en saçma çocukluk anıları

parkta körebe oynarken elimi arı sokmuştu. önümü görmediğim için ters bi hareket yaptım galiba arıya. sonra adamın biri beni yanına çağırdı anahtarını çıkarıp arının soktuğu yere bastırdı. işin garibi benim hiçbir şeyden haberimin olmaması ve adamın çok endişelenmesi.

Küçükken nereden öğrendiysem küfür etmeyi öğrenmişim. Baya gelene geçene döşüyormuşum. Sonra annem hacdan gelenleri ziyarete giderken beni de götürüyor. Zemzem içmeden önce de eğer bunu içtikten sonra küfür edersen çarpılırsın diyor. O günden sonra hiç küfür etmiyorum. Hâlâ tövbeliyim.

8-10 yaşlarında cenaze mevlidi olan bir eve gitmiştik ben tabi sıkıldım kadının biri sandalye’ye otururken çektim kadın yerde ben kahkaha atıyorum annem yerin dibinde. sonrasında güzel dayak yedim.

Bi gün annem arkadaşlarıyla kapının önünde otururken ben de kendi kendime oyun oynuyodum. Şeker vardı ağzımda hani şu bayramda dağıtılan sert şekerlerden. Nasıl olduysa birden boğazıma kaçtı koşa koşa annemin yanına gittim. Ekmek yedirdiler geçmedi sırtıma vurdular geçmedi. Napsalar olmadı en sonunda annem tuttu bacaklarımdan halı silkeler gibi salladı beni.. pıt diye çıktı şeker boğazımdan sonra oyun oynamaya devam ettim..

Küçük olmak yetmiyor mu amk .d

Hatırlamadığım ama defalarca dinlediğim bir anımdır. Başlıyorum... Abimle benim aramda beş yaş var. Daha yeni doğmuşum kırkım çıkmamış. Annem etrafıma yastıkları dizip koltuğa yatırmış. Abimde yanımda televizyon izliyormuş. Annem mutfakta bulaşık yıkıyormuş ama aynı esnada beni dinliyormuş ben o sıralar agu bugu ınga mınga falan. Birden sesimin kesildiğini anlayıp odaya gelmiş. Annem şok ben pert abim agresif. Canım abim ne kadar koltuk minderi yastığı varsa üstüme dizip oturmuş. Amacı beni öldürmek. Öldürmekteki sebebi ise beni kıskanmasıymış. Annem bağırmış çağırmış in diye bir de kereta annemi tehdit etmiş "babama söylersen yine öldürürüm" diye. Bu bir hayata tutunma çabası aynı zamanda abiler ablalar. Okuduğunuz için teşekkürler :)

Kuzenimin oyuncak bebekleriyle oynuyoruz, birinin ayakkabısı var ve tek bir tane. Ben de onu alıp cebime attım "Bebeğime giydiririm, diğer tekini de bulurum bi yerden" diye. Nereden bulacaksam?

Saçlar belde kıvır kıvır... Bir poşette onlarca toka, hepsi saça takılıyor, tabii o yaşta bir düzen aranmıyor, sonra bakılıyor poşette toka var saçta yer yok.. O zaman hoop poşet saça tutturuluyor.. Nasıl bir ruh hali, kokoşluğun kaçıncı evresi bu

teyzemlerdeyiz. yılbaşı gecesi. televizyonda şimdi hatırlamadığım bir türk komedi dizisi. dizideki kadını yılbaşı ağacını fişe takarken elektrik çarpıyor. herkes gülüp eğleniyor. benim ödüm bokuma karışıyor bu manzara karşısında. çılgınlar gibi ağlıyorum. benim ağlamama daha çok gülüyorlar. üzülüyorum...

Karşı boşlukta yeni inşaat başlamıştı bizde inşaatın ikinci katına çıkıp önünde ki kum yığınına atlıyorduk. Neymiş eğlenceli. Ben Erkan Sinan Bilal atladık bide Anıl vardı bu atlamasiyla bağırması bir oldu. Sığır mal amk mal önünde ki kumu tutturamayıp yere düştü koluna kırık şişe girdi. Neyse Aynur teyzeye koştuk annesine çok bişey yokmuş Allah'tan Aynur teyze yaramazlık yapıyoz diye hepimizi önce dövdü sonra çok terlemişsiniz yorulmussunuz diyip yemek yedirdi.

Sağanak yağmurlu bi günde arka otoparkta göl oluşmuştu kocaman. Tabi biz havuz deniz bilmeyen, ayaklarını sokmak için toprağı kazıp havuz yapmaya çalışan bi nesil olduğumuzdan bikaç arkadaş toplanıp göl dediğimiz suya girmiştik. Büyük nimetti bizim için. Tabi akşam annemden dayak yiyene kadar.

Ben yeri KAZARAK EDİYLE BÜDÜYÜ ARADIM. Aklıma geldikçe utanıyom aq Edit: bu eylemi ÇAY KAŞIĞIYLA yaptım

Ellerimi yüzümü kollarımı ve ayaklarımı çamura bulamıştım. Annemin kalbine iniyordu ahahah Üstelik yıkamamak için de direndim. Maske yapıyormuşum ajsjsh

Arkadaşım okula gelmemişti. Daha ilkokuldaydım. Aradım neden gelmedi diye tabii o zamanlar ev telefonu var. Annesi açtı. Babaannemizi kaybettik dedi ben de üzülmeyin bulursunuz dedim. Çünkü babaannesi alhzemier hastası idi ve sık sık kaybolurdu. Yok öyle değil vefat etti dedi. Belki 15 sene geçti utancım hâlâ taze . Dalga geçer gibi üzülmeyin bulursunuz dedim...

ablamla uzun süredir görüşmediğimiz bir dönem vardı. ben 3-4 yaşındaydım o da 6-7 sanırım. annem bizi bir parkta buluşturmuştu. içimde abla özlemiyle koşa koşa yanına gidip sarılmıştım lanet kadın beni itip “ben senin ablan değilim” diye tokat atmıştı. bir insan gerçekten 7’sinde neyse 70’inde de odur arkadaşlar ejsjjsj

demir kapıya kafa atmıştım babamın peşinden koşarken

İlkokula gidiyorum o zamanlar, kaldırıma çekyat koymuşlar bir gün ihtiyacı olan alır diye. Biz de bisikletten uçmaca oynuyorduk çekyatın üstüne. Tabi biraz fazla hızlandığım için haliyle daha fazla uçtum bisikletten ve demir parmaklıklara vurdum başımı. Kalktım gülüyorum bisikleti aldım tekrardan aynısını yapıcam, bir kızın ''aa kaşı patlamışş'' demesiyle elimi yüzüme götürdüm ve kan aktığını görüp ağlamaya başlamıştım hahahahahahaha

ikizime inat merdivenin başına çıkıp sonuna kadar uçarak atlamıştım. sonuç olarak hem alnımı yardım hem de en sevdiğim teletabisli küpelerimi ağlaya ağlaya kaybetmiştim:(

yaşım 8 civarıydı. bir akşam babam, ablam ben oturuyorduk. babam televizyon izliyordu, ablam yanımdaydı. durduk yere ablamın gözüne yumruk atmıştım. ablam ağlayarak babama dedi. babam da bana sordu, niye attın diye. canım istedi baba, dedim. tamam bir daha canın istemesin, kötü olur dedi ahshshhs.

Her bulduğum çeşmeye yada dereye düşmem ama ölmemem

anaokulunda arkadaşlarım beni dışlayınca, öğretmenlerim de ilgilenmeyince ailemin mafya olduğunu söyleyip onları ölümle tehdit etmişim, öyle bir anlatmışım ki öğretmenler bile inanmış. babam bunu öğrenince elinde tesbih, ayağında kundura, üstünde takım elbiseyle okula gidip iki poz kesmiş, ortam buz kesince gülmeye başlamış. daha çok anım var ama ya tuhaf ya da travmatik anılar olduğu için anlatmamayı tercih ediyorum. şunu bile niye anlattım pişmanlığı yaşayabilirim ileride.

Küçükken düğüne gittiğimizde tavuk sesi duyup ağlayarak insanların tavuğunu alıp gelmişim hahahshjs

6-7 yaşındayken binadaki kızla öpüştüğümüzde baba olucam sanıp günlerce stres yaşamıştım…

Elimde oklava koltuktan zıplayıp lambayı vurmaya çalışırken (sebebi neydi ben de bilmiyorum) düşüp omuzumu çıkartmıştım

Kuzenimin kartopu büyüklüğündeki taşla beni kovalayıp kafamı yarması, kabil misin be? Kimse de kuzenime kızmamıştı, hiç unutmam.