ilerde nasip olursa kalp malp :d

Üniversite bittiğinde bölümümün gelişmiş olduğu herhangi bir ülkede yüksek lisans yapıp oraya yerleşmek istiyorum. Çok çalışıp önemli başarılara imza atmak ve dünyaya yararlı bir şeyler yapabilmek istiyorum. Umarım hayal olarak kalmaz :)

5 yıl sonra falan elimde valizimle yurtdışına geziye gidiyor olmak... hem de okulum bitmiş , atanmışım kendi paramla (ekonomi inşallah izin verir) gitmek istediğim ülkelere geziye gitmek istiyorum. Hayalimi buraya yazıyorum inşallah bir gün ' gittim' şeklinde editlemek nasip olur.