büyümek

Hayat sana sormaz bile büyümek istiyor musun? Ben istemiyorum mesela. Büyümek güzel bi şey değil. Hiç değil. Çünkü büyüyen sadece sen olmuyorsun; korkuların büyüyor, yalnızlığın büyüyor, varsa içinde sevgi o da büyüyor. Ama en kötüsü içindeki boşluk.. öyle bir büyüyor ki hem de . Senden de hızlı. Bi bakmışsın içindeki boşluk dışına taşmış. Etrafınızda bi balon düşünün. Gün geçtikçe şişiyor, şişiyor, şişiyor. Fırtınası oluyor hayatın dönem dönem. Balonunla sen savrulup duruyorsun. Bu nereye kadar böyle gider? Bi çözümü olmalı. Bu balonu patlatıcak bi şeyler bi yerlerde var olmalı. Bi duygu, bi eşya bi hayvan belki de bi insan. Umudun sana yetiyor. Ya da insan var olan umuduyla yetinmeyi öğreniyor ve herkesin hayatı kendi balonunu patlatacak o şeyi aramakla geçiyor.

Sıkıcı bir iş. Gerçekleştikçe hayattan aldığın tat azalıyor. Bir yerden sonra acıyor.

ailenden ayrı geçirmektir bayramları

Dolu dolu yaşıyorduk hayati. çocukken ihanet nedir kırgınlık nedir bilmiyorduk tertemiz saf çocuklardık sevgilerimiz masumdu ask iki bacak arasi demiyorduk duygusal ve ruhsal acıların ne olduğunu bilmeden kanayan dizlerimize üşüyen ellerimize agliyorduk. Büyüdük simdi kanayan yüreğimize üşüyen ruhumuza ağlıyoruz Çok acı çekiyorum lan öyle çok acı çekiyorum ki hiç geçmiyor sanki her uyandığımda daha siddetleniyor yüreğim ağzıma kanıyor sanki sürekli bi kan tadı ruhum yırtıliyor da sesini kimse duymuyor ben dayanamıyorum inanın artık

Bunu dün gece saat 2 sularında tuvalet banyo temizlerken fark ettim. Evdeki herkes uyuyor ama sen sırf temiz olsun diye annen mutlu olsun diye tuvalet banyo temizliyorsun. Bir iki sene önce para verseler yapmayacağım “annem yapsın ne uğraşacağım” dediğim şeyi keyifle yaptım dün gece. Her şeyi toparlayıp bitirdiğimde kendimi tamamen büyümüş hissettim. Bilmiyorum sözlük belki çok basit bir şey ama gecenin o saatinde insana bir hayatı sorgulatmıyor değil

Evdeki sıkıntılara ortak olduğu zaman büyüyor bir çocuk

Büyüyünce geçer demişlerdi.. büyüdük geçmedi.. aksine daha da çoğaldı.. anlamıyorum

Çocukken büyüdüğünde yapacağını düşündüğün hayallerinin gerçekleşmeyeceğini anlamaya başlamak

Çocukken bayramlık alınsın diye günlerce beklediğimi sonra giyinip tüm gün prenses gibi hissettiğimi hatırlıyorum. İlk aşık olduğum(sandığım) çocuğu her gördüğümde konuşmayı unuttuğumu, en yakın arkadaşımla küstüğümde günlerce ağladığımı. Herşeyin fazlaca değeri vardı benim için o bilmeyen aklımla. Şimdiyse ne aşık olasım var ne de arkadaş edinesim. Bayram alışverişleri yapmıyor zaten bayramlarda da çalışıyorum. Büyüdükçe hayat önemini kaybediyor. Saldım çayıraaa mevlam kayıra..

Ben yedi yasında annem terk edince büyüdüm. Bir daha da hiç bir şey eskisi gibi olmadı hiç çocuk olamadım o mutluluğu yaşayamadım. Hayat gayesine düştüm. Tüm çocukların çok mutlu olduğu yalnız olmadığı bir hayat diliyorum.

olgunlaşan bir şey varsa beynim değil yüreğimdir (bkz: sansar salvo)

Tam olarak büyüdüm dediğim olayı geçenlerde yaşadım. Çok eskiden yaşanmış bir olayı sürekli anneme sorardım bir türlü anlatmazdı geçen ben bile sormadan kendi anlattı dertleşti benimle o kadar garip hissetim ki dedim galiba ben büyümüşüm.

Bayramlarda bayramlık alma ihtiyacı duymadığımda ve sabahtan akşama kadar hayvan gibi yediğim bayram şekerlerinin aklıma bile gelmediğini fark ettiğimde anladığım gerçek :)

Canımızın yanacağını bile bile elimizi uzattığımız çaydanlık gibi , bir merakla etrafı dinlemeyip büyüdük iyi halt ettik

Annenin yanında hatahanede kaldığında anlaşılır

Beni üzen bir eylemdir.

Bence fatura ödemeye başlayınca oluyor. Elektrik, su, doğalgaz ve telefon. İnsan söylerken darlanıyor yeminle. link

şarkı bu şarkıda anlatılanları "gerçekten" anlamaya başladığımda anladım, bence şarkılar çok şey anlatıyor bu hayatta

Kim çıkardı bunu? Kim çıkardıysa ayıp etmiş. Ben halâ bebek gibi mızmızlanmak istiyorum, ailem dışında birisi nazımı çeksin beni pışpışlasın istiyorum. Çok bir şey de değil ama bunu aileye yapınca büyüdün sen deniyor ya da bir ortamda olgun olmayan bir hareket yapınca o hareket seni eksik yapıyor. Etrafa karşı mahcup hissetmenize sebep olunuyor ve de bir daha yapmamanız isteniyor sizden. Aile ve akrabaya karşı büyüdüm ama içimde halâ çocukluğunu doya doya yaşayamamış gibi hisseden bir çocuk var. Çocukluğumu bana hissettirecek ve bunu tattıracak birisini almak istiyorum hayatıma. Çok mu?

Ben eskiden şiir falan yazardım, aşık olurdum, çizim yapardım, hayal kurardım ama büyüdüm ve büyümek benden hislerimi aldı. Yaşanması gereken bi ömür olarak bakıyorum hayata şimdi. Başarmam gereken şeyler gözümde büyüyor oysa eskiden tutkuyla bakardım. Hayatıma girip çıkan insanlardan ders almaya çalışıcak inancımı kırdı büyümek. Nefret ettiğim insan sayısı arttı ve düşmanlarım var artık. Affettiğimi sandığım insanları zamansız gün yüzüne çıkardı. Karamsar yanımı onayladı. Hayattan tek bi şey istedim, hayalime giden yollarımı karıştırdı. Hayalimi benden almaya çalışır gibi bi yanı vardı büyümenin. Bana bilmek istemediğim bir sürü şeyi anlattı.

Çocukken her şeyin sahibi olmak için 'büyümek' isterdik. Büyüdük, şimdi her şeyden uzak kalmak için hep 'çocuk kalmak' istiyoruz.

Özellikle sorumsuz bir abi ve kardeş ile yapılıyorsa çok küçük yaşta gerçekleşen durum. Çocuk denilecek bir yaşta sorumluluklar yüklenmeye başlıyor o küçücük omuzlarınıza. Mesela henüz 20 yaşına gelmeden meslek hayatına atılıyorsunuz. Hayatınızı mesleğinize adayıp ailenizini memnun etmek uğruna yaşıyorsunuz hayatınızı. Dolayısı ile hayata geç kalıyor, hep kırık dökük ilişkiler ile yara alıyorsunuz. Sonra birisi çıkıyor karşınıza. Hayatınız boyunca hayalini kurduğunuz o doğru insan. Ama yüreğinizin bir yanı çok yorgun, bir yanı bahar bahçe. Bunca geç kalınmışlıktan sonra bile kafanızda hala acabalar, omuzunuzda ağır sorumluluklar, nefes bile almakta zorlandığınız rutin bir hayat. Büyümüşsünüz ve bu zamana kadar hiç hayatı yaşamamışsınız ve hala acaba yaşayabilir miyim diye sorgulamaya, hayal kurmaya devam ediyorsunuz. Her geçen gün zaman aleyhinizde ilerlerken siz eliniz kolunuz bağlı öylece kendi hayatınızı dışarıdan izliyorsunuz. İşte büyümek böyle bir şey.

Beni artık hiçbir şey heyecanlandırmıyor. Büyümek böyle bir şey mi??

gerçeklerin tadına geç kalınca varmak gibi.

Düşünüyorum da biz büyüyerek çocukluk etmişiz.

zamanın ilerlemesi ile yapılan büyüme eylemi, doğanın kanunu. yalnız, insanın büyüdükçe olgunlaştığı sanılan yanlış bir olgu var bence ve buna uygun uyduruk bir söz var çevremde: "insan yaşadıklarıyla, armut ise zamanla olgunlaşır." aramızdaki armutlarla sınanmamanız dileğiyle...

yemin ederim 20 yılda almadığım yaşı son 1 senede yediğim kazıklarla aldım, öyle bir şey galiba büyümek

İnsanın kendine yaptığı en büyük kötülük büyümek. Bok vardı da büyüdük.

Anne, baba ve kardeşlerinle bir türlü hep beraber buluşamamak demek oluyor kimimiz için. En son beşimiz ne zaman bir aradaydık, arayıp bulamadım. Hep birileri eksik oluyor. Sabah uyanıp kahvaltı yaparken kar tatili haberi aldığımız ve annemle babam dahil kimsenin okula gitmediği bir gün geçirelim diye bedeller öderdim şimdi.