Biraz önce annem televizyonda izlediği filmden
fotoğraf çekip atmış ve sonra da inşallah bir gün yemek yemek nasip olur yazmış. İstanbula hayranım. Neredeyse tüm hayatım boyunca orada istediğim gibi yaşamayı hayal ettim, amaçladım ve onun in çabalıyorum. Sürekli “neresini seviyorsun şu şehrin? başka bir yerde iş bulabileceğimi bilsem bir dakika durmam” diyenlerle karşılaştım, tabi sevenlerle de :) Yapıları, manzaraları, tarihi, gezerek öğrenmeyi, okuyarak pekiştirmeyi ve içinde bulunmayı çok seviyorum. Galata kulesi efsanesine inanıyorum ya da inanmak istiyorum emin değilim.
Geçtiğimiz yıl Temmuz ayında kulenin tepesinden aşağıya baktım gerçi hiçbir şey hatırlamıyorum heyecandan ama olsun. Gerçekten bir şeyler hissettiğim kişiyle aramızdaki mesafeden dolayı birbirimize olan hislerimizi bilmemize rağmen adı olmayan garip bir ilişkimiz vardı. Birbirimizi seviyorduk, birbirimize değer veriyorduk ama bunları söylememize gerek yoktu, her şey çok belliydi. 2017nin sonlarına doğru tanışıp gayet güzel anlaşıp çok iyi arkadaş olmuştuk. 2018in ortalarına doğru duygularımızın arkadaşlıktan farklı olduğunu hissettik ama arkadaşlığımızı kaybetmemek için bunları görmezden gelip arkadaşlığımıza devam ettik. Sonunda karşı taraf bunu söyledi ve ben de hislerimi söyledim. Sonra ne mi oldu? Hiçbir şey. Gerçekten hiçbir şey olmadı. Başında nasılsak öyle devam ettik. Zaman zaman birbirimize olan hislerimizin önüne mesafeler geçti zaman zaman da mesafelerin önüne hislerimiz geçti. Mesafeler mi duygular mı kazandı bilmiyorum. 2019 Temmuz ayında kendimi o kulenin sırasında buldum sonra yaklaşık iki ay her şey yolunda ve sonrası hüsran.
İlginçtir ki aramızdaki bağ kopmak bilmedi, hala birbirimizi seviyoruz. Hayatımıza birini alamıyoruz, kurduğumuz hayallere başkalarını dahil edemiyoruz ama birlikte de olamıyoruz. Yakın zamanda hayatımızdan çıkma kararı aldık ve o günden beri konuşmuyoruz. Sanki böyle her şey daha hızlı yoluna girecekmiş gibi..
Neyse işte annem o fotoğrafı gönderince arkadaşıma gönderip “bak ben unutmaya çalışsam hayat bir şekilde karşıma çıkartıyor” dedim. Sonra arkadaşımla içinde kuleye beraber çıktığım kişiyi dahil etmeden bi hayal kurduk. Ben yemek yapıyorum ve İstanbul’da yaşamamı kutluyoruz. O kız arkadaşını da getiriyor ve İstanbul’un altını üstüne getiriyoruz.
Garip geldi. Hayatımdan çıkartmak değil de hayallerime dahil edemeyecek kadar uzak olmak üzdü.