evlenmek

liseden tanıdığım sadece beş arkadaşım evli değil, üniversitede en yakın arkadaşım evli, yeni okuduğum üniversitede herkes bekar. oooo hayat bana güzel bekar bekar geziyoruz. evlilik aklımın ucundan bile geçmiyor. :)

annemin bir arkadaşına geldik. kadın ile eşi üniversitede tanışmışlar, bugün otururken bana "ben senin yaşındayken eşimle beraberdik işte" dedi ve ilk darbeyi vurmuştu. şimdi 2 çocuğu falan var. az önce yine otururken annemin yanında "yalnız şaka yapmıyorum büyüdün yani yavaş yavaş bakmak lazım" dedi ... annem oha diyip gülmeye başladı ben de gülüp kafamı derse çevirdim.. hayır ne evlenmesi benim daha sevgilim bile yok yani... ondan sonra annemle arkadaşı içeri gittiler ve kadın sessizce tekrar " ben ciddiyim yavaş yavaş bakmak lazım" diyor anneme kafayı yedirtecek hahshshahahahh (bkz: seda abla ben ne zaman evleneceğim) (bkz: benim evlenmeye hakkım yok mu seda abla)

gerçekten çok zor bir şeymiş şimdi anladım, eskiden her türlü evlenirim ne var ki diyordum, şimdi beni beğeneni ben beğenmiyorum, benim beğendiğim beni beğenmiyor, beni beğenenle evleniyim ne olacak diyorum "sevmeden evlenmek, inanmadan ibadet etmek gibi alçakça bir iştir" sözü aklıma geliyor vazgeçiyorum, ne olacak benim halım bilemiyorum

doğru insanın artık kime denip denmediğini bile anlayamacak bir dünyada olduğumuz için ne evliliğin ne de biriyle yaşlanmanın güzelliğine inanmıyorum zira önümdeki örnekler de pek mükemmel değil. sevmeyi falan geçtim artık evliliklerde saygı da kalmadı. birbirlerini kırmaktan korkmayan, sinirlenince karşında kimin olduğunu unutup ağzına geleni sayan hatta abartıp fiziksel şiddet uygulayan (ha zaten ağzına geleni saymak da yeterince şiddet), monotonlaşan yaşam yüzünden eşinin bi şeye üzüldüğünü fark etmeyen, dertleşmeyen, bedenen yanında ruhen uzaklarda olan çiftler gördükçe bu gözler, evliliğin iki kişilik yalnızlıktan başka bi şey olmadığını düşünüyorum. teşekkürler ailem, teşekkürler babam. bana aile kurmamam gerektirdiğini düşündürdüğünüz asla gerçekten sevilmeyeceğimi hissettirdiğiniz “güven” kelimesini unutturduğunuz için.

abi valla ben evlenmeyi çok istiyorum ama tabii hayırlısıysa olsun bu olay.karım ile birlikte uyanmak belli bir zaman sonra ikimizin de bebeğimizin ağlamasına uyanmak,bebeğimizin büyüyüp adam olmasını görmek,mezun olduğunu görmek vs. bunlar çok güzel şeyler umarım hepimiz bunları güzel ve hayırlı bir şekilde yaşarız.

böyle instagramdaki mutluluk perisi çiftleri görünce özeniyorum yalan yok ama sonra düşününce bana çok zor geliyor. annem iki günlüğüne şehir dışına çıkınca evde ohal ilan etmiş kızım kendimi zor idare ediyoken başkasını nasıl idare edeyim yok abi kalsın bekarlık seviliyosun kardeşim

ya da evlenmemek

i̇nsanlar asla tam anlamıyla istedikleri kişilerle evlenemez bence. birbirlerini severler ama gerçekten aşık oldukları eski anıları hep içlerinde ukte olarak kalır. "acaba şu an ne yapıyodur, nerde ve kimledir?" düşüncesi uzun yıllar aklınızda kalıcak ve büyük ihtimal eşinizin yerinde o olsa nasıl olurdu diye hayal ediceksiniz. tabi bu düşünceler de bitecek ama o zaman eski heyecanı kalmayan yaşlılığa yakın olgun bir birey olacaksınız. hep içerilerde bir yerde gerçek aşkınızı elde edememenin hüznü ile yaşıyacak, yanlış bir yaşamı yaşadığınızı düşünmenin verdiği üzüntü ile öleceksiniz. annem, babam ile anlaşamaz, ayrı yaşardı ve gençken evlenemediği çocuğu kırk yılda bir olsa da anardı. ama babam öldüğünde de hüngür hüngür ağlayan o olmuştu. şimdi sessiz, yalnız ve bekleyen bir kadın. yanlış yaşadığı hayatın sonunu bekleyen. en acı yanı da bu aslında. hep ikinci planda kalacaksınız ve hep ikinci planda bırakacaksınız. başkalarının gölgesi altında yaşayacak ve yaşatacaksınız. birisi sizi sever, siz başkasını, başkası da başkasını. hayat bu.

çok ilginç olay. biriyle evleniyorsun aynı evi, yaşamı paylaşıyorsun senelerce. bir de ikinizden bir parça oluyor.sonra o büyüyor onu evlendiriyorsun. (bkz: allah allah şu işe bak)

artık yaşam döngümüzün bir parçası

ay yemin ediyorum çıldıracağım.son zamanlarda o kadar gözüme batmaya başladı ki kadının nihai amacı evlenmekmiş gibi hatta bırak evlenmeyi “koca bulmak” mış gibi gösteren insanlar. daha doğrusu kadınlar. babanneler, anneanneler anlaşılabilir ama bu yeni nesilde böyle aptalların olması? aşırı sinir bozucu bir durum. bakın arkadaşlar evlenmek güzel mi kötü mü yorum yapamam, kişiden kişiye değişir bu durum, normal bi şeydir isteyen istediği zaman(!!) bunu yapar, yapabilir. evde kaldı derler korkusuyla gördüğü ilk erkeğe yapışmak? hoş bir şey mi soruyorum ya? ya da neyse, siz de ne isterseniz yapın. ama bizi salın bi ya. evde kalmak diye bi şey yok lan yok. bizi alacak bi insan yok. neyiz bi ya eşya mı? ay çıldıracağım kadınlar yüzünden erkeklerden bile soğuyor insan. neyse sakinim. sakinim. sakin.

yani istediğim bir şeydi.hayalimdi. baba olmak sıcak ve küçük bir yuva kurmak.iyi şeyleri istiyordum ya. şimdi bir gram istemiyorum bunları. baba olmak en büyük hayallerimdendi. inşallah hiçbir insan evladı(!) kimsenin bu hayallerini etkileyecek kadar darbe vurmaz insana.

her zaman kendime uzak bulduğum bu durum hiç beklemediğim bir anda fena yakaladı beni. yarın bu yolda ilk adımı atacak olmak hala şaka gibi geliyor. mutlu, heyecanlı ve stresliyim. inşallah her şey çok güzel olur.

korkunç bir müessese

şu devirde 25 yaşını geçmiş her bireye evlilik baskısı yapılıyordur etrafı tarafından. benim anlamadığım, evli olan istisnasız herkes şimdiki aklım olsa evlenmezdim diyor. ama herkes bekar olanları evlendirmeye çalışıyor. e haliyle kafanızda şu soru canlanıyor. manyak mısınız amk? tanıdığım inanılmaz uyumlu çiftler, hiç tartışmayanlar da 1 veya 2 sene sonra bıkıyor. çoluklu çocuklu insanlar da “evliliğin tek güzel yanı çocuk” diyor başlarda lakin çocuklar büyüyünce ve maddi sıkıntılarla ona da isyan ediyorlar. sırf çocuk için evlenen insanların da çocuk psikolojisinde kötü etkileri olduğu çok bariz. bence sorun şurada başlıyor; evliliği yeni bir hayat zannetmeniz. kurallarını kendiniz koyacağınız, istediğiniz gibi bir yaşam olacağını zannetmeniz. ya o benim sevdiğim insan, bana uyar, benim dediklerimi dinler mantığı çok yanlış. hele ki birbirini zamanla değiştiririm düşünceye sahip olanlara büyük bir hüsran var bu yolun sonunda. bekarken kendinize ait olan bir hayatı yaşıyorsunuz. evlenince bu %50 paylaşılıyor. çocuk olunca da size kalan %5 bir hayat kalıyor. geri kalanı ise eşiniz ve çocuklarınıza ait. ben ne delikanlılar ne asi ruhlar gördüm, biz geleneksel toplumun ruhuna sahip değiliz, biz öyle yaşamayız, biz de kaynana sıkıntısı olmaz, bizde akrabalık falan takıntıları olmaz diyenleri. hepsi pes etti evrildi uyum sağladı, aşırı asi olanlar da boşandı. birbirinize saygı duymayacağınız, “ben onu kendimce değiştiririm” düşüncesine sahip olduğunuz hiçbir insanla yapamayacaksınız, baştan farkına varın, üzülen siz olacaksınız. başlarda aşk çok güzel ve göz boyar bir şey. ama hayatın gerçekleri çok farklı. bizim insanlığın en büyük hatası sevdiği insanı malıymış gibi görmesidir. (bkz: sevgi) böyle bir şey değil.

i̇nstagramda yeni evlenmiş bir çiftin sayfasına denk geldim. düğünde çekilmiş fotoğraflarını koyup 'zafer inananlarındır.' yazmış. evlendiği adamın soyadını kendi adının yanına yazarak 'sonunda ben de xxx zzz kişi oldum' yazmış. genç bir kadının en büyük zaferinin biriyle evlenmek olmasına mı şaşırayım yoksa evlendiği kişinin soyadını alnına yazacak duruma gelmesine mi? bilemedim açıkçası.

kimisi evliliği malesef evcilik oyunu sanıyor.

i̇lk defa ciddi ciddi düşündüğüm eylem. bir şeyler olursa paylaşırım... :)

bana göre kumardan başka bir şey değil, hayali falan iyide gerçek hayatta o hayalin %30 u falan anca olur. o da zaten aynı evde yaşayıp o insandan çoluk cocuk yapmaya değmez bence

en iyi yolun kendime imam nikahı kuymak olduğuna kanaat getirdim. masrafı yok ekstra isteğim yok. hem de beni en mutlu edecek de benim. harikayım ya yine. :)

bir kadın olarak aşırı korktuğum eylem. aşk imzaya ihtiyaç duymaz yapmayın etmeyin evlenmeyelim

güzel eylem 26-27 den sonra bankosu var shshsj

bakın buna bir çare buldum. ama benimle birlikte bir kişiyi kurtarırım asdfghjklşi. evlemiyoruz ev arkadaşı oluyoruz. i̇kimizde içinde gücünde olduğumuz için evde maddi sıkıntı olmaz. ayrıca yüzerden iki yüz bin lira ile yapamayacağımız şey yoktur. krallar gibi yaşarız. kahvaltı ile akşam yemeği hazırlarım ama bulaşığa dokunmam. diğer her şeyi de yarı yarıya ayarlarız. bunu bir düşünün asdfghjklşi

aklı olan evlenmez.

bulsa koşa koşa evlenecek olanlar buraya evlenilir mi yazıyor:)

bazen instagramda yaşıtlarımın gelinlikle fotoğrafını görüyorum. i̇nanın hayret ediyorum ben hâlâ çocuk gibi hissederken yaşıtlarım nasıl cesaret ediyor evlenmeye. yakın arkadaşımın ablasının söylediği benim de duyunca çok hoşuma giden bir sözü var "evlenmeyi evcilik oyunu sanıyorlar sanırım" diyor. o kadar yerinde bir tespit ki.

nişanlanma vaadiyle olur.

ah güzel istanbul filminden bir kısım iliştirmek istiyorum bu başlığa. şuradaki; (#2335251) nota ilgili kısmı iliştirmiştim ama ekstradan da yazayım, yarın öbür buradan alıntı yapma gereği duyabilirim zira. ilgili sahnede üç farklı konumdan hanımla evlilik yapmaya dair tespitlerde bulunuyor sadri alışık. haşmet abimiz der ki; - "ayten... orta halli aile kızı. orta halli aileden kızla evlilik zordur. gözü hep yukar(ı)larda olur. orta halli kız her şeyi kocadan görmek ister. baba evinde yapamadıklarını yapmak ister. davetler, gece gezmeleri ister. her şeyden önce çalışkan bir koca ister. orta halli aileden gelme kız çanta, eldiven, ayakkabı ister. incik-boncuk ister. çamaşır makinesi, pikap, sinema, tiyatro ister. yarım düzine de çocuk ister." - "eyvah... iki fakülte bitirmiş leman hanım. bundan karı olmaz ya hu. okumuş kadın iyidir, hoştur ama insanı iğne üstüne oturtur. kocasını şaşkına çevirir. ne rahat verir, ne uyku bırakır. " - (zengin ve dul) "belkıs hala hoş. mihrabı yerinde ama han-hamam sahibi. senini gibi züğürt biri zengin kadın alırsa ya jigolo olur, ya da köle. eh senin de jigololuk yaşın geçtiğine göre... sen de olursun bir köle." . tespitlerin hepsini kelimesi kelimesine doğru kabul etmediğimi belirtmekle beraber, mutlak bir şekilde doğru olduğu noktalar da var. keza bu tarz bir yaklaşımla erkekler hakkında da tespitler yapılabilir. mesela "futbol seven evli erkek, hanımından ilgiyi haftanın en az 1 akşamı -diğer günlere kıyasla- birkaç tık azaltır." gibi gibi. not: herkesi evlilikten vazgeçireceğim bu gibi tespitlerle... hepiniz birer levent atahanlı olacaksınız puhahahah!

kimseyi sevemediğimden, ilişkinin bu evresine adım atamıyorum..

bu sıra bu düşünce çok ağır basıyor.sevgilimle 1.senemizi aştık ve ikimiz de aynı karma bir yurtta kalıyoruz.devam eden bi okulumuz ve bu yurdun saçma sapan sorunları yüzünden "evlenip kurtulalım be manit" diyip duruyoruz.

artik evlenmek i̇sti̇yorum, evlenmek i̇sti̇yorum, evlenmek i̇sti̇yorum.. kendi̇şmi̇ hazir hi̇ssedi̇yorum. evrene mesaj gönderi̇yorum belki̇ tutar :)

tatil yapmak gibidir. yani esasında ihtiyaç değil, lükstür. ne diyor bu amk diyenler için; (#2258474) insanların evliliğe olan genel kanısı benim midemi bulandırıyor. ben fazla ciddi değilim, siz egemen bağış'tan bile daha gevşeksiniz. evliliğin neyi ifade edip neleri kapsadığı hakkında bir fikriniz yok. evlilik alaaddin'in sihirli lambası değil. evlenince hayatınız kurtulamayacak. evlenince halihazırdaki şahsi sıkıntılarınız puf diye yok olmayacak. aksine omuzlarınıza yeni sorumluluklar yüklenecek.. bazı şeylere -pollyanna ile cima etmişcesine- nasıl bu kadar toz pembe bakabiliyorsunuz anlamıyorum. tamam, hemen hemen her insan belirli bir düzen, sağlıklı bir cinsel hayat, güvenilir manevi bağlar ve insana huzur salgılatan samimi bir ortam ister. fakat siz aile kurmuyor, sadece evleniyorsunuz. birisiyle imzaları atıp ayrı eve çıkmanız, o evi "yuva" yaptığınız anlamına gelmiyor. siz olayın özünden çok reklam kokan vaatlerle odaklanıyorsunuz. hırs ve arzularınıza o kadar bağlısınız ki, en az iki kişilik olması gereken aile kurma işinde bile hala en çok kendinize odaklanıyorsunuz. karşınızdaki insana o kadar bakmıyorsunuz ki, bir noktadan sonra sırf evlenmek/çocuk yapmak için hareket ediyorsunuz farkında olmadan. şöyle tarif edeyim; amacınız 100 metre ötedeki bir hedef tahtasını ok ile 12'den vurmak. sizin elinizde sapan var. ama hedefe o kadar kitlenmişsiniz ki elinizde profesyonel bir yayın olmadığını, sadece kıçı kırık bir sapan olduğunu gözardı ediyorsunuz. kimisi de bunun tam zıttı olarak en az kendine odaklanıyor. her ikisi de yanlış. evlilik hiç kimseye zulüm getirmemeli. maddi ve manevi açıdan taraflar birbirini destekleyip eksikleri yok etmeye çalışmalı. ancak bunu başarabilen insan sayısı oldukça az ve giderek azalmaya da devam ediyor. boşanma davalarının artış göstermesinin birçok sebebinden sadece biri bu; evlenmek artık kitap yazmak gibi; (#2160083) not: geçim sıkıntısı denen iletin bana en ufak tesir etme ihtimali var oldukça ne evlenirim ne de çocuk yaparım. evet her şey para değil. ancak çocuklarıma sağlamak istediğim gelecek benden yığınla para talep ediyor. gayem nitelikli evlat yetiştirmek...

"öyle kolay değil"derdi dedem. "karı tuz dedi mi görün cız der" derdi

tahammül etmekle alakalıdır. gel gör modern yüzyılda insan kendine bile tahammül edemiyor, değil bir başkasına tahammül edecek. büyük konuşmak istemem ama evlilik bana artık hiç cazip gelmiyor. ancak daha toy ve cahil dönemimde olsaydım, evlenirdim. ama şimdiki halimle pek sanmıyorum açıkçası.

her zaman mutlu bir evliliğin hayatımı düzene sokacağını ve huzura erdireceğini düşünmüşümdür. şu sıralar yok yea ben evlenmem daha modundayım. ne değişti içimde bilmiyorum ama galiba biraz da böyle takılmak istiyorum

tam bir piyango olduğunu düşündüğüm müessese. kırk yıllık evlilikler bir celsede bitebiliyor ya da üç ay görüşüp konuştuğun biriyle bir ömür mutlu mesut yaşanıp gidilebiliyor. sadece zamana değil, aşka meşke de bakmıyor bu iş zira nice aşkla başlayan evlilikler aldatmayla ve yine nice görücü usulü evlilikler aşkla sonlanabiliyor. ne diyelim, hakkımızda hayırlısı sevgili sözlükdaşlarım :)

i̇nşallah 2036 da

toplumun insanlara dayattığı bir eylem. çoğu insan, bir insanla gerçekten birlikte olmak için değil, evlenmiş olmak için evleniyor. hayatını mahvediyor. daha sonra bekar olanlar da onlar gibi mutsuz olsun diye baskı uygulamaya başlıyorlar. (bkz: kısır döngü)

i̇stediğim ama becerebilme konusunda bir türlü emin olamadığım eylem. mutlu olur muyum, mutlu eder miyim?

şu sıralar aile evinden kaçmak için ilk kez ciddi ciddi düşündüğüm eylem (bkz: bil bakalım ne eksik)

doğru verilen kararlarla muhteşem olan bi müessese. (bkz: nasip et be) ben “ben evlenmeyeceğim ki ehehe” diye dolanırdım, şimdi ise doğru bi zamanda evlenmek isterim. karşımızdaki kişiye bağlı bence tamamen.

başaracağıma kendimi bir türlü inandıramadığım konu

bir ilişkiye başlamaktan bile korkarken evlenme düşüncesi cidden bayıltacak duruma getiriyor beni. isteyen herkese mutluluk getirmesini umuyorum.

şu zamanlarda g*t ister, gerek güven açısından gerek düğün masrafları açısından.

2023 te gerçekleştireceğim eylem. (bkz: hedef 2023)

gereksiz bir eylem. garibanın yüzü gülmez, tek tabanca devam edin. i̇lla masraf yapacam diyorsanız kendinize, ailenize masraf yapın geri dönüşü daha güzel olur.

Zor karardır. Aldığınız sorumluluklara değeceğini, yürüteceğinizi düşündüğünüz birini bulursanız, nikahı koyup geçin ama.